"Pani, wysłuchaj modlitwy nasze"

gromiących tradycyjną pobożność maryjną (która według niego jest za mało chrystocentryczna) i pieśni maryjne (które mają zawierać błędy teologiczne, czy wręcz herezje)

To się akurat zdarza, rola i cześć Maryi są czasem przeakcentowane

Św. Bernard: "O Maryi NIGDY DOŚĆ"
"Wolą Bożą jest, abyśmy WSZYSTKO mieli przez Maryję"

Natomiast NIE MA TAKIEGO ŚWIĘTEGO, któryby Jej nie czcił czy starał się walczyć z tą czcią.

Ona, która odegrała tak wyjątkową rolę w naszym Zbawieniu.

Ręce precz więc od Bożej Matki!

I radzę się poprawić

Jej Rycerka

Albertyna

Kamyku - W litanii loretańskiej sa całkiem podobne przymioty Maryji wymienione jak w godzinkach

Jest pośredniczką łask - ale są piesni, które ukazują Maryję jako jedyną naszą nadzieje - jako jedyną która może poprawić nasz los. To ja sie pytam, co z Bogiem?

U Ojców Kościoła znajdziemy wprost niezliczoną ilość wypowiedzi na ten temat. Św.Augustyn (sermo 194 de Annunt.) pisał: „Ty jesteś jedyną nadzieją grzeszników...”, zaś św. Anzelm: „Te tacente, nullus orabit, nullus iuvabit. Te orante, omnes orabunt, omnes iuvabunt” („Gdy milczysz, wtedy nikt się nie modli, nikt sobie nie radzi. Gdy modlisz się, wtedy wszyscy modlą się, wszyscy sobie radzą”). Wielki wkład w rozwój nauki o Wszechpośrednictwie Maryji wniósł św. Bernard z Clairvaux, który między innymi tak wyraża się w jednym z kazań: „Czcijmy ją z głębi naszych serc, z wnętrza naszej duszy i pragnień, ponieważ jest taka wola Tego, który chciał, abyśmy wszystko mieli przez Maryję”. I w innym miejscu: „Nihil nos Deus habere voluit, quod per Mariae manus non transiecit” („Z woli Boga nic nie posiadamy, co by nie przeszło przez ręce Maryji”). Także i św. Albert Wielki mówił wyczerpująco o pośrednictwie Maryji. Św. Tomasz z Akwinu – uczeń św. Alberta – w „Opus. VIII, Expos. in Salut. Angel.” pisał: „Maryja jest zwana «pełną łaski»... jeśli mówimy o wylaniu łaski na wszystkich ludzi. Jest czymś wielkim, jeżeli w jakimś świętym jest tyle łaski, że wystarczy do uratowania wielu dusz, jeżeli zaś jakiś święty jest tak pełen łaski, że wystarczy do uratowania wszystkich dusz, wtedy jest to czymś największym, i tak jest u Chrystusa i Maryji”. Wśród wielu cytatów, które mogłyby się tutaj pojawić, powinny się jeszcze znaleźć pisma Bossuet’a (np. „Kazanie o nabożeństwie do Matki Boskiej”), czy św. Ludwika Grignon de Montfort albo św. Maksymiliana M. Kolbego. Grignon w „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Maryji” (cz. I, r. 1) pisał: „Syn Boży oddał Swej Matce wszystkie skarby, które wysłużył poprzez swoje życie i śmierć, czyli przez swe bezgraniczne zasługi oraz cudowne cnoty; uczynił Ją skarbniczką wszystkiego, co dał Mu Ojciec jako dziedzictwo; dlatego On chce, aby przez Nią Jego zasługi stały się skuteczne u wszystkich członków Jego Ciała oraz chce przez Nią rozdać swoje cnoty i łaski... Ona zaś rozda je komu chce, ilekroć chce, jak chce i ile chce... i nie ma niebiańskiego daru, któryby nie przeszedł przez Jej ręce”. Św. Maksymilian M. Kolbe często powtarzał praktycznie te same słowa; właśnie on zobowiązał się do rozpowszechniania tej właśnie prawdy po całym świecie.

„Ty jesteś jedyną nadzieją grzeszników...”