Mam trudne pytanie które mnie nurtuje.Otoz aktualnie jestem w ciazy z narzeczonym jeszcze razem nie mieszkamy ale pragniemy na czas kiedy urodzi sie dziecko.Bo chcemy sie cieszyc razem dzieciatkiem opiekowac sie nim.Czy musimy mieszkac osobno.Czy to nie jest jakis powod lub usprawiedliwienie w takiej sytuacji.Chce dodac ze mamy juz zaplanowany slub,wiec wszytsko idzie w dobra strone.Tylko czy zamieszkanie na 4 miesiace przed slubem bedzie grzechem ciezkim,lub grzechem przeciwko Duchowi Świętemu :( naparwde jest mi z tym ciezko co zrobic??

Tak, będzie to grzech. Jak poczęcie dziecka przed ślubem. Należy poczekać do ślubu i wówczas zamieszkać razem jak Pan Bóg przykazał. Po co zawalać się kolejnymi grzechami? Lepiej poczekać i nikogo nie krzywdzić.

Nie będzie to grzech póki nie będziecie współżyć.

Chyba lepiej zamieszkajcie razem. Mniejsza o dalsze współżycie... skoro z dotychczasowego współżycia jest już dziecko w drodze. Ślub tak czy inaczej w planach... Z doświadczenia wiem, że lepiej i łatwiej żyje się razem (ja akurat nie mam doświadczeń związanych z dzieckiem, ale myślę że wtedy tym bardziej)... a kwestie grzechu, nawet jeśli, pozostawiłabym na marginesie.

Zależy co ważniejsze- czy własne zadowolenie ze wspólnego mieszkania, czy relacja jaką posiadam z Bogiem. Jeden grzech nie zezwala na popełnianie następnych. Raczej proponuje spowiedź i czystość do ślubu. A mieszkać osobno.

Czyli jak bedziemy mieszkac po jednym dachem ale nie bedziemy współzyc to to nie jest grzech??Mi naprawde tu nie chodzi o to zeby razem zamieszkac zeby było fajnie itd.tylko o to ze bedziemy mieli dziecko chce zebysmy sie stali rodzicami pomagajacymi sobie nawzajem.(zaznaczam ze zamieszkalibysmy razem z jego rodzicami )

zielona_mrowko nie zapominaj że w konfesjonale też siedzi człowiek który może tak samo powiedzieć głupoty jak my tu na forum. Bo nie chodzi o to czy mówi to ksiądz czy nie-ksiądz ale czy mówi jakie jest stanowisko Kościoła, czy jak jemu się wydaje, lub jak jest wg jego światopoglądu. A stanowisko Kościoła jest takie: samo zamieszkanie razem nie jest grzechem. Ale fakt możliwości powstania zgorszenia powinien wspólne zamieszkanie wykluczyć, ponadto Kościół w takim przypadku domniema współżycia. A czy takowe będzie czy nie to już wasza sprawa.

mrówko,
Ale jednak: siedzi tam w konfesjonale człowiek. Który tak samo jak my, może mieć rację, może mówić rzeczy mądre, albo i tak głupie że aż zęby bolą. Może udzielić rady doskonałej dla danej sytuacji, a może udzielić wręcz fatalnej i destrukcyjnej. Dowód? Od spowiedników często otrzymuje sie rozbieżne instrukcje, opinie, rady - zależnie od prywatnych poglądów, wieku spowiednika i... może np. uczelni na której się kształcił.
Każdy z nas może doradzać, skoro o radę został poproszony, tym bardziej że intencje mamy dobre.
Mówię - na bok kwestie tego czy fajnie, czy niefajnie mieszkać razem. Na bok grzech, czy nie grzech. Mieszkajcie razem, niech się przyszły mąż wprawia do roli ojca, niech ma trochę czynnego udziału w przebiegu tej ciąży...

Tak samo jak dziecko będzie potrzebować ojca, tak kobieta w ciąży potrzebuje opieki. A kto się zaopiekuje nią lepiej niż ojciec dziecka?

tak. ale... problem nie jest jedynie natury dobrej rady. chodzi także o kwestię grzechu, gdzie ksiądz powinien się wypowiadać, bo on ma władze zatrzymywania i odpuszczania ich.

Ja myślę że matka przyszłej matki też świetnie się córką zajmie. Nie przesadzajmy. Poza tym nikt nie mówi że nie mają się widywać. Ba, mogą spędzać ze sobą całe dnie, ale na dochodzenie.

Z tym że kwestia w tym że ksiądz nie udzieli rozgrzeszenia gdy będą ze sobą mieszkać (już na prawach małżeńskich). Więc i spowiedź jest bezzasadna.

zaraz zaraz, szumi, co Ty mówisz?
że mieszkanie razem jest grzechem nie do odpuszczenia?
no proszę Cię, albo ja źle zrozumiałam, albo to się śmieszne robi, toż nawet zabójcom się odpuszcza... no ale pewnie źle zrozumiałam, jaśniej więc poproszę.

a co do mocy zatrzymywania lub odpuszczania grzechu przez księdza, to nadal uważam, że ksiądz tak jak i urzędnik może wydać różną decyzję... nawet jeśli jakoś tam ogólnie się kierują (księża) pewnymi wytycznymi, to jednak mają pewną sferę swobodnego uznania - w tym samym przypadku mogą uznać różnie... no i gdzie tu niby ta prawda, rzekomo przez duże "P"?

Myślę, że nic więcej nie trzeba dodawać co do rozwiązania tego problemu. Pięknie powiedziane.