Chciałem zapytać, jak powinna wyglądać zachowanie prawdziwego katolika, jeżeli ktoś inny zmusza go do popełnienia grzechu, a niewykonanie tego polecenia spowoduje inny grzech lub i wykonanie i niewykonanie spowoduje grzech. Podam kilka przykładów.

Załóżmy, że jest II wojna. W wiosce w której mieszkasz ukrył się żołnierz, który jest ścigany przez hitlerowców, którzy chcą go zabić.
Hitlerowcy wpadają do wioski i żądają wydania zbiega, jeżeli go nie wydamy to obiecują zamordować jednego losowo wybranego mieszkańca wioski. Jak się zachowa rządzący wioską ? Wydać i skazać na śmierć, załóżmy, niewinnego uciekiniera, czy zabić inną niewinną osobę.

Drugi przykład który ująłem już w innym wątku. Jesteś szefem firmy. Masz pobożnego i dobrego pracownika, który jednak nie zna się dobrze na fachu, choć bardzo by chciał. Pracownik ów jest jedynym utrzymaniem swojej rodziny, ma chore dziecko itd.
Twoja firma nie ciągnie zbyt dobrze, a pracownik ów przynosi ciągłe straty. Wiesz, że jeżeli jeszcze dwa miesiące tak będzie to braknie pieniędzy i trzeba będzie zwinąć firmę a tym samym zwolnić pracownika.
Czy lepiej więc od razu zwolnić pracownika, powodując tym samym, że z braku dochodu jego chore dziecko może umrzeć.
Czy może lepiej nie zwalniać go. Doprowadzić do ruiny firmę, a za 2 miesiące jak firma padnie, może to dziecko uda się uratować ?

Jak bibila reguluje te sprawy. ? Biblia nie jest księgą naukową, co jak co ale w kwestji grzechu, i tego jak nie grzeszyć powinna wszystko ładnie wyjaśniać. Ciekawy jestem waszych odpowiedzi. Jak powinna się zachować pobożna osoba w tych dwóch sytuacjach ?

Grzech dokonany pod przymusem, bądź nie będący świadomym wyborem nie jest grzechem śmiertelnym.
W przypadku braku możliwości wyboru jednoznacznie dobrego rozwiązania, należy wybrać to, które wydaje się najmniej złe / te, przeciwko któremu najmniej buntuje się sumienie.

Ok, ale w drugim przypadku bohatera nie zmusza sytuacja, tylko samo życie. Jak wybrnąć z drugiego przypadku ? Czy też możemy zaliczyć to do przymusowej sytacji ?

To raczej na logikę trzeba - ja bym go zwolnił, zatrudnił nowego pracownika przynoszącego zysk i z wypracowanego zysku wysyłał bym zwolnionemu tyle pieniędzy, ile bym mógł, aż do minięcia zagrożenia życia dziecka.

Jako, że drugi przypadek nie jest sytuacją wybór X albo Y (taka jest pierwsza) to można wybrać niewspomnianą przez Ciebie alternatywe.

Zwolniłbym i starał się mu pomóc finansowo korzystając z tego, że firma nie przynosi już strat (w zwiazku z tym mam kasę, którą mogę przeznaczyć dla niego, np. w formie pożyczki od której nie będę pobierał procentów lub po prostu mu je dać).

Według mnie nie ma sensu wybierać pomiędzy jedynie dwoma alternatywami w tym przypadku ponieważ ważne jest aby sytuacja była zgodna z rzeczywistością a nie jakimś abstrakcyjnym wymysłem który nigdy nie będzie miał miejsca.

Biblia nakazuje przyzwoitość. Postępowanie w zgodzie z sumieniem i nakazem miłości drugiego człowieka. Nie zwalnia z myślenia i podejmowania trudnych decyzji.
Na szczęście, z większości problemów da się wybrnąć w sposób nie krzywdzący nikogo. filippiarz i snafu podali znakomite rozwiązanie drugiej sytuacji

Ad. pierwszej sytuacji, czy alternatywa nie jest walka w obronie i tego zolnierza, i mieszkancow wsi?

Zapewne skazana na szybka porazke, ale moim zdaniem to jedyne moralnie nieobciazone wyjscie.

Co do pierwszego to myślę, że powinno wyglądać tak jak zachowanie prawdziwego człowieka.

Walka z żołnierzami? Rzeź całej wioski? Męstwo czy głupota? Broni się wszystkich czy wszystkich zdradza?

Życie człowieka jest warte życia drugiego człowieka. A więc wartość życia jednego - zbiega - i drugiego - przypadkowo wytypowanego na śmierć, jeśli zbieg się nie znajdzie - jest taka sama.

Decyzja należy do człowieka. Przy czym, jak już zostało powiedziane - gdy działasz pod przymusem, czyli nie dobrowolnie - nie można mówić o grzechu. To jest sytuacja bez wyjścia.


Tu widzę sprawę nieco inaczej.

Dopóki firma istnieje - jako właściciel możesz zatrudniać tam tego człowieka, dając szansę na wyleczenie jego dziecka. Owszem - możesz go zwolnić, przedkładając troskę o firmę nad świadomość potrzeby drugiej osoby, dla której zarobione u Ciebie pieniądze są być może jedyną szansą na wyzdrowienie jej dziecka.

Dopóki firma istnieje - powinieneś mu dać szansę, zatrudniając go. Gdy firma padnie - nic już nie możesz zrobić. Ale dopóki nie padnie - możesz mu pomóc.

Propozycja Snafu:

i Filippiarza też nie jest pozbawiona sensu

Nieprawda, załóżmy np. że zbieg jest świetnie wyszkolonym agentem wywiadu i jego umiejętności mogłyby uratować życie wielu partyzantów albo powiedzmy zdobył jakieś bardzo ważne informacje taki człowiek może uratować tysiące a chłop nawet jeśli jest dobrym człowiekiem najwyżej kilku...

Ludzie nie są tacy sami więc ich życie nie może być warte tyle samo, świat nie odczułby śmierci chłopa czy nawet tysięcy chłopów ale śmierć jednego artysty porusza miliony.

Z prawniczego punktu widzenia - prawda Życie jednego człowieka jest warte tyle samo ile życie drugiego, pojedynczego człowieka.

Zaufaj mi, miałem to wałkowane na zajęciach jako kazus wielokrotnie

A inną sprawą jest to, czy ta czy inna osoba była by przydatna dla społeczeństwa, komu mogła by pomóc itp.


Klasyfikowanie ludzi, wartościowanie ich wg popularności - to wg mnie bzdura.

A wg mnie człowiek zawsze ma prawo do pewnej dozy egoizmu. Gdyby świat był pełen poświęcających się bohaterów, prawdopodobnie wyginelibyśmy. Odsetek bohaterów powinien być stały i jak najmniejszy...

Cytując twórców Epoki Lodowcowej:
"Odwaga = głupota".

To niestety czasem jest prawdą.

Co do sytuacji z pracownikiem - wybaczcie, ale co się dzieje, kiedy taki pracownik jest w szpitalu? Kiedy każdy wypracowany grosz (załóżmy, że szpitale się same utrzymują) ma trafić na ratowanie życia innych ludzi?

Wg mnie doskonale akceptowalne w konstrukcji moralnej świata jest to, że czasem trzeba pomyśleć o sobie, oraz to, że nie możemy brać na siebie odpowiedzialności za to, że ktoś jest nieudacznikiem.

Ja w pracy musiałem zwolnić 3 osoby. Czy zastanwiałem się nad ich sytuacją? Nie. Czy żałowałem tego? Nie. Owszem, nie było to przyjemne. Ale ich wyborem było to, że nie dostosowali się do zasad.


Crosis

gdyby nie było egoizmu, nie tylko nie wyginęlibyśmy, ale żyli w raju.

Sytuacja pierwsza:

Rządzący wioską powinien nie wyjawiać miejsca przebywania uciekiniera ani nie pozwolić na śmierć kogokolwiek z podległych mu ludzi. Czyli w praktyce powinien zaoferować siebie jako tego, który musi być zabity.

Możliwe konsekwencje:
- poniesie śmierć, ale dzięki staraniom wdzięcznych mieszkańców wsi zostanie zapisany w Złotej Legendzie
- hitlerowcy pod wrażeniem jego postawy odstąpią od swoich zamierzeń.

Taki rozwój sytuacji byłby może i modelowy, ale jeśl mer tak by nie postąpił, nie ponosiłby winy. Winnymi zła są tu hitlerowcy, nie ich ofiary.

Jak wierzysz to cię do grzechu nikt nie zmusza-po prostu sam grzeszysz. A po co ? Żeby potem ksiądz ci wybaczył i tak w koło macieju.
Jak nie wierzysz masz to z głowy i po prostu żyjesz i takie pierdołki jak ta z hitlerowskimi żołnierzami cię nie obchodzą.