W Ewangelii wg św Łukasza podczas Ostatniej Wieczerzy, po tym jak Jezus mówi o zdrajcy, powstaje spór między apostołami o pierwszeństwo. Jezus mówi do apostołów o ich służbie i dalej mówi o swojej modlitwie za Szymona i mówi "ty zaś utwierdzaj braci w wierze".
Nie mówi; macie nawzajem utwierdzać się w wierze, ale wskazuje Piotra, któremu zleca to zadanie.
Trudno mówić w takim układzie o tezach:słabych, watpliwych, wymyślonych przez ludzi.
Jezus świetnie znał ludzkie przywary wiedział, że władza jest czynnikiem deprawujacym człowieka.
Zresztą scena, która się rozegrała między apostołami w wieczerniku, najlepiej obrazuje zachowania ludzi.
Nie było dogmatu o prymacie Papieża, lecz była zasad, że opinie biskupów rzymskich były zawsze ostateczne, miarodajne i rozstrzygające - wg św. Augustyna:"Roma locuta, causa finita".
Za potrzebą prymatu Papieża, lub Patriarchy (jak w Kościele Prawosławnym) przemawia fakt, że te Kościoły pomimo różnych zawirowań w swej historii, trwaja w swej jedności.
Protestanci odrzucając władze zwierzchnie w Kościele, przez ok. 500 lat podzielili się na różne odłamy i proces podziału trwa dalej.
Jest dowolność w interpretacji Pisma św. stąd coraz nowe formy kultu.
Przed Leonem I pryma umaciali Papieże:Damazy,Syrycjusz, Innocenty I - podaję za:"Historia Chrześcijaństwa" - praca zbiorowa 12 autorów, przedstwaicieli Kościołów:katolickiego, prawosławnego, protestanckiego, anglikańskiego.

Alus Pisze
Jakze to człowiek Zachodniego kościoła mógł przemówić..??
Roma locuta (est), causa finita (est) [roma lokuta (est) kausa finita (est)] (łc.) Rzym przemówił, sprawa skończona; zdanie Kościoła obowiązuje wiernych; św. Augustyn Kazania.
Augustyn, Aureliusz Augustyn, święty (354-430), filozof i teolog chrześcijański. Ojciec i doktor Kościoła, najwybitniejszy przedstawiciel patrystyki łacińskiej.

Człowiek łacinnik raczej nie był mile widziany w kościele wschodnim i wątpię aby tam w ogóle go kto kolwiek słuchał Zwłaszcza w tak drażniącej sprawie jak supremacja Rzymu

Alus napisał
Widze kompletny brak rozeznania w historii .. Jak i też mgliste pojęcie protestantyzmu..
Mimo podziałow samych protestantów stanowią jedno w Chrystusie Duże mniejsze różnice dogmatyczne jak w samym kościele katolickim.. mimo tej deklarowanej jedności..



Damazy I, święty (ok. 305-384), papież od 366. W latach 352-366 diakon i prezbiter. O biskupstwo rzymskie walczył z obranym przez mniejszość Ursynem, ok. 378 uzyskał od cesarza Gracjana ostateczne uznanie swej zwierzchności sądowniczej nad metropoliami Zachodu. Pod jego wpływem Teodozjusz I Wielki uznał w 380
Faktycznie dążył do umocnienia zwierzchnictwa nad wszytkimi biskupstwami że nic z tego nie wyszło to inna sprawa…


NNOCENTY I

fac. innocens - niewinny, prawy

21 grudnia 401 – 12 marca 417

ITALCZYK



Innocenty, urodzony w Albano koło Rzymu, był synem papieża Anastazego I za jego pontyfikatu był diakonem w Rzymie.

Papież Innocenty I żądał, by uważano za obowiązujące zarządzenia Kościoła rzymskiego oraz, by wszystkie najważniejsze sprawy przekazywano do rozważenia papieżowi.

Innocenty I rozstrzygnął sprawy związane z dyscypliną kościelną i liturgią. Zajmował się bierzmowaniem, którego udzielać mogli tylko biskupi. Zakazał zawierania małżeństw biskupom, kapłanom i diakonom, lecz zgadzał się na to, by można je było zawierać przed wstąpieniem do stanu duchownego. Podkreślał znaczenie Stolicy Apostolskiej, jak również zalecał wprowadzenie liturgii rzymskiej w kościołach na znak jedności z następcami św. Piotra. Papież Innocenty I zwalczał pelagianizm i przejawy pogaństwa. Za pontyfikatu Innocentego I – odbyły się ostatnie walki gladiatorów w amfiteatrze Tytusa – nastąpiło złupienie Rzymu przez Wizygotów pod wodzą Alaryka (392 – 410).

Mamy tu już przykład przekazywania i dziedziczenia władzy .. Czy z tym się godzili się biskupi kościołow wschodnich.. Wywoływało to odrazę i oburzenie..
O jakiej ty jedności chcesz tu mówic..
A wprowadzenie łaciny na wschodzie kto by się na coś takiego zgodził .. Czyli nic nie miał do powiedznie Biskup Rzymu w Kościołach wschodnich.
Pozdrówka

Co Biblia mówi o osobie Piotra.

1)
Tylko on otrzymuje klucze do Królestwa Niebieskiego od Chrystusa
i jako pierwszy władzę związywania i rozwiązywania (Mt 16:19).
Użyte w tym wersecie słowo "cokolwiek" ukazuje powagę misji Piotra. Por. "cokolwiek" dot. Jezusa (J 2:5).

2)
Jego jako pierwszego wymieniają wszystkie spisy apostolskie
(Mt 10:2, Mk 3:16, Łk 6:14, Dz 1:13, J 21:2).

3)
Jego NT nazywa "pierwszym" wśród Apostołów (Mt 10:2).
Nie pisze o innych Apostołach "drugi Andrzej", "trzeci Jakub" itd.
(por. Mt 22:25n., Ap 4:7, 16:2-17),
lecz tylko "pierwszy Piotr" Mt 10:2.
Widać, że Mateusz przekazał nam fakt przodownictwa Piotra pośród pozostałych Apostołów w czasie gdy pisał Ewangelię.

4)
Do niego zwraca się Chrystus mówiąc o Kościele nazywając go Jego opoką (Mt 16:18).


5)
Jego NT wyróżnia spośród uczniów i Apostołów:

Dz 2:14 "Piotr razem z Jedenastoma".

Dz 2:37 "Zapytali Piotra i pozostałych Apostołów".

Mk 16:7 "Powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi".

Dz 5:29 "Odpowiedział Piotr i Apostołowie".

1Kor 9:5 "Apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas".

Mk 1:36 "Pospieszył za Nim Szymon z towarzyszami".

Łk 9:32 "Piotr i towarzysze".

Dz 1:15 "Piotr w obecności (...) 120 osób".

Dz 15:6n. "Apostołowie i starsi (...) przemówił do nich Piotr".



6)
Jego pierwszego powiadomiono o Zmartwychwstaniu Pana (J 20:2).


7)
Jemu, pierwszemu z Apostołów, ukazuje się Jezus Zmartwychwstały
(1Kor 15:5, Łk 24:34).


8)
On przemawia w Zielone Świątki w imieniu Kościoła (Dz 2:14, 3:12), decyduje o wyborze dwunastego Apostoła (Dz 1:15),
kieruje pierwszą gminą chrześcijańską (Dz 5:3)
i broni jej przed Sanhedrynem (Dz 4:8).


9)
On pierwszy po zesłaniu Ducha Św. uzdrawia (Dz 3:6) - nawet jego cień - i wskrzesza (Dz 9:40, 5:15).
Dzieje Apostolskie ukazują Piotra, (jak Ewangelie Chrystusa),
który działa jak Jezus, od Niego czerpiąc moc
(Dz 3:1-11 por. J 9:1-7; Dz 5:15 por. Mt 14:36; Dz 5:16 por. Mk 1:34, 6:55; Dz 9:40 por. Mk 5:41).
Nawet Świadkowie Jehowy(Strażnica Nr 9, 1970 s.23) podają:
"Wydaje się ponadto, iż Piotr miał większą moc uzdrawiania niż inni,
gdyż czytamy, że nawet jego cień przyczyniał się do uleczenia".


10)
Jego dom jest pierwszym z domów apostolskich nawiedzonych przez Jezusa (Mk 1:29).


11)
Z jego łodzi naucza Chrystus (Łk 5:2n.).


12)
On dostaje widzenie dot. nawracania pogan (Dz 10:3, 35, 15:7 -
"Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli". Paweł nie protestuje)
oraz decyduje o ochrzczeniu pierwszego poganina (Dz 10:47n.).


13)
Do niego kieruje swe kroki Paweł po nawróceniu (Ga 1:18).


14)
Od niego, Jakuba i Jana Paweł otrzymuje misję głoszenia wśród pogan (Ga 2:9n.).


15) Piotr kieruje Soborem Jerozolimskim (Dz 15:7),
choć Jakub jest biskupem tego miasta (Dz 21:17n.).

16)
Na jego autorytet powołuje się Jakub w swej mowie (Dz 15:13n.).


17)
Jego najczęściej poucza i sprawdza Chrystus, przygotowując do pasterzowania (Mt 14:29, 26:34n., Łk 5:4n.).


18)
Jemu nakazuje utwierdzanie braci w wierze
i za niego szczególnie się modli (Łk 22:32).


19)
Jemu nakazuje ponawianie "połowu" ludzi (Łk 5:4n., 10).


20)
On w imieniu Apostołów zwraca się do Chrystusa, gdy mają wątpliwości (Mt 15:15, 19:27, 18:21, 16:15n., Łk 12:41, J 6:68).


21)
On najczęściej odpowiada na pytania Chrystusa
(kierowane do wszystkich) Mt 16:15n., Łk 8:45.
Gdy Jezus stawia pytania dot. ogółu ludzi odpowiadają Apostołowie
("A oni odpowiedzieli" Mt 16:14) ale w imieniu Apostołów odpowiada Piotr ("Odpowiedział Szymon Piotr" Mt 16:16).


22)
Do niego, a nie innych Apostołów przychodzą poborcy po podatek
za Pana (Mt 17:24). Jezus płaci go za siebie i za Piotra (Mt 17:27).


23)
On zawsze wymieniany jest z imienia, choć inni uczniowie występują anonimowo np. J 18:15, 20:2, 21:2, 13:5n., Mk 16:7, 1:36 por. pkt 5 powyżej.


24)
Nazwanie Andrzeja "bratem Szymona Piotra" w J 1:40, choć Piotr wcześniej w tej Ewangelii nie występuje, wskazuje na wielki autorytet tego drugiego. Zawsze Andrzej zwany jest bratem Piotra,
a nie odwrotnie (Mt 4:18, J 6:8).


25)
Piotr z Jakubem i Janem byli uprzywilejowani u Pana,
ale Piotr występuje w ich imieniu
(Mt 17:1, Mk 5:37, 14:37, 9:2, 5, 13:3, 14:33, Łk 8:51, 9:28).


26)
Jemu Jezus Najwyższy Pasterz przekazuje pasterzowanie (J 21:15nn.).


27)
On czuje się upoważniony upominać innych starszych
(1P 5:1).


28)
Jemu, a nie innym, zwraca uwagę Paweł (inni łącznie z Barnabą brali
w tym udział), gdy postąpiono "nieszczerze" (Ga 2:13).
On tym samym wsłuchuje się w głos Kościoła (Ga 2:11-14).
Piotra upomniano, bo miał on wpływ na innych, przez co widać też jego prymat. O postępku Piotra Tertulian (ur.155) pisał: "był to błąd postępowania a nie przepowiadania"
("Preskrypcja przeciw heretykom" 23).


29)
Tylko jemu spośród Apostołów złożono pokłon (choć tego nie pragnął)
Dz 10:25n.


30)
On występując obok innych Apostołów wymieniany jest jako pierwszy. Wyjątek pozorny od tej reguły to Ga 2:9: "Jakub, Kefas i Jan uważani za filary". Jednak Kodeks D (Bezy), ma w tym przypadku kolejność "Piotr, Jakub i Jan" (por. protestancki przekład SN). Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17n., por. Ga 2:1), więc dlatego wymieniając te miasto wspomniano o nim na pierwszym miejscu.
Kiedy indziej Piotr wymieniany jest zawsze jako pierwszy (patrz pkt 25). Por. Dz 3:1-4, 11, 4:13, 19, 8:14, Łk 22:8.
To, że wszyscy trzej Apostołowie są "filarami" nie musi oznaczać ich równości. Wszystkich zwycięzców Chrystus uczyni "filarami w świątyni Boga" (Ap 3:12), co nie oznacza ich równych zasług w pracy Pańskiej. Nawet Świadkowie Jehowy(Strażnica Nr 9, 1970 s.22) przyznała:
"kiedy imię Piotra pojawia się obok imion tych pozostałych apostołów, zawsze nieodmiennie występuje na pierwszym miejscu - bez względu na to, czy wymienieni są wszyscy dwunastu (reszta nie zawsze w tej samej kolejności), czy tylko czterech, trzech, czy choćby dwóch apostołów".


31)
Od niego oczekuje Chrystus miłości większej niż od innych Apostołów
(J 21:15).


32)
Od niego szczególnie Chrystus domaga się czuwania (Mk 14:37).


33)
Liczba 12 Apostołów nawiązuje do 12 plemion Izraela, wśród których jedno (Lewiego) było najbardziej uprzywilejowane, bo otrzymywało od wszystkich dziesięcinę (Lb 18:21, 35:2, Joz 21:1nn.). Tak samo uprzywilejowaniem darzy się Piotra, jednego z Dwunastu. Tertulian (ur.155) nazwie następcę Piotra "biskupem biskupów" (De pudicitia 1),
a Orygenes nazwał Piotra "księciem Apostołów"
("Homilie o Ewangelii św. Łukasza" 17:6).


34)
Tylko o Piotrze imiennie powiedział Jezus, że jest błogosławionym
i tylko jemu rzekł, że to co wie on o nim objawił mu Bóg (Mt 16:17).


36)
On przemawia w imieniu i w obecności innych Apostołów (Dz 2:14, 5:2-3).

Cieplutki napisał
Pierwszym w moim życiu biskupem katolickim z którym rozmawiałem jak z innym człowiekiem był Karol Wojtyła..
Czy jestem katolikiem..?
Bracie Cieplutki wszystkie te wersety co tu już pisałeś niczego nie sugerują żadnej supremacji Piotra. . Jedynie Twoja interpretacja i to naciąganie NT do dogmatyki katolickiej . Możesz to tylko sugerować.. tym co nie znają historii pierwszych wieków chrześcijaństwa a może i nawet NT.
A do wielu to tych cytatów odniosłem się już w tym temacie

Pozdrawiam Serdecznie..

Na protestantyźmie rzeczywiście nie za bardzo się wyznaję.
Wiedza ta nie jest mi potrzebna do wiary.
Nie rozumiem zrzutu braku rozeznania w historii.
Od czasów Reforacji upływa ok. 500 lat - wystąpienie M Lutra 1517r, Zwingli -1723r, J. Kalwin - 1536r.
"Jedność w Chrystusie" - pytanie tylko, czy o taką jedność dla Kościoła modlił się Jezus.

Alus napisał

Skoro sam zainteresowany czyli kościół prawosławny Twierdzi ze nigdy a przenigdy nie podlegał Kościół Wschodni pod Rzym co też wynika z dokumentów zachowanych do naszych czasów.. Jedyna jedność ze się wzajemnie tolerowali.. Uznając chrzty za ważne sakramentu ślubu na onczas jeszcze nie było .. Chociaż z Tymi chrztami to też ciekawa historia Czechy I Morawy przyjmują początkowo chrześcijaństwo ze wschodu.. Potem następuje ponowna rechrystianizacja..

Pisałem wcześniej a kościoły Takie jak Koptyjski (uznawany jako Atokefailczny przez Wschód a za heretycki przez Rzym czy Kościół Aramejski(Ormiański) i jeszcze kilka innych co nigdy pod Rzym nawet formalnie nie podlegały. Nawet honorowego zwierzchnictwa Rzymu nie uznając . Jak to miało miejsce przez pewien czas na Wschodzie.. twierdzenie jakoby to Luter i Kalwin podzielili Chrześcijaństwo jest błędne i niezgodne z faktami historycznymi.. Podzielili ale tylko katolicyzm

Alus napisał

Chyba nie powiesz ze Chrystusowi chodziło o jedność pod jakimś człowiekiem.. Przez pierwsze 300 lat nikt praktycznie o takiej jedności nie marzy.. Może poza paroma wyjątkami w Rzymie gdzie już niektórym biskupom Rzymu marzyła się władza nad całym chrześcijaństwem.!
Pozdrawiam

Ja na tyle nie znam historii chrześcijaństwa, aby prowadzić spory.
Posiłkuję się tutaj swoją wiedzą i książką, która uważam, że winna być miarodajna.
Jest to opracowanie zbiorowe 12 autorów, przedstawicieli Kościołów:katolickiego, prawosławnego, protestanckiego, anglikańskiego - "Historia chrześcijaństwa".
I mam tytaj graficzne przedstawione powstanie głównych wyznań chrześcijańskich:poczynając od apostołów wspólny Kościół; - 5-7 wiek-wyodrębnienie Kościółów:koptyjski(Egipt) i w Armenii; - 1054r - prawosławie (Bizancjum, Ruś);-1517r-Reformacja w Niemczech- Kościoły luterański i reformowany;-1534r- Kościół anglikański (narodowy);- 1870r Sobór watykański I- starokatolicy.
Nie interpretuję słów Jezusa, ja je przyjmuję, wiem, że "zgodą małe rzeczy wzrastają, niezgodą największe się rozpadają".

ALUs napisał:





Powiem szczerze,że właśnie z powodu wielkich
rozłamów wśród Protestantyzmu i anarchii myślenia,
która tam panuje-nic nie przekonałoby mnie do tego,
by przejść do nich,mimo,iż jestem z nimi bardzo
emocjonalnie i sentymentalnie związany.

Gudonow,trzeba być na serio człowiekiem zranionym,by nie zauważyć,
że w podanych przeze mnie cytatach,nie widać pierwszeństwa Piotra.
Piszę pierwszeństwa,nie papiestwa.

"Chrystusowi chodziło o jedność pod jakimś człowiekiem"-
Stefan Wyszyński, 27.11.1960r.
"Najważniejszy jest człowiek. Wszystko ma służyć człowiekowi, wszystko ma być na kolanach przed człowiekiem. Nawet tacy ludzie, ozdobieni władzą kapłańską, jak Papież na Watykanie i Biskupi w swej katedrze, muszą uklęknąć przed człowiekiem i na znak czci Bożej do człowieka nogi jego całować.
To nie tylko piękna ceremonia, to jest wielka mowa Boga do ludzi".

Uderz Pasterza,a rozproszysz jego Owczarnię...

Tak pisze u Zachariasza,to cytuje JEZUS...
Jak to dziś pasuje do rzeczywistości Kościoła...

Dziś już każdy wie,iż właśnie KrzK najbardziej widnieje jednością...
Spięcia wewnętrzne są wszędzie(tak jak w człowieku)...
Ale modlitwa JEZUSA o jedność nabiera w nim charakteru.
Mimo burz i nawałnic tego świata,Kościół Katolicki umacnia się,uświęca...

Papież jest widzialnym znakiem jedności...
Papież,który wskazuje nie na siebie,lecz na Chrystusa...
Cytując za Alusem:



Bóg przemawia do nas przez ludzi.
Dlaczego ma nie przemawiać przez Papieża?

Cieplutki napisał

Bracie Cieplutki kim Twoim zdaniem Byli Klemens Aleksandryjski , Tertulian , Orygenes I jeszcze kilku znanych Ojców Chrześcijaństwa w którym nawet do głowy ni przychodził taki dogmat.. Kim Ci Ludzie byli ?
Też byli poranieni ? Czy może byli wierzącymi tak jak dzisiaj w wierzą inni bracia w wierze nie tylko zresztą protestanci ?.

Cieplutki napisał

Pytanie zasadnicze dlaczego by miał przez niego przemawiać..
To człowiek jako malutka istota chce Bogu wyznaczyć miejsce i to skąd ma przemawiać..?
Bóg jeżeli tylko ze chce to przez skałę może przemówić nie musi mieć do tego żadnego człowieka . Może przemówić do każdego z nas i przemawia .. Pytanie czy my to widzimy jest to jakby inny temat.
Cieplutki napisał

Papiestwo było od zarania dziejów chrześcijaństwa rozpoznawane jako znak podziału i wzajemnych swarów.. Ile tysięcy niewinnych ludzi zginęło w historii chrześcijaństwa z tego tylko powodu..!
A jakiej ty tu jedności symbolizującej papiestwo mówisz..
Pozdrawiam

ależ..

papiez jest kością niezgody, a nie znakiem jedności - Godunow ma całkowitą rację...

Klemens Rzymski (+101) czwarty z kolei biskup Rzymu potwierdza przekazanie przez Apostołów władzy biskupiej innym, więc i jemu prymatu. W jego też liście z ok.95r. pojawia się greckie słowo diadoche to znaczy sukcesja, "Także i nasi Apostołowie wiedzieli przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będą spory o godność biskupią. Z tego też powodu, w pełni świadomi, co przyniesie przyszłość wyznaczali biskupów i diakonów, a później dodali jeszcze zasadę, że kiedy oni umrą inni wypróbowani mężowie mają przejąć ich posługę" ("List do Kościoła w Koryncie" 44:1-2). Tertulian (ur.155) dodaje: "Kościół (...) rzymski powołuje się na ustanowienie Klemensa przez Piotra..."
("Preskrypcja przeciw heretykom" 32).


Dionizy z Koryntu (IIw.) ukazuje powagę listów papieży, co potwierdza ich prymat przejęty od poprzedników, "Wy Rzymianie, stoicie na straży ojczystego obyczaju, który błogosławiony Wasz biskup Soter (166-74) nie tylko zachował, ale rozwinął. Otóż rozsyła on świętym całą obfitość darów, braci zaś, którzy przychodzą do niego, podejmuje słowy błogosławionymi jak ojciec miłujący swe dzieci. (...) Dziś obchodziliśmy święty Dzień Pański i czytaliśmy Wasz list, a będziemy go ku zbudowaniu naszemu zawsze odczytywali, tak samo jak ten, który pisaliście dawniej przez Klemensa" (papież 92-101) "List do Rzymian". Patrz też Hermas (140) "Pasterz" Widzenie 2:8,3.


Pierwszy antypapież Hipolit (od 217) swym zaistnieniem potwierdza to, jak ważną sprawą w pierwszych wiekach było posiadanie prymatu Piotrowego związanego z Rzymem.

Gajusz (IIw.) "Ja zaś mogę pokazać trofea apostolskie. Wstąp na wzgórze Watykanu, albo idź na drogę do Ostii, a znajdziesz trofea tych, którzy ten Kościół założyli" ("Rozprawa przeciw Proklosowi" cytowana w "Historii Kościoła" II:25,7-8 Euzebiusza [ur.260]).

Dionizy (IIw.) "Tedy i Wy przez tak serdeczne Wasze upomnienie związaliście jak najściślej Rzym z Koryntem, szczepy sadzone rękami Piotra i Pawła. Toć obydwaj w naszym Koryncie szczep ten sadzili i nieśli nam naukę. To samo w Italii. Razem nieśli naukę i w jednym czasie śmierć ponieśli męczeńską" ("List do Rzymian" cytowany w "Historii Kościoła" II:25,8 Euzebiusza).

Hegezyp (110-85) "Gdym był w Rzymie ustaliłem sukcesję [Piotrową] aż do Aniceta [papież w latach 154-65]" ("Historia Kościoła" cytowana w "Historii Kościoła" IV:22,3 Euzebiusza).

Tertulian (ur.155) "Jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten Kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swą przelali. Tu Piotr upodobnił się w męce do Pana, tu Paweł został ukoronowany śmiercią..." ("Preskrypcja przeciw heretykom" 36 por. 32 "[Kościół] rzymski powołuje się na ustanowienie Klemensa przez Piotra"); "co nawet Rzymianie mówią podobnie. A przecież i Piotr i Paweł zostawili im Ewangelię opieczętowaną nawet krwią własną" ("Przeciw Marcjonowi" IV:5,1); "Czytamy w 'Żywotach Cezarów' [Swetoniusza (ur.69)], że Neron był pierwszy, który powstającą w Rzymie wiarę zdusił we krwi. Wtedy Piotr rzeczywiście opasany przez innego został przybity do krzyża. Wtedy to Paweł (...) odradza się w szlachetnym męczeństwie" ("Lekarstwo na ukłucie skorpiona" 15:3).

Klemens Aleks. (ur.150) "Gdy Piotr w Rzymie publicznie głosił Słowo Boże i za sprawą Ducha opowiadał Ewangelię, tedy liczni słuchacze wezwali Marka (...) by spisał to, co mówił Piotr" ("Zarysy" cytowane w "Historii Kościoła" VI:14,6 Euzebiusza).

Hipolit (ur. przed 170) "prawdziwa nauka przechowała się do czasów Wiktora [papież w latach 189-98], trzynastego z rzędu po Piotrze biskupa rzymskiego" ("Przeciw herezji Artemona" cytowane w "Historii Kościoła" V:28,3 Euzebiusza) por. "Odparcie wszelkich herezji" 6:20.

Euzebiusz (ur.260) "Dzieje mówią, że w Rzymie, za jego [Nerona] panowania Paweł został ścięty, a Piotr przybity do krzyża. Wiadomość tę potwierdza nazwa cmentarzy rzymskich, które istnieją pod Piotra i Pawła wezwaniem" ("Historia Kościoła" II:25,5)
Por. Firmilian (ok.255) "List" 75:17.

O jedności Kościoła Rzymsko-Katolickiego...
Czy nie zauważyłeś jeszcze,
że on należy do najbardziej zjednoczonej Wspólnoty w Ciele Chrystusa?
Protestanci w samej Ameryce rozbili się na przeszło 1000 odłamów.