Innymi słowy lepsze piękne kłamstwo niż bolesna prawda

Przestańcie.

Jeszcze uzupełnienie do poprzedniego postu.
Flawiusz pisząc swoje dzieła pisał kronikę cesarzy. Przebywał na dworze cesarskim i relacjonował z tej dalekiej (wrogiej) perspektywy. O wydarzeniach w Palestynie (tych z przed powstań żydowskich) czerpał z cudzych relacji.
Dlatego Jakuba nazwał bratem, zapewne przyjmując że to określało biologiczne pokrewieństwo.
I to jest jednym z dowodów, że fragment o Jezusie nie jest wstawką późniejszych kopistów chrześcijańskich. Robiąc bowiem taką wstawkę najprawdopodobniej nie użyli by określenia "brat".

Innymi słowy lepsze piękne kłamstwo niż bolesna prawda

A jesli chodzi o to by udowodnic ze ta akurat religia jest prawdziwa to kazdy muzulmanin, chrzescijanin czy buddysta powie ci ze jego religia jest prawdziwa

nie masz monopolu nie wiedze więc może sie kiedyś okazać, że to ateiści, żyli kłamstwem, że nie ma Boga ponieważ nie chcieli przyjąć prawdy, nawet bolesnej ponieważ musieli by uznać, że jest Ktoś ponad nimi

Inne świadectwo Flawiusza o Jezusie, właściwie krótka wzmianka o nim w kontekście opisu męczeństwa jego brata, Jakuba Sprawiedliwego, na który powołuje się często wielu chrześcijańskich apologetów również nie jest przyjmowana bez zastrzeżeń przez wielu krytyków. Flawiusz pisze:

"Festus już nie żył, a Albinus wyjechał; więc (Ananus) zebrał sędziów i przyprowadził im brata Jezusa, zwanego Chrystusem, któremu na imię było Jakub..." (Starożytności żydowskie — 20.9.1).

Jest wątpliwe, aby kronikarz tej rangi co Flawiusz dodał taką marginesową wzmiankę o Jezusie, do tego w sposób nietradycyjny, nie mówiąc wcześniej w innym miejscu kim ów Jezus jest.

Flawiusz przedstawia Jezusa w sposób dziwny, niezgodny z zasadą starożytnych kronikarzy. W owych czasach nie było nazwisk, dlatego ważne było imię ojca, a nie jakiegoś członka rodziny, o czym wiedzą dobrze czytelnicy Biblii.

Według ewangelii, ojcem Jakuba i mężem Marii, był Józef. Skoro Jakub Sprawiedliwy był bratem Jezusa, zatem zgodnie z zasadą, Flawiusz powinien był napisać „przyprowadził im Jakuba (najpierw wymienia się główną postać, a nie kogoś innego — dop. J.S.) syna Józefa" — a nie „brata Jezusa, zwanego Chrystusem".

Skoro 'Testimonium Flavianum' nie można traktować poważnie, zatem wydaje się tym bardziej dziwne, że Flawiusz wie sporo o Jakubie, Piłacie i Janie Chrzcicielu, ale nic praktycznie nie wie o Jezusie i sekcie zwanej chrześcijanami, której Jakub był przywódcą w Jerozolimie za jego czasów. Drażni tylko czytelnika wzmianką o wielkich czynach Jezusa, nie mówiąc nic więcej o jego życiu i działalności. A przecież poświęcał wiele miejsca postaciom mniej ważnym, jak choćby Jan Chrzciciel i Jakub Sprawiedliwy. W każdym razie, dla niego Jezus jest ubogim krewnym Jakuba i kimś mniej ważnym od Jana Chrzciciela — tego samego Jana Chrzciciela, który, jak podają ewangelie, powiedział, że nie jest godny rozwiązać Jezusowi rzemyka u obuwia.

Flawiusz adresował swoje dzieła głównie do ludzi mówiących po grecku. Był pisarzem znającym swój fach, nie miał zwyczaju wzmiankować tylko o kimś ważnym na owe czasy. Wyjaśnia greckim czytelnikom różne nieznane im postacie i mniej zrozumiałe dla nich aspekty żydowskiego życia. Dlaczego więc w tym wypadku nie wyjaśnia im kim był ów 'Chrystus'? Jeśli rzeczywiście to on napisał te słowa, to potraktował Jezusa tak marginesowo, że lepiej, aby o nim w ogóle nie pisał.