Rany, Akacja! Studenci medycyny są dla Ciebie autorytetem? Znam sporo studentów medycyny, ale oni zbyt dużej wiedzy nie posiadają. Aż strach pomyśleć że nas kiedyś będą leczyć. Moje studia są poniekąd związane z tym problemem i mogę Ci z ręką na sercu, że studia nie mają tu większego wpływu na wyznawaną wiarę. Ja właśnie na studiach zaczęłam Boga szukać, a wcześniej nawet mnie to nie interesowało. Większość moich znajomych to ateiści, ale nie przestali wierzyć w Boga na studiach, a wcześniej. Większość jednak w Boga wierzy, a przynajmniej chodzą do kościoła.


Szczerze mówiąc, nie znam ateisty, którego utrata wiary w Boga wynikałaby ze złych doświadczeń życiowych. Wręcz przeciwnie, ateiści których znam raczej w życiu sobie nieźle radzą. Ateista nie czuje więzi z Bogiem tak jak Ty. Widocznie masz szczęście, ale w takim razie nie rozumiem, skąd Twoje wątpliwości. Czy osobowy kontakt z Bogiem to dla Ciebie za mało. Reszta jest tylko zawierzeniem Mu. Masz szczęście. Ciesz się. Ja nie mam złudzeń co do życia po życiu i muszę się pogodzić że po śmierci po prostu mnie nie będzie. Każdy ateista wolałby żeby Bóg istniał, to chyba dość oczywiste. I życie w przekonaniu że Bóg istnieje też jest dużo przyjemniejsze niż perspektywa nieistnienia? No więc jesteś na wygranej poycji, skoro potrafisz wierzyć. Zazdroszczę Ci.


Więc ucz się i pracuj na swoją wiedzę, ale nie szukaj sprzeczności tam gdzie ich nie ma. A między wiarą a nauką nie ma sprzeczności. Po śmiercinie ma życia z biologicznego pnktu widzenia i to jest fakt. I myślę że o to chodziło. Nie ma co się doszukiwać jakiś sprzeczności.

Pozdrawiam

A podażając tym tokiem rozumowania czy nie posiadasz zbyt "ludzkiego"
umysłu aby pozwolic sobie na tak kategoryczne stwierdzenia.
Przyszłośc pokaża czy jest granica poznania i gdzie istnieje.

Rita napisała: nie zrozumiałaś, pewnie nieuważnie przeczytałaś i temu ponieważ ja nie napisałam nic takiego; napiasałam, że nie da się wierzyć w coś o czym się nie wie i oczywiście nie miałam na mysli wieku dziecięcega no ale skoro ty tak uważasz to nic dziwnego, że implikujesz to innym; weryfikacja następuje później, zresztą poznanie wiary i Boga może nastąpić również wtedy gdy dziecko należy np. do Oazy Dzieci Bożych (mam nadzieje, że wiesz, że dziecko ma wtedy przeważnie 8-10 lat a więc jest w stanie zrozumieć podawane wiadmości).

Bozon napisał: a ty nie jestes człowiekiem skoro ta zasada Cię nie obowiązuje? bo piszesz tak jakbyś wiedział lepiej....

aha! dodam, że pisząc "wieku dziecięcego" miałam na myśli ten trwający do okresu przedszkolnego włącznie.

Przecież pisze że przyszośc pokaze czy jest granica a jesli tak to
gdzie.To żadne kategoryczne stwierdzenie To Ja.Albo jest albo jej
nie ma.Nie ma podstaw aby dzisiaj wyrokować.

Studia medyczne są ciężkie. A miałam na myśli spotkanie w duszpasterstwie akademickim, gdzie właśnie poruszany był temat o życiu po śmierci i byłam mile zaskaczona jak studenci medycyny, którzy zdobywają wiedzę z zakresu biologii i medycyny tak potrafią mówić że śmierć oznacza przejście do nowego życia. Pomimo że już nie studiuję myślę by umacniać wiarę adekwatnie do rozwoju intelektualnego właśnie chodząc na spotkania duszpasterstwa akademickiego.
Ale potrzebowałabym świadectwa lekarza medycyny, który pracując z rodzącymi się dziećmi lub umierającymi ludźmi widziałby w nich coś więcej niż byt biologiczny, który mógłby z doświadczenia własnej pracy powiedzieć że widzi w tym działającego Boga, że życie jest tajemnicą którą do końca nie zgłebi nauka, ale pochodzi od Boga dlatego czuje że coś po śmierci jest.


Przez złe doświadczenia życiowego, gdy kogoś spotka jakieś nieszczęście może zjawić się pytanie, gdzie był wtedy Bóg, jak dopuścił by stało się coś takiego i człowiek może utracić wiarę gdy wśród cierpienia i zła nie widzi dobrego i wszechmocnego Boga działającego w świecie.

Osobowy kontakt z Bogiem powinien wystarczyć. Ale widzę zbyt dużo sprzeczności, choćby między tym jak żyją ludzie a co mówi wiara. Co innego słyszy i widzi się w kościele, co innego w domu, w pracy, internecie i można poplątania od tego wszystkiego dostać. W końcu czy doktryna chrześcijańska nie jest sprzeczna sama w sobie wewnętrznie?

Gdy ja patrzę na osoby uważające się za wierzące gdy stoją w obliczu śmierci to widzę w nich że mają przekonanie że po śmierci nie ma nic. Czym jest więc dla nich wiara skoro nie patrzą na życie z perpektywy wieczości, lecz traktują śmierć jak kategoryczny koniec życia? Dla mnie tu jest sprzeczność gdy widzę czasem podejście do śmierci osób które uważają się za wierzące.

Ale mam czasem wrażenie że dla wierzących wiara jest taką bajką dla życia. Choćby nie wiem jak głęboka była wiara jeśli Boga nie ma na nic sie nie przyda, skoro po śmierci osoba nie będzie świadoma tego co sie stało.

Istnienie życia wiecznego z biologiczną śmiercią nie jest sprzeczne z tym co pisze w Biblii. Ale potrzeba by było aby te cytaty ktoś tu podał.

To może uzasadnij że wiara nie jest wewnętrznie sprzeczna. Podaj odpowiednie argumenty że nie jest też sprzeczna z nauką biologii.[/quote]

najpierw mi wyjaśnij dlaczego mam uzasadniać coś czego nie widze? czego wg mnie nie ma?

jeśli już to ludzie wszytko plątają, sama przecież napisałaś to w tym cytacie.

Bozon napisał: co?! a gdzie ja wyrokowałam??

To zostało określone w moich pierwszych trzech postach na pierwszej stronie. Może wyjaśnić te wątpliwości zamiast mówić "trzeba wierzyć i kropka"


Ale ludzie zostali stworzeni na obraz i podobieństwo Boże dlaczego więc przez swoje życie, swój sposób zachowania nie widać w nich życia Bożego skoro widać jak bardzo sprzeczne jest ich życie z wymaganiami wiary i nie ma w ich życiu Boga

A gdzie ja napisałam, że myślę, że nie potrafię na te pytania fachowo odpowiedzieć tak jak ty chesz ponieważ nie jestem specjalistą.

też tego nie wiem i nie rozumiem ale nie zamierzam ich osądzać, moim zdaniem od nas musimy zacząć to łączenie wiary i zachowania w całość, jedność.

Akacja, przecież człowiek dostał od Boga wolną wolę. Miłosierny i kochający Bóg daje możliwość zbawienia. Ale to człowiekowi musi zależeć na zbawieniu.
Kojarzysz wczorajszą Ewangelię? "Panie, do kogóż pójdziemy?".
To człowiek sam z siebie musi sie pofatygować do kościoła, Bóg ani Kościół do niczego nie zmusza. Jak to usłyszałam wczoraj na kazaniu: "Można odejść, drzwi i okna są otwarte. Tylko, jak już odejdziesz, to gdzie pójdziesz człowieku?"

To tak a'propos Twojego ostatniego posta. Co do wcześniejszych,. to szczerze mówiąc, pogubiłam sie już...

Może razem jakąś znajdziemy odpowiedź. To orzech trudny do zgryzienia. Trzeba by było obalić tezę tego profesora o alternatywie śmierci, o rozpadzie tych komórek po śmierci. Uzasadnić jakimiś cytatami z Biblii że cżłowiek od poczęcia otrzymuje nieśmiertelną duszę.


Patrząc na świat widzę rozdarcie, te sprzeczności wynikające z tego jak żyją ludzie a jaka jest wiara. To wynika z grzechu człowieka. Rzeczywiście mamy połączyć wiarę i życie tak aby była harmonia, aby nie było tej sprzeczności. Wewnętrzna harmonia może zaczyna się we własnym sercu.

Człowiekowi musi zależeć na zbawieniu. Ale widać jak całe społeczeństwa odchodzą od Boga i jak człowiek żyje bez Boga. Co więc będzie z jego zbawieniem? Jeśli człowiek żyje jakby Boga nie było, bo nawet nie wie czy On istnieje. A patrząc na to jak żyją ludzie bez Boga widzę te sprzeczności.

Więc, sorry za brutalną prawdę, ale jak na mój gust, tacy ludzie nie zostaną zbawieni. "Panie, do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa Życia Wiecznego".

Ludzie odrzucają Boga, a potem dziwią się, że świat tak wygląda. Bóg nas kocha, ale sobie bez nas poradzi, to my nie poradzimy sobie bez niego.

Więc w takim razie na potępienie zasluguje ogromna większość ludzkości.

Dlaczego też Bóg posyła na ten świat nowe istoty ludzkie skoro one żyjąc w takim świecie przejmując wzorce zachowań od społeczeństwa narażają się na potępienie?

ufffff, te twoje komórki mnie dobiją zaraz....
Dobra od początku: można powiedzieć, że ciało człwieka składa sie z komórek, tak? jeśli tak, to jeśli następuje śmierć to następuje rozpad komóreka więc zgnicie ciała, które nie następuje od razu; a ciało nie jest nam potrzebne ponieważ Jezus w Ewangelii powiedział "Żyjąc na tym świecie, ludzie żenią się i wydają za mąż, lecz ci, którzy okażą sie godnymi przyszłego świata i zmartwychwstania, nie będą się żenić ani wychodzić za mąż, ani nawet nie będą mogli już umrzeć. Są bowiem podobni do aniołów, są synami Boga jako zrodzeni w zmartwychwstaniu. Że zaś umarli zmartwychwstaną, to już Mojżesz dał do zrozumienia, kiedy mówiąc o krzaku nazwał Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba (Łk 20, 27-37) a w Ewangelii Marka i w Ewangelii Mateusza pisze podobnie a więc można z tego wywieść wniosek, że skoro będziemy jak aniołowie to po co ciało? skoro aniołowie nie mają ciała?
a teraz o duszy: w komórkach nie ma duszy,nie ma zlokalizowanego mieksca dlatego nie ma możliowści zbadania jej jest to, jak podaje"Mały słwonik zwrotów, pojęć i symbolii religijnych":
"Człowiek składa się z ciałą i duszy. W opisie stworzenia człowieka Biblia mówi:" Pan Bóg tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek tego stał się człowiek istotą żywą" (rdz 2,7). Słowa te wyjasniają, czym jest dusza w ludzkim ciele: jest siłą, która uczyniła człowieka istotą żyjącą. Jeżeli dusza opuszcza ludzkie ciało, następuje śmierć, dusza zaś żyje dalej bez końca - z Bogiem albo oddzielona od Niego, w zależności od tego jakie było życie człowieka. Na końcu świata, przy sądzie ostatecznym dusze otrzymają od Boga nowe ciało i będą żyć dalej(w wieczności) na wieki na stworzonej przez Boga "nowej ziemi".
Jak chcesz to moge z tego słownika podać jeszcze o zmartwychwstaniu ciał i o sądzie ostatecznym.
Już mniej więcej wyjasniłam czy jeszcze nie?