Taaak? A rodziny posiadające pieska to kto ocenił?
Ten piesek najbardziej mnie rozeźlił, bo jak go już sobie kupię, będę się pewnie zastanawiać podczas spacerów, który z przechodniów sądzi, że zrezygnowałam z "kolejnego dziecka", by byc trendy...

Dla odmiany Joasia może powiedzieć, że po tym co tu przeczytała przy następnym dziecku będzie się zastanawiała dlaczego nie zrezygnowała z "wyższych" pobudek ulegając swym "niższym" celom powiększając rodzinę.

Bo ja wiem... w końcu w jej przypadku "wyższe" pokrywają się z "niższymi".
Miłego dnia

Nie wiem tylko, czy z powyższego posta Zena nie wynika, że ta wielodzietność to jednak objaw zezwierzęcenia.

Człowiek nie może się zezwierzęcić. Jest w 100% zwierzęciem, w 0% rośliną i w 0% maszyną (wyjątek stanowią ci, którzy mają mechaniczne części, np. sztuczne serce ). Nie można stać się w 101% zwierzęciem

Ależ ja tylko odniosłem się do tego:



A więc dążący do wielodzietności mogą już tylko zapłakać nad swoim życiem warunkowanym przez coś tak niższego od cywilizacji ludzkiej jak powiększanie rodziny.

Niekoniecznie - nie chodzi o to czy ktoś chce mieć dzieci, tylko czy z posiadania dzieci i rodziny czyni swój priorytet i sens życia. W tym drugim przypadku, moim zdaniem, jego życie jest warunkowane zwierzęcą spuścizną.

I właśnie o ten pogląd mi chodziło. Bo wiele ludzi, m.in. Joasia, "z posiadania dzieci i rodziny czyni swój priorytet i sens życia". Stąd też biorąc twój post do serca Joasia mogłaby się zaniepokoić, czy nie ulega swym "niższym" celom skupiając się tak bardzo na rodzinie. Mówiąc eufemistycznie, mnie ta naturalistyczna wizja prorodzinności w twoim wykonaniu nie ujęła. Ale może to dlatego bo nie mam dzieci.

Nie jestesmy zwierzetami. Mamy dusze niesmiertelna i jestesmy stworzeni na obraz i podobienstwo samego Boga.

„Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi”
(Rdz 1, 28)

Rodzice nie sa posiadaczami dzieci, biora tylko udzial w Boskim dziele stworzenia, ktore umozliwia im dar przekazywania zycia.

Nie ma czegos takiego co zwie sie "zwierzęca spuścizna".
Spuscina jest to bowiem cos, co zostaje w spadku po kims, i dotyczy tylko ludzi.

To czlowiek, to Adam po stworzeniu swiata nazywa imieniem wszystkie zwierzeta, ale co ciekawe kiedy Bog postanowil stworzyc kobiete, spuscil na Adama sen. Zycie Ewy powstalo gdy Adam spal. Nie moze wiec on zapanowac nad nia tak, jak panuje nad zwierzetami, gdyz ona zawsze pozostanie dla niego pewna tajemnica.

Kobiete spotyka nieslychana laska gdyz moze nosic w swym lonie dziecko, to na daje nowemu zyciu swoje cialo i swoja krew. Kobieta w swoim powolaniu jest niezastapiona i musi miec tego swiadomosc.
Jezeli bowiem kobieta nie przyjmie laski macierzynstwa nasz swiat bedzie zmierzal ku zgubie.
Kobieta zostala stworzona do tego aby byc matka cielesna i duchowa i nie moze sie ona w pelni rozwinac inaczej, jak tylko wtedy kiedy jest wierna swemu powolaniu. Jezeli nie poslubi meza, to moze czeka ja szczescie przy zaslubinach Boga, wtedy bedzie rodzic nie fizycznie lecz duchowo ale zawsze jest wierna swemu powolaniu.
A powolanie to pochodzi od samego Stworcy, i trzeba miec swiadomosc tego.
Wspolczesnemu czlowiekowi nieraz wydaje sie, ze to on sam moze planowac zycie, moze miec nad nim wladze.
Nic bardziej mylnego!

W porządku, Ty możesz być roślinką tudzież materią nieożywioną

Dzięki, ale znam już tą symbolikę mitologii chrześcijańskiej

To zwierzęta powinny być jeszcze większą tajemnicą, bo powstały przed człowiekiem :]

Nie przesadzaj, samice wszystkich ssaków noszą dzieci w swoich łonach - to nie jest nic nadzwyczajnego.

Raczej jeśli wszystkie kobiety by się wyrzekły macierzyństwa. Jeśli jedna, sto lub nawet 10000 kobiet nie będzie chciało mieć dzieci, to nic się nie stanie.

Jeśli pełny rozwój rozumiemy jako zrealizowanie wszystkich potencjałów tkwiących w człowieku, to on nigdy nie jest możliwy.

A teraz uważaj, bo to będzie szok dla Ciebie - można być szczęśliwym i bez Boga, i bez dzieci!

Szczerze Ci współczuję, jeśli nie możesz planować własnego życia.

Zencognito, roumiem to, ze moja chrzescijanska wizja zycia Ci nie odpowiada dlatego tez pewnie rozumiesz i to, ze Twoja wizja przepojona buddyzmem moze innym nie odpowiadac.

Mocno wierze w to, ze Jezus jest droga, prawda i zyciem, i umiem to dostrzegac na kazdym odcinku mego zycia.

Wspolczucia od Ciebie nie potrzebuje gdyz czuje sie bardzo szczesliwa.

To się nazywa SZCZĘŚLIWI INACZEJ.

Joasiu, moje gratulacje dla Ciebie i Twego meza za umiejetnosc tworzenia szczesliwej wielodzietnej rodziny.

hmmm, zabrzmiało z lekka ironicznie

Władzy nad życiem nie mamy, to prawda, ale planować je jak najbardziej możemy z pomocą Bożą lub nie, to zależy od nas.
Małżeństwo jest po to aby realizować funkcję prokreacyjną - ale nie tylko i absolutnie nie tylko. Gdyby chodziło tylko o tak rozumianą otwartość na życie, to ideałem byłoby [/b]naścioro dzieci w każdej katolickiej rodzinie. A wszyscy wiemy, że przecież nie w tym rzecz.
Ważna jest też funkcja umacniania więzi i jedności w małżeństwie, a nie tylko to, czy mamy dużo dzieci, czy mniej. A planować rodzinę możemy i nawet powinniśmy jak najbardziej rozsądnie. Po to mamy rozum i jesteśmy ludźmi.