Widzisz, Kościół widzi w Komunii św. znajk największego zjednoczenia wszystkich wiernych w Chrystusie i dlatego tak usilnie prosi, by ta wewnętrzna jedność została uzewnętrzniona przez znak tej samej postawy. Nie upiera się, czy ma to być klękanie (znak uniżenia przed Bogiem), czy procesja i na stojąco (znak, że jesteśmy Ludem 'w drodze' karmiącym się Ciałem Pana - vide: hymn Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Filadelfii). Czy ma być na język ("Panie, nie jestem godzien), czy na rękę ("Zrób tron dla Króla...." - Liturgia św. Jana Chryzostoma). Chodzi wyłącznie o to, by wewnętrzną jedność wyrazić przez zewnętrzny znak - taki sam znak, przyjęty przez całą wspólnotę. Kto nie chce tego zrobić, stawia się poza/ponad/obok. W pewnym sensie siebie ekskomunikuje.

Swoją drogą przed laty poczyniłem pewną obserwację natury historycznej. Otóż ukazanie postaci po przeistoczeniu, różne procesje, klękania, rozbudowane do góry ołtarze etc. pojawiły się mniej więcej w tym samym czasie, kiedy to Kościół musiał nakazać wiernym w oddzielnym przykazaniu obowiązek przyjmowania przynajmniej jeden raz w roku Komunii św. I od tego czasu zastanawiam się: czyżby uznano, że lepiej karmienie się zastąpić pokazywaniem? To właśnie wtedy zapoczątkowany został proces, skutkiem którego odprawienie Mszy było tylko tłem dla różnego rodzaju koncertów w kościołach biskupich a Lud Boży w innych kościołach, gdzie muzyków nie było, śpiewał sobie w tym czasie Godzinki, Gorzkie Żale, pieśni katechetyczne. Nie mając przy tym najmniejszego pojęcia o różnicach między zwolennikami tzw. cecylianizmu i chorału gregoriańskiego. Istnym curiosum była historia, jaką znalazłem w aktach naszego seminarium duchownego. W połowie XIX wieku klerycy przystępowali do Komunii św. dwa razy w roku: w Wielki Czwartek i w Wielkanoc. Otóż któryś z biskupów zapragnął spożyć z klerykami w Wielki Czwartek śniadanie. Dlatego zrezygnowano w tym dniu z Komunii św. Przecież taka sytuacja gdzieś musiała mieć swój początek. I nie stało się to z dnia na dzień, ale było skutkiem pewnego wielowiekowego procesu.

Czy aby aktualne wersje? Bo w posoborowiu to się tak szybko nowelizuje, że nadążyć nie mozna. Mszału ksiądz też używa nieaktualnego, bo aktualnej edycji typicznej jeszcze na polski nie zdążyli przetłumaczyć i zatwierdzić :))))

A byłem kilkakrotnie w Holandii i stwierdzam, że w kościele w miasteczku Cuijk (13 km na południe od Nijmegen) są kościoły z konfesjonałami. W samym Nijmegen jest duży Kościół, bodajże karmelitański (którego kopuła widoczna jest po wyjściu z dworca kolejowego), otwarty przez cały dzień i są tam konfesjonały, a ludzie w odpowiednio wyznaczonej kaplicy adorują Najświętszy Sakrament.

Czy będąc np. w Holandii czy Niemczech, gdzie wszyscy przyjmują Komunię św. do ręki powinienem się do nich dostosować? Bo z postów księdza wynika, że jeśli uklęknę by przyjąć Ciało Pańskie do ust to "w pewnym sensie sam siebie ekskomunikuję".

Proszę o jasną odpowiedź.[/quote]

Nie musisz. Zawsze i wszędzie masz PRAWO przyjąć na klęcząco i do ust. Jeśli kapłan Ci odmówi i każe wstać, to jest to nadużycie.

Po szczegóły odsyłam do Notitiae (pismo urzędowe KKBiDS) Nr 436 11-12/2002 s. 582-583

Ja doskonale wiem, że nie muszę. Nie rozumiem tylko dlaczego Celnik, nota bene ksiądz, nie chce tego napisać wprost, tylko pisze mętne posty sugerujące coś dokładnie przeciwnego.

Tylko zastanów się nad przyczyną.
Przyjmujesz na kolanach - bo rzeczywiście uważasz, że tylko tak być powinno Czy robisz to tylko po to, aby "wyszło na moje - oni na stojaka, albo do ręki, to ja im pokażę i na kolanach przyjmę"...

Nie wiem jak Dextimus, ale dla mnie przymowanie Komunii św. na klęcząco, gdy wszyscy stoją jest dużym dyskomfortem. Wcale nie mam ochoty, by wszyscy na mnie patrzyli, a wręcz przeciwnie... Na szczęście w mojej parafii jest normalnie, na klęcząco, przy balaskach (chociaż kościół nowy - wciąż w budowie)

Jasne.... u Ciebie jest normalnie, a we wszystkich innych miejscach jest nienormalnie. Zastanów się co Ty w ogóle wypisujesz.

Skąd u Ciebie tyle agresji? Słowa "normalny" użyłem w znaczeniu "zwykły". Słowa "nienormalny" nie używałem, a o wszystkich innych miejscach nie mogłem napisać, bo nie byłem wszędzie i nigdy nie będę.

Proszę nie insynuować mi rzeczy, których ani nie napisałem, ani nawet nie pomyślałem.

Poniżej definicja ze Słownika Języka Polskiego PWN

normalny ~ni, ~niejszy
1. «zgodny z normą, wzorem, przepisem, taki jaki powinien być, prawidłowy; najczęściej spotykany, przeciętny, zwykły»
Normalny rozwój, wzrost.
Normalne zachowanie.
Normalna reakcja.
Normalny bieg prac, tryb życia, stan rzeczy, stan zdrowia.
Normalny objaw, przebieg czegoś.
Normalny poziom wody.
Normalne, niewygórowane ceny.
Godziny normalnych zajęć.
Życie się toczy normalną koleją.

Ja bym bardzo tych, którzy tak usilnie tropią naduzycia w Kościele posoborowym prosił, żeby ustosunkowali się do tego, co napisał Celnik odnośnie do przyjmowania Komunii świętej w XIX wieku w seminarium. Bo zdaje się , że pokazuje to jak na dłoni, że dyskusja nie powinna dotyczyć tego, czy uzywać starego czy nowego rytu (to w końcu polecił papież) ale sprawy jak sprawuić, by ludzie rozumieli i pokochali liturgię i chcieli karmić się Tym, który zstąpił z nieba jako prawdziwy Chleb dający zycie wieczne...

We mnie nie ma za grosz agresji, za to Ty próbujesz tu wszystkim udowodnić, że tylko Ty wiesz jak nalezy się zachowywać na mszy i tylko Ty masz rację.




Piekna deffinicja. I własnie przyjmowanie komunii w procesji, postawa stojąca na Agnus Dei i inne tak bardzo krytykowane tu postawy sa zgodne z przepisami.

Moze jednak?
-------------------------------
Ja uwazam, ze postawa w jakiej sie przyjmuje Jezusa, jest najmniej wazna i sluzy jedynie wiernym, jako ulatwienie zrozumienia Eucharystii. A juz poswiecanei dlugich chwil na dlugie rozwazania na ten jest moim zdaniem zmarnowaniem czasu jaki mozna bylo przeznaczyc na przygotowanie duchowe.
A co do wyrozniania sie w kosciele, to mysle, ze jednak "aby nie siac zgorszenia wsrod maluczkich" mozna spokojnie przyjac Komunie tak jak ogol wiernych. Nic sie nam przeciez nie stanie.

Przyjmuję na kolanach, bo PRZED PANEM BOGIEM SIĘ KLĘCZY.

Panie, NIE JESTEM GODZIEN, abyś przyszedł do mnie...

i nawet, jeśli jestem na Mszy św. polowej, to wtedy też przyjmuję tylko klęcząc na OBA kolana. Spodnie - rzecz nabyta. Zawsze można wyprać.

Z tym, że cały spór dotyczy czegoś innego. Przyjmowanie Komunii na klęczkach też jest zgodne z przepisami. Co więcej, jest to moje PRAWO zagwarantowane przez stosowne przepisy kościelne. Natomiast w tym wątku padły zarzuty pychy, rozbijania wspólnoty, stawiania się poza wspólnotą czy swego rozdzaju "ekskomunikowania się" w ten sposób.

To akurat moi dyskutancji chcą mi wmówić, że przyjmowanie Komunii na klęczkach, gdy pozostali robią to na stojąco lub do ręki, jest czymś złym.