Czy mam szansę na unieważnienie małżeństwa?
Jestem mężatką od 25 lat, mam 3 dzieci (23,20,17 lat). 19 lat temu odkryłam ,że mąż mnie zdradza. Po rozmowie ze mną na ten temat, na krótki czas się uspokoił. Potem znowu dochodziło do zdrad. Wtedy tego się domyślałam, teraz od niedawna mam na to dowody.Poza tym mąż w latach 1987-1998 prowadził firmę budowlaną, czego wynikiem są ogromne długi. To prowadzenie firmy polegało m.in. na tym, że całymi dniami, często też i nocami nie było go w domu. O działalności firmy mnie nie informował, a na moje zainteresowanie tym tematem odpowiadał, żebym się nie wtrącała, że to nie moja sprawa, że ja mam się zająć wychowywaniem dzieci.O długach, które stopniowo narastały dowiadywałam się z pism sądowych i od komorników, którzy zaczęli przychodzić do domu.Chciałam już wtedy wystąpić o rozwód cywilny, ale dzieci były jeszcze małe. Poza tym mąż powiedział mi, że całą tą sytuację wyjaśni. Postanowiłam dać mu szansę.Nie udało się. Mąż niczego się nie nauczył- długi nadal rosną (odsetki) a on prowadzi coraz bardziej rozwiązłe życie. Widzą to także dzieci.Dodam, że miedzy mną i mężem już od kilku lat nie istnieje żadne pożycie małżeńskie.Jego postępowanie jest bardzo nieodpowiedzialne, niemoralne, niewychowawcze.Dłużej już tej sytuacji nie zniosę, dlatego chcę się rozejść.Jestem katoliczką, dlatego po rozwodzie cywilnym (o który pozew złożyłam) chciałabym uzyskać unieważnienie naszego małżeństwa. Czy jest to możliwe w mojej sytuacji? Bardzo proszę o odpowiedź.

Unieważnienie dotyczy sytuacji, gdy w chwili zawierania małżeństwa istniały przesłanki uniemożliwiające jego zawarcie, wtedy nieznane.

Tak jak napisał Stanisław Adam. Z opisanej sytuacji nie wynikają żadne przesłanki do unieważnienia małżeństwa

W Pani sytuacji Kościół dopuszcza możliwość separacji, wówczas może Pani aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła.

W Kościele Katolickim nie ma czegoś takiego jak uniewaznienie małżeństwa. Można jedynie stwierdzić że małżeństwo od samego początku było nieważnie zawarte. To ogromna róznica.


W przypadku autorki wątku - nie ma podstaw do stwierdzenia niewazności małżeństwa.

Polecam zajrzeć do Kodeksu Prawa Kanonicznego, Księga IV - ŚWIĘCAJĄCE ZADANIE KOŚCIOŁA, Część I - SAKRAMENTY, Tytuł VI - MAŁŻEŃSTWO (kanony 1055-1165).

http://www.archidiecezja.lodz.pl/prawo.html

Aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła (cokolwiek by to miało znaczyć, sądzę, że chodzi tu o korzystanie z sakramentów) można także i po rozwodzie cywilnym, pod warunkiem, że nie pozostaje się w innym związku. Osoba rozwiedziona, żyjąca samotnie nie jest wcale gorsza od innych.