Do autora wątku: miałeś pecha. Nie oceniaj wszystkich księży miarką stworzoną na podstawie paru jednostek. Z nauk ścisłych wynika, że narażasz się na duży błąd!

Ja tam nie chodzę, gdy mi na to czas nie pozwala.
Wolę jednak życie kościelne bardziej od świeckiego.

Brak czasu - jakże częsta i nieprawdziwa wymówka.
Oczywiście zakładam, że nie jesteś żołnierzem, policjantem, chirurgiem itp.

Bywa tak, że musisz iść do pracy bo Ci każą to można mówić że nie ma czasu (choć msze są od 7 rano do 20) ale to nie do końca prawda bo jak wrócisz do domu to kościół dalej otwarty.

To prawie prawda.

Bóg jest w drewnie i w kamieniu (wszędzie) a nie tylko w drewnie na kamieniu (w kościele)

Ale skąd pomysł że w kościele go nie ma? Szczególnie podczas przeistoczenia...

Dlaczego 'szczególnie' ?

Skoro Bóg jest wszędzie, to jak to jest- w kościele podczas tego co nazywacie przeistoczeniem jest Go jakoś więcej niż na ławce przed kościołem?

Nie więcej, jest inaczej.
Wyobraź sobie siebie w pracy, siedzisz sobie przy komputerku, jest intranet, są telefony. Jest też szef. Cały czas dostępny, w zasięgu ręki.

W każdej chwili szef wie co robisz. W wielu firmach juz tak jest - może nawet widzieć czy dłubiesz w nosie, czy odrabiasz słupki w Excelu, może widzieć gdzie serfujesz w necie, czytać twoje mejle. W każdej chwili może cię zdalnie postawić do pionu.
Ty też możesz się z nim skomunikować - wziąść za słuchawkę, wysłać majla.

Ale nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu - dywanika u szefa. Vis a vis, osoba - osoba. Tam szef daje Ci całego siebie.

Chwytasz już różnicę?

Nie wiem czy dokładnie wychwyciłem to, o co Ci akurat chodziło, ale przedstawiłem to sobie tak: na ławce przed kościołem Bóg jest dla każdego. W komunii, którą przymujesz konkretnie Ty, Bóg jest konkretnie dla Ciebie.

O to mnw. biega? W sumie-jak dla mnie-ma sens.

Stanisław Adam- czyli jak umieramy to znaczy że Bóg-szef nas zwalnia ?

Nie, to wezwanie na decydującą rozmowę - zostaniesz zatrudniony na wieczność albo wywalony z firmy na mordę, z wilczym biletem na dodatek.

A przecież mówią że z Pana Boga to taki nieskończenie miłosierny szef...

Czyli w takim razie nieważne, czy będziesz grzeszył, czy nie ,zakończenie ma być takie same.Myśl.

Jestem katoliczką. Uczęszczam na coniedzielne Msze Św. Niestety, nie uczestniczę w Nich w pełni, bo nie mogę. Chodzę tam jednak, bo wierzę, że Bóg kocha mnie, taką jaką jestem. Bardzo dużo postów było o tym, że do kościoła nie chodzi się dla księży, ale dla Boga i dla siebie - zgadzam się w 100%. Ponieważ nie chcę, abyście myśleli, że dlatego chodzę do kościoła, bo nie spotkałam się tam z dziwnymi zachowaniami księży, to przytoczę kilka sytuacji, które sama zaobserwowałam.
Jeden ksiądz z mojej parafii kładł się na dziewczynkach, pod pretekstem zabawy na śniegu w czasie lekcji religii w plenerze - sprawa wyszła na jaw i księdza przeniesiono, gdzieś daleko. Nadal jest księdzem.
Drugi ksiądz wkładał dziewczynkom ręce pod bluzki. Byłam wtedy jeszcze w podstawówce.
Bardziej aktualna sprawa, to zbieranie przez księży z mojej rodzinnej parafii pieniędzy (podobno) na zapłacenie kolejnej raty za ogrzewanie podłogowe, które założono w nowym kościele - chodziły nawet panie po domach, zapisywały wszystko skrzętnie i można było odliczyć sobie od podatku co nieco. Z czasem jednak okazywało się,że dług za ogrzewanie nie maleje, a po każdej takiej zbiórce podawano informacje, że sporo tych pieniędzy zebrano, więc dług już powinien być spłacony. Widać było natomiast na budynku plebanii coraz to inne talerze - cyfra+ itp. Potem wyszło na jaw jeszcze wiele innych długów parafii, zaciągniętych przez proboszcza, więc wymieniono tam wszystkich księży, łącznie z proboszczem. Teraz jest inny proboszcz, który znowu wprowadza cennik dla chrztów, ślubów itp. ale widać, że bierze się za wykańczanie tego kościoła, więc nie oceniam go zbyt pochopnie. Poprzedni proboszcz natomiast - przeniesiony całkiem niedaleko - w tej nowej swojej parafii rozpoczął zbiórki pieniędzy od ludzi, bo plebania jest zaniedbana, to trzeba ją wyremontować.
Ostatnia sprawa, to dziwne ustalenie księży w mojej rodzinnej parafii o braku odwiedzin u chorych w okresie wakacyjnym. Nie dosyć, że przez cały rok ksiądz w tej parafii chorych odwiedza tylko raz w miesiącu, to jeszcze w wakacje wcale nie przychodzi. Jak to się ma do tego, co na chwilę przed wakacjami księża wpajają dzieciom, że nie ma wakacji od Pana Boga i, żeby pamiętały o uczestnictwie we Mszach niedzielnych??!!
Jak widzicie, też spotkałam się z dość dziwnymi zachowaniami księży, ale nie przestałam przez to chodzić do kościoła. Niektórzy piszą, że nie czują wspólnoty w kościele, podczas Mszy Św. Ja ją czuję, choćby dlatego, że chodzę tam ze swoją Rodziną, ale również wtedy, gdy ksiądz mówi:"Przekażcie sobie znak pokoju", pierwsza wyciągam rękę do stojących obok mnie, w sumie obcych ludzi i chociaż w tym momencie widać na ich twarzach uśmiech:))) - polecam spróbować, jeśli ktoś jeszcze nie próbował, niesamowite uczucie:))). I dodam jeszcze, że chodzę do kościoła także dlatego - a może i przede wszystkim dlatego - ponieważ poza domem moich Rodziców i moim własnym, to jedyne miejsce, w którym czuję się naprawdę bezpiecznie...
Nie rezygnujcie z uczestnictwa we wspólnocie kościoła przez księży, którzy czasem nimi być nie powinni. Jeśli komuś jest na Mszy nudno, to można samemu spróbować tą Mszę urozmaicić - poprowadzić chórek dziecięcy, czy zespół młodzieżowy, a jak komuś zdolności i umiejętności do tego brakuje, to poszukać kościoła, w którym Msze Św. są "weselsze" - są takie kościoły:))). Pozdrawiam Wszystkich!

olka_29 myśle że to bardzo rozsądna wypowiedz. Ja osobiście upatruje problem w złym rozumieniu czym jest Msza i wogóle każda praktyka. Ja nie będę kwestionował że ktoś się nudzi bo może, że ktoś nie czuje wspólnoty bo może, że ktoś czegoś nie rozumie bo może, a w dodatku taka osoba może mieć racje. Rzecz w tym że nie jest to wszystko głównym celem, a to co dzieje się podczas Mszy jest takie samo wszędzie, nie ważne jak ktoś ładnie, lub beznadziejnie śpiewa, a ksiądz jest złodziejem. Jezus jest ten sam, choć ciężej jest gdy nie czuje się bycia w Kościele, to Jezus to wszystko pokonuje i przychodzi do nas. Czemu my mamy nie przyjść do Niego?
Także popieram.

Co zrobić, kiedy Rodzice nie pozwalają iść do kościoła? Kiedyś jako dziewczynka i nastolatka byłam bardzo chorowita, tak że wystarczyło, że ktoś raz kaszlnął na mnie i chorowałam przez następne dwa tygodnie. Od kilku lat choruję coraz rzadziej, a jednak Mama nieustannie boi się o moje zdrowie. Rozumiem obawy Mamy, jednak wydaje mi się, że przynajmniej trochę przesadza. Objawia się to np, tym, że do kościoła, chociaż nie jest tam daleko, mogę tylko jeździć samochodem z Ojcem. Kiedy Ojciec jest chory, ja automatycznie zostaję w domu, nawet jeśli mi nic nie dolega. Mama uważa, że jak pójdę piechotą, zapocę się, przewieje mnie i zachoruję. Mówi też, ze lepiej będę chwalić Boga jeśli zostanę w domu i zrobię jakiś dobry uczynek i że to wszystko dla wyższego celu, zebym była zdrowa i mogła jechać na uczelnię. Najważniejszym argumentem jest jednak to iż Mama daje mi do zrozumienia, że zrobię jej wielką przykrość, jesli wbrew jej woli jednak pójdę do kościoła. Próby przekonywania, np. że jest ładna pogoda, będę szła powoli, że mogę się równie dobrze zaziębić w autobusie jadąc na uczelnię itp. nic nie daje, jedynie Mama się denerwuje. Zazwyczaj kończy się to tak, że słucham Mamy i do koscioła nie idę. I co zrobić w takiej sytuacji? z jednej strony jest obowiązek mszy św. niedzielnej, a z drugiej strony posłuszeństwo rodzicom - zwłaszcza że bardzo ich kocham i są dla mnie ważni i bliscy. Co wybrać?