No bo dla mnie ilosc wlozonego cierpienia przez tworce ma wartosc znikoma, czesto wrecz ujemna. Zdecydowanie wole jechac autobusem z zadowolonym kierowca ktoremu jazda sprawia przyjemnosc niz z zachmurzonym kierowca z przymusu. Za to wartosc czesto wiaze sie z moim cierpieniem czyli cierpieniem konsumenta, np. wole jechac autobusem pustym siedzac niz przepelnionym stojac


No i wlasnie ze wzgledu na smak kroplowka ma tak niska uzytecznosc dla wiekszosci ludzi (np. dla mnie, dla Ciebie pewnie podobnie). Metodami tradycyjnymi 'dostarczyć do organizmu potrzebne do życia składniki' jest latwiej i przyjemniej.


Melduje poslusznie, ze przewietrzony jestem, chociaz dzisiaj upal niemilosierny. Problem z ta moja slepota jest taki, ze kazdy z 'widzacych' co innego widzi, sami sie ze soba o to spieraja. Co wiecej, slepych jest wielu i jakos nie widac, aby ta slepota w czymkolwiek przeszkadzala, wrecz przeciwnie. Trzeba wiec przemyslec, czy ta slepota to jest odpowiednik slepoty prawdziwej, czy raczej odpowiednik 'slepoty na odjazdowe dzialania narkotykow'.


Teza wyglada raczej tak: 'ze wzgledu na istnienie cierpienia nie mozna stwierdzic, ze Bog jest milosierny'. To doswiadczanie boskiej milosci przez cierpienie nie dziala w wiekszosci przypadkow, podobno przez jakas tajemnicza slepote ktora w jakims jeszcze bardziej tajemniczym celu Bog obdarowal wiekszosc populacji (rozumiem, ze slepi = niechrzescijanie). Takie cos mi aktualnie wychodzi z naszej dyskusji. Cos pominalem?


Problem w tym, ze w wielu przypadkach mozliwe jest pozbycie sie bardzo duzej ilosci cierpienia, czyli obrazowo rzecz ujmujac porabanie swojego Krzyza na ognisko i upieczenie na nim kielbasek. No i pytanie, czy jak znajdziemy te siekiere, zapalki i kielbaski, to robimy z Krzyza ognisko czy niesiemy dalej?

A z ta droga wskazywana przez KK to tez ciekawe. W jaki sposob sprawdzic, czy nie prowadzi do przepasci?


Zgadzam sie z tym. Tyle, ze myslalem, ze niesienie swojego Krzyza to jest wlasnie to.

Mylisz się - oczywiście według mojego skromnego zdania...

To prawda, że życie ma swój smak właśnie dzięki śmierci. Gdyby nie kres życia, stałoby się ono z pewnością nudne i nie do zniesienia. Oczywiście śmierć jest bolesna dla osób, którzy utracili bliskich. Czasem przychodzi niespodziewanie, jak grom z jasnego nieba. Wydaje się nieraz, że ktoś odchodzi "przedwcześnie". To rodzi bunt i jest źródłem trudnych pytań.
M.in. o życie wieczne. Dziś prawda o życiu wiecznym nie narzuca się już w oczywisty sposób. Wobec piekła, jakie ludzie stworzyli na ziemi (Auschwitz, niezliczone wojny), piekło wieczne nie jest już tak potworne. Dla ludzi zaś wychowanych w cywilizacji konsumpcyjnej, niebo, o jakim naucza Kościół, wydaje się raczej nieciekawe.
Jeśli jednak chodzi o wpływ Boga na powstawanie katastrof , to ich źródłem jest grzech pierworodny człowieka, nie zaś miłosierdzie Boże, choć takie sytuacje mogą wyzwalać piękne postawy ludzkie, wzajemną pomoc, solidarność z cierpiącymi. I wtedy właśnie poprzez nasze działanie, naszą pomoc bliźnim, a nie narzekanie na "okrucieństwo" Opatrzności, działa Miłosierny Bóg.

Znów ten grzech pierworodny...Problem w tym,że o wielu katastrofach nawet nie wiemy lub jeszcze do niedawna nie mogliśmy wiedzieć bo np.zdarzyły się na jakiejś odciętej od świata wyspie więc o żadnej solidarności niemoże być mowy.Poza tym co po tej naszej solidarności ofiarom katastrofy które straciły bliskich,twierdzisz, że Bóg poświęca życie nieraz tysięcy czy nawet milionów ludzi tylko po to by wzbudzić pozytywne,międzyludzkie uczucia w ludziach którzy się o niej dowiedzą?
Przecież telewizje mamy raptem kilkadziesiąt lat radio troche dłużej a katastrofy zdarzały się zanim jeszcze na scene weszli ludzie, że wspomnieć dinozaury. Możemy nawet dojść do wniosku, że katastrofy mają sens tylko gdy uderzają w ludzi!

Nie twierdzę, że to miłosierny Bóg jest sprawcą katastrof. Nawet po to, by wzbudzić w sercach ludzkich pozytywne uczucia wobec bliźnich. To grzech pierworodny człowieka sprawił, że na ziemi pojawiła się śmierć i cierpienie.
Poza tym my chrześcijanie wierzymy w życie wieczne, tak więc śmierć nawet tysięcy ludzi, nie oznacza dla nich kresu wszystkiego, lecz jest początkiem innego życia.

A kto?

Katastrofy występowały zawsze tak już ta ziemia jest stworzona zresztą dotykają nie tylko ziemii możliwe nawet, że gdyby nie pewna katastrofa nie byłoby ziemi a ty mówisz, że to jakaś kara

Jeśli umarli w grzechu ciężkim to życie po życiu wygląda raczej niezbyt ciekawie nieprawdaż

A moze w Raju Bóg swoją mocą powstrzymywał te katastrofy w sposób nadnaturalny, a przestał to robić po nieposłuszeństwie pierwszych ludzi??



Nie bój się, Bóg to nie komputer, On pamięta o ich nagłej śmierci i jest Miłosierny. Trzeba się po prostu za tych ludzi modlić, a nie obrażać się na Boga, za to, że nie powstrzymuje katastrof na Ziemii i przez to giną ludzie bardzo nagle.

Poza tym skąd wiecie, że każda katastrofa jest zaplanowana, czemu Bóg miałby nie dopuszczać przypadków??
Czytałem w pewnej książce o duszach czyścowych, że trafiła tam osoba, która zginęła w wypadku motocyklowym przez nadmierną prędkość. Jej życie, zgodnie z tym, co przekazały inne dusze czyścowe miało potrwać jeszcze 30 lat, ale to sam człowiek sobie je skrócił więc był to przypadek. Może tak samo jest z katastrofami - nie każda to jakiś element tajemniczego planu wobec ludzi, z którego ma wypłynąć jakieś inne dobro.

Dokładny cytat z tej książki:

To raczej bez sensu, poco tworzył ziemie w ten sposób?Bóg jeśli naprawde jest wszechmocny i wszechwiedzący nie musi niczego robić w sposób "nadnaturalny"....
Z drugiej strony od początku wiedział,że ludzie się mu przeciwstawią mimo wszystko nie widze powodu by nas karać w ten sposób za nie nasze grzechy

Swoją drogą czy Bóg ma kontrole nad tymi naturalnymi procesami jak trzesienia ziemi czy tsunami w końcu nie przeczyłoby to naszej wolnej woli, przynajmniej nie bezpośrednio
Można nawet powiedzieć, że takie tragedie to naprawde forma "kary Bożej"

Tego nikt do końca nie wie. Wie to tylko Bóg w swej wszechmądrości. Takie trudne pytania należy jednak stawiać i próbować na nie odpowiedzieć... Nie tylko w wieku dorastania.
Trzeba wszakże pamiętać, że Bóg nie pozbawia nas wolności ani inicjatywy. Innymi słowy człowiek jest w pełnym tego słowa znaczeniu współtwórcą tego świata jako istota stworzona na obraz i podobieństwo Boga. Kataklizmy generalnie trudno określić jako "kara Boska", choć pewne jednostki mogą tak interpretować przydarzające się w życiu nieszczęścia. Myślę, że nie na wszystko co się tyczy Boga i wydarzeń w świecie da się jednoznacznie odpowiedzieć i teologia też nie daje zadowalającej odpowiedzi na wszystkie trudne pytania.
Wydaje się, że w obliczu przydarzających się nieszczęść najlepszą podpowiedzią daną nam przez Stwórcę jest cierpienie Chrystusa. Bóg sam cierpi i umiera z nami. My zaś zmartwychwstajemy razem z Nim.