Jeśli przykładasz wagę do kolejności to powinno być:
Kerygmat, wspólnota, charyzmaty.

Zgadza się. Dzięki za korektę.

Pozdr
Dabar

Powtórzę pytanie: czy można ewangelizować nie prorokując, nie posługując się językami, nie uzdrawiając etc?

Raczej nie.

Dlaczego? Mam co do tego wątpliwości.

Ewangelizacja to (uogólniając) głoszenie prawdy o Jezusie Chrystusie. Co jest do niej niezbędne? Moim zdaniem:

1. zrozumienie/przyjęcie prawd objawionych
2. kierowanie się nimi
3. umiejętność a także odwaga do ich przekazywania

Co to ma wspólnego z charyzmatami nadprzyrodzonymi, które były tu wymienione (z wyjątkiem proroctwa)? Moim zdaniem niewiele, lub wręcz nic. Powyższe cechy natomiast dość ściśle się pokrywają z darami Ducha Św., które każdy katolik otrzymuje (a przynajmniej powinien) w sakramencie bierzmowania.

Z mojego skromnego doświadczenia, nie wyobrażam sobie ewangelizacji bez charyzmatów. Samo głoszenie nie wystarczy. Gdyby tak było to i ateista mógłby się tego „wyuczyć”. To byłaby propaganda.
Jeśli chodzi o poszczególne dary, to już tłumaczę:
Dar języków – dla mnie jest niezbędny do modlitwy: przed, w trakcie i po ewangelizacji. Szczególnie ważny przy modlitwie o Dar Ducha Świętego.
Dar proroctwa – niezbędny dla przekazania słowa „Rema” kierowanego bezpośrednio do osoby ewangelizowanej.
Dar poznania – w trakcie ewangelizacji niezbędny, aby „na jaw wyszły zamysły serc wielu” – ewangelizowany nie mówi wszystkiego, a czasami również nie mówi prawdy.
Dar uzdrawiania – patrz Dzieje Apostolskie (oryg. Dokonania wysłanników).

Dlatego bardzo podoba mi się Neokatechumenat, ale uważam, że brak otwarcia na charyzmaty to poważne zaniedbanie.

To że charyzmaty są nieodłączną częścią ewangelizacji, podkreśla Marek Ewangelista w zakończeniu ewangelii:

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły. (Mk 16, 19-20)

Pozdr
Dabar

Z kontekstu to nie wynika. To Twoja własna, nieuprawniona interpretacja.

Nie. Nie uogólniaj, bo nic dobrego z tego nie wychodzi. Głoszenie prawdy o Jezusie to tylko część ewangelizacji. Ewangelizacja polega na byciu Ewngelią dla drugiego człowieka. A nie da się być Ewangelią bez Ducha Świętego. Poza tym Ewangelia to nie jest gadanie. Ewangelia to fakt, który się dokonuje w życiu człowieka. A tych faktów dokonuj Duch Święty. Jest w życiu człowieka, który nie zna Boga, konkretna niewola, która jest faktem, i potrzeba konkretnego uwolnienia, które tez musi być faktem a nie tylko gadaniem. Nawet jeśli ewangelizujesz bez tych rzeczy, o których mówisz, to i tak jest w tym Duch Święty, tyle że nie zdajesz sobie z tego sprawy. Duch Święty jest bardzo sprytny i potrafi działać niepostrzeżenie. jeśli ewangelizowałeś i przynosiło to owoce, to wierz mi - był w tym wszystkim Duch Święty, ale Go nie zauważałeś. Skoro więc On w tym wszystkim i tak jest, to czemu nie otworzyć się na to wszystko, co On z sobą przynosi? Skoro i tak powodzenie pochodzi od Niego, to czemu nie brać wszystkiego, co daje by to powodzenia osiągnąć? Tylko dlatego, że ktoś powiedział "nasz formacja nie zakłada charyzmatów"? Jeśli tak ktoś rzeczywiście powiedział, to wasza formacja w ogóle nie zakłada Ducha Świętego, więc jak wy chcecie ewangelizować? A tak poza tym charyzmaty nie są dane tylko odnowie. Charyzmaty są dane każdemu bierzmowanemu. Przypominają prezent, który trzeba rozpakować. Różnica między odnową w Duchu Świętym a innymi wspólnotami jest taka, że nasz formacja zakłada rozpakowanie tego prezentu a formacja innych wspólnot zwykle zakłada odłożenie nierozpakowanego prezentu na półkę (i to na dodatku najczęściej gdzieś w piwnicy). Twoim obowiązkiem jako chrześcijanina jest rozwijanie darów Ducha Świętego, które otrzymałeś na bierzmowaniu i wierz mi - wymówka w stylu "ja mam inna formację" Ducha Świętego nie przekona. Kiedyś będziesz potrzebował tego, co chce Ci dać Duch Święty a On odpowie: dawałem CI to w odpowiednim czasie, ale ty to zakopałeś w ziemi. Do kogo masz pretensje?". Im dłużej będziesz zamknięty na to wszystko, co Duch Święty daje Ci do rozwoju własnego jak i cudzego, tak długo będziesz sie męczył z samym sobą, bo sam nic nie możesz zrobić. Im szybciej zrozumiesz, że tu chodzi o osobę Ducha Świętego a nie przedmioty (akcesoria) potrzebne do ewangelizacji, tym lepiej dla Ciebie. Jeśli chcesz to mogę Ci dać kilka wskazówek jak rozwijać w sobie dary Ducha Świętego.

Charyzmaty mogą być przeszkoda w ewangelizacji - po prostu często źle się ludziom kojarzą, z jakimiś szamańskimi transami, magią, opętaniem. Tak z zewnątrz patrząc, to bardzo nieciekawie wygląda takie mówienie językami czy jakieś drgawkowo-euforyczne akcje. Forsowanie tego sieje zgorszenie do chrześcijańskiej wiary u racjonalnych ludzi, a przyciąga takich co są raczej zainteresowani dziwnymi stanami świadomości - newage, te sprawy...

Widzę, że nie wiesz co to są charyzmaty

^^ Nie przytaczam tu swojego zrozumienia...
Mówię, że wśród ludzi, których znam, charyzmatycy są źle postrzegani i kojarzeni z grupami sekciarskimi, popisującymi się dziwacznymi sztuczkami.
Tak to jest widziane i dlatego charyzmatycy są omijani szerokim łukiem oraz traktowani z największą rezerwą. Same charyzmaty przy ewangelizacji nie są złe o ile się nimi ludzi nie straszy - teraz cuda nie są w cenie, rzekłbym, że są nawet niemile widziane przez zwyczajnych ludzi.

Czy św. Paweł to wiedział?

Tak.

Fajne nauczanie JPII:

Nowa ewangelizacja w Mocy Ducha Świętego

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP ... 71998.html

Pozdr
Dabar