Incognito

bo to jest sztuka
tyle,że uprzytomnienie sobie tego nagłe przez srtystów to jest śmieszne
od dawna wiadomo,że sztuka nas otacza wszedzie
nawet doniczka dla kwiatka jest sztuką
wykładzina,lampa...

wszędzie otacza nas sztuka

gościu po prostu doszedł do tego i chciał moze sie pochwalic tym ,że wie więcej niż inni
że jest bardziej świadomy
a może ironizował?
chciał zaprotestować ale mu nie wyszło...

swoja droga jest to śmieszne by brac klozetowa klape i...
lecz sztuka to sztuka

Mieszku, Ty to "wszystko jest sztuką" piszesz na poważnie?

a gdzie napisałem tak głupio "wszystko jest sztuka"
nie jest wszystko
ale bardzo dużo rzeczy co nas otacza jest artystycznie wykonanych
inaczej by sie ich nie chciało miec

Pora wrócić do tematu WIERSZE.

Znalazłem na dysku plik ze swoimi starymi sygnaturami (nie z tego forum) pisanymi wierszem i pomyślałem o tym temacie.

***

Jak w falach, w godzin nocnych odsłonach
Gdy nieprzytomność będzie największa
Jak do hotelu, sny, chodźcie do nas
Oferujemy bogate wnętrza

***

Niebo zionęło kłębem obłoków
Smutkiem skroplonym ziemię oblało
Następnie ciepły jak oddech smoków
Promień jak strzałę z łuku wysłało

Co słońcem każdą zasklepił ranę
Krew zmienił w zieleń, nowy ornament

***

Cichy chłód nastaje gdy szkarłat ucieka
I ciepło się łączy wraz z niebem przejrzystym
Jak na wzór fontanny, tak z serca człowieka
Krew się leje strumieniem pięknym i czystym

***

Zaczął się koszmar z dna piekła wyjęty
Umysł i gardło mi nożem otwiera
Dniem każdym jak hakiem rwie mnie na strzępy
Wgryza się we mnie, co wyszarpie - zżera

***

Idąc nad tą rzekę, nadzieję spotkałem
Wsadziła srebrnik w usta jednej części mnie
Odchodząc raz się odwróciła - poznałem
że było już po śnie

***

Mamy Wielki Tydzień a teraz trochę zastanowienia się nad życiem wprawdzie dotyczy to przyrody ale.............

Brzoza płacząca


Samotna smutna stoi przy drodze
za dzieckiem płacze z żalu i tęsknoty
włosy potargał jej jesienny wiatr
zgarbiona nie ma do życia ochoty

Gałązkami jeszcze zielonymi
oplata ślad miejsca gdzie dziecina rosła
został po niej korzeń na jałowej glebie
a córeczka uschła chociaż nie dorosła

Nie dane jej było dożyć do jesieni
za szybko odeszła w samej pełni lata
w cieniu jej liści już nie odpocznie
znużony wędrowiec z dalekiego świata


Nie będzie wyglądem cieszyć oka
nigdy nie ozdobi stołu świątecznego
a staruszka brzoza sama przy drodze
płacze po stracie dziecka jedynego



R.S.

CZAS I WIECZNOŚĆ

Czas ma swój kres
wieczność niemierzalna jest
doczesność do czasu trwa
wieczność nie kończy się.

Judasz

czy to grzech być Judaszem?
zdradzać Miłość
co nie ma dwóch końców
jak wczoraj poślubioną żonę
jej oczy ciągle zielone
zamienić w pięść
załamanych palców?

grzech
i koniec?
kamień w trzewia

...

przyjąć z Drzewa skrawek nieba
a wierność za swoją niewierność
tyle tylko -
Judaszu mój
- trzeba

Jajko wielkanocne


Poszło jajko ze święconką rano do kościoła
pięknie malowane z koszyka wygląda
zerka w prawo zerka w lewo
z wyższością na inne jajeczka spogląda


Jestem najładniejszym jajeczkiem w koszyku
na skorupce noszę modne tatuaże
ustąpcie mi miejsca baby i kiełbasy
pozwólcie że światu wartość swą pokażę


Na świątecznym stole już od wieków wielu
jestem najważniejsze dla rodzin i gości
przy rannym śniadaniu najpierw się mną dzielą
na dalszy plan idą baby babki i inne pyszności


Jestem też dla zdrowia i dodaję siły
i aby tradycja dziadków była utrzymana
w lany poniedziałek każdy chce mnie zdobyć
i tak to Wielkanoc z jajkiem będzie zachowana



R.S.

To jest stronka poświęcona Mojej poezji i twórczości z która się dzielę z Wami I zostały Wydane Te Wiersze I Bedą coraz nowsze dodawane
Zapraszam Serdecznie Wszystkich Z Góry Dziekuję I Z Całego Serduszka :*:D

http://www.infodajnia.pl/ebooki-opis-94.html

PODLASIE

Piękno Podlasia - tej ostoi zieleni
gdzie bezkres pól w słońcu się mieni
z Białowieskiej Puszczy region ten znany
a w niej żubry się pasą pośrodku polany.

ROZTOCZE

Obszar pokryty przez wzniesienia liczne
szmer Szumów na Tanwi wpadający do ucha
jodłowe lasy i zapachy żywiczne
wśród szumu sosen śpiewu ptaków z radością się słucha.

Wiersz może nieco wszechpolski ale niech będzie:

WSZECHPOLSKA RZECZYWISTOŚĆ

Wszyscy jesteśmy wszechpolscy
to nasz kraj i to nas łączy
mieszkamy na tej ziemi,tu na świat przyszliśmy
przez to czujemy się Wszechpolakami i nimi się staliśmy
patriotyzm nasz ratujmy
Wszechpolakami się poczujmy.[/b]

Przykro mi bardzo mówić Ci takie rzeczy i czuję się trochę jak juror w Idolu który mówi ludziom, że nie potrafią śpiewać, ale to co napisałaś jest strasznym grafomaństwem... Żadnej zasady w formie, brak kunsztu słowa oraz trywialność zwrotów. Angielski Twój jest zaś koszmarny.

Nasz lęk i obojętność pożywką dla Złego

Odrzućmy bierną postawę i obojętność
wroga uzbraja nasza słabość
złu zwieść się nie dajmy
zło dobrem zwyciężajmy.

Effatha - otwórz się

Widzę serca pozamykane
zamknęła je nienawiść,zamknęła obojętność
zamknął je egoizm i grzechy liczne
same smutne twarze,brak zadziwienia aktem Stworzenia
brak dziękczynienia i narzekań mnóstwo
do kościoła idziemy bez większego entuzjazmu.

Przez pryzmat mistyki

Chrystus na nas wciąż czeka,ma dla nas czas,
choć zakryty, Jest tuż obok nas
nasz Pan i Przyjaciel nasz
kocha nas czy wierzymy,czy nie
nie przekreśla nikogo i nie karze surowo za każdy grzech
widzi ten świat,jak wiele w nim zła
cierpi,gdy przechodzimy obojętnie obok kościoła lub nie wierzymy,że Jest
lecz mimo tego do raju doprowadzić nas wszystkich chce.[/b]