Teresa od Jezusa (1515-1582)

„Niech ten, kto nie ma mistrza uczącego modlitwy, zwróci się do chwalebnego świętego Józefa, nie będzie błądził w drodze!”

„Chciałabym przekonać wszystkie dusze, że powinny mieć nabożeństwo do tego chwalebnego świętego. Długie doświadczenie pokazało mi ogrom łask, jakie nam wyjednał u Boga. Nie znałam żadnej osoby, mającej do niego prawdziwe nabożeństwo i darzącej go szczególną czcią, by nie wzrastała w cnotach. On sprawia, że dusze, które się do niego zwracają, czynią postępy w zachwycający sposób”



bł. Jan XXIII (1881-1963)

Obecność św. Józefa w ogrodzie Kościoła porównać można do skromnego polnego kwiatu: nawet go nie widać, ale czujemy jego zapach

Ufajcie mu, on mówi niewiele, nieraz nic, ale dużo może.

Już w momencie, gdy pojawia się jakaś trudność, zwracam się do niego i natychmiast czuję, że zostałem wysłuchany.

św. Augustyn (+430)

„Niech Bóg wypleni z serc waszych obrazę i pychę. Wielu bowiem wiedząc, że obrazili braci swoich, nie chcą powiedzieć: przebacz mi. Nie wstydzą się grzeszyć, a wstydzą się prosić o przebaczenie. Nie wstydzą się nieprawości, a wstydzą się pokory.
[…]
Proście więc bracia o przebaczenie bliźnich swoich. Czyńcie z braćmi swoimi to, co powiedział Apostoł: „Przebaczając sobie nawzajem jako i Bóg przebaczył nam w Chrystusie” (Ef 4,32). Czyńcie to, nie wstydźcie się prosić o przebaczenie. To samo mówię wszystkim: mężom i kobietom, możnym tego świata i prostaczkom, świeckim i duchownym, muszę to powiedzieć i sobie samemu.”

źródło:
Św. Augustyn Wybór mów ATK Warszawa 1973

św. Jan od Krzyża (1542 – 1591)

O SŁOWIE BOŻYM
(Del Verbo divino)

Dziewica Przenajświętsza
Ze Słowem Bożym w łonie
Do ciebie przyjdzie z drogi,
Jeśli Jej dasz schronienie.

Wszystkie łaski, owoce, przywileje i dary, które otrzymujemy z rąk Boga Ojca Niebieskiego pochodzą z zasług najświętszej męki i Smierci Pana naszego Jezusa Chrystusa, której owoce trwają w bezkrwawej Ofierze Mszy Swiętej.

św Tomasz z Akwinu

Sługa Boży- Kardynał Stefan Wyszyński (1901 – 1981), Zapiski więzienne(fragmenty)

4.VI.1954, piątek

Verbum Caro.

Od chwili, gdy Słowo w łonie Dziewicy Ciałem się stało, aby się "Człowiek na świat narodził", Bóg tak upodobał sobie w tym sposobie, że wraca do wnętrza ludzkiego, jakby ziarno pszeniczne, w każdej Komunii świętej, by przez to ponowne wcielenie mógł się z Boga rodzić każdy człowiek. Odtąd Chrystus ukrywa się starannie w łonie ludzkim, aby się w każdym powtarzało Boże Narodzenie. Eucharystyczny Bóg szuka nieustannie swego Betlejem, swego żłóbka. Często brak dlań miejsca w gospodzie; ale kto Go przyjmie, stajnia jego zmienia się w świątynię, a człowiek jest ubóstwiony.

Eucharystia rodzi nowy rodzaj ludzki. Jest kolebką nowej ludzkości - ciężarnej Bogiem; ludzkości rodzącej Boga światu, roznoszącej Boże Ciało do wszystkich zakątków życia, wnoszącej Boże życie do wszystkich grobów. Dlatego Eucharystia jest Zmartwychwstaniem, bo ona nieustannie kiełkuje w duszach ludzkich nowym życiem, które odwala i rozsadza zmurszałe kamienie zamierającego świata. To jest "Uroda życia", to jest "Przedwiośnie", to jest "Bunt młodych", "Rewolucja niemowląt i ssących", "Zmartwychwstanie i żywot".

5.VI.1954, sobota.



Ave verum Corpus, natum de Maria. - Nie umiem, Matko, tak uczcić Gościa mej duszy, jak by należało. Pozwól, że wyręczę się Twoimi słowami. Wszak Ty jedna umiałaś rozmawiać z Synem Twoim... Pozdrawiam Go całą Twoją dziewiczą niepokalanością, całą Twoją pokorną uległością, całą żywą wiarą, gorącą miłością, szczególną troskliwością, całym Twoim współdziałaniem i współcierpieniem, całą Twoją nieodstępną bliskością, całą świętością Twojej duszy, każdym drgnieniem Twego serca, każdym aktem Twej myśli, każdym ruchem Twoich dłoni, każdym krokiem Twoich dziewiczych stóp, każdym momentem Twego wyjątkowego życia, całym dokonaniem Twej służby Panu...

***
Gdy czuję obecność Twoją w mej duszy, spraw, Chryste, bym zupełnie zapomniał o sobie. Bym przestał myśleć o sobie i mówić Ci o sobie. To tak nieciekawy i taki ubogi temat! Pragnę myśleć o Tobie, mówić o Tobie i uwielbiać Ciebie. Pragnę Ci dziękować, że jesteś, żeś jest Słowem, żeś jest Synem Ojca, żeś chciał przyjąć ciało z Dziewicy, żeś chciał spocząć w żłobie betlejemskim, żeś chciał okazać się pasterzom i Mędrcom, żeś chciał chodzić po ziemi, żeś chciał być i w świątyni, i w Kanie, i nad Tyberiadą, i w Gerazie, i w Betanii, i w Jerycho, i przed Piłatem, i na Kalwarii, i na Górze Oliwnej... Pragnę oglądać Ciebie, idąc ślad w ślad za Tobą. Cóż to może być za cudowna rozmowa - o Tobie! Czuwaj nade mną, bym myślał tylko o Tobie, gdy Ty wstąpisz w dom mój.

źródło:
Sługa Boży- Kardynał Stefan Wyszyński
Zapiski więzienne
http://www.nonpossumus.pl/nauczanie/ksi ... wiezienne/

św. Leon Wielki (+461)

"Dziś narodził się nam Zbawiciel, radujmy się, umiłowani! Nie miejsce na smutek, gdy rodzi się życie, pierzchnął lęk przed zagładą śmierci, nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia (...) Poznaj swoją godność, chrześcijaninie! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc dawne obyczaje twego poniżenia i już do nich nie wracaj!".

"Bóg się uniża"

I w Betlejem przychodzi na świat nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus! Nie ma dla Niego miejsca w gospodzie; rodzi się w stajni. A Matka Jego owija Go w pieluszki i kładzie w żłobie (Łk 2,7). Zimno. Ubogo. Jestem małym sługą Józefa. Jaki dobry jest Józef! Traktuje mnie jak syna. Wybacza mi nawet, gdy biorę Dzieciątko na ręce i godzinami powtarzam Mu słowa pełne słodyczy i tkliwości...! I całuję Go – ucałuj Go również! I tańczę Mu, śpiewam Mu i nazywam Go Królem, Miłością, moim Bogiem, moim Jedynym, moim Wszystkim...! Jak śliczne jest Dzieciątko... i jakże krótka jest ta dziesiątka! (Różaniec święty, 3. tajemnica radosna)

Najpierw spędza dziewięć miesięcy w łonie swojej Matki, tak jak każdy człowiek, z nadzwyczajną naturalnością. Pan aż nadto wiedział, że ludzkość odczuwała naglącą potrzebę Jego osoby. Dlatego tak bardzo pragnął przyjść na ziemię, żeby zbawić wszystkie dusze: ale nie przyspiesza tej godziny. Przyszedł w swoim czasie, tak jak przychodzą na świat pozostali ludzie. Od poczęcia do narodzenia nikt – poza św. Józefem i św. Elżbietą – nie dostrzega tego cudu: oto Bóg, który nadchodzi, aby zamieszkać wśród ludzi.

Zadziwiająca prostota otacza również Narodzenie: Pan przychodzi bez rozgłosu, nikomu nieznany. Na ziemi tylko Maryja i Józef uczestniczą w tej boskiej przygodzie. A potem pasterze, których powiadamiają aniołowie. Później zaś owi Mędrcy ze Wschodu. W ten sposób dokonuje się transcendentalne wydarzenie, przez które niebo łączy się z ziemią, a Bóg z człowiekiem.

Jak możliwa jest taka zatwardziałość serca, która sprawia, że przyzwyczajamy się do tych scen? Bóg się uniża, żebyśmy mogli się do Niego zbliżyć, żebyśmy mogli odpowiedzieć na Jego miłość swoją miłością, żeby nasza wolność poddała się nie tylko na widok wspaniałości Jego potęgi, lecz również wobec cudu Jego pokory.

Oto wielkość Dzieciątka, które jest Bogiem: Jego Ojcem jest Bóg, który uczynił niebiosa i ziemię, a Ono jest tam, w żłobie, quia non erat locus in diversorio, bo dla Pana całego stworzenia nie było na ziemi innego miejsca. (To Chrystus przechodzi, 18 )

św. Josemaria Escriva de Balaguer

"Jezus poszukuje nadal mieszkania w twoim sercu"
Jezus narodził się w grocie w Betlejem, jak mówi Pismo Święte, „gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie”. – Nie oddalam się od prawdy teologicznej kiedy mówię, że Jezus poszukuje nadal mieszkania w twoim sercu. (Kuźnia, 274)

Nie minę się wcale z prawdą, jeśli wam powiem, że Jezus wciąż szuka schronienia w naszym sercu. Powinniśmy prosić Go o przebaczenie za naszą własną ślepotę, za naszą niewdzięczność. Powinniśmy prosić Go o łaskę, żebyśmy nie zamknęli przed Nim nigdy drzwi naszej duszy.

Nasz Pan nie ukrywa, że całkowite posłuszeństwo woli Bożej wymaga wyrzeczenia i oddania, ponieważ Miłość nie domaga się praw: chce służyć. On pierwszy przebył tę drogę. Panie, jakie było Twoje posłuszeństwo? Usque ad mortem, mortem autem crucis – aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Trzeba wyjść poza siebie, skomplikować sobie życie, stracić je z miłości do Boga i dusz. Oto ty chciałeś żyć i nie chciałeś, aby coś ci się stało, Bóg jednak zapragnął czegoś innego. Istnieją dwie wole: powinieneś sprostować swoją wolę tak, aby utożsamić ją z wolą Bożą; a nie naginać wolę Bożą do swojej.

Patrzyłem z radością na wiele dusz, które wszystko w życiu postawiły na jedną kartę – tak jak Ty, Panie, usque ad mortem – spełniając wymagania woli Bożej: poświęciły swój trud i swoją pracę zawodową służbie Kościołowi, dla dobra wszystkich ludzi.

Nauczmy się być posłusznymi, nauczmy się służyć: nie ma lepszego panowania nad pragnienie dobrowolnego oddania się na służbę innym. Kiedy czujemy, że wzbiera w nas duma, pycha, która każe nam myśleć, że jesteśmy nadludźmi, to jest to właśnie chwila, żeby powiedzieć „nie”, żeby powiedzieć, że naszym jedynym tryumfem ma być tryumf pokory. W ten sposób utożsamimy się z Chrystusem na Krzyżu, nie niechętnie, pełni niepokoju czy na siłę, lecz radośnie, ponieważ ta radość, płynąca z zapomnienia o sobie, jest najlepszym dowodem miłości. (To Chrystus przechodzi, 19 )

św. Josemaria Escriva de Balaguer

Ludwik z Grenady (1504 – 1588)

"Zwrócmy uwagę, że ledwie Chrystus sie narodził, a już Herod nastaje na Niego, by Go zabić. Podobnie, ledwie Chrystus narodzi się w waszym sercu, a już znajdzie się kilku Herodów, by mu odebrać życie. Świat ze swymi prześladowaniami, ciało ze swymi przyjemnościami, fałszywi przyjaciele ze swoimi radami, demon ze swymi sztuczkami - na wyścigi starać sie będą wyrwać was z waszych dobrych zamiarów, to jest zamordować Chrystusa ledwie narodzonego w waszej duszy. Jak niewiasta z Apokalipsy, uciekajcie na pustynię, szukajcie samotności, unikajcie ludzi, szczególnie zaś tych, którzy mogą spowodowac waszą zatratę. Zwróćcie tylko uwagę: Jezus czuł się bezpieczniej wsród Egipcjan niż wśród Żydów, w kraju niewiernych niż w kraju ludu Bożego. Także chrześcijanin jest w większym bezpieczeństwie u pogan niż między chrześcijanami cielesnymi i o rozluźnionej dyscyplinie. Nieprzyjaciel publiczny jest mniej groźny niż skryty zdrajca: wilk, chociaż jest wilkiem, jest mniej groźny niż wilk w owczej skórze."

Św. Jan Chryzostom (+ 407)

„Od samego początku trzeba być przygotowanym na pokusy i niebezpieczeństwa. Patrz, zaraz od niemowlęctwa to się dzieje. Albowiem po narodzeniu tyran pieni się gniewem, następuje ucieczka i przeniesienie do obcego kraju, a Matka nic nie zawiniwszy, chroni się do kraju barbarzyńców, abyś i ty, słysząc o tych rzeczach, a będąc powołany do spraw duchowych, nie trwożył się, jeśli znajdziesz się w ciężkich cierpieniach i tysiącznych niebezpieczeństwach, i abyś nie mówił: „Cóż to takiego? Powinienem zostać ukoronowany i sławiony, powinienem być sławnym i znakomitym.” Mając jednak ten przykład, masz wszystko mężnie znosić, wiedząc, że ludzie żyjący sprawami duchowymi w pierwszym rzędzie są wystawieni na pokusy”.

św. Faustyna Kowalska (1905 - 1938)

450 O, jak słodko jest trudzić się dla Boga i dusz. Nie chcę spoczynku w boju, ale walczyć będę do ostatniego tchu życia o chwałę Króla i Pana swego. Nie złożę miecza, aż mnie wezwie przed tron swój; nie lękam się ciosów, bo tarczą moją jest Bóg. Lękać się powinien nas wróg, a nie my wroga. Szatan tylko pysznych i tchórzliwych zwycięża, bo pokorni mają moc. Nie zmiesza ani [nie] zatrwoży nic duszy pokornej. Skierowałam lot swój w sam żar słońca i nic mi go obniżyć nie zdoła. Miłość więzić się nie da, jest swobodna jak królowa, miłość dosięga Boga

499 Każda walka mężnie zniesiona przynosi mi radość i pokój, światło i doświadczenie, odwagę na przyszłość, cześć i chwałę Bogu, a mnie ostatecznie nagrodę.

706 29.[IX]. W dzień św. Michała Archanioła widziałam tego Wodza przy sobie, który mi powiedział te słowa: Zlecił mi Pan, abym miał o tobie szczególne staranie. Wiedz, że jesteś nienawidzona przez zło, ale nie lękaj się. Któż jako Bóg! — I znikł. Jednak czuję jego obecność i pomoc.

źródło:
Święta s. M. Faustyna Kowalska. Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Wydawnictwo Księży Marianów. Warszawa 2000

"Zadanie rodziców jest bardzo ważne"

Podziwiaj dobroć naszego Ojca Boga: czyż nie napełnia cię radością pewność, że twój dom, rodzina, kraj - które kochasz szalenie - stanowią materię do uświęcenia? (Kuźnia, 689)

Wzrusza mnie, kiedy Apostoł określa chrześcijańskie małżeństwo jak sacramentum magnum - wielki sakrament. Również z tego wnioskuję, że zadanie rodziców jest bardzo ważne. – Uczestniczycie w twórczej mocy Boga i dlatego miłość ludzka jest święta, szlachetna i dobra: jest radością serca, której Pan - w swej miłościwej opatrzności - chce aby niektórzy dobrowolnie się jej wyrzekliśmy. - Każde dziecko, które daje wam Bóg, jest wielkim błogosławieństwem boskim, nie bójcie się dzieci! (Kuźnia, 691)

W moich rozmowach z tyloma małżeństwami powtarzam, że póki żyją oni i ich dzieci, muszą pomagać im stawać się świętymi, chociaż wiemy, że na ziemi żaden z nas świętym nie będzie. Będziemy tylko walczyć, walczyć i walczyć. I dodaję: wy, matki i ojcowie chrześcijańscy, jesteście wielkim duchowym motorem, który waszym bliskim nadaje mocy Bożej, do tej walki - by zwyciężali, aby stali się świętymi. Nie zawiedźcie ich! (Kuźnia, 692)

Nie bój się kochać innych ludzi z miłości do Niego; i niech cię nie martwi to, że jeszcze bardziej kochasz swoich bliskich, zważywszy, że skoro ich tak bardzo kochasz, powinieneś Jego kochać miliony razy mocniej. (Kuźnia, 693)

Zażyłość z Chrystusem zobowiązuje cię do dawania owoców. - Owoców, które zaspokoją głód ludzi, kiedy spotykają się z tobą w pracy, w towarzystwie, w środowisku rodzinnym... (Kuźnia, 981)

sw. Josemaria Escriva de Balaguer