możesz mi wyjasnić, jak to jest, Ty, który chcesz za pomocą pojęć rozwikłać tajemnicę trójcy świętej, wszechwiedzy boga
nie chcesz skorzystać z pojeć aby poznać swoją duchową ścieżkę




a kim są ci bogowie o których piszesz?
i co to oznacza, że nic nie jest samodzielnym bytem
czyli jest czym?
formą? - formą czego?
jaki charakter ma owo coś czego to jest formą?
ma jakies własciwości? jakies przymioty?



otóz to, jako autonomiczny pierwszy wieczny byt bog ukazuje się nam - objawia tak jak chce
a czemu nie wciska kitów?
jak myslisz... czy jest jakis sposób by sprawdzić czy wciska nam kity czy nie?




dlatego że sam jest punktem odniesienia?
Sam jest źródłem wartośći?


nie kopie się leżącego więc nie skomentuję... tylko no wiesz..........






czy ocena jest stała? niezmienna?
czy też to o czym piszesz to najczystrzy relatywizm z jakim miałem do czynienia od czaców niczego
kto decyduje o tym czy czyn przyniesie cierpienie?
istota oświecona nie posługuje sie pojęciem dobra i zła - zatem czy są one tym samym?
nie odróznia się ich?

i. zatoczylismy koło (gdybyś czytał wiedziałbys o czym piszę)
dlatego znów zapytam...
prosz mi wyjasnić jak to jest z tym umysłem
jak to jest mozliwe, że istnieje ruch bez poruszyciela, właściwosć bez właściciela, stan bez podmiotu


i słynna wolna wola....
robisz cos nie dlatego, że posiadasz wolną wole lecz dlatego, że istnieje karmiczna koniecznosć, abys robił to co robisz
taka niewola karmicznej konieczności nie męczy?

czy w buddyzmie istnieją jakieś światy pozaludzkie?
piszesz o bogach... pewnie są także i demony...
ale na czym polega to rozróznienie jesli są częścia tego samego?

no i jak powstał świat....
to bardzo mnie interesuje
co było na początku kosmologicznego cyklu
oczywiście przed wielkim wybuchem i jeszcze wczesniej i jeszcze wczesniej...
była jakas materia? nie było materii?
były przed ludźmi jakies istoty?
tu na ziemii albo gdzie indziej?

możesz mi wyjasnić, jak to jest, Ty, który chcesz za pomocą pojęć rozwikłać tajemnicę trójcy świętej, wszechwiedzy boga
nie chcesz skorzystać z pojeć aby poznać swoją duchową ścieżkę




a kim są ci bogowie o których piszesz?
i co to oznacza, że nic nie jest samodzielnym bytem
czyli jest czym?
formą? - formą czego?
jaki charakter ma owo coś czego to jest formą?
ma jakies własciwości? jakies przymioty?



otóz to, jako autonomiczny pierwszy wieczny byt bog ukazuje się nam - objawia tak jak chce
a czemu nie wciska kitów?
jak myslisz... czy jest jakis sposób by sprawdzić czy wciska nam kity czy nie?




dlatego że sam jest punktem odniesienia?
Sam jest źródłem wartośći?


nie kopie się leżącego więc nie skomentuję... tylko no wiesz..........






czy ocena jest stała? niezmienna?
czy też to o czym piszesz to najczystrzy relatywizm z jakim miałem do czynienia od czaców niczego
kto decyduje o tym czy czyn przyniesie cierpienie?
istota oświecona nie posługuje sie pojęciem dobra i zła - zatem czy są one tym samym?
nie odróznia się ich?

i. zatoczylismy koło (gdybyś czytał wiedziałbys o czym piszę)
dlatego znów zapytam...
prosz mi wyjasnić jak to jest z tym umysłem
jak to jest mozliwe, że istnieje ruch bez poruszyciela, właściwosć bez właściciela, stan bez podmiotu


i słynna wolna wola....
robisz cos nie dlatego, że posiadasz wolną wole lecz dlatego, że istnieje karmiczna koniecznosć, abys robił to co robisz
taka niewola karmicznej konieczności nie męczy?

czy w buddyzmie istnieją jakieś światy pozaludzkie?
piszesz o bogach... pewnie są także i demony...
ale na czym polega to rozróznienie jesli są częścia tego samego?

no i jak powstał świat....
to bardzo mnie interesuje
co było na początku kosmologicznego cyklu
oczywiście przed wielkim wybuchem i jeszcze wczesniej i jeszcze wczesniej...
była jakas materia? nie było materii?
były przed ludźmi jakies istoty?
tu na ziemii albo gdzie indziej?

może ktoś w moim imieniu poprosić tzw. moderacje o usunięcie tego postu powtorzonego - z gory dziekuje

Ok, ale jeśli ktoś (nie mówię teraz o Tobie, tylko ogólnie) nie dązy do celów buddyjskich* ani chrześcijańskich, to jaki jest sens w tym, żeby się okreslał jako pół-buddysta i/lub półchrześcijanin?

*Mam tu na myśli nadzwyczajną ścieżkę buddyjską, której celem jest osiągnięcie Oświecenia. W zwyczajnej ścieżce chodzi tylko o uniknięcie złego odrodzenia się i sprowadza się ona do przestrzegania pięciu wskazań i praktykowania szczodrości. Na ścieżce zwykłej można czerpać z buddyjskich nauk i nie dążyć do Oświecenia, ale sprowadza się to tylko (albo i aż )do przyjęcia i przestrzegania kilku reguł postępowania. Praktycznie te same reguły można znaleźć w każdej z wielkich religii.

Czyli uważasz, że masz więcej rozeznania i wyczucia niż założyciele tych religii, gdyż lepiej wiesz czego unikać?

Za trzymaniem się zasad powinno stać rozumienie dlaczego ich przestrzegamy, a nie ślepa wiara.

Proces życia wiedzie od łona do piachu, co rozumiesz przez poddanie się mu?

Gwałcenie i zabijanie dzieci też?

Medytacja może Cię doprowadzić do mnóstwa różnych rzeczy. Jest jak statek który wypływa na ocean - możesz dopłynąć tam gdzie chciałaś, możesz dopłynąć do lądu który wydaje Ci się, że jest tym co chciałaś, a możesz się kręcić w kółko po oceanie.

A co tworzy Twoje rozeznanie, które nauki Buddhy lub Jezusa sobie wybrać? Umysł tworzy, ego tworzy. To mi pasuje, a to już nie.

Nie bardzo rozumiem co ma oddzielanie się od ludzi do synkretyzmu. Czy na takiej samej zasadzie przyjęłabyś część poglądów nazistowskich, żeby Twoje ego nie oddzielało się od ludzi (nazistów)?

Ktoś tu przed chwilą pisał jak nie lubi ograniczeń...

Dostrzeganie mądrości to jedno, a uważanie że każdy z mistrzów duchowych ma jej tyle samo, to inna sprawa i nie wiąże się z pierwszym.

Mi tajemnica Trójcy Świętej jest obojętna i nie zależy mi na jej rozwikłaniu. Jeśli dyskutuję na jej temat z kimś to używam pojęć, żeby się z tą osobą porozumieć.
Nie napisałem też, że moja duchowa ścieżka nie korzysta z pojęć - bo przecież pojęć jest w buddyzmie sporo. Po prostu na pewnym etapie wykracza się poza nie i jest to etap na którym jeszcze nie jestem.

Nie wiem, nie czytałem tych sutr, które by je opisywały. Słyszałem tylko fragmenty nauk na temat śmiertelności bogów, w tym Boga, któremu się wydaje, że stworzył wszechświat i jest wszechmocny.

To że nie może istnieć samo, od początku do końca oderwane od całej reszty.

Czymś zależnym od innych.

A co to jest forma? Forma to tylko abstrakcyjne wyobrażenie. To jest linia, którą sobie kreślimy sobie na pewnym wycinku rzeczywistości i nazywamy, żeby można się było w normalny sposób porozumieć przy pomocy pojęć. Człowiek w ciągu swojego życia wymienia z otoczeniem wszystkie atomy swojego ciała. Każdego dnia wymienia mnóśtwo cząsteczek wody i atomów tlenu. Ciało człowieka zmienia się praktycznie cały czas - rośnie, później robią mu sie zmarszczki, rosną włosy itd. Nie ma żadnej stałości formy.

Ma wszystkie właściwości i wszystkie przymioty, bo jest wszystkim co istnieje.

Jakich wartości i odniesienia względem czego?

Ocena wartości jest oczywiście zmienna. Widzisz to codziennie choćby w sklepie, oglądając zmienność wartości którą ludzie przypisują rzeczom.

Skąd ja mam wiedzieć z czym miałeś do czynienia?

Nikt nie decyduje, ale rozeznaje. Pisałem o tym już wcześniej.

Pojęcia dobra i zła? Oczywiście, że nie są tym samym. To, że ktoś przestaje ich używać nie wpływa przecież na same pojęcia.

Nie jestem nauczycielem buddyzmu, więc nie jestem w stanie wyjaśnić tego we właściwy sposób Spytaj swojego nauczyciela.

Już ci to tłumaczono w tym temacie - mylisz hinduistyczne pojęcie karmy z buddyjskim pojęciem karmy. Karma tworzy warunki w których podejmujesz decyzję - nie determinuje twoich wyborów.

Pewnie męczy, więc dobrze, że w buddyzmie jej nie ma

To jest pytanie rodzaju "na czym polega rozróżnienie ręki od nogi, skoro są częścią tego samego ciała?"

No to spytaj naukowców

Nie było żadnego początku.

Tak jak pisałem, słyszałem że wszechświat wybucha, powstają różne ciała niebieskie, potem formy życia itd. ewolucja, a potem zaczyna się zapadać w siebie - znów wybucha po jakimś czasie i tak od zawsze. Nie wiem jak to szczegółowo było i tak jak pisałem wcześniej - nie wnikałem w to, bo mnie to nie interesuje i jest obojętne dla mojego życia czy materia też się degradowała, a jak tak to w co.

Dinozaury były przed ludźmi na ziemi O co ty konkretnie pytasz?

Trudno odpowiedzieć na pytanie o 'sens' tego. To wybór czy wola jednostki. Jeśli np ktoś rozumie i akceptuje słowa Jezusa, ale zarazem praktykuje pewne praktyki buddyjskie, to jak byś go nazwał? Jeśli on chce się nazwać pół-buddystą i/lub półchrześcijaniem, to czemu nie? Nie ma wyraźnych granic co to znaczy być pół a co to znaczy być ćwierć i szkoda je narzucać



Chcesz chyba żebym podłożyła sobie tutaj moją główkę pod pręgierz opinii publicznej, odpowiadając: tak? hihi
Odpowiem trochę inaczej. Uważam że wszyscy jesteśmy tak naprawdę jednością: ja, ty, budda,jezus, hitler, gandhi, kwaśniewski, einstein, bono, etc. Jesteśmy jednym polem świadomości, holistycznym, doświadczającym, żyjącym, tak jakby jedna świadomość śniła milion snów(dusze) Trudno mi więc wywyższać się lub ustawiać poniżej...mnie samej ?



Nie neguje użyteczności zasad dla 95% ludzi. Ale popatrz: gdy chodzisz w ciemnym pokoju, potykasz się, nie znając zasad(rozkładu mebli). Gdy nauczysz się, rozkładu, zaczynasz poruszać się sprawniej. Ale gdy zapalisz światło...Wtedy w naturalny sposób ...nikt nie musi ci mówić czy masz iść w prawo czy w lewo. Prawda?
Po prostu to wiesz. To naturalne. Oczywiste.
Jestem zwolennikiem potencjału człowieczego, wewnętrznej mądrości, wewnętrznego mistrza, którego można obudzić. Boskości w człowieku.
Człowiek świadomy, przebudzony nie czyni "zła", czyni tylko to co właściwe i harmonizujace z rozwojem innych. Nikt nie musi mu nic mówić.
Budda też był w takim jasnym pokoju, prawda? Zakładam ze nie tylko on może tam mieć dostęp. To dobro wspólne, nasze duchowe prawo, nasza natura.



ojej jak to ujałeś Po drodze jest tyle piękna! a im szersza twoja świadomość, im więcej widzisz , im więcej rozumiesz, tym świat jaki się jako doskonały i harmonijny!



Wiedziałam że o to spytasz, wszyscy pytają o to gdy opowiadam o moim poglądzie.

Odpowiem Ci tak jak jest to zgodne z moją koncepcją świata a nie koncepcją świata większości
: moje emocje i mój ludzki osąd mówi - oczywiście : "złe".
Ale tylko dlatego, że może nie mam na tyle świadomości by w pełni zrozumieć wędrówkę tej duszy. Czemu wybrała to doświadczenie? Czemu wcieliła się w takie okoliczności? Jeśli ten akt ma ja uzdrowić potem z 1000 wcieleń w których to ona morduje i gwałci? Nie znam planu jej rozwoju.
Patrząc wąsko : "złe". Z szerokiej perspektywy: "hmmm".

Widzisz w moim odczuciu - sami w 100% kreujemy nasze życie.
Czasem świadomie, zwykle nieświadomie. Akcja, reakcja, można to zwać karmą.
Nie ma przypadków. Nie ma sytuacji gdy jesteśmy bezradnymi liśćmi miotanymi falami przypadkowego, okrutnego, bezlitosnego wszechświata.
Nie wierze w taki zimny, przypadkowy wszechświat w którym nie mamy nic do gadania. Tak to czuję.
Ale przyznam Ci że zetknęłam się z reakcją ludzi :"co ty wygadujesz, cierpiący nie wybierają swego losu! Ja możesz być tak bezduszna!"
i wiem że wielu ludzi tak podchodzi do tego typu poglądów.

(ja mówię wtedy zwykle, karma to nie jest coś czego nie da się uniknąć , nie jest okrutna - świadomość wyzwala z karmy, bo wyrzuca poza przymus robienia tego co jest konsekwencją karmiczną)



Ok, to inaczej. A co powiesz o mechanizmie intuicji? Czy kiedykolwiek próbowałeś trenować ją?




Intuicja + odbiór wibracji danej myśli, rzeczy. Oraz praktykowanie świadomości rozróżniającej.
Mam wrażenie, że bardzo wątpisz w potencjał człowieka, w jego boskość i możliwość przejawiania mądrości.
Wiem, że patrząc dokoła, pewnie widzisz masę fanatyzmu, głupoty i zacofania, ale... może nie patrzysz tam gdzie trzeba? Ja koncentruję sie na tym co pozytywne i spotykam mądrych, świadomych ludzi Wybieramy sami - swoją rzeczywistość. Naprawdę świat nie jest taki zły



Umysł jest dwoisty i ma tendencję do dzielenia świata na "good guys" i "bad guys".
Znasz przypowiastkę o szczęściu i nieszczęściu ? W tym artykule ją zacytowałam http://zenforest.wordpress.com/2007/11/19/cierpienie-moze-byc-najcenniejsza-lekcja-historia-dana/

Powtórzę tu - czym innym emocje, osądy[ (To złe! Ten głupi! Tamta wspaniała! - ego to lubi bardzo)
czym innym świadomość i mądrość, która nie ocenia. (wszak to trochę zahacza o zen mistrz mówi: "PO" zamiast "nie czy "tak", pewnie słyszałeś to słówko?
Emocjami reaguje się :"to zli ludzie, samo zło" ale emocje nie rozumieją przyczyn:/
Jaka alternatywa? Skutek taki że można się pogrążać w cierpieniu i płaczu, zadając w nieskończoność to samo pytanie "Czemu ja! Boże, za co?!".
Pytanie które rodzi niezrozumienie, złość, gniew i frustrację. Tylko po co? Po co się tak męczyć? Można zrozumieć i wtedy napięcie i ból lżeją.

Prawda jest taka, że rzeczy i wydarzenia po prostu są.
Jak to ocenimy?
Jak zabójstwo niewiernego ocenia muzułmanin? Jak jedzenie wieprzowiny ocenia żyd? Jak seks pozamałżeński ocenia amisz?
Rzeczy sa złe? Czy dobre? Wg mnie po usunięciu słów "złe i dobre" zostaje tylko jeden wspólny korzeń.
Po prostu są.
Reszta to ludzki osąd.

Pozdrawiam serdecznie!
ZenGarden

co to jest ta cała reszta bez której nie mogą istnieć samodzielne byty?
posiada jakieś właściwości? jakieś cechy?



to znaczy... niech dobrze zrozumiem...
to nie jest byt... ale posiada jego własciwości?
posiada jego cechy?
interesujące



znaczy sie, że buddyzm omija aksjologię szerokim lukiem

opowiedz jak nazwiesz takie zachowanie
wszystko zalezy od mojego widzimisie i od mojej oceny?
dzis to jest dla mnie dobre a.. jutro będzie złe
czy to nie aby relatywizm?
nie dość, że wartości są zmienne to na dodatek decydujesz o tym ty sam
jak mam więc nie traktować cię jako źródła wartości?


czyli ten co rozeznaje jest źródłem poznania tego co dobre i złe
znów tylko on sam decyduje o tym co jest dobre a co jest złe
wygodny ten buddzym
w centrum jest zawsze "ja" ja rozeznuję, ja oceniam, nie ma niczego poza mną



zatem mają inne źródło?
czy są częścią czegoś innego?
czy zło i dobro są poza tym.... co okresliłeś....



a więc jesli to coś... co zaznaczmy nie jest bytem choć posiada jego własciwości.... jest wszystkim co istnieje to jest jednocześnie i dobrem i złem?



a kalu rinpocze ładnie o tym pisał... juz cytowałem


o to jak to było w sferze pragnień i jak poruszały sie w przestrzeni wiatry i jak bogowie ze sfery zaslug tracili swje zasługi i zaczęli odwiedzać tę planetę... najpierw zeby zabierac stąd pozywienie a potem zostali tu na stale

kalu rinpocze o tym pisal

a anagarika govinda tesz calkiem całkiem
pisze o istotach stworzonych z ducha

zawsze się zastanawiam jak to bylo, że oni byli tacy dobrzy - to znaczy my... bylismy tacy dobrzy i z ducha a tak to sie skonczylo

Fajna teoria, jeszcze o czymś takim nie słyszałem, ale podoba mi się


Powiem tak - w buddyzmie czasami wyróżnia się a czasami nie wyróżnia różne światy i istoty. Różne dla różnych szkół. Dla buddyzmu jako całości jedyną ważną i wspólną wszystkim szkołom istotą jest Budda, ze względu na jego doświadczenie, a jedynym ważnym i wspólnym wszystkim szkołom światem jest świat którego doświadczamy.


Uważam tak, w przeciwieństwie do Twojej wiedzy o stworzeniu świata przez Boga, ponieważ w to wierzę, bo to bardzo ważna część mojej religii a wypadkowa nauk jakie odebrałem i osobistych przeżyć jakich doświadczyłem, sugeruje, że to nie jest czcza paplanina - mam przebłyski tego czym może to być i uważam to za korzystne dla mnie i dla wszystkich.

Nie ma źródła obiektywizmu. Obiektywizmu nie da się znaleźć nigdzie konkretnie, bo on jest wszędzie i zawsze, tylko mając o nim jakąś opinię zmieniasz go w subiektywizm.


Straciłem 80% czasu odpisywania na Twojego posta nad tymi ostatimi pytaniami. Nie jestem w stanie na nie odpowiedzieć sensownie w ramach nauk buddyjskich.

Czy w buddyzmie jest definitywna odpowiedź na pytanie: "Czy należy dążyć do Oświecenia?"?

Nauka Buddy pozbawiona jest tego, co występuje w największych religiach teistycznych, czyli nie narzuca nikomu niczego, również dążenia do oświecenia, a tylko ujawnia taką sposobność.

Czyli jak: może być, że dla danego człowieka będzie lepiej, jeśli nie osiągnie oświecenia?

Lepiej raczej nie, bo celem nauk Buddy jest wyzwolenie od cierpienia, czego każdemu warto życzyć, ale nie wszyscy są na to gotowi, bądź nie mają fizycznej możliwości...

Można nie spotkać zrozumiałych dla siebie nauk (różne szkoły mają różne nauki, co jest związane z różnicami w pojmowaniu świata przez różnych ludzi). Można też być tak zaobserwowanym swoją własną wizją rzeczywistości, że nauki Buddy zostaną "z automatu" odrzucone jako bzdury sprzeczne z naszą wizją świata i naszą wizją zdrowego rozsądku. Można być też zepsutym i wtedy buddyzm będzie się nam jawił np. jako frajerstwo dla mięczaków, a nie dla takiego ostrego indywiduum jak my

Nawet jeśli uznamy buddyzm za coś OK i że chcemy być Oświeceni, to i tak to może nie wystarczyć - przekazy buddyjskie mówią o wielu ludziach, którzy praktykowali przez kilka kolejnych odrodzeń, nim osiągnęli Oświecenie. Zdecydowana większość "rdzennych" buddystów stara się po prostu "zbierać zasługi" - pomagać innym i wieść uczciwe, spokojne życie, co ma zapewnić dobre odrodzenia. Droga do Oświecenia jest drogą elitarną, drogą do świętości - często spotykam słowo "święty" przy tłumaczeniu buddyjskich tekstów dotyczących Oświeconych, ich życia i czynów. W krajach o "rdzennym" buddyzmie droga do Oświecenia wiedzie najczęściej przez bramy klasztoru i lata ascezy.

Należy tu też wspomnieć o buddyjskiej wierze w odradzanie się życia. W oczywisty sposób zmniejsza to wewnętrzne i zewnętrzne naciski w ramach buddyzmu. Świadomość tego, że to co wypracujemy wróci do nas w ten czy inny sposób w przyszłych żywotach, ogranicza pośpiech, pochopność i przymus oraz zachęca do ciągłego rozwoju, bowiem śmierć nie jest końcem i nicością.

Dlatego też na wschodzie nie kładzie się nacisku na dążenie do Oświecenia. Natomiast w przypadku "zachodniego" buddyzmu, ze względu na ogólną niechęć ludzi naszej cywilizacji do praktyk religijnych, brak wschodnich wzorców kulturowych i społecznych, oraz ze względu na wybujałe oczekiwania ludzi wychowanych w naszej cywilizacji, Oświecenie jest tu częściej stawiane jako główny cel praktyki.

To jak to w końcu jest, buddyzm uważa ze ciało i dusza sa nietrwałe i giną po śmierci czy odradzają się (czyli istnienie reinkarnacji)?


Pozdrawiam
ZenGarden

Dusza nie umiera bo dusza nie istnieje.
Skoro nie ma duszy, nie odradza się nic co można uznać za tę poprzednią, zmarłą osobę. To jest po prostu kolejne życie - życie będące wynikiem poprzedniego, ale nie będące tożsame z poprzednim życiem. Nowe życie jest wynikiem karmicznych nasion z poprzedniego - tym co tak naprawdę się odradza, są nasze lęki, pożądanie, fiksacje, pragnienia i różne splamienia - dlatego, gdy uda się urzeczywistnić Oświecenie, gdy wszystkie trucizny i iluzje zostają zneutralizowane i rozpuszczone, cykl odrodzeń zostaje przerwany - nie ma już niczego, co mogłoby się odradzać.

Dlatego można praktykować przez kilka odrodzeń, jednak to nie tyle "my" praktykujemy, co w kolejnych odrodzeniach zostają wyrwane kolejne karmiczne chwasty - każdy taki żywot praktyki zostawia po sobie coraz słabsze karmiczne nasiona, co powoduje, że z każdym takim żywotem coraz łatwiej rozwiać ostateczne iluzje i osiągnąć Oświecenie.

W Theravadzie wiąże się to z pojęciem przebudzenia i "wejścia-w-strumień":
Za http://sasana.wikidot.com/czym-jest-buddyzm-theravada

Dziękuje za precyzyjne wyjaśnienia, nigdy sie nie wczytywałam w takie materiały To faktyczne istotne odróżnienie od wizji duszy wg chrześcijan.

Pytanie trochę poza tematem :
Czy buddyzm lub powiązane nauki mówią coś o czakramach w ciele ludzkim?

Czy (jeśli tak) wg buddyzmu struktura energetyczna to coś czasowego(jednorazowego na każde wcielenie), co pojawia się wraz z ciałem a potem rozprasza się?

Ja je widzę u ludzi (z tym że jeszcze z kolorami) w mniej więcej ten sposób :http://www.akademiazdrowia.eu/img/obrazy/1156964836swietliste%20energie.jpg


Pozdrawiam
ZenForest

W buddyzmie jako monolicie? Nie.
Coś takiego może być w szkołach buddyzmu Wadżrajany. Niestety, nauka tych szkół jest dla mnie zupełnie niezrozumiała, zbyt obca mojemu pojmowaniu świata i przez to nie interesuję sie nimi. Poszukaj może na forum Budda.pl - są tam działy tematyczne dotyczące poszczególnych tradycji - poszukaj w działach o Jungdrung Bon i tradycji tybetańskiej.