Harry Potter Zakon Feniksa

Anonim (konto usunięte)

Byłem wczoraj na Harrym. Harry dorasta. Za czarodziejkami się zaczyna uganiać.
Myślałem, że w końcu go ubiją, ale wciąż nie.

Gdy ja ten film oglądam, mam takie wrażenie, że oglądam fantazje zakompleksionego nastolatka. No bo co my tu mamy? Za każdym razem następują wakacje i nagle Harry, przybrane nielubiane dziecko, nie ma nawet możliwości szukać odskoczni od domu w szkole. Więc wpada co wakacje w obłąkańczy świat swych rojeń. Film zaś, i książka, jest opowieścią tych bredni.

Autorka mogłaby też choć trochę się wysilić na jakąś logikę tego magicznego świata. Nawet jeśli istniałby świat, w którym wystarczy wypowiedzieć pragnienie, by się zrealizowało, to i tak powinien ten świat według jakichś prawideł funkcjonować. Te smarkacze, które zostają wrzucone z cywilizacji technicznej w to "coś", przynajmniej przez moment, przynajmniej któryś, powinni zadać pytanie o elementarne prawa świata. Zatem powinno być "Czym jest świat?", "Czym jestem ja", "Jaka jest natura świata?". Harry Potter jest zatem wyprany z elementarnych pytań filozoficznych. To niemożliwe by te dzieci nie postawiły takich pytań. To nie możliwe by były tak nieliniowe, by tak zupełnie różniły się od kultury z której pochodzą.

No dobra Harry Potter może nie. On jest skupiony nad swym tragicznym dzieciństwem. Ten jego kolega wychowany w świecie fantazji, ten który się z nim koleguje bo są podobnie znerwicowani, może też nie. Ale ostatecznie oczytana Hermiona mogłaby temat poruszyć. Chociaż... z kim?

Poza tym logika czarów.... Magia co do swych założeń jest nagłą realizacją pragnień. Jaką więc rolę mogą pełnić owe wypowiadane przez nich "zaklęcia"? Przecież to nie są polecenia jak w jakimś języku programowania, że jak napiszesz "cls" to się wyczyści ekran, a jak powiesz "Abra Kadabra" to stryj Harrego zginie. To powinno działać raczej tak, że wypowiadane słowa intensyfikują pragnienia, co przyspiesza ich materializację. No chyba, że słucha ich jakaś istota potężna, a słyszeć może jedynie drgania powietrza, dlatego muszą być słowa odpowiednio wypowiedziane, i wówczas jest realizuje. Wtedy rację mają chrześcijańscy ortodoksi gdy twierdzą, że Harry okultyzm wprowadza

Okultyzm jednakowoż nie ma tak spektakularnych osiągnięć co czarodzieje z Hogwardu (nagroda Randiego wciąż czeka na szczęśliwca), więc nie jest to okultyzm. Aczkolwiek niejednokrotnie odnoszę wrażenie, że ortodoksi chrześcijańscy gdy boją się takich spraw jak spirytualizm, okultyzm i inne pomysły słabych umysłów, wierzą w nie mocniej niż ich faktyczni wyznawcy. Logika czarów nie jest zachowana w Harrym. Tam nie ma mowy o jakiejś nadistocie, więc szkolenie powinno też dążyć do realizacji czarów samym pragnień bez konieczności ich werbalizowania. Byłoby to wszakże niezwykle przydatne przy jakiejś potyczce czarodziejów :>

Poza tym Harry nie jest humanitarny. Nie będę zdradzał szczegółów akcji, ale co do pewnego istotnego wątku, gdzie mamy do czynienia ze zdradą wynikającą z tortur, nasz czarodziej nie zdobył się na zrozumienie.