Dobra Kamyku, to wytłumacz jeszcze mi tylko skąd Adam i Ewa znali zło, zanim zjedli owoc?

Nawiasem mówiąc nie uważam za złe samo złamanie zakazu. Zjedzenie jabłka, gruszki czy innej śliwki nie jest samo w sobie złe. Oczywiście Bóg zakazał. W takim razie jeszcze rozumiem, że to może być grzech, ale zło? Nie utażsamiałabym jednego z drugim.

Nieposluszenstwo Bogu bylo zlem. Po pierwsze, czlowiek ulegajac pokusie, by byc jak Bog, odlacza sie od swego Stworcy. W konsekwencji traci swa tozsamosc i pierwotna niewinnosc: "Uslyszalem Twoj glos w ogrodzie, przestraszylem , bo jestem nagi, i ukrylem sie." Wczesniej ta nagosc nie byla spostrzegana jako cos wstydliwego, bo byla symbolem niewinnosci, braku zla w czlowieku. Odlaczenie sie czlowieka od Boga powoduje dysharmonie, przynosi podzialy i alienacje. By bronic siebie, mezczyna obwinia nie tylko niewiaste, ale rowniez samego Boga: "Niewiasta, ktora postawiles przy mnie, dala mi owoc z tego drzewa i zjadlem." Czlowiek zaczyna walczyc o swoja pozycje; nie tylko izoluje sie od drugiego czlowieka, ale doswiadcza rowniez wewnetrznego rozdarcia w sobie, odlaczenia sie od reszty stworzenia. Historia Kaina i Abla, wieza Babel, itd. to juz tylko konsekwencje pierwszego nieposluszenstwa czyli zla, czyli grzechu.

Dlaczego "musi" być świadomy? Tylko w pewnej, czysto prawne, legalistycznej konecpcji grzechu. Taka koncepcja w pewnym stopniu przybliża rzeczywistość grzechu (która zawsze ostatecznie pozostaje mysterium iniquitatis), lecz równocześnie traktowana zbyt dosłownie prowadzi do nirozwiązywalnych sprzeczności.

Grzech bardziej jest chorobą, niż przekroczeniem prawa, raną, która domaga się przede wszystkim uleczenia. Na drugi plan schodzi tu kwestia na ile jest to rana zawiniona czy nie. Jest to obraz bliższy Ewangelii i Ojcom.

Nie wiem co jest tajemniczego w grzechu. Dla mnie grzech wiąże się ze złem. O czynieniu zła możemy mówić wyłącznie wtedy, gdy człowek pragnie zła. Jeżeli człowiek nie zna zła, nie może go pragnąć. W wypadku Adama i Ewy mieliśmy do czynienia z grzechem, który nie był złem. I tego zrozumieć nie potrafię.


Odłaczenie się człowieka od Boga nie powoduje dysharmoni. Inaczej wszyscy ateiści byliby rozbici i skłonni do czynienia zła. Ciekawość i nieposłuszeństwo zakazom, których się nie rozumie to zachowania jak najbardziej ludzkie. Czy są złe? Według mnie nie. Najwidoczniej jednak są grzechem. No cóż, widocznie muszę to przyjąć do wiadomości.

A jak ocenisz brak zaufania dziecka wzgledem kochajacych, troskliwych rodzicow, ktorzy nigdy nie dali mu podstaw do braku ufnosci, obdarzyli i wciaz obdarzaja je najlepszymi darami, dziela sie z nim soba? Czy brak zaufania tutaj i dazenie dziecka do urzadzenia sobie zycia po swojemu (tzn. w sposob szkodliwy dla tegoz dziecka), odrzucenie takiej milosci, ocenisz jako dobro czy zlo? Jesli uznasz, ze postawa dziecka jestem zlem, to masz odpowiedz na swoje pytanie.

Właśnie nie oceniam jako zło. Wybranie własnej drogi, podejmowanie samodzielnych (chociażby i złych) wyborów to naturalny etap w rozwoju dziecka. Tylko w ten sposób dziecko może się nauczyć odróżniać dobro od zła. Przez poznanie zła. Życie bez świadomości zła nie jest w pełni świadome i wartościowe. Nie rozwija, a jedynie pozwala wypełniać polecenia. Miłość do rodziców jest bardzo ważna, ale każdy dobry rodzic powinien umożliwić dziecku poznanie. Bóg nie dał możliwości Adamowi i Ewie na poznanie zła. Uniemożliwiło im to odróżnianie pojęcia dobra od zła.

I tu pojawia się kolejne pytanie: dlaczego właściwie Bóg zabronił spożywania owocu z drzewa poznania dobra i zła? Dlaczego umieścił je w raju i zabronił z niego jeść? Może Ewa i Adam chcieli posiąść Bożą wiedzę, ale na dobrą sprawę co w tym złego? A każdy dobry rodzic chce by dziecko nie tylko mu dorównało, ale było nawet lepsze.

Rito, przyjmij do wiadomości, że nie było żadnego drzewa poznania dobra i zła. To metafora literacka. Twoje pytania odnoszą się od czegoś, co nie miało miejsca. Rozmawiamy przecież o konkretnej rzeczywistości, obrazowo opisanej ww metaforą, a nie o samej metaforze

Więc co było ?

Była możliwość, że człowiek sam zechce decydować o tym, co dobre i złe

Czy twierdzisz, że Bóg powinien chcieć by ludzie mu dorównali lub byli lepsi od niego

Generalnie uważam, że idea "Boga Dobrego Miłosiernego Ojca" jest nielogiczna, bo prowadzi do takich paradoksów. Jezus był synen Boga i On posaidał wiedzę i moc Boga. Zwykli ludzie nawet nie mają przesłanek że óg w ogóle istnieje. Ale to już zupełnie inny temat.


Dobrze, przyjmuję do wiadomości. Drzewo poznania dobra i zła to metafora. Ok. Abstrahując od dendrologii Edenu nadal nie odpowiedziałeś na pytanie: skąd Adam i Ewa znali różnicę pomiędzy dobrem a złem przed popełnieniem grzechu pierworodnego? Bo gdyby nie znali, to grzech pierwotny nie mógł być świadomy, a tym samym nie mógł być grzechem.

Tak postawione pytanie sugeruje, że dopiero popełniając określony czyn, poznali różnicę między dobrem i złem; że sam ten czyn stał się przyczyną, przez którą poznali, co jest dobre, a co złe. To oczywiście nie jest prawdą

A ad rem - nie wiem skąd wiedzieli. Ale jeśli wiedzieli, że określone czyny mają określone negatywne skutki i są przez Boga zabronione - to musieli wiedzieć, że to nie jest dobre

Nie, to pytanie nie sugerowało tego. Sugerowało coś wręcz odmiennego, a mianowicie to, że musieli znać różnicę pomiędzy dobrem a złem, jeżeli czyn zjedzenia jabłka był grzechem.

Dopiero teraz można powiedzieć, że nie mogli mieć takiej wiedzy. Nic dziwnego, że nie wiesz Kamyku. Po prostu Adam i Ewa nie znali różnicy. Zastanówmy się: w Raju wszystko było dobre, o czym świadczy fakt, że Bóg jako źródło dobra uczynił Eden miejscem idealnym. Inaczej Raj nie byłby Rajem. Adam i Ewa znali tylko Boga i Raj. To sugeruje, że pierwszy kontakt ze złem mieli w chwili grzechu pierworodnego. Nie znali zła wcześniej. Chyba że ktoś wytłumaczy skąd nabyli wiedzę o rozróżnianiu dobra i zła.

Kontakt ze złem, a raczej ze Złym, mieli przed popełnieniem grzechu - kiedy szatan zaczął ich kusić i mamić złudnymi wizjami
Bóg powiedział do człowieka "nie jedz owocu z tego drzewa, bo umrzesz" - a przecież Adam i Ewa nie znali śmierci. Więc jak to jest? Jednak musieli mieć jakieś wyobrażenia na ten temat, skoro Bóg tak właśnie powiedział

To nie idea "Miłosiernego Boga Ojca" prowadzi do takich paradoksów, ale próba wtłaczania Go w ludzkie odruchy i pragnienia.