Na czym miałaby polegać zmiana zachowania abpa? Przecież nie może już przestać współpracować z SB. Dobrze że ustąpił ze stanowiska metropolity.
Jeśli wielbłąd został połknięty to tym gorzej dla tych, za sprawą których się tak stało.

Nie byłem w konfesjonale abpa Wielgusa ani Inez.

Prawdą jest że Kościół w Polsce pobłażliwością wobec swoich włodarzy robi sobie kuku.


Prawem wynikającym z tego, że jest spowiednikiem i wysłuchał spowiedzi Inez. Czy postąpił dobrze? Nie pokuszę się o ocenę.

Na wyjaśnieniu sprawy do końca, zgodnie z duchem Memoriału, który podpisał, a nie wygłaszaniu oświadczenia i komentowaniu go po czasie "to nie moje słowa". Czy takie postępowanie nie może wywoływać zgorszenia?

Może i wywołuje

Żebym nie został źle zrozumiany:
nie chodzi o to że może jest tak że ta sprawa wywołuje zgorszenie. Jaśniej będzie jeśli się poprawię:
Może wywoływać. I rzeczywiście wywołuje.

A takie mieszkanie razem uczy ludzi również tolerancji. Tolerancji dla czyichś poglądów i czyjegoś życia. Uczy podchodzenia do spraw z dystansem i nie oceniania tudzież nie osądzania bez konkretnych dowodów.

Takie mieszkanie razem uczy ludzi, którzy nie znają wszystkich aspektów sytuacji, że nie ma moralnych przeciwwskazań do mieszkania przed ślubem, na co jak wiesz Kościół się nie godzi.

Gbyby Inez wykazała dużą determinację i przekonywująco przedstawiłą swoją sytuacj to mogłaby uzyskać rozgrzeszenie. Rozwodnicy zakładający nową rodzinę zobowiązujący się do czystości mogą przyjmować komunię, jeśli będą kierować się według wskazówek i warunków spowiednika.

Powtarzam przykład: Dlaczego Kościół nie zezwala na łączone klasztry żeńsko-męskie. Przecież składali śluby czystości. Dlaczgo im nie wierzyć? Inez nie składała takiego ślubu a ludzie mają jej wierzyć?

Dlaczego nie wierzymy Wielgusowi? Przecież może rzeczywiści jego donosy były tak konstruowane, by nie zrobić nikomu żadnej szkody, a do kontaktów był zmuszony? Mimo że nikt z nas nie ma konkretnych dowodów, osąd został wydany (słuszny czy nie). Podobny osąd, będący naturalną ludzką właściwością myślącego umysłu, dotyczy zachowania Inez.

Zaraz, zaraz. Ma prawo zapytać - czy współżyją. I odmówić rozgrzeszenia, jeśli penitent potwierdzi. Ale gdy zaprzeczy Co, "ja wiem lepiej, na pewno sypiacie ze sobą, nici z rozgrzeszenie" Bzdura. Przecież spowiedź to kwestia sumienia - więc jaki sens ma zakładanie, że penitent kłamie...

Ale goostaf, zrozum, że mieszkanie razem, powtarzam MIESZKANIE razem, do jasnej ciasnej NIE JEST niemoralne! To nie jest wina ludzi, że kościół sobie takie bzdury, że tak powiem ubzdurał! Bo SAMO mieszkanie razem nie jest niczym złym, nikogo nie gorszy, nie sprowadza ludzi na złą drogę ani nic z tych rzeczy. A jeśli komuś przeszkadza to tak jak mówiłem - jest to tylko i wyłącznie jego problem i to on ma problem, a nie ludzie mieszkający razem.

A czemu kościół się nie godzi na mieszkanie razem sióstr i ksieży? Nie wiem, ale tak jak pisałem - gdzie kończy się logika tam zaczyna się kościół.



Hm, no nie byłbym taki pewien czy ma prawo zapytać, bądź co bądź jest to wnikanie w sprawy prywatne ludzi i ksiądz raczej nie powinien mieć do tego prawa. Jeśli ludzie sami się z tego nie wyspowiadają należy przyjąć, że nie kłamią.

Nie ten trop. Chodzi narażanie się na grzech, które samo w sobie jest grzechem (o zgorszeniu już nie będę pisał, bo od samego początku jest wałkowane ).

Przyjmijmy, że penitent na spowiedzi wyznaje, że lubi sobie spacerować po parku i strzelać do drzew. Takim zachowaniem naraża się na ciężki grzech, bo w ocenie spowiednika istnieje duże ryzyko pozbawienia kogoś życia (wykroczenie przeciwko przykazaniu "nie zabijaj") i już samo narażanie się na ten grzech jest grzechem. W tym wypadku nie byłoby chyba większych kontrowersji, gdyby spowiednik nie udzielił rozgrzeszenia. Więcej, gdyby taki delikwent otrzymał rozgrzeszenie i nadal uprawiał swój "sport", to pozostali wierni byliby narażeni na zgorszenie, gdyż mogliby przypuszczać, że Kościół popiera takie rozrywki.

Przypadek mieszkania przed ślubem jest analogiczny, tyle że penitent naraża się na grzech przeciwko przykazaniu "nie cudzołóż". Sedno sprawy polega na tym, że w powszechnej ocenie niedochowanie czystości przedmałżeńskiej jest grzechem mniejszej wagi niż zabójstwo. Jednak według nauki Kościoła za jedno i za drugie można trafić na wieki do paki (piekła).

A mnie ciekawi jeszcze czy narażanie się na narażanie na grzech też jest grzechem. ;]

Masz na myśli narażanie się na grzech narażania się na grzech?

Skoro narażanie się na grzech jest grzechem, więc narażanie się na ten grzech jest grzechem, chociaż nie wiem czy zgrzeszenie takim grzechem jest dla grzesznika możliwe

Hm, tak podczas kąpieli i rozmyślań nasunęło mi sie pewne pytanie związane mniej więcej z sytuacją opisywaną w temacie.

Powiedzcie mi, co ma zrobić taka parka jeśli chce... wyjechać sobie razem gdzieś pod namiot/domek na parę dni? Mają brać osobne namioty? Czy może nie mogą przed ślubem nigdzie razem wyjeżdżać, żeby nie siać zgorszenia w innych miejscowościach?

I podobnie, co ma taka parka zrobić jeśli chce wyjechać nie same, ale ze znajomymi, wśród których też są parki, niekoniecznie wierzące?

Bardzo mnie ciekawią Wasze odpowiedzi. ;>

Słyszałem o takiej historii faceta i kobiety, dwojga pracowników Radia Maryja, którzy byli parą. Otóż pracodawca nie dał im urlopu w tym samym terminie, żeby nie spędzali wspólnie czasu, i żeby do niczego nie doszło. ;-)

To skrajny przykład traktowania ludzi jak dzieci. Jeśli ma dojść to i tak dojdzie. Jeśli ktoś uważa, że nie powinno dojść, ale wie że go "kusi", to nie powinien wspólnie mieszkać. Proste.

Ja bym tego gadzinowatego pracodawcę oskarżył o mobbing, ale zaraz w Strasburgu, bo w Polsce sędziowie by narobili w portki słysząc o kogo chodzi