Jeśli chodzi o dziewictwo to masz rację Justynko ,ale musisz wiedzieć że to ryzyko brać ślub Kościelny niespróbowawszy się seksualnie ze swoim przyszłym ,a jak się okaże ,że on nie może i co w tedy ,albo tobie będzie w nim coś niepasować i co wtedy? Przerąbane całe życie .Po cywilnym zawsze można sie rozejść ,a Kościelnego drugi raz już nie dostaniesz

oczywiście, że nie ma "policji myśli", ale o ile mi wiadomo osądzanie, a wręcz obrażanie - w tym wypadku nie bezpośrednio, ale jednak - mnie ('oszustka') jest nie na miejscu, ponieważ tak jak nikt nie ma prawa mi mówić jaka jestem, nie znając mnie w żaden sposób. to, że ktoś się 'puszcza' na dyskotekach nie jest niczym pozytywnym, to chyba logiczne, że mówimy o seksie z jedną osobą, ze stałym partnerem.

i skoro Justyna ma prawo twierdzić, że jestem oszustką, bo chcę się przespać z innym facetem (aż się we mnie gotuje, gdy to piszę), to niech się nie dziwi, że inni ludzie też mają prawo krytykować dziewictwo do ślubu. Choć zarówno postawa Justyny względem osób nie czekających do ślubu z seksem, jak i tych ludzi, którzy mają pejoratywne zdanie na temat trwania w dziewictwie do dnia ślubu jest bezpodstawna.

A, i jeszcze coś. Ja mojemu partnerowi już 2 lata szepczę, że jest moim jedynym. A ja jestem jego jedyną. Coś w tym gorszego od małżeństwa? Ach, taaak... Przecież skoro kochamy się ze sobą bez ślubu, to łatwo będzie nam zerwać ze sobą i pójść w tany z byle kim. Zapomniałam.

A porównanie miłości fizycznej do morderstwa przemilczę.

1.Jak on nie może, to małżeństwo jest nieważne. Znajomy po ślubie nie został przez "żonę dopuszczony", unieważnienie dostał naprawdę szybko i bez stresu.

2. Jeśli jednak on i ona mogą, to niedopasowanie jest fikcją. Tak jesteśmy zbudowani, że sprawni ludzie pasują do siebie w 100%...

Na pewno łatwiej, bo chociażby bez formalności (w Hiszpanii uproszczenie procedury rozwodowej skutkowało lawinowym wzrostem rozwodów). Zaślubiny także wpływają na "jakość więzi". Swojej żonie złożyłem przysięgę dozgonną - opcja trzaśnięcia drzwiami i wyjścia na zawsze po prostu nie istnieje...

A jednak nie przemilczałaś... Spróbuj zrozumieć to, że grzech nie determinuje przyszłości w ten sposób, że musimy ten sam grzech ciągle popełniać, ale zło raz popełnione może być powtórzone w przyszłości z dość dużym prawdopodobieństwem.

A tak na marginesie: czy może istnieć związek między obniżającym się wiekiem inicjacji seksualnej i wzrostem rozwodów?

przepraszam, drugi cytat też z eureki. proszę moderację o korektę

Tolerancję dla czyjejś woli zachowania lub stracenia dziewictwa (przed lub po ślubie) jak najbardziej mam, ale naprawdę wkurzają mnie osoby które próbują tą swoją "rację" przeforsować, zaszczepić w innych mimo że tamci sobie tego kompletnie nie życzą.

Wyrazić swoje zdanie, pokazać plusy swojego podejścia do sprawy... no ok, ale mam wrażenie że niektórzy tutaj mają mentalność Kalego. Czują się dotknięci że jakiś bliżej nieokreślony "ktoś" ich rzekomo piętnuje za czystość (cóż za niewłaściwe słowo w odniesieniu do sfery seksualnej między kochającymi się ludźmi!), a sami nie wahają się oczerniać i innych za to że tamci reprezentują inną postawę. A no tak, bym zapomniała, że rolą katolika jest nawracać, to wyjaśnia wszystko. Zatem rolą każdego niekatolika też powinno być nawracanie zagubionych, by świadomie, z radością i rozwagą korzystali ze swojej seksualności, nie marnując pięknego czasu młodości na wstrzemięźliwość.

Jeśli chodzi o mnie samą, w całej rozciągłości zgadzam sie z Ritą.
Człowiek może być dla drugiego człowieka tym pierwszym (pierwszą), ostatnim i zarazem jedynym na całe życie, z wiernością partnerską wynikającą z miłości, z potrzeby serca, z przywiązania, z naturalnej dla tych ludzi uczciwości, a nie z powodu tego że ktoś przysiągł i jest od tego czasu w jakiś sposób przymuszony.

A posądzanie kogoś że zamierza drugą osobę oszukać, zostawić, wymienić na inny model, tylko na takiej podstawie że się dwoje (jeszcze lub wcale) nie decyduje na ślub jest prostackie i niskopoziomowe.
Uczciwość i wierność wcale nie równa się ślubowi, ani wcale nie musi mieć wiele wspólnego z tzw. "wiarą".

Podsumowując, tolerancja tolerancją, ale niektóre postawy są nie do zniesienia.

Ja tego nie napisałam

Dobra. W takim razie kupuj buty używane bo ktoś już sprawdził jak się w nich chodzi. A poza tym miłosc "wsztstko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieje, wszystko przetrzyma. Miłosc nigdy nie ustaje."1Kor 13,7-8

A jednak. Swiat stoi na głowie. Gdy ktoś wspomni o czystosci i trwa przy swoim przekonaniu zarzuca sie mu próbe szukania uznania, narzucania innym swojego zdania, oczerniania i piętnowania innych. Pozdrawiam

Zarzuty narzucania innym swojego zdania, oczerniania i piętnowania innych pojawiają się nie w reakcji na wspomnienie o czystości i trwanie w sowim przekonaniu, a dopiero w reakcji na stwierdzenia typu:

Takie jest zdanie moje i mojego narzeczonego. Dlatego razem z narzeczonym dotrwamy w czystosci do maszego ślubu

OK, więc pisz odważnie "świat stoi na głowie, bo gdy ktoś negatywnie wyrazi się na temat współżycia przedmałżeńskiego, to zarzuca mu się (...)", a nie żalisz się, że Cię napastują za samo wspomnienie o czystości.

Takie jest zdanie moje i mojego narzeczonego. Dlatego razem z narzeczonym dotrwamy w czystosci do maszego ślubu[/quote]

(czysta logika)
Życzę Ci w takim razie, aby Was przed ślubem nie "poniosło". Bo jeśli jakąś inną wierzącą parę "poniesie" to po prostu jest to przejaw słabości, dużego wzajemnego pożadania i pojednynczego choć może i poważnego przewinienia (względem wiary), nie zaprzeczającego jednak ich miłości.
W Waszym przypadku (skoro oboje jesteście takiego zdania jak napisałaś) współżycie przedślubne byłoby deklaracją, ze zamierzacie się później zdradzać, a Wasza miłość tak naprawdę w ogóle nie istnieje.

No, kuriozum. Ale trwajcie. Bo skoro naprawdę macie takie poglądy to jedyna szansa dla Waszego związku to dotrzymanie tej wstrzemięźliwości. Cel i postawa niby słuszna... ale jakieś takie "ogólne podejście do tematu" przerażające.

(czysta logika)
Życzę Ci w takim razie, aby Was przed ślubem nie "poniosło". Bo jeśli jakąś inną wierzącą parę "poniesie" to po prostu jest to przejaw słabości, dużego wzajemnego pożadania i pojednynczego choć może i poważnego przewinienia (względem wiary), nie zaprzeczającego jednak ich miłości.
W Waszym przypadku (skoro oboje jesteście takiego zdania jak napisałaś) współżycie przedślubne byłoby deklaracją, ze zamierzacie się później zdradzać, a Wasza miłość tak naprawdę w ogóle nie istnieje.

No, kuriozum. Ale trwajcie. Bo skoro naprawdę macie takie poglądy to jedyna szansa dla Waszego związku to dotrzymanie tej wstrzemięźliwości. Cel i postawa niby słuszna... ale jakieś takie "ogólne podejście do tematu" przerażające.[/quote]

DZIEKI ZA OTWORZENIE MI OCZU:)

Ależ przekręciłaś ten przykład ,przykład ten zupełnie nie pasuje do tego oczym ja mówie ,:Buty zanim się kupi to się właśnie próbuje .Ryzukuje człowiek i bierze w posiadanie buty niespróbowawszy ich wczesniej ,tak samo ryzykuje kiedy wiąże się na całe życie z drugim człowiekiem lub z uchochanym (jak wolisz) nie poznawszy go wcześniej .Jak kupujesz buty ,to sprawdzasz je wcześniej chodzisz w nich ,podskakujesz ,kręcisz głową itd -A tutaj idzie przecież o coś więcej niż buty ,ślub Kościelny to bardzo poważna sprawa, wiązać się z drugim człowiekiem i to na całe życie to bardzo poważna sprawa .Seks nie jest najważniejszy ,ale jest bardzo ważny ,zapragniesz w przyszłości mieć dzieci ,a on np. nie będzie mógł i co wtedy ,będziesz uganiać sie po lekarzach i tracić majątek ,żeby zajść w ciąże ? Założe się ,że gdybyś teraz dowiedziała się ,że twój ukochany jest np. niepłodny ,albo ma jakiś inny defekt natury seksualnej ,który może skomplikować wam życie ,to jeszcze raz pożądnie zastanowiła byś się ,czy nie poczekać z tym ślubem jeszcze trechę i najpierw to próbowałabyś ten defekt wyleczyć ,a póżniej myslałabyś o ślubie.

Pięknie to SweetChild podsumował. O to właśnie chodzi. Mam nadzieję, że Justyna zrozumiała.

IPW, to co napisałeś trochę mnie przeraża. Oczywiście seks jest ważny i płodność, ale ja nie rozstałabym się z moim chłopakiem dlatego, że ma jakiś "defekt", tylko byśmy ten defekt próbowali naprawić I to bez znaczenia czy przed, czy po ślubie. Dodam, że ślubu i tak nie będzie (kościelnego, bo oboje jesteśmy niewierzącymi, czyli z punktu widzenia wiary do końca życia będziemy żyć bez ślubu).

Oczywiście, gdybym się dowiedziała na początku znajomości o jakimś defekcie, to bym się pewnie zastanowiła, ale tera, po pięciu latach nie zastanawiałabym się ani minuty, czy go opuścić czy nie.