Od kiedy "za dużo" jest synonimem "nie wystarczająco" ?

A wracając do tematu:

Ekskomunika jest karą naprawczą. Ma na celu pokazanie człowiekowi, że jego konkretny czyn jest tak zły, że lokuje go poza wspólnotą Kościoła. Po to, by się zreflektował i do niego wrócił.

Zdjęcie ekskomuniki dokonuje się w sakramencie pokuty, tyle że nie każdy ksiądz ma takie uprawnienia. Jeśli ktoś obciążony ekskomuniką zdecyduje się przyjść do spowiedzi i trafi na uprawnionego księdza, to ekskomunika zostaje zdjęta, jeśli nie - zostanie poinformowany, do kogo/gdzie musi się do spowiedzi udać.

Nie wiem, jak jest z ekskomuniką zastrzeżoną dla Stolicy Apostolskiej, ale to są bardzo szczególne przypadki...

Ekskomunikę mocą samego prawa zaciąga ten (ratunku, zaraziłam się kościelnym językiem!) kto świadomie i dobrowolnie popełnia konkretne zło. Moim zdaniem nie musi wiedzieć, że dany czyn jest zagrożony dodatkową karą, tak samo jak nikt nie musi wiedzieć, jaki jest kodeksowy wymiar kary za morderstwo, żeby mieć świadomość, że nie powinien zabijać...

Czy ekskomunika ma znaczenie dla zbawienia? Człowiek umierający w stanie grzechu ciężkiego (a o takim mówimy, niezależnie od ekskomuniki) który go nie żałuje do ostatniego ułamka sekundy, wybiera potępienie. Nie można być bardziej lub mniej potępionym...

Człowiek, który żałuje ze względu na Boga, choćby się i nie zdążył wyspowiadać, może być zbawiony. I myślę, że ekskomunika tu nic nie zmienia. Ona nie jest po to, by człowiekowi zamknąć zbawienie, tylko wręcz przeciwnie...

Aha, wydaje mi się, że jeśli człowiek znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, to rozgrzeszyć go może każdy ksiądz, zdjąć ekskomunikę również. Trudno od umierającego wymagać szukania spowiednika z uprawnieniami.

Ufff...

Czyli ateista, który się wypisał z kościoła idzie jakoby z urzędu do piekła, czy tak?

... czyli teista, czy ateista, buddysta, czy marksista, statysta, czy inny -ista jak umiera w grzechu i pomimo dobrego obrońcy (Jezus Chrystus) odpuszcza sobie proces (nie chce się nawrócić) idzie do piekła (wolę określenie robi sobie piekło).
Czyli skazuje się na wyłączenie (ekskomunikę) z kościoła (tu: raju)...

Wydaje mnie się, że nakładanie (orzekanie) ekskomuniki ma na celu nie tylko opamiętanie się osoby ekskomunikowanej, ale i publiczne określenie (urząd nauczycielski Kościoła) co grzechem jest... oczywiście dla średnio pojmujących, jak ja na przykład...

Kamyku celem nie jest ustawienie poza wspólnotą. Bo poza wspólnota już się jest w skutek grzechu [i w sumie za każdym razem jeśli go popełniamy]. Za jeden grzech ciężki idzie się do piekła, co wskazuje, że popełnienie "całego stada grzechów" jest tylko konsekwencją naszego wyboru drogi życia jaką chcemy iść. Ekskomunika, to jest bardziej uświadomienie, że coś jest nie tak. Właśnie dlatego, że ekskomuniki nie rozumieją ludzie, pewno nie jest stosowana.
Ekskomunika jest publicznym zatwierdzeniem stanu w którym ktoś się znalazł i jednocześnie ostatnia deską ratunku.

Tak więc prawdziwy cel ekskomuniki, to nawrócenie człowieka do Boga. Zawrócenie ze złej ścieżki jaką sobie obrał. Wskazanie, ze jest coś nie tak.

Ludzie z jakichś powodów znani i lubieni przez społeczeństwa, społeczności, grupy mogą na nie źle wpłynąć. Oficjalna ekskomunika jest ratunkiem dla jednych i drugich.

Czyli niewiara w Boga jest grzechem?

Ekskomunikę stosowano wśród katolików. Nie można ekskomunikować osoby która nie jest katolikiem. No chyba, że są jakieś unie kościelne nawiązane.
... i bez obawy, kogoś kto się nie uważa oficjalnie za katolika nie trzeba ekskomunikować by pokazać, że to nie jest katolicka droga która on/ona idzie. Raczej widać z historii, że ekskomunikowano osoby które chciały być katolikami i nimi rzeczywiście były. Zapewne z różnych względów. Może nawet takich więzi które jako królowi chrześcijańskiego światka dawały pieniądze a bez tego chrześcijańskiego dodatku obalały. Kwestia obłudy ludzi którzy dążą wszelkimi sposobami do pieniędzy. Nawet idąc tam gdzie nie chcą iść. Lecz wtedy muszą przyjąć do wiadomości pewne rzeczy...

Dość groźne w skutkach stwierdzenie, bo dotyka wprost wszystkich, którzy są wyznawcami innych religii, a którzy z pewnością odrzucają - w jakimś sensie - KK, skoro są wyznania innego. Rozumiem, że innowiercy lub niewierni są z mocy prawa obłożeni ekskomuniką. Problem jest tylko taki, czy ich obowiązuje prawo KK. Skoro bowiem powiedzieliśmy, że Bóg przestrzega prawa KK, a prawo to dotyczy katolików, to jak mogą nim być związani nie-katolicy.


O ile mi wiadomo, we wspólnocie Kościoła jesteśmy poprzez Chrzest Święty. Czy zatem grzech niweluje skutki Chrztu? Uważam, że grzech nie wyłącza ze wspólnoty Kościoła.

Chyba że celem ekskomuniki jest

wtedy ekskomunika nie wywołuje skutków sama w sobie po śmierci i ma znaczenie wyłącznie ziemskie. A to by świadczyło o tym, że Bóg nie musi przestrzegać tego prawa.

W dzisiejszych czasach tą klątwę nazywa się ekskomuniką czyli wyłączenie zw wspólnoty kościoła. Ekskomunikę może stwierdzic jedynie moze stwierdzic jedynie biskup Rzymu czyli papież. Jest ona nakładana na katolików za przewidziane w kodeksie prawa kanonicznego czyny. A tak w nawiasie to biskup i kardynał niczym sie nie różnia maja takie same święcenia kardynal jest stopniem honorowym i moze brac udział w konklawe.

Czyli pod ekskomunikę (dawniej klątwę) podpada każdy kto popełnia grzech ? Bo definicja grzechu jest identyczna ?
Dlaczego więc nie rzuca się klątwy na wszystkich grzeszników ? Nie rzuca się jej nawet na zabójców i gwałcicieli. Na kogo więc nakłada się ekskomunkię ? Jest jeszcze ktoś gorszy ?

Tak, i to ciężkim, potępionym już przez samego św. Pawła w Liście do Rzymian

... echhh, znów wypaczenie słów - brak Wiary Żywej, czyli życia według Słowa Bożego, czyli życia takiego jak pokazał Chrystus prowadzi do śmierci, tu: jest grzechem... brak przekonania, niewiedza, brak rozeznania grzechem nie jest... tak mi się zdaje...

popełniając grzech wyłączamy się z jedności z Chrystusem, czyli Kościołem...
ekskomunika jest oficjalnym stwierdzeniem: "czyn jakiego dopuścił się ten człowiek wyłącza go ze stanu łaski uświęcającej" - wyłącza go z historii zbawienia - co nie znaczy, że osoba (nie czyn) jest w sytuacji beznadziejnej (skazana na piekło) - może się nawrócić (czyli wejść ponownie do historii zbawienia).

Ekskomunika informuje ekskomunikowanego (zazwyczaj katolika): nawróć się!, bo czyny twoje są śmiertelne!... choć sam zainteresowany może już się nawracać... (choćby poprzez akt żalu doskonałego).

Ekskomunika informuje (również) otoczenie: czyn (nie osoba! ekskomunikowanego) którego dokonał ekskomunikowany prowadzi do śmierci! Uważajcie! nie czyńcie podobnie...

grzech niweluje łaskę uświęcającą, która do zbawienia jest koniecznie potrzebna... wspólnota Kościół nie odrzuca grzeszników, to grzesznicy dystansują się od wspólnoty wybierając swoją drogę...

ekskomunika sama w sobie jest tylko stwierdzeniem - skutek wywołuje grzech... który ma już znaczenie nie tylko ziemskie...

nie każdy grzech jest publiczny i prowadzi do powszechnego zgorszenia, a takie grzechy należy piętnować publicznie... nie słyszałem o ekskomunikach prywatnych, a takie zapewne musiały by mieć miejsce w przypadkach o których piszesz...

Jeśli ekskomunikę definiujemy jako wyłączenie ze wspólnoty Kościoła, to jak wytłumaczyć wyłączenia ze wspólnoty za niepłacenie podatków na KK w tych krajach, gdzie takie prawo obowiązuje. Czy wobec tego jest ono (wyłączenie) bezprawne?

Nikt nikogo nie wykluczył z Kościoła (według mojej wiedzy) za niepłacenie podatków - to nie jest sprawa kościoła...
To podatnicy krajów (np. Niemcy) wybierają (wypełniają deklarację) wykluczenie z Kościoła w zamian za troszkę większy trzosik... sprzedają swoją wiarę... w deklaracji piszą (dokument publiczny - oczywiście dla urzędników itp. instytucji) że nie wierzą, a skoro wierzą, to kłamią, czyli nie wierzą, a tylko im się zdaje, że wierzą (mają takie przekonanie, intuicję, lub pragnienie - faktami jednak temu przeczą)...
... co oczywiście nie oznacza, że nie będą zbawieni - może się nawrócą...
Mogą oczywiście dążyć do zmiany prawa w danym kraju (o ile mają czynne prawa wyborcze) lub nie uzyskiwać tam dochodów, lub uzyskiwać dochody w tzw. sferze szarej nie odprowadzając podatków... decyzja zawsze jednak wiąże się z wyborem moralnym...

Istotne jest to że wypierając się wiary wchodzą w słowa Jezusa: "Kto się mnie zaprze przed ludźmi, tego i ja się wyrzeknę" (przekład swobodny, ale zdaje się oddający istotę rzeczy).
Dla mnie ważniejszym byłoby się nie zaprzeć Chrystusa, niż "nie okradać państwa z podatków" - oczywiście o ile zmuszony byłbym do takiego wyboru - zawsze mogę po prostu odmówić wykonywania pracy (osiągania dochodów)... - niejeden święty wyszedł na tym całkiem dobrze...

Aztec - czytaj dokładnie: napisałam KONKRETNY. Nie każdy.

Kodeks Prawa Kanonicznego znajdziesz tutaj: http://www.archidiecezja.lodz.pl/prawo.html

Księga VI.