Oczywiście mogę mówić tylko za siebie , ponieważ ateizm nie jest żadnym narzucontm arbitralnie światopoglądem .

Za wikipedią :

Historycznie, pierwsze próby utworzenia typologii ateizmu pojawiły się w religijnej apologetyce. Rozpowszechnione było rozróżnienie na praktyczny ateizm i spekulatywny ateizm (inaczej sceptyczny ateizm). Mianem praktycznego ateizmu określano postawę moralną wywołaną przez moralne niepowodzenia, zamierzoną ignorancję i niewierność. Ludzie klasyfikowani jako praktyczni ateiści zachowywali się tak, jakby Bóg nie istniał - obywali się bez Boga i religii w życiu codziennym. Spekulatywny lub inaczej sceptyczny ateizm polegał zaś na tym, że negował możliwość istnienia Boga.

Początkowo teologowie negowali możliwość spekulatywnego ateizmu utrzymując, że poprzez rozumowanie nie można dojść do niewiary. W końcu jednak niemożliwe stało się zaprzeczanie, że spekulatywny ateizm istnieje.

Do mnie przemawiają najbardziej następujące argumenty , przemawiające przeciw ideii boga w ujęciu wielkich religii monoteistycznych :

1.
Mnie najbardziej "pociąga " argument eksperymentalny .
Skoro proces poznawczy zwany nauką , opary na założeniu nieistnienia boga i cudów działa [ w odróżnieniu od różnorakich teologii ] , wciąż podnosząc stan naszej wiedzy o swiecie i jego zrozumienia , to wnioskuje z tąd , że jest to założenie słuszne .

2.
Kolejnym argumentem , który mnie przekonuje jest wewnętrzna niespójność [ nielogiczność ] pojęcia boga definiowanego jako współistnienie trzech wszechcech [ wszechmocy , wszechwiedzy i wszechdobroci ].
Skoro pojęcie boga jest nielogiczne , to rozciąga tę nielogiczność , na wszystko z czym tę koncepcje powiążemy .
Jeśli ktoś uważa , że bóg jest częścią otaczającego nas świata [ jako element wpływający na jego kształt ] , to wychodzi na to , że otaczający nas świat jest nielogiczny , a tym samym niepoznawalny .
Ja zaś w takim przypadku muszę uznać , że jestem samotną solipsystyczną swiadomością .

Ponieważ zaś jedynym uzasadnieniem przyjęcia wewnętrznie sprzecznych zasad logiki binarnej [ stanowiącej nas samych , będąc mechanizmem naszego myślenia na zasadzie "myślę więc jestem " ] jest uzasadnienie oparte o obserwacje otaczającego nas świata [ który jest logiczny ].
Jeśli uznamy że ten świat jest nielogiczny [ cuda istnieją ] , to rozpadowi ulega nasza własna świadomość .
Zatem podważona zostaje nawet elementarna zasada solipsyzmu - ja istnieje .
Tak więc idea boga prowadzido absolutnego chaosu i rozpadu wszelkich pojęć , nawet naszych świadomości .

3. Pozostajke wreszcie argument "z prawdopodobieństwa " .
Skoro na świecie istnieje i istniała niepoliczalna liczba religii [ a w praktyce , co człowiek to religia ] , to prawdopodobieństwo prawdziwości którejkolwiek z nich jest bardzo niskie .
Interpretując je więc do postaci binarnej , należy przyjąć , że idea boga jest fałszywa .

4. Kolejnym argumentem może być wymóg funkcjonalności .
Ponieważ mój umysł ma ograniczone moce przerobowe , to by dojść do jakiegokolwiek wniosku nie może operować nieskończoną liczbą bytów nieistniejących [ bo się zawiesi ] . Tak więc nie mogę zakładać istnienia wszystkiego co się uroi w mojej [ lub innych ] głowie .
Jestem zmuszony odrzucić jako fałsz , wszystko co nie znajduje potwierdzenia w obiektywnie powtarzalnej obserwacji otaczającego mnie świata . Bóg jest wśród tych odrzuconych koncepcji .
By móc funkcjonować , muszę ignorować idee nieobserwowalnych byów , w tym boga na zasadzie brzytwy Ockhama .

W sumie argument 1 i 4 można by połączyć w jeden jako wymóg pragmatyzmu , mimo że przybiera różne postacie .

@mariolcia: miało być "dumna", już sobie nie pochlebiaj. Moje dzieci czy będą chodzić na religię? Nie będą, dopóki nie zaczną mieć jakiegoś zdania na ten temat. Nie będę ich od początku zarażać tą chorobą. Same sobie wybiorą czy chcą być muzułmanami, ewangelistami, katolikami, czy innymi obłąkanymi lub ateistami. Ja ich zmuszać nie będę do niczego, przede wszystkim do chodzenia na religię. Ten wybór należy tylko i wyłącznie DO NICH SAMYCH. A Wy- katolicy, uprawiacie najzyklejszą indoktrynację nieswiadomych małych dzieci. Ot, co.

To czy wierzący są aż tak bardzo zorganizowani tez jest względne. Nie wmówisz mi, że KAŻDY wierzący ma w kalendarzyku obok dni płodnych i bezpłodnych wypisane co ma robić po kolei.
5.00- pobudka
5.10- poranna modlitwa
6.00- poranna msza
7.00- autobus do pracy/ szkoły + odmawianie różańca
8.00- praca/ szkoła + w przerwach modlitwa
15.00- powrót do domu
do 19.00- krzątanina przerywana audycjami z Radia...
19.00-19.30- odpoczynek przy modlitwie, by na spokojnie zasiąść przed bożą stacją TVP1 i wysłuchać Wiadomości. TNVu nie oglądamy, bo to szatany same!
20.00- spać, jak Pan Bóg nakazał.
ewentualna rozrywka w postaci seksu- tylko w soboty przez 30 minut! --'

Mariolcia, a ja odnoszę wrażenie, że ty byś chciała, żebyśmy przyznali, że życie ateisty jest puste, smutne i bezsensowne. Że brakuje nam czegoś, że jesteśmy pozbawieni zasad moralnych i nie myślimy o innych.
Ale czy się to Tobie podoba czy nie, to jest nieprawda. Nasze życie jest tak samo pełne, albo nawet pełniejsze niż życie osób wierzących, bo w czasie, kiedy ty się modlisz i chodzisz do kościoła, czyli powtarzasz pewne czynności, ja mogę rozwijać swoje zainteresowania, albo spędzić czas z rodziną/ przyjaciółmi. Ale oczywiście nie będę Cię do tego przekonywać. W ogóle uważam, że ta rozmaowa nie ma sensu, bo Ty już masz swoje zdanie i cokolwiek byśmy nie napisali, to i tak prawdopodobnie go nie zmienisz. Naszą jedyną "winą" jest to, że stawiamy rozum na pierwszym miesjcu. Dla Ciebie to grzech i z tym nie da się polemizować.
Podobnie jak enigma, też czuję się dumna z tego, że jestem ateistką, przede wszystkim dlatego, że jestem wierna sobie i nie robią nic wbrew własnemu sumieniu. Dlatego czuję się szczęśliwa. Ale jeszcze bardziej dumna jestem z tego, że nie jestem złym człowiekiem.

Ty w ogole nie pytalas o uzasadnienie, tylko o to czy mozliwe jest bycie ateista. A wiec jest - tym bardziej dla czlowieka myslacego - i tyle.

nie chciałbym żeby bóg istniał, chyba że sam miałbym nim być.

co znaczy działa? czy my coś stwarzamy? czy tylko poznajemy i definiujemy?
nauka czerpie z stworzenia , nie stwarza nic sama z niczego. Cuda to wszystko co dziś nierozumiemy i może nigdy nie zrozumiemy , oparte na wierze a nie nauce.



Stawiasz teze, ktorą sam obalasz ..Jezeli otaczający nas swiat i prawa nim rządzące uważasz za logiczne, o czym piszesz..., , ewolujące na podstwie dokłądnie kilku teorii fizyki, matematyki , stwórca musi być w najwiekszym stopniu logiczny. Tak jak pisałem wyżej cuda to rzeczy niepoznane, ale nie znaczy , ze niemożliwe do poznania.
Przymioty Boga.. wszechwiedza, wszechmoc itp..są logiczne w kontekscie mocy stworzenia i w największym stopniu do ogarniecia ludzkim umysłem. Wychodząc z różnych błednych zawiłości myślowych duże wpadki Ci się zdarzają...



czyli prawdopodobieństwo , ze w 1 milionie religii na świecie nie ma żadnej która czci "prawdziwego" Boga jest mniejsze niż w jednej istniejącej? Tego to już pojąc nie mogę...chyba bardziej urzeczywistnia fakt, ze ludzie ciągle wierzą w Boga od tysiecy lat , niż gdyby tylko 1 człowiek na świecie wierzył, a jakie drogi wybierają w celu poznania Boga to już inna rzecz.


To Twój wybór i nie mieszaj do tego racjonalnego podejścia do życia....
niedoceniasz swojego umysłu . Brzytwa Ockhama nie "tnie" bytów w zbiorze "duchowym", nie nadaje sie do tego... to Ockham pisał...



Jak widzisz, to czcze spekulacje .

Jak nie? A gdzie w naturze jest wirtualna rzeczywistość? Gdzie masz np. to całe uniwersum World of Warcraft?

a Twój mózg to kto stworzył? a sprzet na którym to sie realizuje? wiesz co to stworzenie...? nic z niczego...Twa wirtualna rzeczywistość to zlepek rozumu ludzkiego z sprzetem komputerowym..tworzonego na tej samej zasadzie..

A co to ma do rzeczy? To, że załóżmy Hewlet Packard mi stworzył kompa nie znaczy, że co ten komp wyprodukuje jest dziełem Hewlet Packard.

Wymyślasz sobie definicję na własne potrzeby. Sugeruję zapoznać się z definicją słownikową.

Co nie zmienia faktu, że stworzył ją człowiek i w naturze nie występuje.

#
stworzyć — stwarzać
1. «sprawić, że coś zaczyna istnieć, powołać do życia»
2. «stać się przyczyną, podstawą czegoś, spowodować coś»
3. «wymyślić coś i nadać temu określoną formę»
4. «o osobach: stać się członkami jakiejś grupy»
5. «nadać komuś, czemuś jakieś cechy»

to jest słownik jezyka polskiego a nie definicja stworzenia, o której piszemy , przedstwaiłem Ci je wyzej z wikipedii.

jeżeli chcesz pisać o potocznym uzywaniu słow...to wybacz nie jestem zainteresowany.

Wirtualna rzeczywistość...nie wystepuje w realnym świecie...hehehehe, a co to Twoje marzenia?, a co to Twoje wyczyny w "wirtualnym świeice" Twojej wyobrazni..eh . Człowiek wprowadził do kompa, wirtualne marzenia i jego wyobrazenia...Bóg na początku nam to wszystko podarował...my tylko poznajemy , odkrywamy i wykorzystujemy jak w tym przypadku..

Acha, czyli jesteś zainteresowany jedynie rozmową o definicjach, które są Ci na rękę?

Moje marzenia też w realnym świecie nie występują w takiej postaci, w jakiej ja je postrzegam.

...i zawijamy je w te sreberka

i pogadali jak corgito...z katolem
miłej nocy życze

Wygląda że zawijanie w sreberka to już przyzwyczajenie zenka.
Jestem bardzo ciekawa waszej miny gdy po śmierci okaże się ze wszystkie "ateistyczne" argumenty okażą się błędne.

Chętnie pogadamy o tym przy piwnym wulkanie

@mariolcia: jajco będzie, jak się okaże, że to my mieliśmy rację

Tak na marginesie, to po co nam bóg? Ja niego nei wierzę, bo go nie ma, ai nawet nie chcę, żeby kiedykolwiek był. Skoro teraz już katolicy kota dostają na myśl o nieistniejącym absolucie, to co by się działo, gdyby sie okzało kiedyś, że on istnieje 0o tragedyja.