Widocznie mam stereotypowe wyobrażenie ateisty, dla mnie ateista to niepoprawny naukowiec który w kółko powtarza to co wyczytał „Science” czy „Nature”, natomiast ateista filozof to coś nowego, nie przypuszczałem że ateiści także mają swoją filozoficzną głębię, skoro ateizm przyjmuje jedynie to co widoczne i oczywiste to nie bardzo wiem nad czym tu jeszcze można rozmyślać

Ateista nie wierzy w Boga... reszta niema nic wspólnego z ateizmem jako takim...

Nie słyszałeś o filozofach ateistach?
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ateizm#Historia

ale ani "Science" ani "Nature" nie donoszą na temat nowych teorii Boga (tu pewnie jest jakiś "przegląd teologiczny") ani nowych obserwacji cudów (tu wystarczą tabloidy). nauka się Bogiem nie zajmuje, a to że naukowcy nie wierzą w Boga, to już ich prywatne poglądy.
"nad czym tu jeszcze rozmyślać"? no cóż, zdaje się że na tym opiera się nauka. miliony naukowców badają ten widzialny świat i nadal mało co o nim wiedzą. poza tym naukowiec nie zajmuje się tym co widoczne i oczywiste (tym zajmują się nauczyciele, którzy przekazują już zdobytą wiedzę), lecz tym co nieznane, niezrozumiane, problematyczne i nieoczywiste, czego dopiero trzeba poszukać, odkryć...

nie wiem o jaką "filozoficzną głębię" ci chodzi, ale zapewniam, że filozofia to nie religia. zresztą religia do filozofii ma się tak jak alchemia do chemii, czy astrologia do astronomii.

Uderz w stół…. No dobra… przyznaję się bez bicia miałem dość uproszczone pojęcie o ateistach.

W końcu ateista to też człowiek, skoro nie wierzy w Boga to pozostała mu jedynie ta druga opcja - materia, nie spotkałem człowieka który by w nic nie wierzył, no… może takim wyjątkiem są Buddyści którzy nie wierzą w realność materii, dla nich materia jest jedynie wytworem, kreacją naszych pragnień (wyobrażeń) a więc jest czymś nierealnym, a Bóg jest bezosobowy czyli tak jak gdyby nie istniał, no ale aby popaść w taki „nihilizm” trzeba urodzić się Buddystą

W zasadzie wszystko będzie zależało tu od użytej definicji, jak kogo zakwalifikujemy. W tym wypadku akurat nie ma zbyt dużego wyboru – albo wierzę że pierwsza była „świadomość” - pierwszą przyczyną sprawczą (i nie ma znaczenia jak Ją nazwiesz) a potem dopiero materia (szeroko pojęty świat) – wtedy jestem teistą i przeciwnie, jeśli uważam że pierwsza była materia a dopiero potem świadomość to jestem ateistą, a że w ostateczności od Boga (czyli pierwszej przyczyny) nie da się uciec to ateiści nadali swojej materii cechy boskie np: że jest wieczna.

Gdyby tak połączyć na zasadzie paradoksu tych dwoje (teistę i ateistę) to wyjdzie z tego powiedzmy (z braku lepszego określenia) „ezoteryk” Tu akurat nie ma znaczenia co było pierwsze a co drugie ponieważ ezoteryk wierzy że początek i koniec, przyczyna pierwsza i ostatni skutek są połączone w odwiecznym cyklu zdarzeń (jeśli weźmiemy za punkt wyjścia np.: materię to będzie się ona stopniowo przeobrażać w Boga – Świadomość, Która przez kolejne stadia (wymiary) przeobraża się, transformuje na powrót w materię, później cały cykl się powtarza) Jak widzisz daje się pogodzić ogień z wodą
Często jest tak że teista przechodzi do obozu ateistów ponieważ właśnie nie potrafił sobie wyobrazić innego Boga niż biblijny (czyli osobowy), który wydaje mu się nie do przyjęcia, odrzuca Boga bo nie wie jak ma pogodzić Go z materią, (oczywiście to tylko jeden z możliwych powodów)



Co prawda słyszałem o fizyce teoretycznej czyli tej na pograniczu nauki i filozofii, słyszałem także o filozofii satanistycznej i homoseksualnej




A czy ja akurat o tym pisałem? Albo nie zrozumiałeś o co mi chodzi albo robisz sobie jaj z tym Bogiem i cudami, skoro nie przemawia do Ciebie ezoteryka którą uważasz za fantazję to próbowałem innej platformy porozumienia – nauki a Ty pomieszałeś jedno z drugim i wcisnąłeś Boga do „Science”




No jasne, nie każda filozofia od razu musi być religijna, natomiast błędnie założyłeś że każdy wierzący w Boga musi być koniecznie religijnym, po prostu mylisz wiarę z religią, filozofię Boga z filozofią religii. Dla Ciebie Bóg jest (musi być) przypisany do jakiejś konkretnej religii.

oj tak, tu bym poparł kolegę, Buddyzm jest na prawdę kompleksową drogą, pozwala odnaleźć prawdziwego siebie, walczyć z swoimi wadami i strachem, daje wewnętrzny spokój, a ilość linii przekazu powoduje że można dobrać pasującą do siebie drogę.

ale co to ma wspólnego z filozofią jako dyscypliną naukową?

sam zacząłeś z tymi niewierzącymi naukowcami. empiryzm to też dzieło filozofów.

nie mam tu koniecznie na myśli religii jako zjawiska społecznego. można być religijnym całkiem prywatnie. jednak religijna wiara w Boga bez żadnych praktyk moim zdaniem nie istnieje. chyba że mówisz o wierze takiej jak wiara w to, że ziemia się obraca. tylko aby wierzyć, że ziemia się obraca trzeba mieć naprawdę przekonujące argumenty rozstrzygające sprawę, zaś w przypadku istnienia Boga takich nie ma.
nie wiem skąd ci się wzięła ta filozofia Boga, ale nawet gdyby można ją sensownie uprawiać, to i tak nie mogłaby zakładać jego istnienia. to dopiero postulat.

Uwierz w Jezusa Chrystusa ... Bóg Jest Zawsze Nadzieją i Ojcem Twoim Ktory zawsze cie Zrozumie i ci Pomoze ...