Tak trochę po kolei :

Sewerynie, nic Tobie nie zarzucam, a jesli chodzi o Twoja "ostra walkę", to "trzeba nastawac w porę i nie w porę, ale z miłością"(por. 2Tm 4,2)

Rito
1.
"Tak,to jest typowy błąd jaki popełniają wszyscy wierzacy w stosunku do ateistów. Otóż ja sie niczego nie spodziewam, nie wyobrazam sobie, nie liczę na nic."
Odpowiem , używając Twoich słów: Tak,to typowy błąd ,nie twierdze, że wszystkich ateistów,bo tylko rozpatruję Twój przykład,natomiast mówiąc o wszystkich,mógłbym komuś ubliżyć. A chodzi o to, ze nikt nie został zwolniony z myślenia, które jest droga do poznania prawdy. Jesli uwazasz, że niczego nie szukasz, to skąd Twoje watpliwości ?
Skoro się pojawiły, to znaczy, że komus bardzo zalezy na tym, abyś była w gronie świetych. Ktoś po prostu za Ciebie sie gorąco modli.
Niedawno była Ewangelia o paralityku przyniesionym Jezusowi.I nie chodzi tu o samą chorobę, ale jest to wielki traktat o przyjaźni,bowiem owym przyjaciołom zależało na tym, aby Jezus uzdrowił ich przyjaciela z paraliżu grzechu, ślepoty oraz wszelkiej niemocy. W dzisiejszej Ewangelii mówi wyraźnie, że przyszedł powołać grzeszników, czyli kazdego z nas-Ciebie i mnie i kazdy z nas tutaj, którzy starają sie wskazac drogę , jest takimi przyjaciółmi, którym zależy na Tobie. A osiagnąć to można przykładem zycia,w skład którego wchodza i wypowiadane słowa oraz modlitwą, bo dla Boga nie ma nic niemożliwego a ponadto nikt z nas nie żyje dla siebie samego,tylko dla innych ludzi.
Więc błędem jest odrzucanie od siebie mysli, że jakoby na niczym Ci nie zalezy. Otrzymałas rozum, z którego trzeba korzystac . Cos musi w tym byc, że ludzie wierzą w Boga
2.
W jednym z Twoich poprzednich wypowiedzi tłumaczyłas sie, że wybrałas sobie takie imię , gwarantyjace Twoja anonimowość. Ale dlaczego akurat to imię? Ot tak, bo nie było innego?
Kim była Rita i dlaczego została świętą mozesz poczytać tutaj:
http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-22.php3
A jesli chodzi o lwy, to dlatego napisałem o drodze pełnej niebezpieczeństw,bowiem lwy nie musza miec czterech łap
Jeśli chodzi o Twoje poszukiwania, to nadal myślę, że jestes na dobrej drodze i z calą pewnością Bóg postawi na niej odpowiednich ludzi, czego z serca zyczę

A teraz juz zamilknę oddając się słodkiemu, wakacyjnemu lenistwu
Wszystkiego dobrego życzę
Dużo radości i usmiechu -do siebie i napotkanych ludzi

To zupełnie niesamowite .

Rito czy nie widzisz w tym żadnego drogowskazu? .Na forum Wiara .pl ,wybrałaś sobie nick ,który okazał sie imieniem świętej? Być może w życiu swoim spotkasz jeszcze wiele takich drogowskazów , jednak nie wiesz ile masz czasu...?

Ekhem.
Imion świętych jest multum.
Ja tu żadnego drogowskazu nie widzę.

Kiedyś używałem nicku "Soter".
Okazało się, że też był taki święty.

Drogowskazów prowadzących do Boga jest multum.

To zdejmij klapki z oczu.

Niektórzy kierowcy też ignorują drogowskazy zazwyczaj lądują w rowie,ty jeden już zignorowałeś,a nie wiesz ile drogi jeszcze ci zostało...?

Ta, święci to jedna wielka bzdura. Kiedy myślę że Matka Teresa jest świętą to robi mi się niedobrze.

1. Tak, bo ciężko jest nie mieć imienia które kiedyś nie było imieniem świętego.

2. To samo mógłbym powiedzieć Tobie, ale nie mam zamiaru się przekomarzać.

3. To samo.

Mam nadzieję, że nie uraziłam nikogo słowem "wszyscy". Nie napisałam nic obraźliwego, więc chyba nikt się nie pogniewał
Ale prawdą jest, że wielu wierzących uważa, że my ateiści liczymy na cud, spektakularne objawienie się Boga, albo mamy o Bogu mylne pojęcie. Otóż nie, my po prostu w Boga nie wierzymy i nie mamy żadnego o nim wyobrażenia. Nie liczymy też na objawienie, ani dowód.
To prawda, że kiedyś szukałam Boga, pewnie wielu ateistów ma taki okres w życiu. Jednak nie znalazłam Go, a na forum wchodzę, aby porozmawiać na chociażby takie tematy jak ten. Po prostu, żeby podyskutować, lepiej zrozumieć ludzi, którzy mnie otaczają, podzielić się refleksjami. Ja Boga nigdy nie znajdę, bo nie będę Go szukała, ale ponieważ w życiu zdarzają się dziwne niespodzianki, to może Bóg znajdzie mnie


A co do mojego nicku, to muszę przyznać, że życiorysu świętej Rity nie znałam, a pierwowzorem mojego nicku był ktoś inny, raczej nie święty Taka ładna aktorka z połowy ubiegłego wieku, może ktoś pamięta...

A jesli idziesz do lasu i nie znajdziesz żadnego grzyba to twierdzisz ,że grzyby nie istnieją? Może po prostu źle szukałaś.

w lesie grzybow jest mnustwo... ja znalazlem te ateistyczne:) inni buddystyczne, muzułmanskie, poganskie a jeszcze inni chrzescijanskie:) ze mnie jest dobry grzybiarz:>

Odpowiem w skrócie.Katolik przechodzący na ateizm popełnia ciężki grzech apostazji.Co innego, jeśli ktoś urodzi się w rodzinie ateistycznej.Kto stał się członkiem Kościoła Katolickiego przez chrzest to już na zawsze należy do tego Kościoła.Ten kto dokona apostazji jako katolik naraża się na ekskomunikę.Jako ekskomunikowany nie może być pochowany na katolickim cmentarzu.

Co różni katolika od ateisty? Odpowiedzialność jaka na obu spoczywa.Ateiści jednak też będą sądzeni jako "Ci,którzy nie znają Chrystusa" i za poważne wykroczenia otrzymają "małą chłostę".Jeśli ktoś więc myśli,że będąc ateistą uniknie odpowiedzialności za zło to się ogromnie myli.Nie ma ucieczki przed odpowiedzialnością - nie łudźmy się.Ani dobro ani zło nie zdoła się ukryć.Dobro będzie nagrodzone,zło potępione.

Kto się urodził ateistą niech czyni dobro,kto jest wierzący niech czyni więcej dobra.

To jest zupełnie bzdurne i krzywdzące. Ludzie zmieniają przekonania, każdego dnia. I jeśli robią to po namyśle, jeśli przestają w coświerzyć i jeśli wiara w to coś wydaje im się fałszem, to nie powinno się ich karać. Co więcej, trwanie przy wierze jest wtedy niemożliwe i złe. Można być człowiekiem religijnym co prawda wciąż, ale bycie religijnym bez wiary ma mniej więcej taki sens, jak bycie pijakiem, kiedy nie ma na świecie ani jednej kropli alkoholu. Dlateog nierozważnym jest mówienie, że ktoś grzeszy odchodząc od wiary. W ogóle sformułowanie odejście od wiary jest dość dziwne - nie przechodzi się na ateizm, tylko traci się wiarę w Boga. Przez analogię możnaby powiedzieć, że ktoś grzeszy przestając być ateistą, bo wyzbywa się swoich dotychczasowych przekonań, które jednak po jakimś czasie wydały mu się niewłaściwe. Podobnie grzeszyłby ktoś, kto zmieniłby preferencje kolorystyczne i zamiast zielonego zaczął lubić czerwony... Mnie sięto wydaje nietrafne.

Primo, KK raczej nie jest skłonny [to chyba objaw zdrowego rozsądku] ekskomunikować każdego, kto uznał że Boga nie ma a wcześniej był katolikiem.
Po drugie grzebać nie trzeba zwłok koniecznie na katolickim cmentarzu i nie ma z tym problemu.

Zrozum istotę ateizmu - ateiści nie mogą myśleć, żę im sięupiecze, bo oni w ogóle nie wierzą, że ktoś ich może upiec. Więc ateiści to nie są ludzie, którzy myślę, że Bóg ich po śmierci nie osądzi, tylko że NIE MA ŻADNEGO BOGA, KTÓRY MÓGŁBY ICH SĄDZIĆ. Więc ateiście nie mogą sądzić tego, co napisałeś w poprzednim zdaniu.

Przy założeniu że jest jakaś ponadświatowa sprawiedliwość, co jednak wydaje się mało prawdopodobne. A dla ateistów trochę absurdalne.

Zaprawdęidiotyczne zdanie. To znów dzielenie ludzi na dobrych wierzących i mniej dobrych niewierzących. Podział zupełnie nieuprawniony..

- utrata wiary- to jest straszne nieszczęście- ogromne cierpienie! tego nie robi się "na złość Panu Bogu"!!!
a już zupełnie nie rozumiem zdania, że można uciekać w ateizm w nadziei uniknięcia kary. Byłam ateistką- kiedy byłam przekonana, że Jego nie ma-sądziłam, że nie ma kary za grzech- bo nie ma jej kto wymierzyć

- nie da się udawać ateisty w nadziei, że On w to uwierzy - ateizm to autentyczna samotność.

JakubN napisał:

No to wpadłeś.Zdanie było podchwytliwe.Nie chodzi mi o dzielenie ludzi na dobrych wierzących i mniej dobrych niewierzących,ale o skalę wymagań.Od wierzącego będą więcej wymagać niż od niewierzącego.Od ateisty nie wymagają ofiarnej i autentycznej miłości,ale w przypadku osoby wierzącej wymagania są duże.

Linia, myślę, że wnioski do których doszłaś są zbyt ogólne i przede wszystkim subiektywne. Patrzysz oczami wierzącego i dla ciebie wiara jest czymś dobrym dla ciebie. Czujesz się szczęśliwa. Ale czy dlatego, że wierzysz? Według mnie ludzie są szczęśliwi, wtedy, kiedy są wierni swoim ideałom i swojemu sercu. Tak samo szczęśliwa jestem ja jako ateistka, bo nie ma we mnie sprzeczności. Nie zmuszam się od niczego i osiągnęłam wewętrzny spokój. Ateiści nie są nieszczęśliwi bardziej niż wierzący.

Masz rację. Dokładnie: ateizm nie jest robieniem na złość Panu Bogu.


Ja odnios/łam podobne wrażenie jak JakubN. W dyskusji chyba nie chodzi o to, żeby pisać podchwytliwe zdania i cieszyć się jak dziecko, jeżeli ktoś to błędnie zrozumie (to tak zupełnie na marginesie).


Możesz to jakoś rozwinąć? Jacy oni? Kto wymaga? Miłości do czego/kogo?

Przepraszam, ale nie rozumiem również, dlaczego niby wym,agania względfem wierzących miałyby być większe. Chyba że mówisz o kwestiach rytualnych, typu chodzenie do kościoła, czzsme jakiś post czy zakaz zabaw. Ale w wymiarze czysto ludzkim, nie uważamj, żeby tak było i takie uogólnianie jest bez sensu. Bo minimum jeśli chodzi o chrześcijaństwo nie jest wcale jakieś strasznie trudne, a spora rzesza chrześcijan egzystuje na poziomie tego minimum. Choć oczywiście zna, chrześcijan, którzy dają z siebie wszystko i dla wiary poświęcają rzeczywiście życie i wszystko co najlepsze z siebie. Ale znam mniej więcej tyle samo ateistów, którzy poświęcają siędla innych, bez potrzeby odwoływania się do nadprzyrodzoności. Więc to nie jest tak naprawdę kwestia ogólna wierzący/niewierzący, ale dużo bardziej subiektywna każdej jednostki - jak chce w rzeczywistości egzystować i ile jest w stanie z siebie dać.