Kto postrzega świat na sposób właściwy?

My,postrzegając go jako zmienny czy Bóg,który...nawet nie można powiedzieć,ze postrzega,bo wygląda na to,że nie ma dla Niego różnicy między aktem woli a postrzegania,ale w każdym razie wszechświat jawi mu się jako niezmienny?

Zapewne Bóg, czy nie wynika z więc z tego,że nasze postrzeganie świata jest wadliwe-zgodnie z Jego życzeniem?

Oczywiście, że nie. Cały problem jednak w tym, że o Bogu w sensie absolutnie doskonałym nie za wiele możemy powiedzieć, chyba tylko tyle, że „Jest” – no… można jeszcze dodać kilka paradygmatów z przedrostkiem „Wszech” coś tam i nic więcej. Wszystko inne co przypiszemy Bogu będzie subiektywne i będzie dotyczyć świat niż Jego samego. O ile Bóg absolutny jest niezmienny to świat który powołał do istnienia – przeciwnie - jest dynamiczny, ciągle się zmienia, jest nietrwały, czasowy, względny, subiektywny, relatywny, czyli najogólniej - niedoskonały, bo z nieskończoności może powstać tylko skończoność (cząstkowość), a z doskonałości tylko niedoskonałość.

Stad można wysnuć wniosek, że chociaż Bóg, sam jest doskonały to jednak jego twory są niedoskonałe - cząstkowe (co oczywiście nie musi wcale oznaczać że są złe)



Pozwiedzałbym w ten sposób – Bób jest kamieniem ale kamień nie jest Bogiem

Ja wiem...co do Boga może to bym się i zgodził,ale Bób to raczej warzywo.

Dzień Dobry.
Widzę, że Pańskie wnioski są szalenie zbliżone do moich. Jakiś czas temu
prowadziłem dyskusję na ten temat:
http://www.forum.ateista.pl/showthread.php?t=1710

Czy zajmuje się Pan klasyczną filozofią grecką?

Pozdrawiam.

Nie... Ja zajmuję się klasyczną filozofią łacińską. Święty Tomasz i Święty Augustyn ale niejsza o to.

Co do przypisywania cech. Przypisywane Bogu cechy przez nas nie są przypisywane dobrowolnie przez nasze wyobrażenia ale przez konieczność.

Zobaczcie:
Skoro Bóg jest doskonały to musi być niezmienny i nieporuszalny. Dlaczego? Bo co poruszalne to zmienne i nie jest nieskończenie potężne. A co zmienne to nie wieczne. A co nie wieczne to niedoskonałe. A co niedoskonałe to Bogiem nie może być.

Więc Bóg jest niezmienny.

Dalej (Uwaga teraz nowe kwestie)

Skoro tak to Bóg jest wieczny. Bo co nie jest wieczne to podlega zmianie.
A co za tym idzie. Bóg jest zawsze. Nie może przestać ani zacząć istnieć.
A Co za tym idzie to to że Bóg jest prosty. Czyli nie jest złożony z aktu i możności. Zobaczcie na np. Kamień. To byt złożony. Dlaczego? Bo jest w spoczynku. Czyli w gotowości (Możności) do ruchu. Ktoś go podnosi i rzuca nim. Kamień ten nie jest już w gotowości do ruchu ale jest w ruchu aktualnie. Czuli widzimy że jego stan (Spoczynku i ruchu) może ulec zmianie. Bóg zaś jest niezmienny. Zatem w Bogu nie ma złożenia.


Takie oto tezy przedstawiam. Czy zgadzacie się z tym że Bóg jest:

- Wieczny,
- Zawsze
- Niezłożony.

Proszę o odpowiedź. Sami widzicie że nie przypisuję to cechy Bogu co przeczą jego doskonałości ale tylko te co muszą w Nim być jeżeli chcemy go nazwać doskonałym.

Witam Pana.
Wywodzili oni całą swoją wiedzę filozoficzną ze starożytności.
Czy nie warto więc poznać pierwotne i oryginalne myśli takich postaci jak Pitagoras, Parmenides, Platon czy Arystoteles?



To stara teza Parmenidesa, o której mówił także Platon. Jednia starożytnych filozofów jest najwyższym rozumieniem filozofii.



Napiszę Panu szczerze - nie sądzę, ażeby na tym forum ktoś Pana zrozumiał i docenił. Sprawy o których Pan pisze są poza pojmowaniem przez ludzi przeciętnych, zwykłych. Zarezerwowane są dla ludzi o większej wrażliwości filozoficznej, którą jak widzę Pan posiada...
Pozdrawiam i zapraszam do przeczytania moich postów na portalu ateista.pl

Andrzej Kosela
Fundacja Pitagorasa.

Dawaj Sebastian88, dawaj dalej. Aż dojdziemy do Absolutu ze wschodnich filozofii zamiast osobowego boga.

Jeśli Bóg jest niezłożony, to nie może być osobowy - nie istnieje niezłożona osobowość, jaźń jest konstruktem i nie zawiera nic pierwotnego i istniejącego niezmiennie samo w sobie.

Ja nie zameirzam kłucić się co do nazewnictwa osób Boskich. Grecy nazywają je Hipostazami. Łacinnicy zaś nie mieli tak rozbudowanego języka i nazwali je po prostu "Persona" czyli osoba. I w ten sposób zaczęły się kłutnie pomiędzy kościołem wschodnim i zachodnim. I Osoba i Hipostaza jest czymś zupełnie samoistnym. Różnią się tylko nazwami. A że nie sprzeciwia się to niezłożoności w Bogu udowodnimy później.

Teraz zajmę się tym zagadnieniem:

Czy w Bogu istota jest różna od istnienia?
Nie. Bo jest niezłożony. Jeśli w Bogu czym innym była by istota a czym innym istnienie to jego istota była by zależna od istnienia. Czyli była by w możności do istnienia. W Bogu zaś tego nie ma bo jest niezmienny.

Czyli w Bogu istota jest tym samym co istnienie.

Zgadzacie się z tym?

Poza tym nie jest to filozofia wschodu ale jakbyś wiedział filipiarzu to jest to Streszczenie Teologi dokonanej przez Św. Tomasza z Akwinu.

Jakbyś nie wiedział jest to także filozofia wschodu, tylko nie ma Boga tylko Absolut.

Zdefiniuj:
- "istota" (1) - byt?
- "istota" (2) - substancja?
- "istnienie"
- "osoba"

Zgadzam się z Panem. Chrześcijaństwo wiele zawdzięcza platonizmowi.

Ja równierz z Panem się zgadzam, Panie Andrzeju a najlepszym tego przykładem to Św. Augustyn. O którym mówi się że "Ochrzcił" Platona.

Na proźbę Filipiarza:

Istota to to czym coś jest.
Istnienie to to czy to coś jest.

A co do "Osoba" to jeszcze dojdziemy i do innych terminów też.

Filipiarzu chciałbym cię uspokoić bo te rozwarzania nie odstępują od wiary chrześcijańskiej.


- Zastanówmy się czy Bóg Potrafi myśleć?

- Tak.

- A czy Bóg jako istota nieskończenie doskonała i wielka może się kiedykolwiek pomylić, zbłądzić?

- Niemożliwe!

- W takim razie w Bogu jest sama prawda tak?

- Tak.

- Jeśli zaś w Bogu istota jest tym samym co istnienie to Bóg jest swoim myśleniem. Jeśli czym innym w Bogu jest myślenie a czym innym on sam to myślenie jest w możności do jego istoty. To zaś w Bogu jest niemożliwe, bo świadczy o niedoskonałości.

- Zgadzam się.

- Jeśli więc w Bogu myślenie jest nim samym a w dodatku jest tylko prawdą to:

- Bóg sam jest prawdą!

- Doskonale.

Dlatego Chrystus mówi "Jam jest: Drogą, Prawdą i Życiem."

Bóg jest Prawdą. Zgadzacie się z tym?

Czyż nie jest to piękne?

Że rozumem można udowodnić że Bóg jest prawdą?

Dlatego pokochałem filozofię.

Jakkolwiek tezy Tomasza na temat istoty Boga są jak najbardziej piękne i wzniosłe, odwołujące się do największych osiągnieć starożytnej filozofii greckiej, to jednak zbyt wielkie ich wiązanie z teologią pierwotnej gminy Jezusa może być już poczytane za lekką "nadinterpretację" w kręgu akademickim. Mało mamy tak naprawdę solidnych informacji o tym czego tak naprawdę nauczał Jezus. Wiemy natomiast napewno, iż teologia Pawła z Tarsu różniła się od tez platonizmu, choć byli niektórzy (jak np. Klemens czy Orygen), którzy próbowali łączyć te systemy.

Z drugiej strony mamy całę tradycję szkół pogańskich dość mizernie oceniajacych różne sekty chrześcijańskie/gnostyczne, jak np. słynny traktat Plotyna przeciwko gnostykom, czy dzieło Porfiriusza "Przeciwko chrześcijanom".

Czy w takim razie Bóg jest niezmienny skoro myślenie to zmienność?
Niemożliwe.

Wiec skoro jest zmienny to czy może być doskonały?
Nie nie może.

Więc skoro okłamał nas o swojej doskonałości to czy może być prawdą?
Nie. Bóg jest fałszem!

-Właśnie.