mam pytanie. chce się po prostu upewnić czy dobrze rozwiązałem swój problem.
Jechałem autobusem i jechała nim też starsza kobieta z dużą torbą. wysiadała na innym przystanku niż ja, jednak pochodzi ona z tej samej miejscowości co ja. Z tego przystanku co wysiadała miała ok. 2km. do domu, z tego gdzie ja wysiadam mam nieco bliżej. coś mi mówiło, żeby jej pomóc i przejść się tą dłuższą drogą, ale nie wysiadłem w pełni świadom, że zaniedbuję okazję od uczynienia dobra. chce iść teraz do Komunii Św. zastanawiam jaka była materia tego grzechu zaniedbania, bo co do świadomości dobrowolności nie mam wątpliwości. sam doszedłem do wniosku, ze nie było ciężkiej materii, chę się jednak upewnić
proszę o szybka odpowiedź.

No raczej nie, zaniedbanie dobra to jedno, ale nawet z nią nie porozmawiałeś.
Może ona nie szła do domu tylko do koleżanki co mieszka 2 kroki od przystanku.

Nie no nie wiem zaniedbanie dobra jest grzechem, ale nie wiem czy w tym przypadku jest to na tyle zaniedbanie żeby nie iść do komunii.

To jest moje zdanie.

poszedłem do Komunii, też mi się wydaje, że nie do konca to była materia ciężka.
proszę jednak wszystkich co się znaja na rzeczy o wypowiedzi, żeby rozwiać wszelkie wątpliwości moje i innych, nie tuylko jeżeli chodzi o konkretny przypadek, ale też o wszystkie inne.

Myślę, że może to Ci pomoże:
http://www.teologia.pl/m_k/zag06-4g.htm

Napisane przez ks. Michał Kaszowski.

Nie patrz na to bezkrytycznie, ale myślę, że warte uwagi. W szczególności punkt drugi: "Jakimi zasadami kierować się przy określaniu stopnia naszej winy?" i pod nim punkty od "a" do "j".

Pozdrawiam

Ja nie dziwie się że masz takie pytanie bo jestem skrypulantem i tez często mam problem w okresleniu stopnia winy, stopnia dobrowoloności itd. Spowiednikowi łatwo powiedzieć że grzech ciężki jest jeśli jst to dobrowolne i swiadome itd Szkoda że nie ma ( albo nie znam) książek które by pomogły młodym ludziom w klasyfikacji grzechu ...ja nie mowie tutaj o próbie unikniecia spowiadania sie z nich bo przy każdej spowiedzi podobne problemy rozwiązuje ze spowiednikiem ale nie bede latał co dwa dni do konfesjonału i pytał się czy moge przystąpić do Ołtarza Pańskeigo czy nie ...

powiem ci szczerze, że może nie jestem skrupulantem, ale mam to samo. kiedyś nawet latałem co kilka dni do spowiedzi, potem zaś po dwóch dniach nerwówy rezygnowałem z Komunii, teraz jest lepiej, choć może dlatego, że do Świąt muszę (wiem, że to głupie słowo) wytrzymać, bo spowiedź mieliśmy w ten poniedziałek, ale i tak każda Komunię przyjmuję z wątpliwościami, które o dziwo często po Komunii ustępują.

Generalnie ksiądz mi powiedział że po spowiedzi nie mam szukać dziury w całej tylko prosic Boga o łaske nadziei abym pokładal nadzieje w miłosiedziu Boga. Ja nawet jak sie najem i boli mnie brzuch to zastanawiam się czy czasem nie popełniłem grzechu " Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu" . Dzisj juz wiem ze to choroba i z tym trzeba walczyć ...

Czasem np cos powiem na kogoś z rodziny ale nie oszczerstwo tylko prawde to zaraz mam myśli że obgadałem , plotkowałem itd ale nie można popadac w skarjność ...szatan jest przyczyną takiuch mysli

Św. Jakub: "Każdy, kto może dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy."

Ale my nie pytamy się czy brak czynienia dobra jest grzechem bo to wiemy.

My nawet nie wiemy czy w tej sytuacji można było zrobić dobrze (Bo nie wiemy nawet czy ta babcia szła do domu czy do kumpeli - nie mamy nawet rozeznania sytuacji)

Oraz czy waga takiego grzechu jest na tyle poważna, żeby nie iść do komunii.

Bo to, że samo nie czynienie dobra podczas okazji jest złem to my to wiemy.

Własnie łatwo podać przykład ale zwykłemu człowiekowi trudno ocenić cieżar winy lub stopień mojej winy. Dla mnie ten cytat pasuje do sytuacji siedze w tramwaju na siedzeniu wchodzi starsza osoba np z parkinseonem a ja dalej siedze mimo że widze ta osoba stoi i nie ma gdzie usiąść. Myśle że to juz jest nie tylko mało chrześcijańskie ale chyba swiadczy o braku kultury i dobrego wychowania.

Dodajmy jeszcze jedną myśl: skąd wiesz, czy ta starsza kobieta w ogóle chciałaby, żebyś jej pomagał? Może przeciwnie - poczułaby się taką pomocą upokorzona?

Co innego, gdyby cię poprosiła. Ale nie zrobiła tego. Dla niej ta sprawa była widocznie mało istotna. Ba. Dla niej sprawa pewnie w ogóle nie istnieje.

A to co innego...
Jeżeli toś nie wiem...połamał se rękę i Ty go chcesz wziąść do szpitala to nie wiesz czy może on sam nie chciał iść pieszo. Gdybać można zawsze. Ważne jest "Traktuj bliźniego jak siebie samego". Jeżeli twierdzisz, że Ty na miejscu tej babci chciał aby ten gość wstał to bym wstał. A jeżeli babcia tego nie chce to jak wstaniesz to powie - nie trzeba.

Jeżeli wczujesz się w tą babcię i stwierdzisz, że ona tego potrzebowało (żebyś ją odprowadził) to jest większa waga, gdy jeżeli widzisz, że ona tego nie potrzebuje. (nawet jeżeli we własnej ocenie się mylisz)