Proszę.



To, że pozostała część cierpii. A więc Katolicyzm nie rozwiązuje problemów i jego nauka jest jak to piszesz: g...o warta



No wiesz, kiedy byłem nastolatkiem, jako że mnie nastraszono w dzieciństwie piekłem nie mogłem zaspokajać podstawowych potrzeb bo ze strachu żyłem wg nakazów religijnych. Tutaj Katolicyzm dodał krzywdy, a nie zniwelował. Miałem błędne koło - nie mogłem wytrzymać w nienaturalnych warunkach żyjąc zgodnie z naukami Kościoła, więc grzesztłem, a kiedy grzeszyłem moje cierpienie wzdrastało, bo miałem wyrzuty sumienia i lęki. Żeby rozładować lęki i poczucie winy musiałem coś robić, a to z koleji znowu był wg Kościoła grzech... itd... i koło było błedne. Wielu ludzi po prostu męczy się tak do końca życia. Inni są hipokrytami i żyją w religii w którą nie wierzą, ale chętnie oceniają innych moralnie jako Ci "Katolicy" często im dając wielkie wymagania, żeby zagłuszyć swoją świadomość że oni są do dupy Katolikami, etc... pomijam już co z tłumienia popędów wychodzi - dewiacje które zwalcza Katolicyzm jak pedofilia czy gwałty (chociaż chyba Kościół ich nie zwalcza, lecz Ci własnie pseudoKatolicy, którzy nadmiernie osądzają innych żeby zagłuszyć swoje udawanie) są wybitnie częste włąśnie w Kościele.



Zło i dobro oznaczają odpowiednio problem i brak problemu ? Ekhem. Nie - zło i dobro oznaczają odpowiednio potępienie i akceptację. Z problemem to nie ma nic wspólnego.

jeśli nie ma zla i dobra (odrzucamy kwestie ocenne), to i cierpienie i szczęście nie istnieją jako pojęcia.

Bo czym jest szczęście ? Stanem kiedy jest dobrze ?
Ale dobra nie ma .

Szkoda, że wcześniej nie poradziłeś sobie z problemami w ramach Kościoła. Cóż, widać tak miało być.

Może żeby nie było wątpliwości.

Problem jest to stan, w którym dochodzi do współrelacji trzech zjawisk:

1) nowości
2) trudności
3) niewiedzy w aspekcie rozwiązania

Już mam je za sobą. Teraz tylko podałem przykład, rzecz jasna, musiałeś go apriorycznie wykorzystać w formie złośliwości. Hm, chyba zbyt emocjonalnie podchodzić do rozmowy.

Praktykuje Zen.
Najpierw jestem człowiekiem, dopiero później mogę być buddystą.



"Dlaczego nie każesz sobie wszędzie wytatuować "osiągnąłem oświecenie"? - Kodo Sawaki Roshi

Super, że lubisz japoński Zen. Są już gotowe nauki dla tych, którzy obnoszą się ze swoim oświeceniem...
http://antaiji.dogen-zen.de/pol/kike15.shtml

Pozdrawiam
/M

Niedobór może być zaspokojony, albo poprzez uzupełnienie brakującego, albo poprzez rezygnację z niego.

Jak rozumiem zakładasz, że wyeliminowanie niedoboru poprzez świadomy wybór z rezygnacji z tego czego brakuje nie jest czymś właściwym. Dobrze rozumuję? (Tak by wynikało z negatywnej oceny tłumienia popędów, czyli wyeliminowania ich).



Wszystko kwestia definicji. Możemy się trzymać Twojej.



Czyli można osiągnąć szczęście sprawiając aby potrzeby zniknęły?

Przy czym może się zdarzyć sytuacja, że zaspokojenie potrzeb jest niemożliwe. Wówczas jedynym sposobem osiągnięcia szczęścia jest rezygnacja z chęci spełnienia potrzeby. Jest jakaś luka w tym rozumowaniu?



To nie miała być złośliwość.

Niedawno wysunalem podobna teorie i podobnie jak ty nie doczekalem sie zadnej odpowiedzi na dosc oczywisty problem w chrzescijanskiej ideologii. Trudno sie jednak dziwic, bo jesli wbrew obserwowalnej rzeczywistosci przyjmuje sie nie tylko istnienie boga, ale tez specyficzne, bardzo pozytywne cechy to raczej ciezko to wszystko pogodzic.

Osoby wierzace przewaznie omijaja ten problem zaczynajac swoje rozwazania w punkcie, w ktorym negatyne aspekty tego wszechswiata juz istnieja, np. na pytanie skad wzielo sie zlo, odpowiadaja, ze spowodowal je szatan. Nikt, zdaje sie, nie zaglebia sie w podstawowy problem - skad wzial sie szatan i dlaczego buntowalby sie przeciwko doskonalemu bogu, ktorego tez jest stworzeniem?

Nie potrzeba wielkiej wyobrazni by stworzyc lepszy uklad. Na przyklad my, ludzie, moglibysmy egzystowac w rzeczywistosci w ktorej nie doznajemy zadnych negatywnych bodzcow, zadnego zla, choc jestesmy swiadomi, ze takowa moglaby istniec i nigdy nie nuzy nas wiekuisty blogostan. Chyba tak mniej wiecej opisane jest chrzescijanskie niebo i kolejne pytanie, ktore sie nasuwa to to skoro bog jest tak dobry i milosierny, jak opisuja to wiodace religie, to co robimy w tym obojetnym i bezlitosnym wszechswiecie.

odpowiedzią jest tylko to co Ty za odpowiedź uznasz?

Zresztą szkoda słów, odpisujesz na koncu dyskusji mówiąc, że dyskusji nie ma.[/quote]

Bo nie ma dyskusji, ja tu się pytam jak Bóg może być wszechmogący skoro wolna wola stanowi dla niego problem, a tymczasem po trzech wątkach rozmowa schodzi na temat potrzeb i spełnienia i dopiero twój rozmówca zdobył się na powrót do oryginalnego pytania. Nikt tak naprawdę nie wysilił się by wytłumaczyć, jak dla wszechmogącego Boga wolna wola czy cokolwiek innego może stać na przeszkodzie ku uszczęśliwieniu ludzi skoro z definicji jako wszechmogący powinien potrafić pogodzić jedno z drugim

Pardon, miało być "po trzech postach" (gdzie tu opcja edycji postów???)

Bóg w swojej wszechmocy stworzył człowieka jako istotę obdarzoną wolnością. Nie ma powodu, aby nagle człowiekowi tą wolność odbierał i uszczęśliwiał go na siłę. Stworzył człowieka wolnym i tą wolność szanuje w 100%. Gdzie tu jakikolwiek problem

A wy nadal nie łapiecie Przecież Bóg jest WSZECHMOGĄCY. Może WSZYSTKO. NIC nie jest dla niego niemożliwe. Nawet upieczenie tak wielkiej szarlotki że sam by jej nie mógł zjeść A więc stąd logiczny wniosek, że nie stanowiłoby dla niego ŻADNEGO problemu sprawić tak, że człowiek miałby taką samą wolność jak teraz (a nawet jeszcze większą - w sumie to nawet nieskończenie większą ) a jednocześnie nie byłoby zła. Pojmujecie, co oznacza "wszechmoc"?

Polecam Ci zaznajomić się z katolicką nauką na temat wszechmocy Boga

Skoro Bóg jest wszechmocny, miłosierny i jest źródłem wszelkiego dobra, to chyba logiczne jest, że jest to najlepszy możliwy ze światów, prawda?

Prawdopodobnie Twoja wizja "lepszego" świata jest tak naprawdę gorsza,bo nie masz Bożej wszechwiedzy

Wszechmoc Boga nie oznacza, że chce coś nam narzucać i zmuszać. Człowiek podejmuje decyzje sam.

Chcesz Boga rozszyfrować, rozgryźć i zaszufladkować to, co uważasz za oczywiste, jako zachowanie człowieka proste i do przewidzenia. Tylko że Boga się w ten sposób rozgryźć i zrozumieć nie da.