Zresztą cytowałem tu Jana Pawła II, który wyraźnie napisał, że ministrantura to SZKOŁA KAPŁAŃSTWA, to COŚ W RODZAJU PRESEMINARIUM.

1) Podaj datę tej wypowiedzi

2) Wystarczy tylko popatrzeć na ministranturę dzisiaj, żeby zobaczyć, że to niewiele ma wspólnego z rzeczywistością tak naprawdę

drodzy Bracia w Kapłaństwie, obok innych inicjatyw poświęcajcie szczególną uwagę opiece nad ministrantami, którzy stanowią niejako kolebkę powołań kapłańskich. Grupa ministrantów, odpowiednio przez Was prowadzona we wspólnocie parafialnej, może postępować na dobrej drodze chrześcijańskiego wzrastania, tworząc niemal rodzaj preseminarium

No tak. Zaiste niezła to kolebka, z której może 1 na 50 zechce na poważnie zostać kapłanem

A ja niezmiennie uważam, że kobiet w kościele nie zabraknie i tak. Ale jak ich zrobi się wszędzie za dużo, to może zabraknąć facetów...

U nas w parafii nie ma ministrantek. Uważam, że nia ma żadnych teologicznych przeszkód, żeby były nimi dziewczyny, ale jestem przeciw. Uważam, że w dzisiejszych czasach jest za dużo zniewieściałych mężczyzn i męskich kobiet, a taki podział niektórych funkcji na męskie i kobiece dobrze buduje tożsamość płciową i zwiększa odpowiedzialność.

LSO zawsze było męską domeną i tak jest dobrze. Poza tym dzięki temu łatwiej się ministrantom/lektorom skoncentrować na służbie Bogu, a nie na sobie nawzajem...

A ja niezmiennie uważam, że kobiet w kościele nie zabraknie i tak. Ale jak ich zrobi się wszędzie za dużo, to może zabraknąć facetów...

errata

Powinno być - 80 % powołań kapłański pochodzi z mninistarntów.

Nie wiem, skąd ta liczba - ale wydaje mi się, że przesadzasz.

Cytat:
"Ministrantki". Myślę, że warto podkreślić, że w przypadku tzw. ministrantek mamy do czynienia z zupełnie nową sytuacją. Choć z punktu prawnego wymagana jest decyzja biskupa, to jednak wydaje się na tej decyzji nie można poprzestać. Sądzę, że należy poczynić refleksję nad tym, jak połączyć tradycję z nową praktyką. Jak pokazuje rzeczywistość niektórzy księża wbrew zakazom biskupim albo bez porozumienia z biskupem (Gniezno ok. 20 parafii) ministrantki wprowadzają. Jeżeli nie ma chłopców to można takie działanie w jakimś stopniu zrozumieć jako próbę szukania drogi wyjścia z zaistniałej sytuacji. Jeżeli natomiast chłopcy są, a dany duszpasterz wprowadza ministrantki jako wyraz europejskości lub w oparciu o doświadczenia niemieckie, które poznał podczas zastępstwa, to jest to moim zdaniem przykład pewnego egoizmu pastoralnego i jednocześnie potwierdzenie słuszności powiedzenia "cudze chwalicie swego nie znacie". W oparciu o obserwację i doświadczenie tutejsze sądzę, że ministranci i dziewczęce grupy liturgiczne to idealne połączenie tradycji i nowej rzeczywistości. Rozdzielne grupy formacyjne, zadania, ubiory a nawet nazwy chłopcy - ministranci, dziewczęta - serwantki, pomogą uszanować i uchronić zalety "starego" i dostrzec zalety "nowego". To postulował już Śp. Ks. Blachnicki. Uważam, że w obecnej sytuacji ma to jeszcze większe znaczenie.

Wprowadzenie ministrantek jest rozumiane jako krok związany z przywróceniem kobiecie godności, której była ona wcześniej w Kościele pozbawiona. Jest to negatywny i fałszywy punkt wyjścia. Niestety takie postawienie problemu spowodowało, że zaczyna brakować chłopców w zastępach ministranckich. W 1998 biskupi niemieccy nazwali tę sytuacje problemem pastoralnym i polecili szukania dróg wyjścia z zaistniałej sytuacji. Sądzę, że i to doświadczenie niemieckie warto zauważyć.