Moje komentarze odnośnie paru nowych pieśni, znalezionych na którejś ze stron Oazowych:



Żenujący błąd stylistyczny w czwartym wersie. Czy godzi się śpiewać Bogu piosenki niepoprawne językowo?



Niepoprawne teologicznie. Skruszonego serca nie można Bogu ofiarować? A dobrych uczynków? A cierpienia? Toż to luterański pesymizm z tej piosenki wyłazi...



Herezja. Zaprzeczenie katolickiej nauce o Przeistoczeniu. Treść pierwszych dwóch zwrotek luterańska. Katolicy wierzą, że chleb i wino ZMIENIAJĄ SIĘ w Ciało i Krew Pańską.



Bełkot totalny. O co chodzi z tym sokołem? A uśmiechanie się z krzyża to już szczyt absurdu...

Powiem ci, że osobiście bardzo lubię pieśń "Rozpięty". A - nie wiem, czy wiesz, ale tam są metafory (taki środek stylistyczny).
Ze względu na treść pieśni kościelnych nie chcę prowadzić tu licytacji. A mógłbym ci podać kilka tradycyjnych pieśni kościelnych, które zawierają herezje.

PS. Nowe ? One mają kilkanaście lat...

Kilkanaście, czyli jak najbardziej nowe.

Tomek Torquemada


wiesz sokole ja bym tego nie wypatrzył na stronkach
uważam, że żenujace jest to, iż nadal rozwija się bizantyńska cywilizacja ze swymi zapędami by forma górowała nad treścia
kiedys zarzucil Chrystus teologom nawet to, że dbają o czystość rąk a o czystość duszy nie dbaja
"groby pobielane"
tak o nich mówił
poza tym chyba nie słyszałes o Litanii Loretańskiej
dzieki niej niektórzy naprawde przezywaja niezły zawrót głowy
jedno jest pewne
treść jest wazniejsza jaką ze soba niosą akty wiary

Tomku zapewne kultura wymaga od nas maluczkich byśmy zachowywali się według etykiety [tej od elit]
jest jednak etyketa w KK która wyznaczył św. Jan
-trudno poprawnie wymawiac słowa gdy się ma usta zapchane materiałem
wtedy sie coś bełkoce jak dziecko...

Jest to rażący bład stylistyczny, w moim liceum za takie rzeczy obniżano ocenę o pół stopnia.

Błędy stylistyczna zawarte w tych nowych pieśniach są niczym w porównaniu z błędami teologicznymi zawartymi w starych pieśniach.

1. To "wzwyż" w pierwszej piosence rzeczywiście dość głupoi brzmi.

2.

Wydaje mi się, że się czepiasz.
Chodzi o to, że właśnie skruszone serce, dobre uczynki - to jedyne co człowiek może Bogu ofiarować, co jest naprawdę niczym wobec tego, co Bóg daje człowiekowi.
Więcej zrozumienia i dobrej woli w interpretacji tekstów

3. Co do "Rozpiętego" - również lubię tę pieśń. Jak bodajże Szalony już napisał - metafory. Nawiązanie Męki Jezusa do pracy ludzi, ich problemów, trosk itp.
Znowu - więcej zrozumienia i dobrej woli w interpretacji tekstów


Napisałem o tym na viewtopic.php?p=158995#158995

Ja natomiast nie widzę rzekomego błędu w piosence drugiej ("W kruszynie chleba...")
Nie gram i zamierzam jej grać podczas Mszy ale jako takiego błędu o którym piszesz nie widzę, i nie mam nic przeciwko graniu sobie tego na jakieś oazowej mszy.

Sobór Trydencki, Dekret o Najświętszym Sakramencie

Kan. 2. Jeśli ktoś twierdzi, że w Najświętszym Sakramencie Eucharystii pozostaje substancja chleba i wina razem z ciałem i krwią Pana naszego Jezusa Chrystusa, a [więc] przeczy tej przedziwnej i osobliwej przemianie całej substancji chleba w ciało i całej substancji wina w krew, przy zachowaniu jedynie postaci chleba i wina, którą to przemianę katolicki Kościół najwłaściwiej nazywa przeistoczeniem - niech będzie wyklęty.

...bo TU JUŻ NIE MA CHLEBA, to BÓG, to JEZUS mój...

...jeden chleb, co ZMIENIA SIĘ w Chrystusa Ciało...
...jedno wino, co się krwią Chrystusa STAŁO...

Lutry wierzą właśnie w KONSUBSTANCJACJĘ, czyli w to, że Chrystus "ukrywa się" w substancji chleba.

W dwóch pierwszych przykładach zgadzam się z Tobą, Tomku. I stylistyczne, i teologiczne błędy są moim zdaniem niedopuszczalne. Co teraz można zrobić, gdy się już utrwaliły? Może próbować modyfikować te teksty, tak, jak to miało miejsce z niektórymi starymi pieśniami?

"W kruszynie chleba" to moim zdaniem poezja, która wymusza uproszczenia teologicznych sformułowań. Można dyskutować, co autor miał na myśli pisząc "w kruszynie chleba" - w jego substancji, czy pod jego postacią?

A co do "Sokoła", to po wczytaniu się w słowa uważam ją za kiczowatą po prostu. Melodia refrenu łatwo wpada w ucho i w połączeniu z "sokołem" daje efekt duszaszczipatielnyj a la "Hej, hej, hej, sokoły...". Ale już melodia zwrotki to jest zupełnie wyjałowiony kawałek, nie wspominając o wątpliwej poetyce. Tomek ma rację, że uśmiechanie się z krzyża jest jakąś bzdurą zupełną i to nawet szkodliwą, bo nie ukazuje Jezusa jako człowieka, który cierpiał. Dodam tylko od siebie, że nie powinniśmy chyba prosić Jezusa o Jego "zrozumienie głodujących" Czy to tak trudno zmienić na "nakarm głodujących"? ? ?

Fajny temat

W sumie to, co autor miał na myśli nie ma znaczenia - wyszedł mu tekst luterański a nie katolicki. Trzecia zwrotka to z kolei bełkot - prośba by Pan Jezus był miłością i kochał nas przez wiele lat...

Moim zdaniem powinniśmy większą uwagę zwracać na piosenki śpiewane przy różnych okazjach przez rozmaite wspólnoty religijne. Wszak lex orandi lex credendi.[/b]

Cóż, lubię po prostu ludzi, którzy ignorują moje wypowiedzi.

Pozdrowienia, Torquemada.

Miałem pisać tylko, że się nie zgadzam?

Pieśni religijne mają być obiektywnie poprawne teologicznie, a nie tylko poprawne przy zachowaniu dobrej woli przy ich interpretacji. Tylko tyle mam do powiedzenia.