Nie chcę czynić zła, a jednak... Zwalam to na swoją wrodzoną głupotę, która nawiedza moje serce niespodziewanie, jak grom z nieba. Gdy rozmawiam z drugim człowiekiem zachowuje się jak dureń, wypowiadam słowa, których nie powinienem wypowiedzieć. W kilka sekund można zniszczyć wszystko co do tej pory się budowało. Mówi się, że gdy ktoś ma silny fundament wiary - można się oprzeć wszystkiemu. Jednak zadaje pytanie, co wówczas, gdy ktoś chce, a nie potrafi?

Czy to nie jest tak, że większość ludzi zachowuje się w domu, w najbliższym otoczeniu nad wyraz wzorowo. W kątach pokoi snujemy nowe teorie i filozofie na temat religii i moralności. A gdy wychodzimy na świat wszystko ginie bezpoworotnie. Choć wierzymy w Boga, to nieświadomie, jakby pod wpływem chwilowego impulsu nie panujemy nad sobą wypowiadając niepotrzebne, czasami krzywdzące słowa. O bliźnim. Czy to nie jest tak, że człowiek jest wciąż sobą, dopóki nie spotka drugiego człowieka?

Człowek jest wtedy soba kiedy potrafi dostrzec siebie w innych. Samotnosć to nie jest droga

Ciekawe zdanie Herbatko

"Człowiek jest wtedy sobą kiedy potrafi dostrzec siebie w innych"

ale skoro potrafiłaś tak mądrze napisać to rozwiń w/w zdanie,
siebie w postaci czynów??
siebie w postaci uduchowionej??
siebie w wierze??

czekam na kwitesencję

Ja bym to rozumiał tak, że człowiek zdrowy ma o sobie dobre mniemanie. Nawet ktoś samokrytyczny, uważa, że w sumie jest spoko. Nie wzorowo, ale ujdzie. Inaczej by skoczył z mostu. A więc jesli zobaczysz siebie w innych, zobaczysz, że nie są tayc źli jak Ci się wydaje. Są podobni do Ciebie. A jeśli jesteśmy podobni, jak mozecie być wrogami?

U mnie to jest akurat dokładniuśko odwrotnie.
W domu wystarczy mi niewiele, żeby wybuchnąć. Po wyjściu na świat potrafię utrzymać język za zębami, nwet jeżeli wszystko zaczyna się we mnie gotować. Wtedy umiem dojśc do wniosku, że lepiej nie powiedzieć nic niż powiedzieć o jedno słowo za dużo.

Videq dobrze wiem o czym mówisz... gdy wychodzę do ludzi mam w głowie i sercu tysiące dobrych myśli i słów, które chciałabym im przekazać aby ich umocnić, ukazać im Drogę do Światła...a kiedy staję z człowiekiem twarzą w twarz zaczynam codzienne gadanie o niczym, albo jeszcze gorzej mówię o tym co złe, oczerniam innych, kłamię, krzywdzę słowem... i wiesz - myślę, ze tylko Bóg może coś z tym zrobić...ja sama często nie mam już sił...