lars, twoja odpowiedź pokazuje, że zupełnie nie zrozumiałeś, co miałam na myśli

no właśnie, rozalko - i czy mimo tego, że rozeszły się wasze drogi, że teraz te osoby już nie są twoimi przyjaciółmi - czy uważasz, że to, co sie miedzy wami działo było przyjaźnią? - bo wtedy oznaczałoby to, że przyjaźń się może skończyć
czy jednak teraz widzisz, że to nie była przyjaźń, a tylko dobra znajomość?

piszesz, kwestia dojrzałości i dbania o tę przyjaźń - o którą? tę obecną, czy tamtą? która minęła, bo czegoś "zabraklo"? a jeśli zabrakło, to czego?

co niszczy przyjaźń?

Rozalko czy dostrzegłaś w moim poście, że nie jestem zwolennikiem prawdy? Wyraźnie natomiast napisałem, że do prawdy trzeba znaleźć odpowiedni czas i miejsce by ona „zaowocowała”, bo taki jest jej sens.

Czy napisałem coś niesłusznego - Twoim zdaniem?
Jeśli tak to proszę napisz z czym się nie zgadzasz, bo wtedy będę mógł odpowiedzieć konkretnie.
A jeśli chodzi o mocne słowa Jezusa – zaznaczyłem przecież, że „A zawsze od tego dobra należy zaczynać - i nie mówię tylko o głaskaniu.”
Więc z czym się ze mną nie zgadzasz?

Twoja początkowa wypowiedz zaprzecza mojej wypowiedzi, ale już w końcówce swojej wypowiedzi piszesz, to o czym pisałem ja – więc nie zupełnie rozumiem, co chcesz mi powiedzieć.

Czy zwiędły kwiat nie jest już Twoim zdaniem kwiatem? – myślę, że tak trzeba patrzeć na przyjaźń która „umarła”

http://www.mateusz.pl/list/0407-prusak.htm - cos wiecej o przyjaźni

Trudno jest byc dobrym przyjacielem

trudno życie jest trudnę i dlatego piękne - gdy coś dobrze wychodzi

Drogi Przyjacielu!
Jak sie czujesz? Akurat musialem przeslac Ci ten list, aby Ci powiedziec, jak bardzo Cie kocham i troszcze sie o Ciebie. Widzialem Cie wczoraj jak rozmawialesze swoimi kolezankami i kolegami. Czekalem caly dzien majac nadzieje, ze chcialbys porozmawiac rowniez ze mna.Dalem Ci zachod slonca aby zakonczyc Twoj dzien i chlodny podmuch wiatru, abys odpoczal. I czekalem- nie przyszedles, to mnie zranilo ale nadal Cie kocham, poniewaz jestem Twoim przyjecielem. Widzialem Cie spiacego zeszlej nocy, chcac dotknac twoich brwi rozlalem swiatlo ksiezyca na Twoja twarz, znowu czekalem, chcialem przyjsc, abysmy mogli porozmawiac.Obudziles sie i pobiegles do szkoly/pracy, moje lzy byly w deszczu. Gdybys tylko mnie posluchal, proboje Ci to powiedziec przez niebieskie niebo, cicha, zielona trawe, szepce to w lisciach na drzewach i w koronach kwiatow. Moja milosc do Ciebie jest glebsza niz ocean. Pors mnie, rozwazaj ze mna.Prosze Cie nie zapomniaj o mnie. Chicialbym podzielic sie z Toba tylko marzeniami, nie bede Ci wiecej przeszkadzac i to jest Twoja decyzja. Wybralem Cie i ciagle czekam, poniewaz jestem Twoim Przyjacielem.
Twoj Przyjaciel Jezus

Jeszcze takie jedno pytanie?
Czy lepiej by, nie miec tego przyjeciela niz cierpiec przy jego odejsciu?Tak mnie to zastanawia...chociaz przemyslenia wlasne i wnioski byly...

Sie nie zalogowalam,ale to ja zadalam to pytanie Tak dla informacji

To znow ja .
To jeszcze znalazalam u siebie...
Przyjaciele
Bog
w swojej dobroci
stawia na
Twojej drodze
przyjaciol
ludzi
ktorzy
sa obok Ciebie
ktorzy
pomagaja w trudnych
chwilach
ktorzy
po prostu
sa jak
jestes w
potrzebie
ale
i Ty
tez dla nich
badz
tym czym sa dla Ciebie
waznymi osobami
ktore Kochasz...
Przyjaciel
ktory
wie
kiedy
pocieszyc
sporwadzic
na ziemie
kiedy
pochwalic
dodac
otuchy
wzbudzic nadzieje
wiare
ktory
po prostu
jest przy Tobie
a Ty
przy nim...
czasami tylko
milczac...
ale
bedac...
Dziekuje
Wam
Dziekuje
za rozmowy
za obecnosc
za pomoc
nawet wetdy
kiedy wywoluje
to burze we mnie...
ona jest tez potrzebna
by sie zatrzymac
i pomyslec...
Po prostu
Dziekuje

Czy przyjaciele mają swojego patrona?

Ło no jasne
Jest nim Bóg

pzdr

To trochę z innej strony...

To "Promieniowanie ojcostwa" K. Wojtyły
Ale w miejsce słowa "ojcostwo" można wstawić "przyjaźń A może - jakąkolwiek relację z drugim człowiekiem?
Może przyjacielem, bratem, siostrą, ojcem, matką się nie jest - tylko staje, każdego dnia?

I czy da się "tracić siebie w sobie"?

"Stawanie się". Przekraczanie siebie. Wybieranie "Ciebie w sobie".

Trudne. Bo potykasz się o swoje "ja", o swoje emocje, o bezradność, o poczucie że "nie wiem gdzie, nie wiem jak", że nie umiem, nie dam rady. Bo co chwila chciałoby się wybrać siebie. A trzeba zapytać o dobro przyjaciela...

Być przyjacielem. Także wtedy - może przede wszystkim - gdy w koło wszystko się sypie. Powiedzieć "ok - mamy problem". I nie uciec, choć wydaje się, że kolejny problem przerasta kosmos, jest nie do ruszenia, przynajmniej dla mnie, a naprawdę nie ma siły - i w zasadzie przecież nie jest mój, tylko kogoś. To on musi - ja mogę wybrać. Pójść swoją drogą - lub szukać rozwiązania razem. Lub zwyczajnie być.

Przecież są inni ludzie... Są. I Bogu dzięki. Ale to ja zostałam wybrana - to ja chcę być przyjacielem. Oby innych było jak najwięcej. Ale to w sumie dla tego wyboru nieważne czy są, czy ich kompletnie nie ma...

zaufanie zaufanie i jeszcze raz zaufanie

Miłość, miłość i jeszcze raz miłość

pzdr