Uslyszalem ostatnio przyslowie z ust jednego z uczestnikow katechezy:

„Bog ci nie pomoze, jesli ty sam wpierw sobie nie pomozesz...”

Co o tym myslicie?
Jak do tego nasza wiara, modlitwa?
Jak dlugo mozna zrzucac wszystko na barki Pana Boga?
Jaki mamy miec udzial w zyciu? Co z nasza odpowiedzialnoscia za nasze zycie?
Co z ufnoscia w Boza pomoc?

Bardzo dobre powiedzenie

Wydaje mi się podobne do tego: Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a pracuj tak, jakby wszystko zależało od Ciebie.

Ale niestety jest jeszcze jedno, często niestety stosowane: Jakim mnie Panie Boże stworzyłeś, takim mnie masz...

Trzeba by chyba znaleźć równowagę pomiędzy odpoweidzialnością za własne życie i ufnością w pomoc Bożą...

Jest w tym prawda. Jeśli będziemy siedziećz założonymi rękami i prosić Boga o coś, to tego nie dostaniemy. Bóg nam pomoże, ale nic za nas nie zrobi

A mnie się przypomniał stary dowcip o facecie, który miał pretensje do Pana Boga, że tak długo się modli o wygraną na loterii a Pan Bóg go nie wysłuchuje... W końcu Pan Bóg mówi do niego " Daj mi szansę - kup kiedyś los "

Tak bardziej serio, to moja babcie nauczyła mnie innego przysłowia: " Bez Boga ani do proga"

A czy to, że zwracam się do Boga o pomoc - nie jest już jakąś formą aktywności ?
Myślę że Bóg pomaga najbardziej właśnie wtedy, kiedy już sami nie możemy sobie pomóc ... Kiedy stajemy przed Nim i mówimy : ja nie mogę nic - Ty możesz wszystko...

Oprócz tego, że źle wyrażona myśl w tym przysłowiu, wskazująca, że pomóc masz sobie sam, a potem się z tego cieszyć, że to Bóg Ci pomógł.

Ale sama myśl jak najbardziej właściwa. Siedząc z 4 literami na miejscu i nic nie robiąc, nic samo z siebie się nie stanie.

To fakt. Ale ludzie chcieliby żeby było wręcz odwrotnie - ja moge coś zrobić, ale po co, poprosze Boga żeby mi to po prostu dał.

Aż przypomina mi sie też jeden dowcip:
Powódź w małym miasteczku. Ulice zalane, domy zalane, wody wciąż przybywa. Trwa ewakuacja ludności. Do kościoła wbiegają strażacy i wołaja do księdza
-Niech ksiądz z nami ucieka
-Nie, ja ufam Bogu, On mnie uratuje
Mineło kilka godzin, wody przybyło, ksiądz sie schronił na wieży. Podpływają strażacy w pontonie
-Niech ksiądz sie ratuje
-Nie, ja ufam Bogu, On mnie uratuje
Mineło kilka godzin, wody znów przybyło. Ksiądz uciekł na dach kościoła. Nadlatuje śmigłowiec, ze śmigłowca ratownicy wołają
-Niech ksiądz sie ratuje, niech ksiądz z nami ucieka!
-Nie, ja ufam Bogu, On mnie uratuje
Po 5 minutach wody przybyło i ksiądz staje przed Bogiem
-Boże, ja Tobie tak ufałem, tak wierzyłem że Ty mnie uratujesz, i co?!?
-Idiota! Trzy razy po Ciebie ratunek wysyłałem!