Nie rozuimemy się. Katolicyzm, albo islam, albo buddyzm jest wyrazem ujęcia pewnych, zbiorowych archetypów. To wielotysiącletni proces. Jak ty rozumiesz myślenie człowieka? Że wszystkie współczesne idee były od początku ukształtowane i jedyny problem z myśleniem człowieka, z tym jak jest ukształtowany umysł, to objawienie Boga? Ja myślę w kategoriach procesu od zwierzęcej nieświadomości, do świaodmości człowieka współczesnego z jego zdolnością do ujmowania rzeczywistości w postaci abstrakcyjnych pojęć. To była długa droga. Żaden człowiek nie może się od tej tradycji odciąć i zacząć tworzyć autonomicznie, od nowa.


Rozumiem więc o co ci chodziło, gdy pisałeś o błędach kościoła.

Nie bardzo rozumiem o co chodzi z tym "emocjonalnym"ateistą to jakaś odmiana która czyta Nietschego?
Pokazywanie pozytywnych emocji związanych z wiarą dowodzi tylko tyle, że wiara może powodować pozytywne emocje ale niczego nie wyjaśnia, nie odpowiada na żadne pytania to tylko mydlenie oczu na zasadzie "zobacz jak szczęśliwi potrafią być chrześcijanie" dobra zachęta by przestał nad tym myśleć taka wiara ma słabe podstawy,zauroczenie wiarą może minąć i co wtedy zostanie?

I jedziemy personalnie, tak? A proszę bardzo, ja zamierzam jednak argumentem na argument.

W orginalnym poście jest

Nie ma tu nic o tym, że jest zagorzałym fanem Nietschego, ani że swoje przemyślenia opiera na jego twórczości, jedynie, że popiera jego argumenty. Wymyśliłeś sobie, że jest "ateistą emocjonalnym" (?), najwidoczniej tylko dlatego, że podziela jego niechęć do religii.

A następnie, bazując na tym, polecasz autorce pokazywanie mu "pozytywnych emocji" - na co ja odpowiadam, że pozytywne emocje to on sobie może w Puchatku znaleść, a od światopoglądu oczekuje najwyraźniej czegoś więcej.

Takie odróżnienie od nurtu racjonalistycznego.
Ostatecznie ateista ateiście nie tożsamy. Chyba nie powiemy, że --- idąc w inną stronę --- post-modernista ateista myśli tak jak racjonalista ateista

A ja zaś twierdzę, że jeśli kogoś przekonał Nietzsche, to oznacza, że zabrakło temu komuś konsewketnengo sceptycyzmu i nie odniósł się do poglądów Nietzschego z równym krytycyzmem jak do poglądów swej tradycji religijnej. Uważam zatem, że skoro go to przekonało, to przyczyny szukałbym w emocjach, który były uprzednie w stosunku do lektury Nietschego.

jesli mowimy o czystej pieknej wierze ktora w pierwszej lini dotyka wierzcego i jego boga to niemozemy pomiedzy te wiare "wkladac" jednostki, ktora nie potrafi nauczyc sie z wlasnych bledow, ktora jednak bierze sobie prawo do dyktowania wierzacemu jak ma wygladac jego wiara wobec jego boga



piekne slowo "process" w tym wlasnie procesie zawsze bedzie probowal czlowiek manipulowac czlowiekiem taka jest ludzka natura i stwierdzenie

jest mym zdaniem bledne. wrecz przeciwnie. istota potrafiaca myslec abstrakcyjnie posiadajaca wystarczajaca wiedze do wyciagania wnioskow jest wrecz zobowiazana do oderwania sie bo caly ten proces zwalna wrecz znieksztauca dalszy rozwoj jednostki.

Współczesny człowiek nie wierzyłby w "Boga", gdyby nie tradycja religijna minionych tysiącleci. Rozumiesz, czy rozpisać się jaśniej?



piekne slowo "process" w tym wlasnie procesie zawsze bedzie probowal czlowiek manipulowac czlowiekiem taka jest ludzka natura i stwierdzenie

jest mym zdaniem bledne. wrecz przeciwnie. istota potrafiaca myslec abstrakcyjnie posiadajaca wystarczajaca wiedze do wyciagania wnioskow jest wrecz zobowiazana do oderwania sie bo caly ten proces zwalna wrecz znieksztauca dalszy rozwoj jednostki.[/quote][/quote]
Ależ ten proces nie dotyczy tylko religii. Wszelkie idee, włączniez logiką, na których ukonstytuowana jest nasza, współczesna świadomość do tego procesu należy.

Ależ ten proces nie dotyczy tylko religii. Wszelkie idee, włączniez logiką, na których ukonstytuowana jest nasza, współczesna świadomość do tego procesu należy. Oderwanie się od rozpoznawania w pierwotnej (nie)świadomości archetypów jest niemożliwe.

Nie mamy podstaw stwierdzić w jakim stopniu nasz ateista z pierwszego postu wzoruje się na poglądach Nietzschego. Może zwyczajnie zgadzać się z częścią jego poglądów. Błędem jest zakładać, że cały jego ateizm wywodzi się z Nietzschego tylko dlatego, że to nazwisko pojawia się raz w poście autorki. A mniej więcej to próbujesz założyć proponując emocjonalne podejście do tematu (Puchatek)

Czy można nawrócić ateistę? Nie..
Ateista tylko sam może sie nawrócic jeżeli zacznie dostrzegać ...
JEżeli ktoś chce znać prawdę wkoncu zostanie naprowadzony na własciwy trop... ale jeżeli ktoś poprosty nie wieży w Boga i wierzyć niechce ciągle go odrzucając trudno oczekiwac że Bog na siłę bedzie mu nasuwał sytuacje dzieki którym uwieży... Bóg działa i czyni wielkie cuda jeżeli człowiek otworzy się na Niego... Nie wejdzie do serc które go niechcą...

Czyli sytuacja bez wyjścia? Błędne koło? Ateista przecież nie uwierzy, dopóki wiara będzie wyglądała dla niego na bezsensowną, a Bóg go z błędu nie wyprowadzi, dopóki nie uwierzy.

Co więc proponujesz?

ale są ateisci którzy koncepcje Boga odrzucaja całkowicie jako niewygodną i znać jej nie chcą a są tez tacy którzy zbłądzili badz zostali zrażeni do wiary jednak ciagle poszukują jakiejs prawdy... i to jest chyba oczywiste

Zastanawiam się nad tym co napisał jeden z forumowiczów ateisty na temat istnienia kryptoateistów, czyli wierzących, którzy z takich czy innych powodów udają wierzących. Kto wie, może tacy istnieją.

Jak ktoś nie ma wykształcenia, silnych przekonań albo obstawanie przy nich nie jest dla niego jakąś wartością, to otoczony przez katolików, którzy ciągle przekonują, argumentują za swoimi racjami i wywierają ogromną presję na światopoglądowych outsiderów, po prostu się dostosuje. Kiedy wiejdziesz między wrony kracz tak jak one, inaczej cię zadziobią. Myślę że jest bardzo wielu takich ludzi, którzy zaczęli kiedyś ukrywać swoje prawdziwe poglądy właśnie z powodu tej presji. Niektórzy o tym zapomnieli i przestali się nad tym zastanawiać. Takie dostosowanie się do otoczenia to przecież nie zmiana zdania jeszcze. Dlaczego kto wie, może ateistów jest więcej niż się komukolwiek teraz wydaje.

Konformistyczne wyznawanie wiary nie jest jeszcze nawróceniem.

Poza tym znam jeszcze kategorię ludzi którzy zaczęli wierzyć "na próbę". Zaczęli się modlić, chodzić do kościoła etc. żeby zobaczyć co się stanie i czy w ogóle coś się stanie. Trudno moim zdaniem nazwać to bycie katolikiem "na próbę" nawróceniem.

ed: niewierzących którzy udają wierzących, oczywiście

A ja myśle, że jest wielu wieżących którym bliżej do ateizmu i nie koniecznie są tego świadomi.Wieżą bo wychowano ich w wieże ale wiara nie odgrywa w ich życiu praktycznie żadnego znaczenia zwyczajnie nie przywiązują do niej wagi wiara może być dla nich wygodna ale nie traktują jej do końca poważnie.