Heeej
Chcę się podzielić moimi myślami i emocjami i liczę na to że wy też się tym ze mną podzielicie Na codzień jestem dość zabiegana, wciąż szkoła i nauka. Zdarza mi sie nie mieć czasu na modlitwę. Ale przychodzi czasem taki dzień że czas jakby się zatrzymuje i chce mi przypomnieć że życie ziemskie nie trwa wiecznie. W takim dniu lubię samotność. Idę na spacer, staję i patrzę w niebo. Gdy pada, patrzę w ciszy na krople, które spływając po szybie odmierzają czas. Słucham ciszy, przyglądam się dokładniej dziełom Boga. Moje wszystkie zmysły wyostrzają sie na piękno świata. Takie momenty nie zdarzają się często. Ale jeżeli już się pojawiają -przypominają mi że życie jest piękne. Ale jest jeszcze piękniejsze gdy jest w nim BÓG...
Czy wy też miewacie takie chwile zadumy??

No jasne, że mamy! A cisza i zaduma sa piękne i ciszą można więcej powiedzieć i więcej pomodlić sie niż krzycząc na cały głos. I czasem chciałaoby się wyjechać na jakies odludzie i kilka dniżyć cisza przyrodą i podziwianiem dzieł Bozych

Dziś kończyłem cały dzień dawno już rozpoczętą pracę.
Przesiedziałem cały dzień przed monitorem. Oczy mi nie spuchły co prawda.
Wieczorem wyszedłem sobie na balkon. Widziałem świat, którego wiedziałem, że nie rozumiem. Był o wiele piękniejszy niż świat jaki się widzi siedząc przed monitorem. Naprawdę było ładnie. Z mojego balkonu widać sporą przestrzeń, dużo zieleni i kilka drzew.
To ciekawe, że do głębi nigdy nie będę rozumiał świata.
W każdym razie jak pamiętam stwierdziłem - co po chwili mnie rozbawiło -
"Nie wiem o co tu chodzi, ale mi się podoba"

w biegu zycia, zyjac naprawde w zawrotnym tempie, nie mam czasu na to by dostrzegac male radosci. zwyczajnie przestaje wszystko zauwazac. mam swiadomosc jak wiele przez ten pospiech trace. a szkoda, bo stroaconych lat i radosci juz nie da sie odzyskac

Ja tez tak mam oczywscie...Najczęściej,gdy mam dosc tego,co mnie otacza-nieraz zła,niesprawiedliwosci i krzywdy(np.w szkole) UCIEKAM.Uciekam do lasu,siadam na takiej polance,na pniu i mysle...Wyzalam się drzewom,słoncu,mchom,wszyskiemu,w tym Bogu...Akurat mam niedaleko do lasu,bo mieszkam w fajnej i sympatycznej dzielnicy miasta... Takie "ucieczki"czesto mi się zdarzają...Ale są to też ucieczki w modlitwę...
Nie zapominaj o Bogu,gdy jestes zabiegana...Sama mam takie zycie,na nic czasu.....Ale na modlitwę zawsze staram się znaleźć...Pamietaj,ze nawet znak krzyża to modlitwa...Przed wyjsciem z domu uczyn go i juz masz błogosławienstwo Boże...Nie zapominaj o Bogu,bo On Ci naprawdę Madziu pomoze,jesli bedziesz miec kłopoty i pomoze ustatkowac zycie,zeby było pogodniejsze i jasniejsze...
Tak,to wielka szkoda,ze przez taki tryb zycia tracimy tyle cennych chwil... One by nas tak wzbogaciły...

wiem, ale ja w tym biegu gubie nie tylko Boga czy innych ludzi ale przede wszystkim siebie. to jest straszne. trace tyle pieknych chwil bo w tym biegu... nawet nie mam czasu cieszyc sie z tego co mnie spotyka

"Naucz mnie modlitwy, która jest tęsknota i o nic nie prosi..."

Mam coś podobnego. Czasami leżę i zastanawiam się jak to jest, wieczność w pustce.

Czasami tak miewam, że zapatrze sie na świat i zamyśle sie nad jego pięknem i nad Jego Stwórcą
Natomiast nie jest tak, że "czasami nei mam czasu na modlitwe" - na to czas jest zawsze. Ot, w autobusie na uczelnie czy do domu

Ja codziennie po powrocie pracy staram się uciekać, nie myśleć o tym co było, tylko o tym co tu i teraz i tym co będzie, ale rzeczywistość i tak mnie dogania.

Trening czyni mistrza. Sprawdzone !

Jednak więcej próbuj. Wtedy będą efekty.
Takie "oderwanie się" to konieczność. Bez niego można stracić poczucie rzeczywistości.
Praca, ambicje, codzienne potrzeby przesłonią to co naprawdę ważne (co to jest to "to", to każdy wie).

czasem człowiekowi przyda sie samotność
wtedy na spokojnie [pod warunkiem posiadania prowiantu] można sobie pomyśleć: "co ja robię tu" i wrócić do domu....