Bo człowiek jest głupi. Nie potrafi sobie poradzić nawet z najprostszymi życiowymi problemami. W końcu odpowiesz mi, jak pocieszyłbyś jakąś matkę rozpaczającą po utracie syna? "Tak musiało być". Tak to może powiedzieć 4 letnie dziecko, wyjmując na moment smoczek z ust. A tak być na pewno jej nie pocieszył.
W odczuciu wierzącego, stajesz na równi z samym Bogiem, a nawet wyżej. Wymyśl jakieś nowe teorie, napisz jakąś książke wtedy uznam, że jako człowiek jesteś troche mniej głupi niż wszyscy ludzie.



Nie ignorouje tego. Dla Ciebie serce to jedynie pompa do tłoczenia krwii. Jeżeli będziesz sam na sam z kobietą uważaj na słowa. Zadnych przenośni, bo dla ateisty inaczej nie wypada.



Więc teraz mowa o wolności. Bo jeżeli niewolnik to i nasuwa się stwierdzenie: wolność. Świat potrzebuje jasnych zaleceń, jak należy postępować. Co jest dobre, a co złe kształtuje byt człoweka. Może to także wyniknąć z doświadczenia.

Jeżeli za setnym razem ktoś w końcu zauważy, ze bliska osoba zamordowanej osoby, zaczyna płakać, zaczyna zastanawiac się dlaczego ona płacze? Przecież rozum mówi, że musze zabijać, aby przeżyć, w końcu ten zamordowany miał dużo pieniędzy przy sobie. A za pieniądze kupie jedzenie. Ale dlaczego ona płacze?

Bo straciła osobę bliską, ale nikt wyraźnie nie powiedział, że to jest złe. Religia daje na to odpowiedź. Jeżeli uważasz się za niewolnika, takich praw jak: szanuj bliźnich, pomagaj potrzebującym, wybaczaj nieprzyjaciołom to nie za dobrze świadczy to o Tobie samym.

Brak danych, nigdy nie umialem pocieszac ludzi, nawet jako wierzacy.



Prawda na dany temat jest jedna, serce jest pompa do tloczenia krwi, bez wzgledu na to co sobie o tym myslisz (ludzie nazywaja sercem siedlisko uczuc, bo rytm jego bicia zmienia sie podczas przezywania silnych emocji i to jest prymitywne podejscie).



Chodzi mi o to, ze postepujac zgodnie z takimi zaleceniami jestes niewolnikiem konformizmu, motywu aprobaty spolecznej, swojego zyceniowego myslenia, prymitywizmu intelektualnego, wartosciujesz pozytywnie kompromisy, zeby cieszyc sie z wlasnego zdania, wartosciujesz pozytywnie tolerancje dla odmiennych pogladow, bo chcesz zeby inni szanowali Twoje poglady choc sa idiotyczne, jestes relatywista poznawczym, zeby uniknac koniecznosci myslenia na dany temat, bo przeciec masz "swoje zdanie", "swoja prawde", glosisz szacunek dla bliznich bo chcesz byc szanowanym, glosisz pomoc dla potrzebujacych, bo uzyskujesz przyjemnosc z pomagania innym, jestes tylko bezideowym plebsiarzem, ktory wybiera wygodne zycie w glupocie, niz bolesna prawde.
To jest filozofia niewolnikow, ludzi podporzadkowanych sluzeniu innym by zyskac ich aprobate, ktory nie postepuja zgodnie ze swoimi pragnieniami, wypieraja je i niszcza.

I nie chodzi o to, ze Tobie zekomo Bog kazal nie zabijac to tego nie robisz, bo mi nie kazal i tez jakos nikogo nie zabilem.

Z cały szacunkiem Ozel, rezygnuje z dalszej dyskusji. Do Chrystusa nie przekona się kogoś, kto w swoim życiu kieruje się tylko swoim ograniczonym rozumem. Ja dodatkowo kieruje się uczuciami, więc mam przewagę 2:1. Sam piszesz, że nie umiesz pocieszac ludzi. Bo czymże możesz ich pocieszyć. "Nie martw się, i tak wszyscy kiedyś umrą." Przyjąłem wszystko co miałeś do przekazania, rozumiem to, rozumiem Ciebie. Jestem głupcem, ignorantem. Ale wierzę nadal. Jak odkryjesz, jaki jest Twój sens życia to daj znać, ja już ten sens znalazłem.

Uczucia zaklucaja proces poznawczy, kto Cie uczyl wnioskowania, Mickiewicz?
I powinienes napisac "jestem glupcem, ignorantem wiec nadal wierze" bo to z siebie implikuje.

Ozel,
zastanawiales się kiedyś co to jest wieczność, spóbuj sobie ją wyobrazić.
A zastanawiałeś się jak to jest robić jakąś rzecz wieczność??

Nie wiem jak to jest i nie potrafie sobie tego wyobrazic.

No to może Ci pomogę. W końcu wyobraźnia to też dar ewolucji.
Wyobraż sobie, że robisz jakąś jedną czynność bardzo długo, np. 1 rok. I juz myslisz, że bedzie koniec, a tu nie ma końca i musisz robić to dalej. I tak w kółko aż do nieskończoności robić i robić. I juz nigdy wiecej nic nie robisz jak tą jedną rzecz.

Z takimi infantylnymi poradami chcesz mnie uczyc wyobrazania sobie nieskoncznosci? To ze bym cos robil albo poprostu byl przez wiecznosc to ja wiem, co nie oznacza, ze potrafie sobie to wyobrazic.

By wiedzieć, musiałbyś tego doświadczyć, lub się nauczyć. Więc już sobie wyobraziłeś. No i co sądzisz o tej wieczności?

Przeciwnie, moge wiedziec na czym polega praca nauczyciela, ale nie umiec sobie tego wyobrazic, odczuc.
Sadze, ze nic nie jest wieczne i wolalbym umrzec, niz robic cos wiecznie jako niewolnik.
Co z tego wynika?

A co będzie jak śmierć okaże się niemożliwa?

Smierc jest mozliwa, wystarczy upuscic sobie krwi, polamac kregoslup w czesci szyjnej, doprowadzic do zmiazdzenia mozgu itd.

Ale gdyby nie była to co?

To "musialbym jakos z tym zyc" tak jak musze zyc ze swiadomoscia, ze umre. (co nie oznacza, ze sie z tym godze, akceptuje)

A co będzie jak Cię Twój rozum zawiedzie i okaże się, że po śmierci czeka na Ciebie wieczność??