Radzę Ci poczytać pisma św. Franciszka. I nie sądzę, żeby Bogu było niemiłe przyjście z pomocą jakiejś istocie... wiesz, kotku, nie szkodzi, że nic nie piłeś cały dzień- najpierw muszę się pomodlić .




Mam nadzieję, że nie z powodu kota ....



Może raczej nie chciał słyszeć ... czyt. myślał: niech ktoś inny coś z nim zrobi.

Trochę dlatego je zadaję - żebyś się zastanowiła nad odpowiedzią


Teraz nie wiem, o czym mówisz. O cudach Biblijnych czy późniejszych?


Stop. I jeszcze raz: wiara w objawienia prywatne nie jest obowiązkowa!

Objawienia prywatne to nie Twoje odczucia! To wszystkie objawienia od czasów biblijnych. Zarówno jednej osobie, jak i tłumom. I choć Kościół stwierdza, że są autentyczne [np. tak objawienia Pana Jezusa siostrze Faustynie, jak i te w Fatimie czy Lourdes], nie każe Ci w nie wierzyć!

Czy teraz jest to jaśniejsze?


Czytałam kiedyś ten artykuł, bardzo dobry
A pytania jak na razie były dla Ciebie, ja na nie znam odpowiedzi

Po1
„…….wiesz, kotku, nie szkodzi, że nic nie piłeś cały dzień- najpierw muszę się pomodlić …..”
***Ten kotek wyglądał na najedzonego i szczęśliwego- nic mu nie dolegało.
Wyszedł z za krzyża , stanął mi obok i miauczał.

Gdybym miała pomóc choremu kotkowi itd., to Bóg na pewno by to zrozumiał-nawet jeśli by się okazało, że pomagam demonowi.


Po2
„Może raczej nie chciał słyszeć ... czyt. myślał: niech ktoś inny coś z nim zrobi.”
***-pytałam ludzi i odpowiadali „nie widzieli”
+ na zdjęciu z kotem koło krzyża wyszłam bardzo wyniośle, pewnie –ciekawe

1.
"Teraz nie wiem, o czym mówisz. O cudach Biblijnych czy późniejszych?"
************************************************************
Ogólnie to od początku nie poruszam czasów J. Ch tylko czasy teraźniejsze



2.
"Objawienia prywatne to nie Twoje odczucia! To wszystkie objawienia od czasów biblijnych. Zarówno jednej osobie, jak i tłumom. I choć Kościół stwierdza, że są autentyczne [np. tak objawienia Pana Jezusa siostrze Faustynie, jak i te w Fatimie czy Lourdes], nie każe Ci w nie wierzyć!"
**********************************************************
To po prostu nie zrozumiałam i szczerze dalej to trochę mętlik.
Słowo prywatne oznaczało dla mnie –nie wszystkie, lecz „przynależące do danej osoby lub ewentualnie grupy osób-a nie wszystkich”

Objawienia też mogą być odczuciem np.: mój chłopak w Medjugorje po dotknięciu krzyża J. Ch poczuł się bardzo „inaczej dobrze” + wczoraj także wpadłam na artykuł, który opowiadał o tych „innych wewnętrznych odczuciach osób” po, przy objawieniu

Jeśli twoje słowa oznaczały :że nie musze wierzyc w jakiekolwiek cuda, nawet te uznane przez Kościół –to ok.

"15.Pragnienie objawień rozwija niebezpieczną ciekawość. Św. Jan od Krzyża, pisze: “Nic milszego dla szatana nad duszę, która szuka objawień i jest na nie chciwa; znaczy to czynić mu wszelkie ułatwienia, by mógł podsunąć błędy i osłabić wiarę i w ten sposób dusza jest narażona na wszelkie dziwactwa i silne pokusy“. "

Dobrze, w takim razie mogę się ustosunkować do tamtego zdania


Czasem potrzebne jest potwierdzenia, ale na ogół Bóg chce przypomnieć ludziom jakąś prawdę. Tak jak w przypadku siostry Faustyny - o Jego miłosierdziu. Albo wezwać do nawrócenia i modlitwy...


Ano nie
Poczytaj sobie [wiem, długie...] może ten tekst - jeszcze kardynała Ratzingera:
http://www.karmel.pl/lucja/tekst7.html


Obawiam się, że bardzo poważnie mylisz emocje [ewentualnie jakieś natchnienia, ale na razie to same emocje] z objawieniami. W każdym razie na emocjach wiara opierać się na pewno nie może. Swoją drogą, na nadinterpretacjach też nie, a chyba masz do nich słabość


Nie musisz
Zakładając, że zostawiamy na boku te Biblijne, oczywiście

jesli wg Ciebie ktoś lub coś nie moze się objawic poprzez odczucia-no to niech będzie nazwijmy to "być natchnionym"

Tylko w ten sposób od tematu wyjściowego, który - jak się wydawało - brzmiał "nie wierz w objawienia prywatne" przechodzimy do tematu "podchodź z rozwagą do własnych emocji". To nieco zmienia postać rzeczy...

do własnych emocji związanych z rzeczami "nadprzyrodzonymi" lub takowymi się nam wydającymi i związanymi z wiarą (religia)

Między innymi co Jezus uczynił: autor Nikt
"-Chrztu w Jordanie (Teofania)
- uzdrawiania chorych w Galilei
- oczyszczenia trędowatego
- uzdrowienia sługi setnika
- uzdrowienia teściowej Piotra
- uciszenia burzy
- uzdrowienia dwóch opętanych
- uzdrowienia sparaliżowanego
- wskrzeszenia córki Jaira
i uzdrowienia niewiasty
- uzdrowienia dwóch ślepych
- uzdrowienia opętanego niemowy
- uzdrowienia człowieka z uschłą ręką
- nakarmienia pięciu tysięcy
- Jezus chodzi po morzu
- uzdrowień w Genezaret
- uzdrowienia córki niewiasty kananejskiej
- uzdrowienia wielu chorych
- nakarmienia czterech tysięcy
- przemienienia na górze Tabor (Teofania)
- uzdrowienia epileptyka
- uzdrowienia dwóch ślepych
- zmartwychwstania"

Widac przewagę uzdrowień,a wystapienie cud "znikomo" -co potwierdza regułę we wcześniejszych komentach.

Powinnam temat poprawic na "NIE WIERZ W CUDA, ZANIM NIE STWIERDZISZ DOKŁADNIE OD KOGO SĄ"
bo Bóg może je prawic w wyjątkowych sytuacjach, a zło w wielu, wielu nie wyjątkowch lub wydających sie nam wyjątkowych

Hę? Odkąd to uzdrowienia nie są cudami? I co to za "wcześniejsza reguła"?

Cuda [bądź znaki] uczynione przez Jezusa dzieli się zasadniczo na trzy rodzaje:
- egzorcyzmy,
- uzdrowienia,
- ocalenia.

Mozna też dzielić na cztery kategorie [tak czyni np. Bartnicki w swoim Przesłaniu Ewangelii]:
- cuda nad naturą [objawiają Pana natury],
- uzdrowienia chorych [objawiają zbawcę człowieka],
- wypędzanie demonów [objawiają zwyciezcę szatana],
- wskrzeszenia [objawiają zwycięzcę śmierci].

Jakby nie dzielić, uzdrowienia są cudami! Więc nie wiem, czego ma dowodzić powyższy post...

Kiedyś nazwałabym takie uzdrowienia cudami-jednak dziś pomyślałam….. (może mam dzis jakis dzień głupoty ) i może wciąż się myle.

…..skoro egzorcysta potrafi wypędzić złego ducha i nie nazywa tego cudem ,lecz uzdrowieniem, skoro lekarz itp. Potrafi uleczyc człowieka i nie nazywa tego cudem-to dlaczego gdy ktoś zostanie uzdrowiony przez wiarę od razu trzeba to nazywać cudem??-to powinno być w odbiorze czymś naturalnym-że wiara potrafi uleczyc, a nie czymś nadzwyczajnym.
Wiec dlatego uzdrowień nie traktuje jako cud.
Cud to dla mnie np. :chodzenie po wodzie (jeśli oczywiście nie ma naukowego wytłumaczenia)

Ale jeśli ktoś chce nazywać uzdrowienie cudem-to Proszę bardzo-to jego odczucia, zdanie i potrzeba.

Dziś się już Żegnam –Dobranoc wszystkim.
Zresztą i tak chyba wygaduje głupoty –nie wiem

Angua A to ta reguła:
„Objawienia Boże są dziełem nie tylko wszechmocy, ale i mądrości Bożej: Bóg nie mnoży objawień i cudów bez bardzo poważnego motywu."

A uzdrowień jest mnóstwo

Uzdrowienia, które są cudami, również nie mają naukowego uzasadnienia. Zapewniam Cię, że te obecne są niezwykle drobiazgowo [i w długim przedziale czasowym] badane przez przeróżne komisje. O czym można poczytać na przykład w bardzo dobrej książce "Kościół i nauka" ojca Jose Moralesa SJ [wydawnictwo WAM, rzecz jasna].

Egzorcysta wypędza złego ducha mocą nie własną, a daną mu od Boga. Tak samo czynili apostołowie. Lekarz leczy działając zgodnie z prawami naturalnymi, zaś cud wykracza poza ich granice.


Skąd wiesz, co dla Boga jest bardzo ważnym motywem? Czemu uważasz, że niebezpieczeństwa ze strony przyrody takim motywem są, a te ze strony złych duchów czy choroby już nie? Chcesz decydować za Boga, co jest ważne, a co nie i kiedy ma prawo działać, a kiedy nie?