Ewelinka:

Jak się myśli "pracę mozna w kazdej chwili stracić", to kiedyś się ją straci. Nie lepiej myśleć, że masz teraz jedną pracę, a kiedyś będziesz miała inną?

Pieniądze. Jasne, lepiej mieć 3000 niż 1500, lepiej mieć 5000 niż 3000. Ale zgodnie z prawem Parkinsona, im więcej pieniędzy, tym więcej nowych potrzeb się pojawia, które te pieniądze skutecznie zjadają. No i kupuje się na przykład na kredyt samochód, o którym by się nie myślało przy mniejszych zarobkach. Są ludzie, którzy zarabiają kilkanaście tysięcy miesięcznie, z czego większość pochłaniają raty za samochód, dom i wycieczki zagraniczne. Są też tacy, które dodatkowe pieniądze inwestują i potrafią żyć skromnie.



A właśnie ile? Policzyć i zarobić te pieniądze. Dorosły człowiek nie przychodzi płakać na forach internetowych tylko działa.

Swoją drogą czytałem gdzieś analizę, że utrzymanie dziecka od urodzenia do 18 roku życia kosztuje około 150 tysięcy złotych. Sporo.

vr.

Komórka, komputer, markowy ciuch, wakacje na Majorce?
To mają być wyznacniki tego, czy człowiek jest wartościowy czy nie?
No bez przesady

Ewelinko jeżeli wychowasz dzieci w duchu takim, że Bóg i Jego wartosci są wyżej w hierarchii niż mamona ogólnie pojęta - to nie sądze abyś się musiała w przyszłości przejmowac tym, że Ci dziecko będzie beczeć bo nie ma nowej Nokii czy podobnego gadżetu. Tak uważam. Rozalka wyraźnie powiedziała WYCHOWANIE - słowo klucz

Jezus też był wyśmiewany i opluwany a to Jego dziś stawiamy (my wierzący) na szczycie piramidy wartości, tak? A nie tych, którzy na niego pluli.

Crosis mój drogi, a jeśli się okaże, że z dobrej pensji nici i do końnca zycia będziesz żył za mniej niż średnią krajową utrzymując żonę (to nie utopia, sam wiesz) to co...nie będziesz miał dzieci?

Poza tym z punktu widzenia demograficznego, mniej dzieci-mniej składek na ZUS itp

Ale wiecie, nawet jak będę mieć prace to i tak nasze dochody nie bedą na tyle wysokie, zeby utrzymac więcej niż 1 dziecko. A potrzeby moje nie sa naprawde duze: chcę miec własne mieszkanie, nie marzę o wjazdach na wakacje bez tego mozna żyć, o nowym spzęcie domowym.

Skad masz tę 100% (jak widzę) pewność?
Wybacz, nie wiesz czy dożyjesz poniedziałku...

Potrzeby moje są...takie a takie...
"Ptaki niebieskie nie sieją a żyją...". Napewno kojarzysz ten werset.
Wierzę i ufam, że (jak całe PS) jest prawdziwy.

Stąd wiem, że zarobki mojego przyszłego meza dimetralnie nagle nie wzrosną, a ja nie zamierzam oddac sie tylko pracy, karierze. Dlatego nie bede szuac nawet pracy która owszem daje duze pieniądze ale oznacza przebywanie w niej wiele godz. Wiem, jakie sa u nas w Polsce zarobki. Patrzę realistycznie na przyszłość, nie zyje marzeniami.

Ja też wiem jakie są zarobki mojego przyszłego męża, a sama dopiero kończę studia i nie wiadomo czy od razu znajdę pracę.
Daleko mi jednak do wybiegania w przyszłość o kilka lat. Nie wiem co wydarzy się jutro, a co dopiero perspektywa kilku lat. Przecież to chore.
To tak jak z marzeniami. Nie będę marzyć o rowerowej wycieczce po Irlandii, bo przecież nigdy się to nie spełni... Analogicznie, nie chcę mieć więcej niż jednego dziecka, bo przecież nie będzie mnie stać... Skąd ta pewność?

Przykładów rodzin, którzy żyja skromnie, ale szczęśliwie mogłabym mnożyć bez liku, naprawdę. Mam kilka znajomych małżeństw, które utrzymują się z jednej pensji męża i mają po kilkoro dzieci. Gdy ich odwiedzam, to nie widzę, by cokolwiek im brakowało.

Zostało wspomniane o utrzymaniu dziecka. Z tego, co zauważyłam, moja przyjaciołka po urodzeniu swojego pierwszego dziecka nie musiała kupować żadnych ubranek, bo wszystko dostała od rodziny albo znajomych. To samo z pieluchami i innymi takimi. Dobrzy ludzie zawsze pomogą, czasem może tylko trzeba umieć poprosić.

Jednak rzeczywiście, każdy człowiek jest wolny i planuje sobie życie tak jak tego chce. Jak fajowo

w uzupełnieniu do tego co napisała Rozalka - na allegro widuję setki młodych mam, które sprzedają ciuszki po swoich dzieciach. :) Również można kupić używany wózek, łóżeczko, to nie muszą być takie ogromne wydatki. Większe są jak mi się wydaje, gdy dziecko pójdzie już do szkoły.[/url]

Wybacz, Ewelinko, ale nie rozumiem na czym polega problem z szybkim powrotem do pracy. Śmiem twierdzić, że to na dobre wychodzi i matce i dziecku, bo nie ilośc czasu poświęconego dziecku się liczy, lecz jego jakośc.
Po urodzeniu 1 dziecka, miałam b. skomplikowaną sytuację pracową i wróciłam do pracy (nieoficjalnie) jeszcze podczas macierzńskiego. Moje maleństwo też miało skazę, a ja nie miałam pokarmu.
Przy drugim mogłam sobie pozwolić na 1 miesiąc urlopu wychowawczego.
Nie widzę by dzieci coś na tym straciły. Co najwyżej ja, ale trudno.

Nie, no bez przesady. Dziecko potrzebuje matki i to jak najdłużej, zwłaszcza w tym wczesnym okresie, do roku. To nieprawda, że brak matki w okresie noworodkowym i niemowlęcym jest obojętny dla dziecka! Po to są 3 miesięczne urlopy macierzyńskie, żeby je wykorzystywać. Więź między matką i dzieckiem jest pierowowzorem wszystkich późniejszych związków w życiu, daje dziecku bazę i podstawę do dobrego, normalnego zycia w przyszłości. Ta więź tworzy się jeszcze w brzuchu i trwa od pierwszej minuty życia. Proszę, nie zapominajcie o tym!

Agatko, czyli wg Ciebie przedmowczyni postapila zle, idac do pracy, i odbierajac swemu dziecku na 8 do 10-ciu godzin ten kontakt, tak?
Bo tak odebralem Twojego posta. Podczas gdy, fakt faktem, wystepuje wiez miedzy matka a noworodkiem i dzieckiem, ale nikt nie powiedzial, ze utrzymanie tej wiezi wymagalo 24h kontaktu.

Twoja przedmowczyni napisala cos innego, mianowicie to, ze ona na tym etapie wrocila do pracy, a nie ze zostawila dziecko. Czytaj prosze i odnos sie do tego co bylo napisane, bo nikt w tym temacie nie napisal, ze dziecko nie potrzebuje matki. Albo, ze wiez nie wystepuje.

Tak wybacz, ale Twoj post do tematu, ani do poprzednich wypowiedzi... niewiele mial.


Crosis

Crosis! Nigdzie nie napisałam, że źle. Niestety jednak błędem jest sądzenie, że wczesny powrót do pracy nie szkodzi dziecku - zawsze w jakiś sposób mu szkodzi. Nie widać tego od razu - często dopiero w dorosłym życiu ludzie doświadczają lęków, depresji i nnych trudności, które mają początek w bardzo wczesnym dzieciństwie.
Sama wróciłam do pracy, jak moje dziecko miało rok - jak pisałam w innym wątku - po prostu musiałam ze względów finansowych. I nie ma się co oszukiwać - nie przyniosło to żadnych korzyści psychicznych ani mnie ani dziecku.
A ponieważ jestem terapeutką to z i z mojej praktyki wynika - że dziecko - potrzebuje jak najdłużej matki! I o tym nie wolno zapominać, bo czasem młodym ludziom się wydaje, ze opiekunka czy babcia może w pełni zastąpić matkę, a pieniądze są najważniejsze. Dziecko nie jest zabawką i wymaga wielu starań i zachodu, stąd rozważania i o materialnej stronie macierzyństwa czy ojcostwa - są bardzo ważne. I tyle Crosis.

Śmiem twierdzić, że teoria, że brak matki przy dziecku 24/24 przez 1 rok czy też 3 lata, czy ile kto tam woli szkodzi dziecku jest tak samo prawdziwe jak inna teoria, która padła tu, że skazywanie dziecka na bycie jedynakiem to unieszczęśliwianie go.
Opieka opiece nie równa. Dalej potrzymuję ( i nie jestem w tym sama), nie ilość a jakośc ma tu znaczenia.

Prawdę mówiąc nie znam żadnego zwierzęcia, które opuszcza swoje młode, tak jak robi to człowiek. Żadna opiekunka ani żłobek nie zastąpi matki.
W życiu człowieka pod względem wychowawczym, psychologicznym najistotniejszy jest okres od poczęcia do 3 roku życia, stąd opieka rodziców jest bardzo ważna.I nie ma co dywagować na ten temat.
Mamy dwoje dzieci, byłam na urlopie wychowawczym, bez żadnego zasiłku i wystarczało nam na 4 osoby ok.1800 zł. Okres ten wspominam jako najpiękniejszy w moim życiu, mimo, że na wiele rzeczy nie mogliśmy sobie pozwolić.
Myślę, że bardziej istotne od hojności portfela jest hojność serca.

O tak. Pięniądze to nie wszystko. I nie tylko dla pieniędzy się pracuje.

Habamme - u wilków istnieje coś takiego jak instytucja "ciotek" i "wujków" - gdy matka idzie polować, oni opiekują sie szczeniakami u pingwinów funkcjonuje "przedszkole" - to tak na marginesie