w jaki sposób można określić to jak bardzo wierzymy? co ma być wyznacznikiem naszej religijności< czy to jak często się modlę ?, czy to jak bardzo identyfikuje się z tym co moja wiara głosi? czy to ,że postępuje zgodnie z przykazani?

Religijność raczej nie może być wyznacznikiem wiary - można być osobą bardzo religijną, ale tak naprawdę niewierzącą (wiara na pokaz), można być też osobą głębokiej wiary, ale bez rozwiniętej religijności, a za to np. zaangażowaną w pomoc społeczną...
Prędzej identyfikacja i postępowanie za własna wiarą.

Moim zdaniem lepszym wyznacznikiem są czyny niż deklaracje, a więc generalnie postępowanie zgodne z wiarą. Jeśli np. Twoja wiara zaleca czyn X a zakazuje czynu Y, to dokonanie czynu X lub niedokonanie czynu Y będzie oznaką siły wiary. Oczywiście każdy czyn ma swoją wagę, co innego gdy poświęcisz swe życie za nieprzyjaciela, a co innego gdy dasz 5 złotych dla potrzebujących. Podobnie, łatwiej jest zachować przykazanie "nie zabijaj" od "nie cudzołóż", więc zachowanie tego drugiego będzie wymagało większej wiary (przyjmuje tu interpretację V i VI przykazania według KK, czyli np. V nie zabrania zabijania zwierząt, a VI zabrania antykoncepcji).

Zgadzam się ze Sweetchild- ze o naszej prawdziwej wierze, mówia nasze czyny...mówil o tym sam Pan Jezus- "Kto mnie kocha, zachowuje moją naukę"...
Powiedzial takze "Nie kazdy kto mi mówi Panie,Panie-wejdzie do królestwa, lecz ten, co spelnia wole Ojca mojego, który jest w niebie"...

Czyli właśnie ten, jest "letnim " katolikiem- niby nazywa Jezusa Panem, ale zyje bez Boga , trwa w grzechu ciężkim np. seksu przedslubnego lub antykoncepcji...

Polecam takze lekturę Biblii- szybko znajdzie się tam odpowiedź na wiele pozornie skomplikowanych i filozoficznych pytan.

Killing joke- wielu swietych do Kościola chodzilo codzinnie a modlilo się po kilka godzin lub nawet więcej...
Bez modlitwy i mszy, człowiek nie bedzie mial sily czynić dobra...

Wiara ma być przede wszystkim przyjaźnią z Jezusem, nawiązaniem z Bogiem głęboko osobistej więzi, która ma przenikać wszystkie dziedziny życia.
Dopiero z tej relacji z Bogiem ma wynikać prawdziwe życie chrześcijańskie zgodne z wyznawaną wiarą, postępowanie według przykazan, unikania zła i czynienie dobra.

Pewnie zależy od tego, kto i jak czyta U mnie lektura Biblii (w zasadzie jedynie Nowego Testamentu) zrodziła więcej pytań niż dała odpowiedzi. Jak ktoś szuka szybkich odpowiedzi, to polecałbym raczej Katechizm KK.

Moim zdaniem mozna to w latwy sposob okreslic..
a mianowicie zaznac grzechu i wszystkich dobroci jakie tylko znamy i
wysunac wniski czy potrafie sie temu wszystkiemu przeciwstawic

Kiedyś Ktoś bardzo mądry rozwiał moje wszelkie wątpliwości w tej kwestii.
Zadałam w sms-ach mu wiele pytań. Bardzo różnych. Czy lepiej chodzić do Kościoła, a nic nie robić dla ludzi, czy na odwrót? Odpisał mi wtedy sms, który pamiętam do tej pory: "zakochaj się w Bogu, rozwiejesz wtedy wszelkie wątpliwości. Pamiętaj, że to Bóg pierwszy nas pokochał, my na tą miłośc tylko odpowiadamy"
Jeśli naprawdę pokochacie Boga, będziecie chcieć z nim być przez cały czas, będziecie często o Nim myśleć, BĘDZIE W CENTRUM WASZEGO ŻYCIA.
A kiedy będzie w centrum Waszego życia i z Nim będziecie podejmować każdą decyzję, wtedy za wiarą pójdą czyny - będziecie dawać siebie dla drugiego człowieka. Wybaczać wrogom, kochać bliźniego, pomagać innym, dawać świadectwa.
Naprawdę.

Żadna z wymienionych tu drg nie jest dobra. A chodzi się do kościoła będąc w Kościele


Miłosć to nie "zakochanie się"

Tak vanitas, miłość to nie zakochanie. Ten sms jednak był w troche innym kontekście napisany, był dłuższy
Tylko pewne rzeczy musiałam z niego ominąc, gdyż tyczył się moich prywatnych spraw.
Ale kiedy połączymy zakochanie, przyjaźń i zaufanie wyjdzie miłość

Modlitwa to siła człowieka, a miłosierdzie Boga. Św. Augustyn najlepszym dowodem naszej religijności sa czyny i nasze psotępownie w każym codzienym dniu. ale nie zapoinajmy o modlitwe, dzięki niej czynimy dobro i poznajemy odpowiedź na pytanie co dalej!

Moim zdaniem się w ogóle nie da. Czyny i modlitwa mogą w ogóle nie być spowodowane wiarą, tylko np. konformizmem i chęcią przypodobania się. To czy ktoś wierzy to ta osoba musi to sama czuć, ale wyznacznika dla mnie żadnego nie ma.

Jeżeli wierzysz i Twoja wiara jest głęboka to Pan Bóg to wie, On to widzi, więc po co masz to udowadniać innym ludziom i szukać wyznaczników skoro On jest najważniejszy.

Pryh. Niech mi któryś katolik powie czy to jest typowe podejście katolickie czy tylko Teressowe ekstremum. Czy naprawdę wszyscy Wy wierzycie, ze w człowieku nie ma wystarczająco dużo dobra, "Boskiego Pierwiastka", żeby bez wycieczek cotygodniowych to pewnej budowli miał wytrwać w byciu dobrym człowiekiem? Żenada. Jakby do bycia dobrym trzeba było paliwa.