A moze taka wiare:
"O kontrowersyjnym chilijskim pastorze Ricardo Cid Castro już raz pisaliśmy w EAI z powodu jego kłótni z siostrą, panią pastor Sandrą Cid, przez co, doszło do bójki w czasie jednego z nabożeństw. Teraz znów jest głośno o pastorze Ricardo z Kościoła Boże Uderzenie, za sprawą cudu do jakiego miało dojść w zborze, któremu przewodzi. Cud polegał na deszczu złota, który w różnej wielkości grudkach, miał spaść na modlący się wraz z pastorem zbór.
Tak przynajmniej stwierdził pastor w programie telewizyjnym. Świadkami tego cudu, według jego słów, miało być przynajmniej tysiąc osób. „Wierzymy, że Bóg, który podzielił się bogactwem z Izraelem, również dzieli się nim z ludem Bożym Nowego Przymierza”, oświadczył pastor Cid. Dodał zarazem, że to był dopiero początek „deszczu jego błogosławieństw”, ponieważ Bóg jest żywy i dalej będzie czynił takie znaki."
za: http://www.ekumenizm.pl/content/article ... 043697.htm
Jakie wzniosle slowa: "Wierzymy, ze Bog ... "

Kasiu, Kris yul ma rację.

Nie mówię Ci, żebyś nie zmieniała wyznania, bo to Twoja sprawa.
Ale najpier zastanów się bardzo mocno.
Uważam, że zmiana wiary ze względu na "niedobrych" ludzi jest naiwną zmianą. Nie obraź się - mam nadzieję, że pisząc na forum, oczekiwałaś szczerych odpowiedzi.

Po pierwsze, zastanów się nad doktryną obu Kościołów. Przechodząc do Kościła zielonoświątkowego pozbawiasz się m. in. Eucharystii. To wg mnie najistotniejsza zmiana, a w ogóle o niej nie piszesz. Może nie masz świadomości? Może nie wiesz, co tak naprawdę to oznacza?

Po drugie, pomyśl, może lepiej byłoby, tak jak pisze kris yul, udowodnić swoim krewnym katolikom, że można być dobrym człowiekiem, zamiast zmieniać wyznanie i obrażać się na katolicyzm, bo inni są "ble". Dobrym katolikiem też można być (i uwierz mi, że tacy istnieją, choć może są mniej widoczni, bo zło jest bardziej krzykliwe), tak samo, jak złym zielonoświątkowcem.
Myslę, że to jest objaw dojrzałości - próba zmiany środowiska, w którym żyję na lepsze, a nie ucieczka z tego srodowiska.

Podkreślam raz jeszcze - nie próbuję odwieść Cię od zmiany wyznania. Próbuję odwieść Cię od pochopnej zmiany wyznania.

PS Zastanawiałaś się w ogóle nad kwestiami doktrynalnymi?

Na obecnym etapie jeszcze nie zdecydowalam i chodze i tu i tu,a modle sie do Boga

Co do Eucharysti to wiem czym jest i mocno w nia wierzylam.Ale kiedy chodzilam do sakramentu pojedniania to wcale nie czulam tego wewnetrznego pokoje,wyzwolenia

W tym wszystkim nie chodzi o uczucia... One przychodzą i odchodzą. Ja sama różnie przeżywam Eucharystię i sakrament pojednania. Raz jest euforia a raz nic nie czuję albo wręcz przygnębienie, bo jest nie tak, jak bym chciała. I to jest uzależnione od różnych czynników. Ważne jest, aby trwać w wierności. Chodzę do Kościoła, przystępuję do sakramentów nie dlatego, że to jest przyjemne i napełnia mnie miłymi uczuciami (choć owszem, zdarza się, że jest i zdarza się, że napełnia), ale dlatego, że kocham Boga, nawet wtedy, kiedy w duszy nie czuję fajerwerków.

Jasne, Bóg wie gdzie chce Cię widzieć. Ważne, żebyś szła za Jego głosem a nie za ludzi. Lepiej polegać na Bogu niż na ludziach-środek Pisma Świętego któryś psalm nie pamiętam, nawet o tym mówi.

Ps: Zielona jesteś z miasta, w którym bywam co najmniej raz na 2 tyg. Nowy czy Stary Konin?:)

no wlasnie ide za glosem serca i wybralam tam gdzie czuje to zjedznoczenie z Jezusem.Problem tylko,ze moja corka na obecnym etapie chce chodzic do zboru i do kk.Nie wiem czy to ze strachu przed babcia czy to jej wybor.Jesli mozna mowic o wyborach w wieku 7 lat?

A czemu dajesz małemu dziecku wybierać? W tym wieku to rodzice podejmują za dzieci decyzje.

Mam dwoje dzieci:malego 3 latka i on chodzi razem z nami,a 7 latka jest mala,ale poniewaz ma juz jakies doswiadczenie w kk nie moge jej zabronic,wiec chodzi do obu.

Powiem Ci, że dziwne wg. mnie. Teraz widzę, że dobrze gdy moi rodzice zabraniali mi pewnych rzeczy w wieku 7 lat. Zapewne byłbym innym człowiekiem.

Aha i żeby było jasne, ja teraz już to mówię nie odnośnie konkretnego wyboru kościoła, ale tak ogólnie

ja natomiast poniewaz rodzice zabraniali mi mnostwa rzeczy po pierwsze nie umiem podejmowac szybko wlasnych decyzji
a po drugie zrobilam kilka glupstw,wlasnie poniewaz mi zabraniali

Tak ogólnie to ja bym też w tym wieku podejmowała ważne decyzje za dziecko, ale jeśli chodzi akurat o tę, to bym pozwoliła na razie chodzić i tu i tu. Tym bardziej, że sama chyba nie jesteś do końca zdecydowana...
Myslę, że to chodzenie w oba miejsca potrwa tylko jakiś czas. W pewnym momencie (może dobry byłby czas na początku II klasy, zanim myślenie dzieci zacznie się koncentrowac w okół I Komunii)kazałabym jej zdecydować - tu albo tu. A jeśli by nie chciała, zdecydowac za nią. Tak ja bym zrobiła.

PS WhiteAngel, do niedawna jeszcze Nowy, obecnie Stary, ale nowe osiedle

No wlasnie koncentracja wokol 1° komuni.Moja tesciowa ostatnio powiedziala,ze jesli jej syn nie pusci malaj do 1° komunii to go wyklnie z rodziny.Chociaz w przypadku mojej corki jesli pojdzie do komuni,to bedzie to za 4 lata,bo u nas we wloszech dzieci ida do komuni w wieku 10 lat.Czy wedlug was tesciowie moga sie wtracac w tak delikatne sprawy jak twoja wiara?

Zdecydowanie nie powinni. Z tego, co opisujesz, to chyba lepiej, jakby Was wyklęli. Przynajmniej byłby spokój.
Może to okrutne co piszę, ale ja bym chyba tak wolała... A może nie dość jasno postawiliście sprawę, może trzeba im jakoś dosadniej wyartykułowac, że macie już swoje lata, swoją rodzinę i chcecie podejmować własne decyzje? I albo przystaną na Wasze warunki, albo ograniczycie kontakty, bo się nie da wytrzymać. na wielu takie ultimatum działa.