hmmm...
tak sie zastanawiam..
jak byl maj to chodzilam na majowe prawie codziennie, na 17.30, a o 18 juz bylam w domu
teraz sa czerwcowe wiec na poczatku myslalam ze sa oddzielnie od mszy i chcialam isc na same czerwcowe, ale okazalo sie ze Msza i nabozenstwo sa polaczone ze soba i czerwcowe sa pod koniec Mszy

normalnie w dni powszednie raczej nie chodze do kosciola na Msze.. a teraz te czerwcowe sa tak ze jak sie idzie to i na to i na to..

i chodzi o to ze czasem podswiadomie chcialabym np spotkac sie z kolezanka czy isc gdzies, ale mysle sobie "oj kiedy indziej sie spotkam.. dzisiaj pojde na Msze i na czerwcowe".. i tak wydaje mi sie ze troche zaniedbuje przyjaciol i w ogole na rzecz wieczornej Mszy..

heh to wydaje sie glupie.. ale to dla mnie dosc istotne zeby wybrnac z tej sytuacji..
najbardziej przeraza mnie to, ze wolalabym pomyslec sobie: "hmm dzisiaj nudzi mi sie.. wiec moze pojde sobie na msze wieczorkiem??" a tak to czasem sobie probuje wymyslic jakies zajecie zeby sie wywinac od pojscia na Msze (czywiscie w dni powszednie, bo o niedziele i swieta walcze jak lew).. nie chce czegos takiego.. ja sie zachowuje jakby mnie ktos przymuszal zebym TAM poszla..

hmm troche to zawile opowiedzialam
ale to ponizsze jest rownie zawile..

na czerwcowe- prawie codziennie chodzilam (Msza+nabozenstwo).
sek w tym, ze teraz to juz wlasciwie sie przyzwyczailam do tego, ale ja musze miec wszystko dokladnie zaplanowane, i teraz jak wiem ze mam 5 dni zajetych w tygodniu (dwa razy konie, dwa razy schronisko, basen..) to zostaja jeszcze 2 dni. i chodzi o to ze jak postanowie sobie ze po wakacjach tez bede chodzic w "normalne" dni do kosciola, to bede.. chocby podswiadomie.. starac sie umowic z kolezanka czy cos zeby nie pojsc (bo Msza u nas jest na 18, wiec dokladnie w tym czasie kiedy normalnie jem obiad po szkole, i kiedy mam przychodzi z pracy) albo wrecz przeciwnie, odrzucala wszelkie propozycje wyjscia gdzies, mowila mamie zeby nic nie gotowala dla mnie przed 19 i szla na Msze. to jest juz chyba troche na sile.. i nie to ze mi sie nie chce w powszednie dni chodzic tylko chodzi o to moje "wszystko-musze-miec-zaplanowane".. yyh noo
nie wiem czy mam chodzic tak jak do tej pory- niedziele, swieta, czerwcowe, majowe, rozaniec w pazdzierniku, 1-8 listopada (taki jakby odpust), czy to wszystko + kiedy mi sie trafi w zwykle dni..

(rany, nie wiedzialam ze to tak glupio brzmi :/ )

Eno....to może tak :

"Pamiętaj aby dzień święty święcić"

Krótko, jasno i na temat jak sądzę

pzdr

asiu, z twoich postow nie bardzo umiem wyczytac, po co wlasciwie chcesz chodzic do kosciola w dni powszednie?
bo wydaje mi sie [moze sie mylę], ze traktujesz to jako jedno z zajęć dodatkowych jak jazda konna czy język angielski

nie no nie do konca.. chociaz moze.. nie zastanawialam sie nad tym. po prostu.. chodzi o takie.. przyzwyczajenie? przyzwyczailam sie chodzic na majowe i czerwcowe, moze to dlatego.....

A gdzie serce?

mysle, ze przyzwyczajenie to tez dobra rzecz o ile pamieta sie o meritum "sprawy"

że to ma byc czas dla Boga - na spotkanie z Nim

Oki - jak zwykle opieram się na swoich doświadczeniach

A właśnie z doświadczenia wiem, że tam, gdzie jest przyzwyczajenie, tam nie ma miłości. Może wynika to z mojego rozumienia słowa przyzwyczajenie, które dla mnie jest równoznaczne ze słowem rutyna.
Uważam, że przyzwyczajenie - rutyna to najgorsze co może się zakraść do tzw. praktyk religijnych.
Dlatego trzeba wciąż ożywiać swe serce i pamiętać o istocie

Wiele razy na forum był poruszany problem mszy świętej, ale jeszcze tutaj nadmienię
Uważam, że powinno unikać się myślenia: "idę do kościoła, idę na mszę". Idę przecież na spotkanie z Jezusem, z Człowiekiem. Idę, by powierzyć Mu swoje sprawy, z Nim porozmawiać, a nie do kościoła

wszyscy macie racje

ale uznalam, ze jednak nie bede sie wprowadzac w takie "przyzwyczajenie" o ktorym pisze rozalka.. "ogranicze" sie do swiat, niedziel, czerwcowych, majowych, rozanca w pazdzierniku i 1-8 listopada (odpust po Mszach..).. wole nie wpadac w rutyne i jak najpiekniej przezywac te niedziele swieta itp ...

Moment, moment...

Czy ja napisałam, że rutyna jest zawsze, kiedy się chodzi na mszę codziennie?
Chciałam tylko zwrócić uwagę na to, że wówczas trzeba się bardziej starać o serce, bo łatwiej w nią wpaść. Tylko tyle i aż tyle

tak rozalko, masz racje...

ale problem pojawi sie wtedy, gdy sie nie bedzie chcialo pojsc, pomodlic sie - wtedy mysle, ze przyzwyczajenie [ktore dla mnie nie jest tożsame z rutyną] jest dobre... bo pomaga trwac wbrew wlasnemu lenistwu, niecheci, wbrew sercu [czyli uczuciom]....

aczkolwiek pozostanie tylko na tym poziomie równiez jest niebezpieczne

echhh ten złoty środek

To o czym piszesz, elko, nazywam wiernością Ale to chyba kwestia pojęć, nazewnictwa Widzę, że rozmawiamy o tym samym

rozi wiernosc idzie często w parze z przyzwyczajeniem i nie ma miedzy nimi wielkiej sprzeczności [ale to juz z gruntu malzenskiego piszę - ciut inny temat]

chodzi mi o to, że Bóg wykorzysta nasze przyzwyczajenie do chodzenia do kościola by poruszyc nasze serca, a mysle, ze trudniej poruszyc Mu serce obojetne zupelnie na Niego

tak że do tej wiernosci mozna zacząć iść wychodząc chociazby od przyzwyczajenia w dobrym

[jasne ze o tym samym, tylko w inny sposob ]