Człowiek rodzi się dobrym , więc potem wybiera dobro. Chyba to nie jest tak prosto, jak napisałeś. To środowisko głównie wpływa na to, kim jesteśmy (oprócz predyspozycji wrodzonych na które też nie mamy wpływu).

A wyjątki - zaprzeczają czy potwierdzają "regule" ?

Czyli w większości jesteśmy zdeterminowani? Wybór w sumie jest niewielki? Tak naprawdę jesteśmy tacy jak środowisko w którym żyjemy? Czy żyliśmy?

I jeśli człowiek wybiera dobro - to skąd na świecie zło? Przemoc? Nienawiść?

Człowiek nie zawsze wybiera dobro... niestety

Czy ktoś dobry może wybrać zło? Jakoś kręcimy się w kółko. Czy mozna w ogóle powiedzieć, że człowiek "rodzi się dobry"? Wydaje mi się, że rodzi się ani dobry ani zły. Rodzi sie z pewnymi predyspozycjami.


W większości jesteśmy tacy jak środowisko. Ale środowisko nie jest to układ zamknięty, więc zdarza się, że ktoś jednak pójdzie inną drogą. Możliwe, że w sumie wybór jest niewielki.

Szczerze mówiąc nie przypominam sobie bym coś takiego pisał, ale to możliwe ... tyle, że jeśli to nie "dowiedziałem się", ale "uświadomiłem sobie" ...



Oczywiście, ateizm (oczywiście "sceptyczny" PTR ) dojrzewał u mnie powoli ... a zaczął się od zwykłego buntu przeciwko próbie narzucenia mi jakiegoś światopoglądu przez kilka różnych nawiedzonych osób na lekcjach religii ... szczególnie, że to co mówili zupełnie moim zdaniem nie trzymało się "kupy" ...



Ta "dedukcja" której używasz w przypadku "udowadniania" Boga jest moim zdaniem błędna ...

Człowiek jest dobry, bo jako dobry został stworzony. Tak jak wszystko, co zostało stworzone na świecie. Natomiast ma wolną wolę - może wybrać. I czasem - z takich czy innych przyczyn - wybiera zło...

Czyli - predyspozycje genetyczne, warunki środowiskowe... Nie twierdzę, że to nie ma wpływu - ma i to znaczny. Niemniej dziecko alkoholików nie musi być alkoholikiem (choć ryzyko jest większe), a dziecko mordercy i prostytutki przestępcą. Ciągle jeszcze pozostaje wolność wyboru... Taka, na jaką człowieka stać, z całym bagażem który niesie. Pozostaje Łaska.

Natomiast Beli ma rację - wraz z rosnącą liczbą wyborów zła wrażliwość na drugiego człowieka dramatycznie maleje. Zdolność do miłości tym bardziej. Coraz łatwiej uznać, że "mam prawo się bronić", że "mnie też się coś należy", że "ich kolej dawania - teraz poczekam". Coraz łatwiej odrzucić drugiego człowieka. Coraz więcej robi się praw moich w porównaniu z prawami innych, itd.

Pug

a to znowu unik od odpowiedzi

Kiedy napisałem Saxonie, że odrzucam dedukcję jako narzędzie?

Torngasaku
Uważam, że Bóg troszczy się o zbawienie wszystkich ludzi na świecie, zna ich drogi życiowe i uwzględnia "okoliczności łagodzące"...
Przyznaję, że nie czuję dylematu związanego z wielością religijnych podań i wiar. Co więcej, cieszę się, że mnie inne religie z urodzenia nie dotyczą.
Wierzę serdecznie w prawdę Boga objawionego przez Jezusa Chrystusa, który powiedział do Nikodema:
"Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, ażeby człowiek nie zginął, ale miał życie wieczne."
(J 3,16)
Bóg się uniżył do człowieczeństwa i ludzkich pojęć, ale nie przestał być niepojętym, największym Duchem.

A Ty wierzysz w Boga poza religiami, bo katolicką odrzuciłeś, a żadnej innej nie wybrałeś...Rozumiem, że jesteś oczytany w zagadnieniach religijnych, masz szerokie horyzonty religioznawcze i zdań innych ludzi dość...
Chyba pozostało ci już tylko dojście do siebie i wolna decyzja...

Trusi_

Wytłumaczę się z oryginalnego znaczenia moich słów :
USPOSOBIENIE MIŁOŚCI
Pytałaś, co to znaczy, a ja z kolei nie jestem pewna, jak mam rozumieć "posiadanie miłości" .. . To znaczy miłość od kogoś?
W każdym razie, chodziło mi o miłość we własnym sercu, rozumianą jako wola dobra nie tylko dla siebie, ale i dla kogoś innego, dla innych ludzi.
Myślałam o miłości, która powoduje pragnienie by było jak najlepiej - pragnienie ideałów... wartości absolutnych...
Czy taka miłość dobrej woli nie zależy od nas?
Przypuszczam, że razem z nią występuje WRAŻLIWOŚĆ EGZYSTENCJALNA, czyli zastanawianie się nad życiem bieżącym i pytaniami filozoficznymi o przyczynę, sposoby, cele i sens życia.

To wszystko miałam na uwadze pisząc, że dobra wola człowieka jest podatnym gruntem dla łaski wiary...

Czyli skażenie grzechem pierworodnym, nie ma znaczenia?. Przecież "za grzech śmierć" więc jak jest z tą dobrocią, skoro mamy skażoną naturę?.

Wojtku, popuść wodze fantazji i spróbuj wyobrazić sobie kim byłby człowiek, gdyby nie sięgnął po owoc zakazany i jakim byłby wtedy świat. Spróbuj sobie wyobrazić jak bardzo człowiek świat popsuł odkąd zaczął starać się zapanować nad światem?

Klara
Ja rozumiałam twoje określenie "usposobienie" tak jak to zdefiniowałaś i o to samo mi chodziło pisząc "posiadanie" miłości. W sensie życzliwego otwarcia na świat. Jednak ta życzliwość może zostać zniszczona z pomocą czynników niezależnych od tej osoby, zależnie od wychowania i środowiska. I co wtedy? Pies bity od urodzenia będzie gryzł rękę nawet tą, która go karmi. I to nie będzie wina psa.

I wtedy jest Bóg - On pozwala przekroczyć samego siebie.
Bo człowiek nie zawsze/rzadko potrafi kochać (zależy jak zdefiniować miłość, bo jak wg Koryntian bodaj...) - musi tylko chcieć.
I resztę zostawić Bogu.

Trzeba karmić nawet psa, który gryzie...