Intencja spowiednika a możliwość uzyskania rozgrzeszenia

vox de profundis

Monika75: Wątek wydzielony stąd:
viewtopic.php?t=16172&postdays=0&postorder=asc&start=0
Posty, których z przyczyn technicznych nie dało się bezpośrednio lub w całości przenieść do nowego wątku, albo też dotyczą obu tematów zostały skopiowane tutaj:

real napisał(a):

mnie sie to zaraz skojarzyło z sytuacją (wymyśloną) gdyby mnie jakiś udawany kapłan spowiadał. czy jego rozgrzeszenie byłoby ważne, gdybym nie miała świadomości, że to oszust?

zielona_mrowka napisał(a):

Real tak, dokładnie na tej samej zasadzie Uśmiech...

vox de profundis napisał(a):

UWAGA!

Zielona mrówka wprowadza w błąd. Ani niekonsekrowane hostie wymieszane z konsekrowanymi nie staną się Ciałem Pańskim, ani "rozgrzeszenie" udzielone przez przebierańca nie będzie ważne.

Wstyd, żeby moderatorzy katolickiego forum mieli tak żenujący poziom wiedzy religijnej.

Proszę o zieloną mrówkę o usunięcie wprowadzających w błąd wpisów i zamieszczenie sprostowania. W przeciwnym wypadku wydruk tego watku pójdzie jutro listem poleconym do arcybiskupa Zimonia.

zielona_mrowka napisał(a):

Pozdrów bpa Zimonia ode mnie

Po pierwsze ja nie znam osoby, która umie z pewnością opowiedzieć się, które z komunikantów to Ciało Pańskie, a które to zwykły chleb, żeby móc je rozdzielić i rozdać wiernym. Tym niemniej nie rozmawiamy o takim rozróżnieniu a o sytuacji wiernego, który przychodząc do stołu pańskiego miałby doznać jakiejś "loteryjki". Wierny przychodząc do Komunii Świętej spełnia wszystkie warunki i zwyczajnie nie wie (bo niby skąd miałby to wiedzieć) to i tak skutki sakramentu są prawdziwe. Zgodnie z zasadą Ecclesia suplet.

Ta sama zasada ma zastosowanie w przypadku rozgrzeszenia przez niekapłana jeżeli penitent o tym nie wie.

Jeszcze raz moc uścisków dla księdza biskupa.

ps. Apeluje o poszanowanie Sakramentów Świętych.

JerzyM napisał(a):

To nie jest nauka katolicka. To, że moderator katolickiego forum głosi takie poglądy jest szkodliwe, bo wprowadza w błąd ludzi przyjmujących wiarygodność autorytetu moderatora.

Oficjalne, dogmatyczne i obowiązujące nauczanie podaje w tej mierze Sobór Trydencki: tylko kapłani posiadają władzę odpuszczania grzechów - nikt kto nie jest kapłanem nie ma mocy, aby udzielić rozgrzeszenia bez względu na mniemania penitenta. Absolucja jest aktem sakramentalnym (Enchiridion Symbolorum, r. 1954, pkt 920).

Z kolei o tym, że prawdziwa konsekracja może być dokonana tylko przez kapłana (a nie przez jakieś przekonanie osoby, której się wydaje, że przyjmuje Ciało Pańskie) pisał już Sobór Laterański IV w 1215 (Enchiridion Symbolorum, r. 1954, pkt 430).

Skutki sakramentu mogą być tam, gdzie jest prawdziwy sakrament - w podanych przez Ciebie przypadkach nie ma o tym mowy.

Jeszcze cytaty z Katechizmu:

1411 Tylko kapłani ważnie wyświęceni mogą przewodniczyć Eucharystii i konsekrować chleb i wino, aby stały się Ciałem i Krwią Pana.
(...)
1495 Tylko kapłani, którzy zostali upoważnieni przez władzę kościelną do spowiadania, mogą przebaczać grzechy w imieniu Chrystusa.

vox de profundis napisał(a):

Co do udawanego rozgrzeszenia: sprawa została rozstrzygnięta przez Leona X w bulli Exsurge Domine (nauczanie nieomylne). Jedna z potępionych w bulli tez Lutra pasuje jak ulał do sytuacji z udawaniem rozgrzeszenia:

12. Jeśli, co niemożliwe, penitent nie miałby żalu albo kapłan rozgrzeszyłby nie poważnie, ale w sposób żartobliwy, jeśli jednak wierzy, że jest rozgrzeszony, jest takim naprawdę.

vox de profundis napisał(a):

Kolejne nieomylne orzeczenie - tym razem Soboru Trydenckiego:

Jeśli ktoś twierdzi, że sakramentalne rozgrzeszenie kapłana nie jest aktem sądowym, lecz prostą posługą oznajmiania i oświadczania spowiadającemu się, że odpuszczone są grzechy, byle tylko wierzył, że jest rozgrzeszony, chociażby kapłan nie poważnie, lecz dla żartu rozgrzeszał, albo twierdzi, że nie jest wymagana spowiedź peniteneta, by kapłan mógł go rozgrzeszać - niech będzie wyklęty

Jak widać NIE WYSTARCZY WIERZYĆ, że jest się rozgrzeszonym. Potrzebne jest rozgrzesznie kapłańskie.

Bartek napisał(a):

Mrówko, kanon na który się powołujesz, brzmi:

Cytat:
"W przypadku błędu powszechnego, faktycznego czy prawnego, a także w przypadku wątpliwości pozytywnej i prawdopodobnej, prawnej lub faktycznej, Kościół uzupełnia wykonawczą władzę rządzenia [supplet Ecclesia ... potestatem regiminis exsecutivam], zarówno w zakresie zewnętrznym, jak i wewnętrznym." (KPK 144,1)

i dotyczy wyłącznie braku jurysdykcji a nie braku święceń osoby udzielającej (ważnie lub nieważnie) sakramentów.

Przykładowo, na mocy tego kanonu ważne jest małżeństwo zawarte wobec asystującego kapłana, który nie został delegowany przez ordynariusza miejsca lub proboszcza.

ksieciunio napisał(a):

vox de profundis napisał(a):

Co do udawanego rozgrzeszenia: [...]
12. Jeśli, co niemożliwe, penitent nie miałby żalu albo kapłan rozgrzeszyłby nie poważnie, ale w sposób żartobliwy, jeśli jednak wierzy, że jest rozgrzeszony, jest takim naprawdę.

(podkreślenie moje)

Jasno przecież powiedziane że pomimo braku dyspozycji rozgrzeszającego, rozgrzeszenie JEST WAŻNE dla kogoś, kto w dobrej wierze je przyjął.

Zagadka dla zielonej mrówki:

Sędzia zapił i nie był w stanie stawić się na rozprawie. Na ciężkim kacu zadzwonił do sądowego woźnego, i poprosił by ten go zastąpił. Woźny przebrał się w togę sędziowską i profesjonalnie poprowadził rozprawę, podczas której wydał wyrok uniewinniający przestępcę.

Przestępca był szczerze przekonany, że sędzia jest prawdziwy. Cała sytuacja była przez niego niezawiniona.

Pytanie: czy wyrok wydany przez woźnego przebranego w togę był ważny?