Wybór musi być świadomy, inaczej nie jest wyborem.
A powiedz mi, że taki dresiarz, który kradnie komórkę dzieciakowi myśli w tym momencie że właśnie wybiera wieczne istnienie bez Boga, albo że para nie będących małżeństwem ludzi idących do łóżka po romantycznej kolacji myśli o tym, że wybiera właśnie wieczność bez Boga. Sugestie o wyborze piekła poprzez grzech są naciągane, piekło nie może być niczyim świadomym wyborem, bo człowiek jest tak skonstruowany, że póki jest zdrowy psychicznie wybierze dla siebie bezsensownego cierpienia.

Powinno być "nie wybierze dla siebie bezsensownego cierpienia".

Grzech ciężki to trzy warunki. Nie napisałem nigdzie, że tylko dwa, albo tylko jeden.

Jest też coś takiego, jak ignorancja zawiniona. Jeżeli ktoś ma dajmy na to te 20-30 lat i słyszał o Bogu, wie o Jego Ewangelii (coś tam z niej słyszał), pewnie chodził na religię, a mimo to odrzuca wszystko co o Bogu usłyszał, uznając to za jedną wielką bzdurę, to czy nie był to właśnie grzech ciężki? Czy nie wybrał świadomie, że nie chce Go nawet znać, bo to może mu zaszkodzić w realizacji własnych planów na życie? Nie może się później zasłaniać tym, ze 'nie wiedział', że cudzołóstwo albo kradzież jest grzechem względem Boga (a o tym przecież wie każdy, przynajmniej w Polsce), bo ten "brak" wiedzy jest jego osobistym (wybranym przez niego) zaniedbaniem, a nie obiektywnym brakiem możliwości poznania tej prawdy. To, że ktoś do siebie usłyszanej prawdy nie dopuszcza, albo ją lekceważy, nie oznacza, że jest niewinny.

Nie wybrał świadomie, ani nie jest to ignorancja zawiniona. Słyszałeś o UFO? Pewnie, że słyszałeś, każdy słyszał - więc czy to oznacza, że każdy powinien wierzyć w UFO? Pewnie nie, więc czemu twierdzisz, że każdy kto słyszał o Jezusie ma w niego wierzyć?

Nikt normalny nie odrzuca bożej miłości. Odrzuca fałszywą religijność i brak prawdy w wierze osób pseudowierzących, których jest przecież większość. Taka (odrzucająca "Boga") osoba nie odrzuca Ewangelii i Jezusa, tylko ich parodię - jest ofiarą zgorszenia ludzi podających się za wierzących, a czyniących i mówiących rzeczy sprzeczne z miłością i szacunkiem. Nikt normalny nie uzna przecież fałszu, obłudy i małości za Prawdę Objawioną...

Tak więc nie jest to grzech ciężki, bowiem nie jest to świadomy i dobrowolny wybór - jest to grzech zawiniony także przez innych ludzi.

Słyszałem o UFO i świadomie odrzuciłem "wyznawanie" wiary w nie. Nie twierdzę, że nie ma życia na innych planetach, ale nie mam zamiaru w to wierzyć bezpodstawnie.
Słyszałem o islamie, hinduizmie, protestantyzmie i świadomie wybrałem, że wolę jednak być katolikiem. Jeśli ktoś mając rozum nie używa go, to też jest to zło. Nie mówmy o ludziach mieszkających gdzieś w buszu, którzy nigdy nie widzieli księdza. Porozmawiajmy o milionach Polaków, którzy znali Jana Pawła II lepiej, niż niejeden Izraelita znał Jezusa Chrystusa. Pomówmy o kibicach, którzy jednak potrafili coś tam zauważyć po śmierci Papieża, ale potem i tak powrócili na "stare śmieci". Czy ci wszyscy ludzie nie zauważyli tego prawdziwego świadectwa, jakie dawał Papież? Zauważyli, ale mało ich obeszło. Stwierdzili - to nie dla nas, bo za dużo by to od nas wymagało. Czy to nie jest przypadkiem dokładnie ta sama sytuacja, która była treścią przypowieści o siewcy? Bóg nas kocha, ale i wymaga, i chce, żebyśmy też od siebie wymagali. Może nie od razu zrobienia pełnego kroku, ale przynajmniej robienia małych, jednak systematycznie, żeby się nie okazało, że na końcu będziemy w tym samym miejscu, co byliśmy na początku. A ten pesymizm, z którego to wynikałoby, że nie ma człowiek szans na poznanie Boga, należy odrzucić jako bezpodstawny. Jeśli wierzymy w kochającego Ojca, to musimy też ufać, że każdemu daje On szansę. Ja dostałem, nawet mnóstwo, zanim się w końcu zacząłem ze sobą zbierać, aż w końcu się udało. Teraz o tym świadczę.

Uważasz więc, że świadomie wybrałeś muzułmańskie piekło (teoretycznie zakładając, że oni mają rację)?

J.Ś. Jan Paweł II tak samo świadczył o prawdziwości chrześcijaństwa, jak J.Ś. Dalajlama świadczy o prawdziwości buddyzmu.

Świadomie uznałem, że Bóg nie może być takim, jak go malują muzułmanie. Jestem przekonany, że istnieje piekło, i że nie idzie się do niego, jeśli wybierze się większe dobro, które widoczne jest Nauce Kościoła Katolickiego. Prawdziwy Bóg jest najdoskonalszy. Wybierając to co doskonalsze po prostu nie mogę wybrać źle i skazać się przez to na potępienie - byłoby to nielogiczne.
Jeśli "okazałoby się", że Bóg nie jest Istotą Najdoskonalszą, to wybór życia wiecznego bez takiego "mdłego" bożka jest jak najbardziej do przyjęcia




Udowodnij, ze tak samo.

Obaj tak samo pokazują, że ich realizowanie zasad ich religii czyni człowieka mądrym i dobrym. Tyle.

Więc udzieliłem Ci odpowiedzi i na to pytanie we wcześniejszej.
Oprócz tego uciekłeś od zasadniczego wątku tego rozważania, czyli od dresiarza kradnącego komórkę dziecku - czy Dalajlama by to pochwalił?

Nie, buddyzm stanowczo sprzeciwia się kradzieży, ale co to ma do rzeczy?

No właśnie, praktycznie wszystkie religie (pewnie poza satanizmem i innymi tego typu sektami) potępiają kradzież, a to oznacza, że w każdego człowieka wpisane jest prawo: nie kradnij. Jeśli dres kradnie komórkę dziecku, to nie może nie wiedzieć, że to jest złe, bo ma to wpisane w sercu, a jednocześnie się temu przeciwstawia (korzystając z wolnej woli w nieposłuszeństwie głosowi sumienia). Nie może więc ujść karze za ten czyn.

Akurat przekonanie o niewłaściwości kradzieży wynika z wcale nie tak skomplikowanej rozumowej refleksji, a nie jakichś serco-wpisów. Samo zaś przekonanie o tym, że kradzież jest zła nijak się ma do wybierania piekła.

Czy więc świadomie wybrał zło, czy też nieświadomie?

Ten, który wie, że to jest złe świadomie wybiera zło. Tak samo jak świadomie wybiera zło duża część uczniów, bo wiedzą, że ściąganie jest złe.
Możesz napisać jasno do czego zmierzasz? Naprawdę nie chce mi się bawić w odbijanie piłeczki jednozdaniowych postów.