Nie, zielona, nie wystarczy, gdybym wiedziała ze wystarczy, może nawet bym się zdecydowała. Ale taką postawę spowiednicy tępią. Nie ma "naginania", nie ma "nie rozumiem", nie ma "wystarczy żal niedoskonały". Jak nie rozumiesz, to znaczy że podważasz albo nie chcesz zrozumieć (pycha), albo zwyczajnie jesteś głupia że zrozumieć nie potrafisz. Tak czy inaczej wniosek nie należy do najprzyjemniejszych.
Natomiast nie ukrywam, że Twój post, mimo końcowej ironii, jest mi miły jak rzadko kiedy.

Ja se znowu pozwolę na pytanie: ale jak to widać?
Bo dodam tylko, że jeśli nie po żyjątkach posiadanych przez panią Beger w oczach [nie zidentyfikowano takowych], to po mnie np. nie widać. I gust i kultura i charakter posiadanej pracy (no, teraz siedzę w domu, "duża" ciąża, ledwo żyję) i stan małżeński nie pozwala mi np. ubierać czy zachowywać się nieprzyzwoicie. A z kościołem za wiele wspólnego nie mam. To jak to może być po mnie widoczne?

:D Nieźle się ubawiłam, mrófka - czemu wszystko bierzesz do siebie - O ile rozumiem, czereśniowa pisze, że spowiednicy uważają za głupiego lub pysznego kogoś, kto nie rozumie, a nie, że ty jesteś głupia

czereśniowa- sama czasem spowiadam się z czegoś, co jest grzechem wg Kościoła, a wg mnie niekoniecznie- ale wtedy mówię spowiednikowi, że zrobiłam to, ale nie rozumiem, czemu to jest uważane za grzech. Nikt mnie jeszcze nie potępił, nie zwyzywał ani nic z tych rzeczy

Tfu, mrówka, nie obrażam Ciebie, przysięgam!
"W naszych stronach" tłumacząc coś komuś czasem się mówi do niego tak jakby się mówiło do siebie, stąd lekkie przekłamanie i nieporozumienie. Swoją drogą, może i też dodatkowo źle postawiłam akcenty tego zdania, albo poprzestawiałam przecinki. Tak czy inaczej:
Miałam na myśli to, że MI spowiednik by pewnie powiedział, żem głupia albo dumna, ze zrozumieć nie chcę/nie potrafię. Ty potrafisz zrozumieć, więc głupia ani próżna/dumna nie jesteś.
(A że pewnie zapytasz skąd wiem że by tak powiedział... a no wiem z doświadczenia, jak nie ze spowiedzi, to z rozmów... oni naprawdę "nie uznawanie współżycia przedślubnego za grzech" uważają za pychę)
Inna sprawa - znalazłam kiedyś jednego księdza (mam trochę takich kontaktów, bo powiedzmy że fajnie się z duchownymi gada) który uznał, że żal "zastępczy" (nie za czyn, a za samą obrazę Boga) w zupełności wystarczy jeśli człowiek nie daje rady się zdobyć na inny. Podzieliłam się na forum tą nowiną, to się dowiedziałąm (o ile pamiętam, chyba nawet od jednego z moderatorów), że ksiądz ów przegina i nagina jak jasny gwint i w żadnym wypadku spowiednikiem nie powinien być.

A - jeszcze odwołując się do Twojej wypowiedzi, pomijając kwestie kolejności: konfesjonał-zielona trawka, i tak w tym drugim miejscu czułam się znacznie bliżej Boga (jesli Boga utożsamiać z czymś dobrym, pięknym, ze spokojem...)

Czereśniowa
Tylko że miłość nie ma tutaj nic do rzeczy, moim zdaniem. Ja mogę zrozumieć powód, ale nie uznam że jest on dobry, do przyjęcia. Dla mnie to poprostu jedna z tych rzeczy które robi się bez celu, tak aby zrobić, bo to z miłości.

Tylko co ma tradycyjny charakter do tego typu związku, no nie można oczekiwać że wszystko będzie tradycyjnie, skoro to tradycyjnie jest pod pewnymi warunkami (dla wierzących). I włąśnie coś takiego tutaj potępiam, "bo tak się przyjęło" - po to jest sakrament małżeństwa? Napewno nie.

Powtórzę się:

"W kształtowaniu sumienia bardzo pomaga chrześcijanom Kościół i jego Magisterium, o czym tak pisze Sobór: „Chrześcijanie zaś w kształtowaniu swego sumienia powinni pilnie baczyć na świętą i pewną naukę Kościoła. Z woli bowiem Chrystusa Kościół katolicki jest nauczycielem prawdy i ciąży na nim obowiązek, aby głosił i autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał zasady porządku moralnego, wynikające z samej natury ludzkiej”. Tak więc władza Kościoła, gdy wypowiada się w kwestiach moralnych, nie narusza w żaden sposób wolności sumienia chrześcijan: nie tylko dlatego, że wolność sumienia nie jest nigdy wolnością „od” prawdy, ale zawsze i wyłącznie „w” prawdzie, lecz także dlatego, iż Magisterium nie wprowadza do chrześcijańskiego sumienia prawd mu obcych, a tylko objawia prawdy, które sumienie powinno już znać i rozwijać je, wychodząc od pierwotnego aktu wiary. Kościół pragnie jedynie służyć sumieniu, pomagać mu, aby nie poruszał nim każdy powiew nauki na skutek oszustwa ze strony ludzi (por. Ef 4, 14) i aby nie odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka, ale by — zwłaszcza w sprawach trudniejszych — mogło pewną drogą dojść do prawdy i w niej trwać."
(ENCYKLIKA VERITATIS SPLENDOR http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP ... tis_2.html )

Hmm nie Tobie Droga Mrowko oceniac mnie z mojej wiary po stylu wypowiedzi. Ja zakladam normalna rozmowe a nie oczernianie - ksiadz tak samo nie ma prawa mnie oceniac ani wypytywac o te rzeczy bo sam nie zaczalem nic mowic. To mialo byc wyznanie grzechow a nie wypytywanie...

Myślę, że mrówce chodziło nie tyle o styl w znaczeniu polonistycznym, ile o to co piszesz. A po tym to łatwo zauważyć czy ktoś jest katolikiem czy nie, bo sam to pisze bezpośrednio albo pośrednio.

A ksiądz może i jak najbardziej ma prawo wypytywać, bo robi to, aby Tobie pomóc w tym sakramencie. Jeśli natomiast nie wierzy się w sakrament, to pewnie nie uwierzy się w pomoc księdza - ale tu już wina leży po Twojej stronie, a nie księdza.

W zadnym wypadku nie ma prawa wypytywac - bo to nie jest przesluchanie ale wyznanie win; JEDNOSTRONNE. Hmm to ma byc rola posrednika o ktorej wszyscy tak mowia?? Ksiadz nie ma prawa pytac ani oceniac.

Bo ja przyszedlem wyznalem swoje winy i po "wiecej grzechow nie pamietam..." to on mnie normalnie przepytywal - to nie jest normalne i jak to sie mowi - ciekawosc to pierwszy stopien do... Skoro nic wiecej nie powiedzialem to znaczy, ze byl koniec i kropka. Nic wiecej do dodania...

Sluchaj jesli ktos przychodzi do spowiedzi to nie po to zeby sobie pogadac o pogodzie (chyba ze Ty tak robisz) tylko dlatego, ze chce przyznac sie do zlego - przyznajmniej tak mnie uczono. Wyznanie win zaklada jednostronnosc tym bardziej kiedy juz SKONCZY sie wyznawac winy. Pytanie przez ksiedza dalej to jest wyraz niezdrowej ciekawosci i NIEPOSZANOWANIA godnosci drugiej osoby. Tu nie ma szczegolnej sytuacji. Chyba, ze ksiadz zaklada w kazdej sytuacji, ze ktos przychodzi klamac...

Wiec mozesz upierac sie przy swoim zdaniu, ze to normalne ale nie bylas w tej akurat sytuacji i nie wiesz jak ktos moze sie czuc...