no dobrze ale dlaczego?

meritus wykaż proszę na jakiej podstawie mówisz o impotencji jako przeszkodzie do święceń. Bo KPK nie podaje tego wśród przeszkód (wymienionych dewiacji też nie podaje bezpośrednio, ale czyni pośrednio, ale impotencji tam nie ma).

Proszę o wykazanie źródła tej teorii

KPK wskazuje na pewne przeszkody i nieprawidłowości ogólnie. M.in. Kan 241 i Kan 1051 wskazują na odpowiednie zdrowie psychiczne i fizyczne. Nie są wymieniane konkretne choroby i schorzenia. Nie ma mowy o tym czy ktoś z jedną nogą może być święcony czy nie, czy ktoś kto ma lub miał depresję może być święcony czy nie. Tak samo jest z impotencją. Impotencja (nie mylmy z niepłodnością) wyklucza dobrowolne przyjecie obowiązku celibatu i mija się z jego istotą.

Sprawa na pewno jest jasna jeżeli chodzi o kastratów. Wskazuje na to Kan 1041, pkt 5..

Dobrze może wyjaśnie ,dlaczego powołanie jest dobrą alternatywą dla ludzi o odmiennej orientacjii seksualnej ,oraz impotencja ,którą równiez można zaliczyć i przyrównać do odmienności .Otóż wyobrażmy sobie rodzinę katolicką ,praktykującą ,gdzie wszyscy są wpożądku ,wszyscy chodzą do Kościółka ,prawie wszyscy przyjmują sakramenty ,ksiądz co roku w zimie nawiedza i błogosławi takiej rodzinie .I co tutaj sie dzieje ? Nagle ni ztąd ni zowąd młody członek tej wspaniałej wspólnoty zwierzą się mamusi ,że go dziewczyny nieintresują ,mama pyta dlaczego ,mówi ,że podobaja mu sie chłopcy i ma nawet kolegę ,któremu tez sie podoba .Mama oczywiście zaszokowana ,ojciec zaszokowany ,bo nagle pojawiła się czarna owca w domu ,co tu robić ? Taki wstyd ,taki wstyd ! Syn ,który był wspaniałą wizytówka rodziny przed całym kosciołem nie zamierza wcale ukrywać swej sromoty .No ,skoro rodzina jest praktykująca ,głęboko wierząca to nie zamierzą z tego rezygnować i zaczynaja się w domu perturbacje .Młody człowiek oczywiscie musi sie podpożądkować woli starszych ,bo inaczej zostanie wyklęty .Zostaje więc przekonany ,że jego celem w życiu jest celibat ,że jest własnie przez Boga powołany ,a to że nie może założyc rodziny jest tego najgłębszym wyrazem ,niczym wola Boża .Młody człowiek zaczyna coraz bardziej rozumieć ,że nie ma innej drogi ,że nie bedzie inaczej szczęsliwy ,bo straci tważ ,straci szacunek ,a jeżeli zostanie ksiedzem ,to jeszcze zyska szacunek i uznanie ,a więc wybór jest prosty -kapłaństwo i celibat . Takie przykłady można ułożyć nie tylko dla homoseksualisty ,ale dla kazdego który z takich czy innych powodów nie może założyc rodziny i aby ukryc to co w naszym kraju przynosi hańbę i wstyd wybiera się celibat.Teraz może rozumiecie ,dlaczego wątpie w powołanie ?

Nie zgodzę się z dwiema sprawami.

Pierwsza kwestia to wybrane założenie, że do celibatu jest zdolny:
- albo impotent
- albo homoseksualista (pedofil itp)

Założenie zalezności między celibatem a impotencją wynika z Twojego przekonania, że człowiek nie jest w stanie kontrolować swojej seksualności, nie jest w stanie żyć w czystości, i w długotrwałej wstrzemięźliwości. Wynika to z uznania niedojrzałości seksualnej za normę.

Zależność między homoseksualizmem a celibatem wymaga zaprzeczenia zależności między impotencją a celibatem.

Ja powiem w ten sposób, że zarówno impotenci pragną wybierać celibat (w zasadzie nie ma czego wybierać, chyba że ktoś się decyduje na celibat przez kastrację, po prostu jako impotent automatycznie żyje w celibacie, chcąc nie chcąc).

Kwestia zaś homoseksualizmu. Wyróżnia się dwa rodzaje homoseksualizmu. Skłonność homoseksualna długotrwała, głęboko zakorzeniona oraz homoseksualizm pojawiający się chwilowo w sytuacji silnego zachwiania emocjonalnego, niedojrzałości, atrakcyjności estetycznej obiektu zewnętrznego, postępującego narcyzmu. Jest to homoseksualizm płytki, może być chwilowy. Człowiek z głęboko zakorzenionym homoseksualizmem jest wykluczony z powołania. Instrukcje kongregacji w tej sprawie jasno wskazuje, że osoby o głęboko zakorzenionej homoseksualności nie mogą być święcone.

Czy nierozumisz ,że żaden homoseksualista ,który ma zamiar wstapić do seminarium nie przyznaje się do swych upodobań.Miałem nadzieje że mój wczesniejszy tekst jest tak prosty ,że da sie to z niego wyczytać. Upodobania homoseksualne w rodzinach katolickich są ukrywane ,a tym bardziej ukrywa się je przed wstąpieniem na drogę powołania .Każde upodobanie seksualne odbiegające od normy jest z punktu praktykującego katolika wstydliwe .Wstydzą sie tego rodzice ,rodzina jeżeli w ogóle się otym dowie i wstydzić,oraz ukrywać sie tego uczy sam przyszły alumn .Czy to aż takie trudne aby sobie to wyobrazić ? I co z tego ,że wyklucza się homoseksualistów i pedofilii ,owszem wyklucza się ich z posługi kapłańskiej ,ale o wiele ,wiele za pózno ,jak juz są długie lata kapłanami ,kiedy już dłużej nie mogą ukrywać swoich słabości i zainteresowań ,wtedy nagle dowiadujemy się tego i owego o tym i o tamtym .Dlatego powtażam ,że sprawa powołań jest wysoce,wysoce podejżana .

Skłonności homoseskualne są do wykrycia. Przez sześć lat w dosyć jednorodnym pod względem płciowym środowisku prędzej czy później się ujawniają. Wciąż teza ta jest sufitologicznym założeniem, a jakoś brakuje uzasadnień.

meritus, ale co podane przez Ciebie kanony mówią o impotencji jako przeszkodzie do święceń? Okej różne dewiacje, ale o impotencji ani słowa. Bo jeśli chcesz uznać impotencję jako uniezdalniającą do pełnienie świętej posługi to wykaż jak. Bo jak dla mnie to w żaden sposób impotencja nie przeszkadza w sprawowaniu sakramentów. Impotencja nie jest przeszkodą do święceń.

Kanony mówią o stanie zdrowia - fizycznym i psychicznym. Pewne schorzenia i ułomności są przeszkodą do święceń. KPK nie wymienia dokładnie tych schorzeń. Wyjaśnienie wymaga znalezienia źródeł dokładniejszych niż KPK. A w tej chwili dostępu do komentarzy i podręczników do KPK nie mam.

Mój pogląd mogę uzasadnić w tej chwili tym, że impotencja wyklucza psychologicznie podjęcie celibatu, jako dobrowolnego wyrzeczenia się małżeństwa ze względu na Królestwo Boże, a także wyklucza dobrowolne obranie czystości, ściśle z celibatem połączonej.

Ależ oczywiście ,że skłonności odbiegajace od normy ,wtym również impotencja ,są wykrywalne ,inaczej nie moglibyśmy otym w ogóle mówić .Czy to jest kwestia sześciu lat ,trudno powiedzieć ,to chyba zależy od zdolności aktorskich ,jeden potrafi walczyc ze sobą i jest cierpliwy ,a drugi pozwala sobie na wiecej i ryzykuje.Wydaje mi sie jednak ,że o wiele trudniejszym problemem do wykrycia jest właśnie impotencja ,która to podobno nie wyklucza powołania ,oraz przystapienia do święceń .Jeżeli jest tak jak mówi moderator że impotencja nie jest niczym złym (zgodzę się bo impotencja jest wadą psychiczną ,która uniemożliwia i hamuje popęd seksualny) to czy nie można sie ze mna zgodzić ,że wiekszość osób duchownych ,kapłanów i zakonników to właśnie tacy pokrzywdzeni przez "naturę" impotenci ?

Pojawia się troszkę inna kwestia, bo może się okazać, że rozmawiamy o czymś innym posługując się tym samym terminem. Ja mówiąc o impotencji mam na myśli FIZYCZNĄ niezdolność do podjęcia stosunku seksualnego. Wynika to albo z mechanicznego uszkodzenia narządów rodnych, kastracji, bądź wrodzonego niedorozwoju. Inną sprawą jest to, gdy biologicznie wszystko w majtkach jest w porządku, a impotencja jest uwarunkowana psychologicznie. Wtedy jest to temat raczej dla psychiatrów, a nie na to skromne forum.

Ja nie piszę o kastratach.

Bardzo przykro jest mi czytać ten wątek , ponieważ :

1. Dotyczy prywatnej i intymnej kwesti grupy społecznej [ której jako ateista i natyklerykał raczej " nie kocham " , jednak uznaje jej prawa chociażby do prywatności ] .
Załóżenie tego wątku [ rozumiem , że przez ateiste , czy antyklerykała ] postrzegam jako conajmniej brak kultury [ lub jakąś obcą mi jej postać ] .

2. Wątpie w autentyczną troskę o życie seksualne księży założyciela wątku , w związku z czym odbieram ten wątek jako prubę kpiny , czy znęcania sie psychicznego polegającego na negacji istotnego praktycznie dla każdego mężczyzny wyznacznika męskości .
Jest to coś analogicznego do zachowań wierzących w stosunku do homoseksualistów .

3. Nie widzę podstaw merytorycznych do takiej dyskusji .
Co prawda celibat sprzyja kanalizowaniu popędu seksualnego na zachowania odbiegające od relacji damsko męskich - jednak nic nie wskazuje [ wg mojej wiedzy ] na impotencje .

4. Założenie leżące u podstaw tego wątku , stawiające alternatywę : aktywność seksualna , czy impotencja - jest moim zdaniem z gruntu fałszywe .
Wiedza o psychologi człowieka i chierarchi potrzeb wskazuje że zaspokojenie potrzeb niżsego rzędu [ biologicznych ] rodzi potrzeby wy zszego rzędu [ psychologiczne ] .
Jeśli potrzeby psychologiczne zaistnieją - stają się one równie realne jak potrzeby biologiczne . Każdy z nas potrafi np odmówić sobie zaspokojenia potrzeby fizjologicznej [ do pewnych granic ] , by zaspokoić potrzebę psychologiczną - tak więc nie sadzimy kupala na fotel w towarzystwie przyjaciół , by nie stracić ich szacunku .

Popend seksualny to potężna siła , z tąd i zdarzają się zastępcze formy jego zaspokajania wśród księży [ lub złamanie celibatu ] , jednak wiara [ jako także potężne uzależńienie ] może z nim konkurować i prowadzić do długich okresów abstynencji seksualnej . Oczywiście wszystko zależy od siły wiary [ czyli stopnia uzależnienia ] .

Pozdrawiam .

Tak ,brak kultury ? No to przyjżyj się może innemu wątkowi ,ktróry założyłem pod nazwą :Jak tu wierzyć w Boga ? Poszukiwanie prawdy to nie jest brak kultury .

To oczym Ty mówisz to jest kalectwo ,a nie impotencja .Impotencja ma podłoże psychiczne i jest wywołana najczęściej we wczesnym dzieciństwie na skutek silnych przeżyć emocjonalnych natury seksualnej .Miedzy innymi dlatego dzieci nie powinny oglądać takich czy innych filmów .