1. Prawdę mówiąc nie słyszałam o takiej możliwości- grzech jest faktem dokonanym i cofnąć czasu się nie da - nie możesz też za kogoś pójść do spowiedzi i wyznać jakiś grzech- każdy musi się spowiadać za siebie.

2. Można natomiast wynagradzać Bogu za cudze grzechy , przyjąć na siebie czyjś strach .... czasami tak robią spowiednicy. Jednak nie należy tego czynić samowolnie- tylko po rozmowie i za zgodą kierownika duchowego. Pamiętaj, że żeby pokutować za innych, najpierw trzeba mieć siłę nieść własne słabości.

Nie wiem, czy dobrze kojarzę...

Bodajże w kontekście osoby o. Pio, czytałem o tym, że prosił Boga o to, aby czyjeś cierpienia mogły przejść na niego, żeby ta osoba była od nich uwolniona.

Ale podałem przykład - człowieka, z krwi i kości. A to, że świętego - to inna rzecz.

Po otrzymaniu w roku 1902 sakramentu bierzmowania, Laura prosiła o przyjęcie jej do postulatu zgromadzenia sióstr salezjanek, u których znalazła schronienie, opiekę i pomoc. Odmówiono jej jednak z powodu młodego wieku i postępowania matki żyjącej w oddaleniu od Boga. Wówczas, za zgodą spowiednika ks. Crestanello, złożyła prywatne śluby czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Zrozumiawszy, że sens życia leży w poznaniu Chrystusa i miłości do Niego, zapisała: „Postanawiam czynić wszystko, co umiem i co mogę, aby ludzie Cię znali i kochali i aby wynagrodzić zniewagi, które spotykają Cię codziennie od ludzi, a zwłaszcza od członków mojej rodziny”. Grzeszne życie rodzonej matki było dla niej wielką udręką. Rozumiała niebezpieczeństwo sytuacji, w jakiej znajdowała się matka, a gdy pewnego dnia usłyszała słowa Ewangelii, mówiące o tym, że prawdziwa miłość prowadzi do oddania życia za ukochaną osobę — ofiarowała swoje życie za nawrócenie matki.

Tymczasem sama stała się przedmiotem pożądania Manuela Moro, z którym żyła jej matka. W czasie wakacji spędzanych w domu została brutalnie przez niego pobita, ale zachowała swoją niewinność. Znalazła schronienie w internacie sióstr, który był jej drugim domem. Stanowiła wzór posłuszeństwa, pokory i modlitwy dla wszystkich dziewcząt, a najmłodszymi zajmowała się z matczyną miłością. Zawsze była gotowa współczuć, przebaczać i pomagać. Podejmowała różne umartwienia. Chętnie pomagała we wszystkich pracach domowych i spędzała długie godziny przed Najświętszym Sakramentem.

Jej ofiara płynąca z głębi serca była miła Bogu i została przyjęta. Zdrowie Laury zaczęło się pogarszać w tajemniczy i niewyjaśniony sposób. Osłabła tak bardzo, że musiała być zwolniona z niektórych zajęć. Pojawiła się konieczność dłuższego odpoczynku i lepszego odżywiania. Nie pomagały jednak żadne zabiegi ani lekarstwa — siły ją opuszczały z dnia na dzień. Znosiła wszelkie cierpienia bez jednego słowa skargi — ufnie wierząc w rychłe nawrócenie matki.

Dopiero na kilka godzin przed śmiercią wyjawiła jej swój wielki sekret. Mercedes Pino przerażona ogromem ofiary, jaką poniosła dla niej córka przyrzekła, że nawróci się i wyspowiada. Przyrzeczenie złożone przy łożu śmierci córki — gorliwie wypełniła.

22 stycznia 1904 roku mając niespełna 13 lat Laura odeszła po wieczną nagrodę do Pana, jej misja na ziemi została spełniona. Na grobie Laury Vicuna wyryto napis: „Życie jej było poematem czystości, ofiary i miłości wobec matki”.

Jezus wziął na siebie każdy mój i Twój grzech. Jeśli ktoś próbowałby wziąć na siebie czyjś grzech, to próbowałby przez to zaprzeczyć ofierze Jezusa i zdeprecjonować ją.

Oczywiście, Jezus wziął na siebie nasze grzechy i zadając to pytanie nie miałam na myśli zaprzeczeniu Jego ofierze. Myślałam raczej o zadośćuczynieniu za grzech kogoś kto tego nie uczyni. Zadałam to pytanie poniewaz kiedys coś o tym usłyszałam i chciałam się dowiedzieć jak to jest. Dziekuję wszystkim za odpowiedzi.