Odniosłem podobne wrażenie

Z tego co wiem to dusza nie może cierpieć dłużej niż jest w ciele. Po za ciałem jest już wolna i nie ograniczona, więc cierpienie nie może przyjść od kogoś tylko jeśli dusza sobie tego zażyczy. Depresja dotyczy choroby cielesnej albo spowodowane jakimś doświadczeniem, i nie jest to cierpienie duszy.

Lemon nie sposób zgodzić się z Twoimi opiniami po pierwsze dlatego, że nie ma żadnego uzasadnienia po pierwsze, po drugie jest sprzeczna choćby ze zdrowym rozsądkiem i tym, co podpowiada doświadczenie. "Depresja nie jest chorobą duszy, ale ciała." Nie wiem, czy przez taką opinię jakiś materializm przemawia, medyczny marksizm, czy co za inne dziwo. Depresji nie uleczy się pigułkami, to jest typowy problem duchowy. Także dla tezy, ze dusza poza ciałem nie może cierpieć, chyba że jej się zachce jest dosyć mało trafnym wymysłem.

Depresja endogenna - wywoływana jest przez bliżej niesprecyzowane zaburzenia funkcjonowania mózgu, szczególnie systemu hormonalnego lub nerwowego, wskazuje się tu m.in. niedobór amin biogenicznych, spadek poziomu norepinefryny (inaczej noradrenaliny) oraz serotoniny.

Dystymia (depresja nerwicowa) - Pierwszą przyczyną dystymii jest nieprzystosowanie społeczne, będące być może następstwem głębokich urazów z przeszłości: braku poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie, traumatycznych wydarzeń, które doprowadziły do utraty celów, nieumiejętności zaspokajania i wyrażania swoich potrzeb. Drugim typem uwarunkowań są czynniki biologiczne oraz genetyczne podobne lub te same co w depresji endogennej.

Depresja reaktywna - jej bardzo dotkliwe o bolesne objawy można (często powinno się) łagodzić psychoterapią, a nawet typowymi lekami przeciwdepresyjnymi.

Depresja poporodowa - Leczenie polega na pomocy psychologicznej, często konieczne są leki przeciwdepresyjne (istnieją leki bezpieczne dla matek karmiących piersią).

Depresja sezonowa - Przypuszcza się, że w wyzwalaniu zimowych zaburzeń afektywnych ważną rolę odgrywa niedostatek światła słonecznego.

Jak więc widać nie ma to nic wspulnego z duszą. Dzusza jest niezmienna i niemożna jej zrobić krzywdy, jeśli jest zmienna to udowodnij to.

"Nie jest to cierpienie duszy"...
http://www.psychologia.net.pl/serwis.php?level=2,241
Dusza gdy dozna uczucia odrzucenia od źródła Miłości, które zgotowała sobie, ostatecznie wybrała w życiu doczesnym, cierpi i nie doznaje pomocy.

1.Po śmierci ciala fizycznego Ty jako dusza będziesz nadal wszystko pamiętal co przeżyłeś i nadal to przeżywał. Przyklad to np. opowieść o bogaczu i Łazarzu a także doświadczenia egzorcystów-opętania np. domów , ludzi przez przywiązanych za życia do nich dusze.
Depresja dotyczy psychiki która jest elementem duszy. Nie jest to choroba np. żołądka czy kory mózgowej czyli cial;a, chociaż somatycznie często objawia się poprzez dolegliwości cielesne.

piekło to wymysł ludzi .
nie ma piekła w rozumieniu o którym piszesz.
nie wiecznych mąk, wiecznego potępienia.

"Bóg jest miłością" . Cóż to byłby za Bóg który za 30 lat życia karałby wiecznym potępieniem.
Ludzie wymyślili piekło żeby trzymać innych w strachu.

Hmmm... to było by do przyjęcia, gdyby jednak istniało coś gorszego od piekła, ale zdaje się, że nie ma czegoś takiego.

Whistle: oczywiście, ja to wiem, co piszesz. Dusza sama tego chce i tak dalej, ale czy to znaczy, że po śmierci będziemy pozbawieni możliwości odejmowania decyzji? No i nie mogę się zgodzić z tym, że do piekła idą ludzie, którzy nie wiedzą co to jest miłość. Po pierwsze każdy zdrowy psychicznie człowiek wie co to jest miłość. Brak miłości jest spowodowany nieodpowiednimi wzorcami z dzieciństwa albo predyspozycjami psychicznymi człowieka. To byłoby bardzo niesprawiedliwe, gdyby do piekła szli ludzie, którzy nie nauczyli się miłości, bo albo nie mieli od kogo, albo nie mogli.

po śmierci nie podejmujemy decyzji.
po śmierci nie żyjemy.
śmierć jest przeciwieństwem życia.
Koh 9:5-10 Br „Żywi wiedzą przynajmniej tyle, że umrą, podczas gdy umarli nie wiedzą już nic. Nie mogą liczyć na żadną zapłatę, bo zaginęła o nich wszelka pamięć.(6) Ich miłość, nienawiść, zawiść - wszystko to już minęło. Nie będą już nigdy uczestniczyć w tym wszystkim, co dzieje się pod słońcem

10) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.”


po śmierci nie ma nic do roboty.

Co do duszy. Wieże, że jesteśmy potężni. Więc to co mówimy jest prawdą ale tylko dla nas samych. Jeśli chcesz mieć choroby duszy to Bóg coś wymyśli nie martw się. Jeśli chcemy świat zły i ciągle będziemy widzieć zło i skupiać się na tym to tak zostanie. Zasada jest taka, że przywołujemy to na czym się skupiamy i to w 100%.

Czysta fantazja, bo jak nie żyjemy po śmierci to skąd wiadomo, że nie żyjemy skoro nikt nie może tego przekazać. Ktoś kto to napisać próbuje stworzyć następną sektę gdzie to tylko „on” zna prawdę.

To może niech każdy sie osobiście zastanowi czy chciałby wiecznego potępienia dla kogokolwiek i w ogóle czy ktokolwiek z nas jest w stanie sobie wyobrazić wieczność ,wieczność w miłości razem z Bogiem jak zauważyłem na tym forum to każdy chetnie zauważa a wieczne potępienie to pozostawmy dla grzeszników bo nas to nie dotyczy .
Czy to nie jest pewnego rodzaju egoizm taki nieco umniejszony przez miłość która charakteryzować sie powinien katolik ale jednak .



Czysta fantazja ,bo jak żyjemy po śmierci to skąd wiadomo ,że żyjemy skoro nikt nie może tego przekazać. Ktoś kto to napisać próbuje stworzyć następną sekte gdzie to tylko on zna prawdę

tu nie chodzi o moje,Twoje czy innego Kowalskiego "widzimisie"....
Dusza ludzka jest niesmiertelna...........jaki z tego wniosek??Ano taki ze albo wieczna radosc albo wieczne.............
nie potrafie sobie wyobrazic wielu rzeczy i zjawisk
są zjawiska fizyczne nad którymi od setek lat glowią sie madrzy ludzie
wiecznosc to ...........wiecznosc
tam gdzie konczy sie wyobraźnia i nauka zaczyna sie Bog

To raczej już nieaktualne. Jezus po swojej śmierci a przed zmartwychwstaniem przebywał m.in. w Szeolu - „…wstąpił do piekieł…” i uwolnił wszystkie dusze które tam przebywały, oraz otworzył nam drogę do Nieba, czyli możliwość bezpośredniego zbawienia ( taka winda do Nieba) Można to traktować jak nowy rozdział w dziejach ewolucji ludzkości. To gdzie aktualnie przebywa dusza po śmierci ciała zależy wyłącznie od jej rozwoju duchowego (świadomości duchowej). Im wyższa świadomość tym wyższy poziom na którym konkretna istota może przebywać. Jest to taka naturalna selekcja, po prostu barierą staje się sama dusza a konkretnie jej ciała – im gęstsze ciało tym niższy poziom energetyczny. Można to porównać do balonów napełnionych różnymi gazami im gaz w balonie będzie lżejszy od powietrza tym wyżej się wzniesie , to trochę podobna analogia.
W czasach starotestamentowych ludzkość była jeszcze na stosunkowo niskim poziome ewolucji duchowej, stąd ten Szeol ( płaszczyzna najbliższa ziemskiej)

Istota ludzka to byt złożony, składa się z wielu warstw (ciał, płaszczyzn), jedna w drugiej, im dana dusza jest bardziej rozwinięta (uduchowiona) tym więcej warstw może „zrzucić” po śmierci, bo to właśnie jej ciało takie a nie inne (jej konsystencja) nie pozwala się wznieś wyżej niż ona sama, czyli płaszczyzny do której przynależy.



Zgadza się, to nasze pragnienia prowadzą nas tam gdzie chcemy, tam gzie skupiamy naszą uwagę, jeśli nasze myśli są robaczywe to ich owoce takie będą.



Oj, jest mnóstwo takich relacji zza grobu



….albo wieczne potępienie? Jeśli ktoś pisze o wiecznym potępieniu to ja się go pytam, czy Bóg sam siebie może potępić, wychodzi na jedno

czemu Bóg "sam siebie moze potepic"??
nie rozumiem zwiazku przyczynowego.........

Bo wszystko cokolwiek istnieje jest albo Bogiem albo z Boga, to cała rzeczywistość. Świat i my wszyscy to jego zewnętrzna emanacja albo jak kto woli jego „ciało”, podobnie jak komórki mojego ciała są częścią mnie samego tak świat jako całość (łącznie z nami) jest cząstką Boga