Wydaje mi sie, ze wielu chrzescijanskim teologom nie spodobalo by sie twierdzenie, ze bog nie istnieje we wszystkim. Jak juz wspomnialem, oznaczaloby to, ze jest ograniczony.

Wolnosc czlowieka w ideologii chrzescijanskiej jest bardzo iluzoryczna - albo bog, albo pieklo. Mozna to porownac do sytuacji kasjera w banku, ktoremu bandyta przyklada pistolet do glowy i mowi: pieniadze albo zycie. Kasjer jest osoba teoretycznie wolna i moze wydac lub nie wydac kosztownosci.



Absolutnie nie uwazam tego zarzutu za absurdalny jak sugerujesz ze wzgledu na ewentualne ograniczenia w mocy boga. Przeciez ludzie maja sklonnosci do agresji i sadyzmu i nie sa bynajmniej wszechmocni. Chodzilo tylko o to, ze nikt kto wierzy w boga nie przyzna, ze mozliwe jest istnienie niedoskonalego stworcy (nieudolnosc tlumaczylaby stworzenie chorej sytuacji), bo zniszczylo by to podstawowa przyczyne dla ktorej ludzie mienia sie wierzacymi. Istnialaby powazna poszlaka do przypuszczen, ze bog nie jest w stanie, albo po prostu nie chce zapewnic ludziom zycia wiecznego.

Jesli o mnie chodzi to kara wiecznego piekla zawsze bedzie dla mnie przejawem sadyzmu istoty, ktora ja ustanowila. Mozna sie spierac o semantyke, ze sadyzm wystepuje tylko wtedy, gdy ktos rozkoszuje sie cierpieniem innych, ale nie widze odpowiedniejszej terminologii dla kogos kto cierpienie stworzyl i akceptuje jego istnienie.



Zla mogloby po prostu nie byc.

Mogłoby, ale jak jest ? Kiedy coś nazywamy złem, niezależnie od tego, czy wierzymy w Boga czy nie ? Sami z siebie ludzie mają tendencję to stosowania tej (tego)... no własnie, czego ?

Jesłi mówię: to jest złe, to co konkretnie wyrażam. Czyż nie swój osąd (ocenę) pejoratywną, a zatem swój stosunek do przedmiotu, którego się boję ?

Dzieci mówią: "Komar jest zły bo gryzie". Cóż, trudno nie odmówić racji.

Ale skoro dobro/zło to oceny wyrażające nasz stosunek do przedmiotu tak samo jak np. "lubię/nie lubię" to czy samo ocenienie czegoś powoduje, że to, co ocenimy staje się takie ?

Ocena jest wyrażeniem stosunku do tego, co oceniamy. A nie opisem własności tego czegoś.

Komar nie jest zły, bo ocena nie jest własnością komara, lecz wyrażeniem stosunku obserwatora oceniającego do komara, itd.

Poza tym, dla kogoś innego ten sam komar może być "dobry". Tzn. uzna on, że komar daje mu coś pozytywnego w relacji z nim.

Innymi słowy zło i dobro to po prostu zachowania nieporządane i porządane społecznie. Same jednak zachowania nie posiadają cech "zła" i "dobra".

Pozdr.

Dlatego twierdze, że Bóg nie może być dobry(ani zły)

A ja, że dobro i zło nie istnieją - są pojęciami relatywistycznymi, zależnymi od jakiegoś punktu odniesienia (Bóg, ego, przyjemność, ból, skutek, zdobycz, intencja, itp, itd)

Masz racje pisałem z punktu widzenia człowieka istoty która żyje w społeczeństwie i w taki właśnie sposób definiuje dobro i zło :
"Innymi słowy zło i dobro to po prostu zachowania nieporządane i porządane społecznie."
W wypadku istoty takiej jak Bóg te pojęcia nie mają zwyczajnie zastosowania.[/quote]

Jasne, tak samo jak ludzie. Ale zauważ, że w takim razie tworzysz model z Bogiem bez etyki. A każde bóstwo każe kodyfikować prawa. Czyli bóstwem są raczej ludzie, którzy z filozofią mieli do tyłu

Napisałem to samo

Wyglada mi to na uscislanie terminologii na sile zamiast odniesienie sie do problemu. Na tym forum wydaje sie to byc nagminne. To oczywiste, ze pojecia dobra i zla sa abstrakcja i tak naprawde odnosza sie do doznan specyficznych istot - ludzi. Postrzegamy dobro i zlo poprzez zjawiska pozytywne i negatywne.



Znowu, to oczywiste i nic nie wnosi do tematu. Jednak zlo jest dla nas dotkliwym faktem w doczesnym zyciu i podobno mozliwe po smierci. Jesli ktos chce zonglowac semantyka to mozna nazywac je "zachowaniem lub zjawiskiem spolecznie niepozadanym", ale pytanie jest wciaz to samo; w kontekscie religii chrzescijanskiej, w ktorej wszystko pochodzi od doskonalego boga, jaki sens ma wprowadzanie elementow "zla"?

W religii chrześcijańskiej, zło jest efektem oddalenia się/nieposłuszeństwa Bogu.
W buddyzmie, "zło" (cierpienie) jest wywołane pogonią za ułudami zaciemnionego ignorancją umysłu.

Czyli Ateista jako człowiek oddalony od Boga i goniący za ułudami zaciemnionego ignorancją umysłu , posiada wszystkie cechy aby być złym.
Tak wynika z twoich słów .

Nie, nie wynika.
W buddyzmie nie ma pojęcia "zło".
Jeśli można powiedzieć coś wspólnego dla obu religii o osobach oddalonych od Boga i goniących za ułudami umysłu, to to, że bardzo cierpią i najprawdopodobniej będą cierpieć po śmierci.

Jeśli oni będą cierpieć po smierci to jak myślisz co ty bedziesz robił?

Nie mam zielonego pojęcia. Zresztą to nie ma nic wspólnego z tematem.

Wolna wola też ma tu znaczenie. Gdyby człowiek nie miał wolnej woli, Szatan byłby bezsilny.

Jeśli nie masz zielonego pojecia to skąd twoja pewność ,że Bóg nie istnieje.