Pycha. Co o niej sądzicie? Jakich ludzi uważacie za pysznych?

Pycha to jeden z grzechów głównych

Pychą jest zapewne:

- wyniosłość
- gwiazdorstwo
- zarozumialstwo

Ludzi pyszni to:

- muzycy
- sportowcy

itd

Moim zdaniem, będąc chrzescijaninem, nie można być osobą publiczną, ponieważ doprowadza to do zmiany chrakteru człowieka, człowiek staje się pyszny; sława, bogactwo zmieniają człowieka.

Muzyk, aktor, sportowiec - to zawód, a nie cecha charakteru, czy też grzech.... Bez ludzi wykonujących te zawody nie byłoby kina, teatru, baletu, olimpiad... nasza kultura byłaby dużo uboższa. Nie możesz uogólniać mówiąc, że wszyscy aktorzy są pyszni. Niektórzy mimo znacznej popularności pozostali skromnymi osobami. - Mogę wyienić także takich, którzy wrócili do Boga pozostając aktorami, muzykami, pisarzami.



Wybacz- ale papież, prezydent to także osoby publiczne - a sądzę, że papieżowi pychy nie zarzucisz....

Pychą nie jest mówienie o sobie dobrze, czy też chwalenie się dokonanym dobrem. Chrześcijanin ( i każdy człowiek) może cieszyć się i dzielić z innymi swoimi sukcesami.
Pychą jest uważanie siebie za kogoś innego, niż się jest naprawdę- czyli zarówno pomniejszanie ( w celu usłyszenia zaprzeczenia) , jak i powiększanie swoich zasług. Człowiek pyszny nie żyje w prawdzie.
Istotą pychy jest też odrzucenie Boga i przekonanie, że dam sobie radę SAM.

Osoba, która łazi naokoło i opowiada tylko wszystkim, jaka jest beznadziejna moim zdaniem też kieruje się pychą. Pychą, która każe jej narzucać sobie wygórowane ambicje w stosunku do samej siebie. Więc to wcale nie jest takie proste.

A osoba publiczna jest zagrożona pychą pewnie bardziej niż inne, co nie zmienia faktu, że może się z tym zagrożeniem zmierzyć.

A jak sie ma w tym temacie tak dzis wymagana asertywnosc?

Nijak.

Pycha, to relacja miądzyludzka polegająca na co najmniej jednym:
- poczuciu wyższości/lepszości u pysznego,
- poczuciu niższości/gorszości u skromnego.

Asertywność zaś to taki psychologiczny dziwoląg, jak wiele innych wymyślonych przez durnowatych naukowców, gdy nie wiedzą jak coś wyrazić ludzkim językiem.

I jak tu nie lubić Cię...

Mam wielkie predyspozycje na pyszałka, więc napiszę o lekarstwie, jakie znam, na pychę właśnie.

Nie zawdzięczać nic stricte sobie, z tego, co się dokonało. Dostrzegać w życiu prowadzenie Boże. Wierzyć w to, że jest się narzędziem w Jego rękach.

To tyle. Lecę, bo żona właśnie przyniosła mi pyszne śniadanko

Dla mnie to najbardziej dołująca rada...Nic sobie...Ja wszystko zawdzieczam sobie....Acha,nikt jeszcze nigdy mi nie powiedział,ze mam pyche,raczej ze jestem skromna,

Na pewno ?
A mamusi i tatusia udziału nie zauważasz ? To skąd się wzięłaś ?
Zawsze jest ten pierwszy raz ...
Przepraszam, zazwyczaj - jest.

Nie ma dla mnie nic gorszego niż być narzędziem w czyichś rękach. Lepiej wierzyć, że wszystko się zawdzięcza samemu sobie. To motywuje do dalszego działania. Twój sposób to w moim odczuciu pojście na łatwiznę.

czy pycha mnie ogarnia? pewnie czasami tak. Nie jest to jednak jakimś złem.

Czyz nie potrzeba nam odrobiny pychy jak i wszystkiego innego?
Dobre ciasto upieklaś-To nie ja,to stwórca...
Masz takie dobrze wychowane dzieci-To nie ja to bóg je wychowywał...
No cóz,ponure to jak mina Gertycha...

Wygląda na to, że (może poza Stasiem) nikt nie zrozumial tego, co napisał Spidy

Nie pomyślałes,ze zrozumieli tylko nie zgadzają sie z tym?