Mówią, że Bóg Chrześcijan jest Bogiem Dobrym, Bogiem Miłosiernym i Wszechmocnym. Bogiem żywych. Ze kocha i dba o człowieka. Ze chce jego dobra.

Wolne żarty.

Bóg mnie zostawił.

Szukałam Go kiedyś. Wydawało mi się, że Go kochałam. Służyłam Mu śpiewając w scholi, przynosząc Mu kwiaty. Czytałam o Nim, mówiłam Mu wiele rzeczy. Dziękowałam prosiłam, przepraszałam. Starałam się być coraz lepsza. Tak mnie uczono - Bóg miłuje ludzi prawych i Mu oddanych. Chroni i otacza ich opieką...

Gdy byłam na studiach, prosiłam Boga, aby dał mi dobrego męża, pomógł być dobrą żoną i matką. Dał mi męża, człowieka, którego kocham, do którego miłości się uczyłam i uczę, dobrego mężczyznę. Dał nam dom, w którym zamieszkaliśmy, wzbudził chęć obdarzenia życiem i miłością nowych, małych ludzi - dzieci.

I to wszystko.


Dziś, po paru latach małżeństwa wiem, że jeśli nie zdarzy się cud, to nie będę mamą. Medycyna daje nam na to ok 5% szans. To tyle.

Od półtora roku proszę Boga o ten cud - o dziecko, dzieci (chcieliśmy mieć piątkę) i nic - głucha cisza Tego, Któremu ufałam i już nie ufam. Skazał mnie na płacz, pytania rodziny, koleżanek; na tęsknotę, której nie mogę zaspokoić. To ma być miłość?! To jest okrutne - skazanie człowieka na śmierć genetyczną - On uznał, że nasze cechy nie powinny być dalej przekazane - wyłączył z biegu życia, sprawił, że straciliśmy jego sens.

Czemu milczy? Czemu nie wysłuchuje naszych próśb - próśb o coś dobrego - kogoś dobrego i chcianego? Nie chce - czy nie może?

Co za różnica?

Wszystko mi jedno.


Są ludzie, którzy mówią: za mało się modlisz; może musisz jeszcze zmienić swoje życie.

A ja mam dosyć tego wiecznego zmieniania siebie i swojego życia!
Skoro Bóg obdarzył mnie takim,a nie innym, żywiołowym charakterem to niech nie ma do mnie pretensji, że jestem jaka jestem! Mam dosyć! Chcę się w końcu lubić i cieszyć z tego, kim jestem!

I nie będę się płaszczyć i udawać słodkiej i grzecznej, aby zyskać sobie Jego przychylność.

Skoro nie potrafi pokochać mnie z całym moim cholerycznym charakterem - to trudno! Mam już dosyć powtarzanego od dzieciństwa zdania "zmień się"! Chcę w końcu być sobą i jak się to Bogu nie podoba to Jego sprawa!

Nie chce nam dać dzieciątka - to nie!

Ale niech nie liczy na to, że będę Go za to wysławiać i śpiewać o Jego wszechmocy, dobroci i miłosierdziu! Śpiewałam 9 lat i przestałam w to wierzyć. Dziś On wydaje mi się cynicznym gościem, który bawi się ludzkimi życiami.

I moi znajomi mogą mnie do woli potępiać i przekonywać o Jego wspaniałości.

To nie im zrobił krzywdę!

------------------------------------------------------------

W kościele słyszę bez przerwy modlitwy za matki oczekujące dzieci.

NIKT, ALE TO NIKT NIE MODLI SIE ZA TYCH CO NIE MOGą MIEC DZIECI. NIKT NIE PROSI O CUD NARODZIN DLA NICH.

GRZMI SIE TYLKO O TYM JAK TO IN VITRO JEST ZLE,ALE NIKT SIE NIE MODLI O TO, ABY NIE BYłO POTRZEBNE! NIKT! NIKT! NIKT!

W GABLOTACH PRZED KOSCILEM SA TYLKO INFORMACJE O OSRODKACH ADOPCYJNYCH - TAK JAKBY JUZ NIKT NIE WIERZYL W MOZLIWOSC CUDU.

A JA NIE MOGE ZROZUMIEC CZEMU "DOBRY" BóG DAJE DZIECKO SZESNASTOLETNIEJ ZNAJOMEJ, A MNIE DUZO STARSZEJ - NIE?

NIE INTERESUJE MNIE ODPOWIEDZ, ZE DLA MOJEGO DOBRA, LUB ABY MNIE USZLACHETNIC - BO TO NIEPRWDA.


---------------------------------

Nie interesuje mnie taki Bóg, który unieszczęśliwia swoje stworzenia - po co je stwarzał? Aby je widzieć nieszczęśliwymi? Potępić,kiedy Go znienawidzą?[/b]

W tym co piszesz masz duzo racji Ja jestem osobą nawrócona i wierzącą od niedawna ale tez mam wiele wątpliwości dlaczego tak a nie inaczej ...trzeba być wytrwalym w modlitwie mimo wszystko ja bym sie nie obrażał na Boga Jeśli on chce abyś miala dzieci napewno bedziesz je miec on poprowadzi sprawy w taki sposób że tak czy inaczej wychowasz swoje małe dzieciątka... ja bym jednak nie obrazał się na Boga ... Odrazu zaznacze że rozumiem twoją sytuacje i bunt ... bo trudno nie czuć żalu w sytuacji gdu czyta się w piśmie " o co kolwiek bedziecie prosić Ojca mego w imię moje bedzie wam dane" a tutaj nic i nic ...mimo wszystko trzymam kciuki za ciebie i bede sie modlil ...

ps. Ty bardziej że wg Pisma dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych ... przyklad dziewczynaka bez źrenic a widzi ( po przyjęciu komuni z rak ojca Pio) głośny przypadek i wyzwanie dla nauki a jednak zyje do dzis i widzi ..a wiec? ja bym jednak nie rezygnował z modlitwy

Ale czasem trzeba wierzyć wbrew wszystkiemu i prosić wytrwale i długo. Długo to czasem nawet wiele lat. Taką ufną, wytrwałą modlitwę Bóg wynagradza.
Ponadto: modlimy się Bądź wola Twoja ale ciągle chcemy, aby to nasza wola się spełniała, a nie Boga.

monika001 tak masz racje a te zdanie nie mialo charakteru obraźliwego tylko mowie że mozna sie wtrynic ze o cos prosisz a tu nic ja tez jestem za wytrwaniem w modlitwie ...mimo wszystko wierze ze po śmierci zostanie nam to wynagrodzone

ja się modlę za tych co nie moga mieć dziecijeśli cię to pocieszy!

ja i wiele innych dziewcząt na forum dla przyszłych mam... i tych którym lekarze tez nie daja duzych szans...

i siostry dominikanki

www.dominikanki.republika.pl - sprawdz kochana nie jesteś sama!

Siostry dominikanki mają oficjalną stronę
Tutaj można poczytać o modlitwach sióstr w intencji osób pragnących zostać rodzicami oraz poprosić siostry o modlitwę (można pójśc osobiście, albo poprosić mailowo lub listownie):
http://www.grodek.mniszki.dominikanie.p ... pasek.html

Ja już nie mam siły.

Ani wierzyć, ani nawet mieć nadzieję.

Nie mam siły powiedzieć rodzinie.

Nie mogę znieść bólu mojego męża, pytań rodziców o wnuka.

Boję się.

Jest to odwieczne pytanie ludzkości .
Trzeba pamiętać:
"Bądź wola Twoja", "Niech mi się stanie według słowa Twego", "ale nie moja wola, ale Twoja niech się stanie", itd.



Zdaję sobie sprawę, że to może być ogromna tragedia i pewnie nawet sobie tego nie potrafię wyobrazić jaka. Ale spójrz na to co napisałaś! jeżeli Twoja wiara jest taka jak te zdania, to nie jest dobrze. To jest sprzeczne z podstawowymi prawdami wiary: Bóg kocha każdego i nie ze względu na dobre uczynki (które oczywiście są dobrze/mile widziane w Jego oczach), ale ze względu na to, że jesteśmy ; ból i cierpienie nie muszą być spowodowane Twoją winą (księga Hioba się kłania) ; życie i doskonalenie się w prawdzie i dobru nie polega na "płaszczeniu się" i "udawaniu" (Twoje słowa) ; nie ma handlu z Bogiem ; należy siebie kochać i widzieć swoje piękno.

Zauważ jak wiele Ci Bóg dał - męża, dom. Nawet nie chodzi o to, że "inni mają gorzej" (jak to wiele osób powtarza), ale o to, że to i tak jest dużo.

Popatrz na najlepszy przykład pokory: Jezusa. Czy Jezus nie był posłuszny Ojcu, że pokarał go bardzo bolesną śmiercią na krzyżu i takim olbrzymim cierpieniem? Był posłuszny - i nie w "spiewaniu pieśni" i "kwiatkach". Był pokorny. Mimo tego, że takie cierpienie było przed nim (popatrz, że przed Tobą też jest - i to nie śmierć na krzyżu) to powiedział "Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty.", a później: "Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!" i znowu "Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa. ".

Popatrz na Hioba - z pewnością wiesz ile on wycierpiał, co i kogo stracił. A nie było to przez Jego winę. Nawet jeśli się jest przykładnym wierzącym, to spotykają nas cierpienia.

To jak? Niech będzie Jego wola? Czy Twoja? Pomyśl... może On chce abyście adoptowali dziecko? Wiele par nie może mieć swoich dzieci i to im nie przeszkadza w trwaniu w wierze i spełnianiu swojego rodzicielstwa, nawet jeśli jest to w inny niż pomyślany przez nich sposób.


Hiob był unieszczęśliwiony, a mimo wszystko interesował go taki Bóg, nawet taki, który go "unieszczęśliwia". Poza tym, w określeniu "unieszczęśliwia" jest pewien błąd - jeżeli dalej będziesz wierzyć i poszukasz Jego woli, to on Cię właśnie uszczęśliwi. Ludzie są po to stworzeni, aby być szczęśliwymi w miłości Boga po śmierci.


Powtarzam: wiem, że to jest tragedia, zdaję sobie z tego sprawę, ale nie pozwól swojej wierze osłabnąć - szukaj woli Boga i prawdziwego Jego obrazu.

---------------------------------------------

A teraz co do tego cierpienia: może spróbuj o tym z kimś porozmawiać? Z przyjaciółką? Księdzem? Psychologiem? Może poproś siostry dominikanki o modlitwę? Albo też kogoś innego: przyjaciółkę, księdza, męża, kogokolwiek.

Miej pewność, że pomodlę się za Ciebie. I proponuję, aby każdy z tego wątku się pomodlił. Przede wszystkim za wiarę dla Aribeth, ale także za szczęście.

Problem Wasz znam jakby na pamiec.
Tez przechodzilismy przez durne pytania rodziny, a czemu? a kiedy dzieci?
Powiedz im wszystkim wprost, grzecznie ale stanowczo
dosc pytan i nie wasza sprawa.

To moja rodzine zawsze uciszalo.

Bol jest i bedzie. Aby znikl potrzeba bulu.
Mowie to mimo to ze mam 2 wlasnych dzieci (ktore powstaly za pomoca nowoczesnych srodkow).
A wiec, co moge Ci radzic?
Skoro nie bierzesz w rachube inne metody zaplodzenia, zostaje Wam tylko adopcja lub modlitwy o cud.

[...]Asienkka

Zycze duzo wytrwania w sile i wiecznej nadzieji.

A czy ktoś wie co takiego niegodnego jest w In Vitro?

Bo ja się od dłuższego czasu zastanawiam.

I szukałam po różnych źródłach i evangelium vitae przeglądnęłam.

I nie rozumiem, co jest złego w samej metodzie, jeśli wykluczymy celowe zabijanie zarodków i metody eugeniczne - wybierania homozygot, jako pewniejszych genetycznie? Co złego jest w samym fakcie połączenia komórki jajowej z plemnikiem poza ciałem matki i powrót ich już jako dziecka do jej łona?

Czytałam, że to niegodne ?

Ale co jest niegodne dlaczego?!

Bo czy godne jest zapłodnienie naturalne i "po pijaku", czy z gwałtu, czy w niekochającym się małżeństwie,które liczy na to, że dziecko je sklei?

A powoływanie do życia dziecka, po to, aby jego krew ratowała starsze?


Nie rozumiem co jest w tym niegodnego i złego?

Warto o tym myśleć, bo problem niepłodności zaczyna dotyczyć ok 15 - 25 % społeczeństw europejskich i prędzej czy później te pytania wyjdą.

Proszę, jeśli ktoś zna faktyczne powody niegodności in vitro - napiszcie.

dla mnie nic złego nie ma w tej metodzie, jeśli wykorzystuje sie wszystkie zarodki i wcześniej "nie wybiera" się "cech" dziecka....

dla mnie nic nie ma w tej metodzie niegodnego.
polecam.

Ale wiesz co, nie kieruj sie tym co Ci radze, bo i tak to nie jest istotne.
Kieruj sie wlasnym sumieniem zeby Cie potem nie gryzlo po nocach.

Masz prawo do swoich odczuć. Wolno Ci tak czuć, myśleć i tak mówić.
Poszukaj wzorów takiej modlitwy w Psalmach.
Np. Psalm 88:



Najpiękniejszym zaś przykładem modlitwy rozpaczy jest 7 SŁÓW wypowiedzianych prze Chrystusa na krzyżu: "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?"...
Oczywiście - Bóg nie opuścił ani Ciebie, ani swojego Syna... ale ani Ty nie możesz, ani Jezus na krzyżu nie mógł wtedy tego odczuć.

Bóg nie oczekuje od Ciebie lukrowanych formułek, ale szczerych uczuć, takich, jakie Cię ogarniają. Ofiaruj Mu je. On na nie czeka.

Pamiętam o Tobie - M.

Napisałam do Ciebie prywatną wiadomość, koniecznie sprawdź skrzynkę