trudny temat? chłopie tyś tu burzę rozpętał, a najlepsze, że słońca wciąż nie widać , ja już swoje w tym temacie powiedziałem, ale rzeczywiście było ciekawie, pozdrawiam i respect for all

Rozbić można wszystko, jednak różnica pomiędzy byle jakim związkiem a małżeństwem jest zasadnicza. Jak jej nie wyłapujesz to już twój problem.



A mi żal takich jak ty i na tym może poprzestańmy bo nadajemy na dwóch różnych biegunach.

A jak dla Ciebie każdy związek prócz małżeństwa jest "byle jaki" to ja mogę Ci tylko współczuć ograniczenia w postrzeganiu świata.

Nie każdy. Radzę czytać dokładnie moje wcześniejsze wypowiedzi
i ze zrozumieniem a nie wyciągać błędne wnioski.

Wg tego co pisałaś to każdy. Bo przecież jeśli nie ma małżeństwa to jeszcze nie są razem, jeszcze można się rozejść, znaleźć tego prawdziwego jedynego.

Z kontekstu moich wypowiedzi wynikało jedynie, że związek, który rozpada się pod wpływem zalotów osób trzecich to słaby związek, nieoparty na prawdziwej miłości. Reszta to twoja własna nadinterpretacja.

W takim razie małżeństwo, które rozpada się pod wpływem nalotów innych ludzi to słabe małżeństwo.

I pisałem już - człowiek jest słaby i z jakiej racji mamy wystawiać jego siłę na próbę poprzez próbę odbicia drugiej połówki?

Naprawdę, jeśli dla kogoś to nie jest niemoralne czy też nie jest grzechem to ja nie rozumiem sensu katolicyzmu (chyba, że to religia dwulicowa, wtedy owszem).

Jasne, ale nie o małżeństwie ten temat.



Tu już zgodni nie będziemy, bo skoro dobry związek ma te próby przetrwać, to ja ( i nie tylko ja) w próbach nie widzę nic złego.


Grzechy to są wtedy , gdy wykraczają przeciw któremuś z 10 przykazań.
A co "próba odbicia" ma wspólnego z sensem katolicyzmu?

Ależ jest. Małżeństwo to ZWIĄZEK dwojga ludzi.



Spoko, ciekawe jak byś mówiła gdyby jakaś panienka próbowała by odbić Ci faceta.



No coś podobnego? To dlaczego uważacie za grzech ściąganie mp3, picie alkoholu w wieku 17 lat, imprezowanie w piątek i inne pier.doły nie ujęte w 10 przykazaniach?



Ano to, że myślałem, iż jest to religia, która naucza m.in. aby szanować bliźniego swego, miłować go, nie wchodzić w konflikty, nie psuć mu życia, nie być egoistą i w ogóle miłość, pokój. A tu przychodzi monika i twierdzi, że odbijanie komuś partnera to nic złego, nic niemoralnego, że to nie grzech bo wszystko jest okej bo nie ma małżeństwa.

Nie wiem jakie jest oficjalne stanowisko KK w tej sprawie, ale jeśli zgodne z Twoim to tylko kolejny dowód na dwulicowość i nieludzkość tegoż wyznania.

Mroczny, temat jest o odbiciu dziewczyny, nie żony.

W momencie kiedy nie był moim mężem? Jeśliby z nią poszedł, stwierdziłabym iż dobrze, że teraz, nie później w małżeństwie. Skoro poszedł - znaczy nie kochał, więc niech sobie go bierze laska w ch.olerę.



1. Kradzież praw
2. przeciw V przykazaniu - niszczenie swego zdrowia
3. Impry w piątki - dotyczą przykazań kościelnych - to też grzechy.




Tak naucza, masz rację. Tu nie było mowy o odbijaniu za wszelką cenę, po trupach do celu. Decyzja o zmianie jest zawsze decyzją dwóch osób - nie jednej. Ludzie mają do niej prawo. Mam prawo (nie będąc żoną) zostawić partnera i odejść do innego jeśli uznam to za słuszne. Nawet jeśli to jest odejście do tego, który "odbijał". I "odbijający" , nie wkraczając w związek małżeński, ma prawo do próby odbicia, jeśli mu na kimś zależy.

Żona to też dziewczyna.

Temat ewoluował.



Ale ja mówię o momencie, w którym jest Twoim mężem. Widzisz to dla Ciebie coś ważnego to małżeństwo. Dla pary bez ślubu związek może być RÓWNIE ważny.



1. Nie, to nie kradzież praw, zapoznaj się z ustawą o prawach autorskich.
2. Nie, picie alkoholu to nie grzech, jest nim dopiero nadmierne upijanie się.
3. Przykazania kościelne to nie 10 przykazań, nie wyszły od Boga.



Ale zrozum też, że takie samo prawo ma odbijający żonę/męża! Jego naprawdę wali, że jesteście związani magicznym sakramentem. Jemu chodzi o kobietę, którą pokochał i z którą chce być.

Poza tym ok - prawo może i ma. Ale zrozum, że takie działanie JEST niemoralne, JEST chamskie, JEST złe i JEST grzechem.

Jeżeli dla kogoś jest ważny jego związek, nie odejdzie do kogoś innego.
Z grzechami/ ich brakiem nie będę tu polemizować, bo to poza tematem tego wątku.





Nie ma takiego samego moralnego prawa, bo biorąc czyjąś żonę - popełnia cudzołóstwo. VI i IX przykazanie się kłania.
Choć oczywiście, pomijając aspekt grzechu - może to zrobić.


W tym kontekście, o którym pisałam wyżej - absolutnie grzechem nie jest. Grzechem by było, gdyby posługiwał/a się oszczerstwami, umawiał/a się za plecami, okłamując kogoś lub wreszcie - gdyby odbijał/a komuś żonę/męża.

Co do piuerwszego pytania to myśle że poważni ludzie wiążąc się ze sobą czynią niewerbalnie pewne deklaracje. Jedną z nich jest pewna stałości i zaufanie. Wiadomo że ludzie się schodzą i rozchodzą, ale nawet na ten czas obowiązuje jakiś szacunek dla drugiej osoby. Zabawnym jest twierdzenie które sprowadza się do sytuacji takiej - staram się o dziewczynę, wiadomo że wszystko narasta stopniowo, a także mam ciągle świadomość że nagle zerwie ze mną kontakt. Nie uznaje ani takiego bawienia się kimś, ani chłopaków którzy nie respektują swoistego pierwszeństwa, czyli - co mnie to że mój klega, a nawet obca osoba się stara, a staranie się sugeruje jednak już jakieś zaangażowanie.
Natomiast kolejnego zdania nie rozumiem, nawet jeśli są jakieś deklaracje, a zawsze są, to i tak mżna odbijać. Skąd wiesz że by czegoś nie było? Ludzie się nie zmieniają? Co to od razu wszystko musi być super? Sorry, ale dobry związek to bynajmniej nie taki gdzie wszyscy się uśmiechają, bo to znaczy że chyba wogóle się nie spotykają ze sobą. I w to ma prawo wkroczyć ktoś, bo pewne sprawy nie zostały jeszcze rozwiązane, przemyślane, omówione?

Tak i włąśnie takim szacunkiem jest powiedzieć w odpowiednim momencie bez oszukiwania, że odchodzimy - jeżeli taka sytuacja ma mieć miejsce, jeżeli tak czujemy. A nie tkwić w czymś, czego nie chcemy.


A czy ona nie ma prawa zerwać z tobą kontaktu jeśli tak chce? jeśli czuje, że chce być z kimś innym?
Czy ona jest do ciebie przywiązana węzłem na wieczność, jeśli nie jest twoją żoną?


O jakim bawieniu mówimy? Mówimy o wolnej decyzji jednej ze stron. Dziewczyna to nie żona, a chłopak - nie mąż.

Nie, zdecydowanie nie zawsze są. Być może, że sobie ktoś coś wyobraża i chciałby mieć zadeklarowaną dozgonną miłość od zaraz, ale to już jego problem. Wiele razy byłam z facetami, którym zupełnie nic nie obiecywałam. Nie wiem, być może w swojej wyobraźni oni sobie sami coś obiecywali. Ale to już nie moja wina, że zbyt mocno pracowała ich wyobraźnia.

A skąd wiesz, że by było? Mogłoby być, równie dobrze mogłoby nie być.
A gdzie napisałam, ze dobry związek to taki w którym wszyscy się uśmiechają?

Ma prawo wkroczyć, jeśli uzna że powinien. A osoba, której to "wkroczenie" dotyczy ma wolną wolę, ma uczucia i podejmuje wolne decyzje. Nie musi ulegać. Wierzę, że jeśli jest to poważny, dobry związek - to nie ulegnie i nie odejdzie. Bo kocha.

Tylko że my mwóimy o czymś zupełnie innym, Ty zakładasz że to związek nieudany, a my mówimy tak naprawde ogólnie, o każdym związku. Zresztą dopóki trwa dopóty nikt nie ma prawa w niego ingerować, a każde takie odbijanie to ingerencja, gdybym przeklinał, to nazwał bym to odpowiednim słowem na s... Dla mnie to zwykłe wykorzystanie sytuacji, zawsze...


Ma pełne prawo, ale nie o tym tutaj mówimy. Nie jest moją żoną, ale nie jest też znajomą, czy koleżanką. Problem właśnie w tym że nie dostrzegam u Ciebie tej opcji pomiędzy, jest albo ślub albo całkowite nic.


Rozsądni ludzie nie zaczynają się w coś angażować, aby nagle to zerwać, tylko o tym mówie, z tym jedynie prosze abyś polemizowała w tej cześci tej dyskusji. Oczywiście nie ma tu więzi które są niezwyle silne i mocne, ale jest tutaj pewna powaga samych ludzi i to co mają w głowie.


Dla mnie są dwie opcje, albo związek na powaznie, co nie znaczy że musi się zakończyć ślubem, ale obydwie strony coś deklarują, czegoś szukają i patrzą czy ta druga osoba to spełnia, aby potem się może podjąc decyzje na całe życie. Druga opcja to związek lużny, na zasadzie potanczyć, pocałować, jakiś seks, tak żeby zaspokoić potrzeby i mieć się z kim pokazać. Które z tych wybierasz, lub jak Ty widzisz tą małą klasyfikację...


Nic dla dyskusji z tego nie wynika, jeśli nie masz arguemntu to może nie pisz nic.


Skoro piszesz że jak jest źle w związku to ktoś może odbijać, to dla mnie to prosty wniosek.


Jeśli zuna że powinien? Przecież to totalny bezsens... jak się dwoje ludzi pokłuci, przeżywaja kryzys to do dziewczyny, lub chłopaka powinny się ustawić tłumy które coś sobie myślą?
To że w to wierzysz, może nie wytrzymać realiów życia, gdzie różne rzeczy się dzieją. Zakładasz że związek jest statyczny, a takim nie jest, pomimo to każdemu związkowi powinno dać się szansę, bo nawet burzliwe realcje mogą ostatecznie się wykrystalizować w coś owocnego.